ជម្លោះដីធ្លីរវាងជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅឃុំប្រមេរុ ស្រុកត្បែងមានជ័យ ជាមួយក្រុមហ៊ុនដាំអំពៅរបស់ចិន បានចាប់ផ្ដើមកម្រើកឡើងវិញរយៈពេល ៥ថ្ងៃមកនេះ បន្ទាប់ពីស្ងប់ស្ងាត់មួយរយៈពេលខ្លីមក។
ចាប់តាំងពីថ្ងៃទី១ ខែមករា រហូតមកដល់ពេលនេះ ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅឃុំប្រមេរុ នៃស្រុកត្បែងមានជ័យ ព្រមទាំងប្រជាពលរដ្ឋនៅស្រុកឆែប ប្រមាណ ១០០នាក់ បានដាក់វេនគ្នាទៅបោះជំរំដេកចាំ ហើយដើរល្បាតការពារដីដើម្បីទប់ស្កាត់កុំឲ្យក្រុមហ៊ុនចិន ឈ្មោះ ឡានហ្វេង (Lan Feng) ប្រើគ្រឿងចក្រទៅឈូសរំលោភយកដីស្រែរបស់ពួកគេតទៅទៀត។
ក្រុមអង្គការសិទ្ធិមនុស្ស និងអង្គការដែលធ្វើការងារជួយសហគមន៍នៅក្នុងខេត្តព្រះវិហារ សម្ដែងកង្វល់ជាថ្មីចំពោះបញ្ហាជម្លោះដីធ្លីរវាងប្រជាពលរដ្ឋ ជាមួយនឹងក្រុមហ៊ុនចិន ដែលទទួលបានដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចសម្រាប់ដាំអំពៅនៅក្នុងភូមិសាស្ត្រស្រុកត្បែងមានជ័យ និងស្រុកឆែប នោះ។
ក្ដីកង្វល់បានកើតឡើងនៅពេលដែលគេមើលឃើញថា ជម្លោះដីធ្លីរវាងក្រុមជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅឃុំប្រមេរុ ស្រុកត្បែងមានជ័យ និងប្រជាពលរដ្ឋស្រុកឆែប ជាមួយក្រុមហ៊ុនចិន ឈ្មោះ រួយហ្វេង (Ruy Feng) និង ឡានហ្វេង (Lan Feng) បានកើតមានរយៈពេលជាង ៣ឆ្នាំមកហើយ ក៏ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរហាក់ព្រងើយកន្តើយមិនដោះស្រាយឲ្យចំបញ្ហាទាល់តែសោះ។
ចាប់តាំងតែពីថ្ងៃទី១ ខែមករា មក ក្រុមជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅឃុំប្រមេរុ និងប្រជាពលរដ្ឋនៅស្រុកឆែប ប្រមាណ ១០០នាក់ បានស្រុះស្រួល ហើយប្ដូរវេនគ្នាទៅបោះជំរំនៅតាមដីរបស់ពួកគេដោយដេកចាំ ដើម្បីរារាំងកុំឲ្យក្រុមហ៊ុនចិន ឈូសឆាយរំលោភយកដីស្រែបានតទៅទៀត។
តំណាងសហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅឃុំប្រមេរុ គឺលោកស្រី នួន ម៉ុន។ លោកស្រីបានអះអាងថា នៅថ្ងៃទី៥ ខែមករា ជនជាតិដើមភាគតិចចំនួន ៦៩នាក់ បាននាំគ្នាទៅបោះជំរំដេកចាំការពារដីនៅម្ដុំតំបន់អូរពពាំ។ នៅទីនោះ ក្រុមហ៊ុនចិន ឈ្មោះ ឡានហ្វេង (Lan Feng) កំពុងប្រើគ្រឿងចក្រចំនួន ៨គ្រឿង ឈូសឆាយពង្រីកផ្ទៃដីដើម្បីដាំអំពៅ។
លោកស្រី នួន ម៉ុន អំពាវនាវឲ្យអាជ្ញាធរស្រុកត្បែងមានជ័យ និងអាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារ ជួយអន្តរាគមន៍ទៅលើក្រុមហ៊ុនចិន ដើម្បីឲ្យបញ្ឈប់ការឈូសឆាយ៖ « ក្រុមហ៊ុនឡានហ្វេង ឈូសដី មិនឈប់ ទេ។ ដីខ្ញុំមានបង្កាន់ដ ៃ ទៅហើយ នៅតែឈូស។ កាលពីវស្សាមិញ ខ្ញុំ ទៅធ្វើ ស្រែ គេ បាញ់ថ្នាំ សម្លាប់ស្រូវ របស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំប្ដឹងទៅអាជ្ញាធរឃុំ - ស្រុក ក៏គ្មានដោះស្រាយ »។
អាស៊ីសេរី មិនអាចទាក់ទងអភិបាលខេត្តព្រះវិហារ អ៊ុន ចាន់ដា ដើម្បីសុំការឆ្លើយតបរឿងនេះបានថាយ៉ាងណានៅឡើយ នៅថ្ងៃទី៥ ខែមករា។
ចំណែកអភិបាលស្រុកត្បែងមានជ័យ លោក អ៊ុង វុឌ្ឍី បានបដិសេធមិនធ្វើការអធិប្បាយអ្វីទេ ដោយលោកឆ្លើយយ៉ាងខ្លីថាកំពុងជាប់រវល់៖ « ជាប់ប្រជុំណា ! ចាំបន្តិច ! ចាំមើល រួចដៃសិន។ ខ្ញុំ កំពុងតែ ប្រជុំពេលនេះ »។
ក្រុមជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅឃុំប្រមេរុ ស្រុកត្បែងមានជ័យ បានចោទអាជ្ញាធរស្រុក និងខេត្តព្រះវិហារ ថាហាក់ដូចជាមានចេតនាអ្វីមួយ ពីព្រោះតែអាជ្ញាធរយឺតយ៉ាវក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះសំណើរបស់ពួកគេ ដែលសុំឲ្យចុះបញ្ជីដីធ្លីជាសមូហភាព ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរហាក់មិនយកចិត្តទុកដាក់។
មន្ត្រីផ្នែកតស៊ូមតិរបស់អង្គការពន្លកខ្មែរ លោក ប៉ិក សោភ័ណ មានប្រសាសន៍ថា បើតាមលោកដឹង ចាប់តាំងពីថ្ងៃទី១ ខែមករា រហូតមកដល់ថ្ងៃទី៥ គឺជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅឃុំប្រមេរុ បានលើកគ្នាទៅបោះជំរំដេកចាំដីនៅតំបន់អូរពពាំ និងប្រជាពលរដ្ឋស្រុកឆែប មួយក្រុមទៀត ក៏បានលើកគ្នាទៅបោះជំរំដេកក្នុងព្រៃ ដើម្បីរារាំងក្រុមហ៊ុនចិន មិនឲ្យឈូសឆាយដីនៅតំបន់អូរត្រពាំងថ្មដែរ។
លោក ប៉ិក សោភ័ណ អំពាវនាវឲ្យអាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារ គួរតែប្រញាប់ដោះស្រាយបញ្ហានេះដើម្បីកាត់បន្ថយកុំឲ្យរាលដាលកាន់តែធំៗទៅបាន៖ « វា ជាការ ព្រួយបារម្ភ ដោយយើង មើលឃើញ ស្ថានភាព នោះកាន់តែ ដុនដាបទៅៗ ហើយអាជ្ញាធរ ហាក់ដូចជា មិនទាន់បាន រកដំណោះស្រាយអ្វី ជូនប្រជាពលរដ្ឋ និងជនជាតិដើមភាគតិចទាំងនោះទាល់តែសោះ »។
អ្នកសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (ADHOC) ខេត្តព្រះវិហារ លោក ឡោ ចាន់ ក៏សម្ដែងក្ដីព្រួយបារម្ភដូចគ្នានេះ ហើយថាអាជ្ញាធរស្រុកត្បែងមានជ័យ ស្រុកឆែប និងខេត្តព្រះវិហារ ជាដើម គួរតែជួបជាមួយប្រជាពលរដ្ឋ ដើម្បីសាកសួរអំពីព័ត៌មាននានា ហើយឈានទៅរកការដោះស្រាយជុំវិញរឿងជម្លោះដីធ្លីនោះ មិនគួរទុកចោលដូច្នេះទេ។
លោក ឡោ ចាន់ បញ្ជាក់ថា តាមការសង្កេតរបស់លោកឃើញថា ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ នៅឃុំប្រមេរុ គឺទាមទារឲ្យអាជ្ញាធរចុះបញ្ជីដីធ្លីជាសមូហភាពសម្រាប់ពួកគេជាង ១ឆ្នាំមកហើយ ក៏ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរនៅមិនទាន់យល់ព្រម ជាហេតុធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋដែលកំពុងមានជម្លោះដីធ្លីអស់ជំនឿ បានជាលើកគ្នាទៅដេកចាំដីដូច្នេះ៖ « អាជ្ញាធរខេត្ត និងប្រជាពលរដ្ឋ គួរណា តែមាន ជំនួបគ្នា ដើម្បីជជែកអំពីទំហំដីក៏ដូចជាព្រំប្រទល់មួយចំនួន។ អាហ្នឹងបើសិនជាចង់រកច្រកចេញទាំងអស់គ្នាឲ្យបានទៅមុខរួច »។
អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលដែលធ្វើការងារផ្នែកសិទ្ធិមនុស្ស និងជួយជ្រោមជ្រែងដល់សហគមន៍ ឲ្យដឹងថា តាមការប៉ាន់ស្មានក្រៅផ្លូវការចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១៤ រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន គឺមានផ្ទៃដីរបស់ប្រជាពលរដ្ឋចំនួនប្រហែលជាង ២.០០០ហិកតារ ដែលរងការប៉ះពាល់ ដោយសារតែក្រុមហ៊ុនចិន ឈូសឆាយដាំអំពៅ។ អង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល រិះគន់ថា អាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារ គួរតែប្រញាប់ដោះស្រាយបញ្ហាទំនាស់ដីធ្លីទាំងនោះ មិនគួរទុកឲ្យមានបញ្ហាជម្លោះរ៉ាំរ៉ៃរហូតដល់ទៅរយៈពេលជាង ៣ឆ្នាំទៅហើយដូច្នេះទេ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។