សហគមន៍ជនជាតិដើមភាគតិចព្នង អំពាវនាវឲ្យអាជ្ញាធរខេត្តមណ្ឌលគិរី ទប់ស្កាត់ការទន្ទ្រានយកដីតំបន់ទឹកជ្រោះជ្រៃធំ ឋិតក្នុងភូមិពូលេះ ឃុំដាក់ដាំ ស្រុកអូររាំង យកធ្វើជាកម្មសិទ្ធិឯកជន។ សហគមន៍អះអាងថា ការទន្ទ្រានចូលកាន់កាប់ដីតំបន់រមណីយដ្ឋាននេះ ផ្ដើមចេញពីប្រជាពលរដ្ឋក្រៅសហគមន៍បីគ្រួសារ ដែលសំអាងលើលិខិតអនុញ្ញាតកាន់កាប់ដីរបស់អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន។
តំណាងសហគមន៍ឃុំដាក់ដាំ ស្រុកអូររាំង ខេត្តមណ្ឌលគិរី ព្រមានថានឹងដាក់ពាក្យបណ្ដឹងតាមផ្លូវតុលាការ ដើម្បីសុំឲ្យមន្ត្រីស្ថាប័ននេះជួយបញ្ឈប់ការទន្ទ្រានយកដីតំបន់រមណីយដ្ឋានធម្មជាតិទឹកជ្រោះជ្រៃធំ ដែលសហគមន៍អភិរក្សច្រើនឆ្នាំមកហើយ។
តំបន់ទឹកធ្លាក់ជ្រៃធំមានផ្ទៃដីប្រមាណ ៤ហិកតារ ឋិតនៅក្នុងភូមិពូលេះ ជាតំបន់ទឹកជ្រោះធម្មជាតិដែលមន្ទីរបរិស្ថាន និងមន្ទីរទេសចរណ៍ ប្រគល់ឲ្យសហគមន៍ឃុំដាក់ដាំ អភិរក្សសម្រាប់បម្រើវិស័យទេសចរណ៍ខ្នាតតូច។
តំណាងសហគមន៍ឃុំដាក់ដាំ លោក ចាស់ ក្លើត បញ្ជាក់ថា ជនជាតិខ្មែរបីគ្រួសារបានកាប់ឆ្ការព្រៃនៅតំបន់នោះប្រមាណមួយខែកន្លងទៅ ដើម្បីយកដីតំបន់នោះជាកម្មសិទ្ធិ ដោយសំអាងថាមានលិខិតពីអាជ្ញាធរ ប្រគល់ដីនោះទៅឲ្យពួកគេតាំងពីអាណត្តិមេឃុំមុនមក។ លោកថា បច្ចុប្បន្ន ប្រជាពលរដ្ឋបីគ្រួសារបានធ្វើរបងហ៊ុមព័ទ្ធ និងយកគ្រឿងចក្របម្រុងឈូសឆាយដីបើទោះបីសហគមន៍ជំទាស់ទៅនឹងការចេញលិខិតប្រគល់ដីតំបន់នោះ ទៅឲ្យឯកជនយ៉ាងណាក្តី៖ « សំខាន់សហគមន៍ឃុំនេះចង់ឲ្យអាជ្ញាធរគាត់ហៅអ្នកឈូសឆាយ ចង់បន្តទៀតការងារនេះ ព្រោះគាត់ចាប់តែឯង។ ដីហ្នឹងតាំងពីឆ្នាំ១៩៨០ ពួកខ្ញុំមិនចាប់ទេ ព្រោះដឹងថាដីនេះជាតំបន់រមណីយដ្ឋាន។ អ៊ីចឹងគាត់ចាប់ ហើយអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានចុះហត្ថលេខាលើដីហ្នឹង។ ដល់ឥឡូវគាត់ហ៊ុមព័ទ្ធ »។
កាលពីថ្ងៃទី៤ ខែមេសា សហគមន៍ឃុំដាក់ដាំ បានជួបប្រជុំគ្នាជាថ្មី ដើម្បីតវ៉ាឲ្យអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានកោះប្រជុំភាគីពាក់ព័ន្ធ ដោះស្រាយបញ្ឈប់ការកាន់កាប់ដីនោះ ក៏ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរឃុំមិនទាន់ឆ្លើយតបការទាមទារនោះនៅឡើយ។
អាស៊ីសេរី មិនអាចទាក់ទងមេឃុំដាក់ដាំ លោក សម វ៉ាន្នី សុំបញ្ជាក់បញ្ហានេះបានទេ នៅថ្ងៃទី៥ ខែមេសា។
ចំណែកអភិបាលស្រុកអូររាំង លោក ឆេង ទន់ណារី ទទួលស្គាល់ថា ដីតំបន់ទឹកជ្រោះជ្រៃធំ ឋិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់សហគមន៍ ក៏ប៉ុន្តែអាជ្ញាធរភូមិ-ឃុំអាណត្តិមុន បានចេញលិខិតកាត់ដីមួយផ្នែកទៅឲ្យប្រជាពលរដ្ឋក្រៅសហគមន៍។ ហេតុនេះ ប្រជាពលរដ្ឋបីគ្រួសារសំអាងលិខិតនោះ ទើបចូលទៅធ្វើរបងហ៊ុមព័ទ្ធយកដី។ លោកថា អាជ្ញាធរស្រុកបានទទួលរបាយការណ៍ពីសហគមន៍ និងកំពុងរកវិធីជួយសម្របសម្រួលដោះស្រាយបញ្ហានេះជាមួយភាគីពាក់ព័ន្ធ ក៏ប៉ុន្តែលោកមិនបង្ហាញជាក់លាក់ថា តើការសម្របសម្រួលនោះធ្វើឡើងតាមវិធីណានៅឡើយ៖ « កន្លងទៅមានការឃាត់ហាមការធ្វើអ៊ីចឹង។ យើងនៅមានការសម្របសម្រួលជាមួយសហគមន៍។ យើងកំពុងជួបសម្របសម្រួលគ្នា ព្រោះសុទ្ធតែអ្នកភូមិជាមួយគ្នា អ្នកកាន់កាប់ក៏សំអាងលើលិខិតបញ្ជាក់របស់ឃុំដែរ ធ្វើម៉េច »។
ទាក់ទងករណីនេះដែរ អតីតអនុប្រធានមន្ទីរទេសចរណ៍ខេត្តមណ្ឌលគិរី លោក អឹម ចាន់ណា បញ្ជាក់ថា មន្ទីរទេសចរណ៍បានរៀបចំតំបន់ទឹកជ្រោះជ្រៃធំជាតំបន់រមណីយដ្ឋានទឹកធ្លាក់ និងប្រគល់ទៅឲ្យសហគមន៍ថែរក្សា និងស្វែងរកប្រាក់ចំណូលពីភ្ញៀវទេសចរដែលទៅកម្សាន្តនៅតំបន់នោះច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ លោកថា កន្លងទៅ មន្ទីរទេសចរណ៍បានសហការរៀបចំតំបន់នោះបានល្អប្រសើរ ទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរ និងបានដាក់បញ្ចូលតំបន់ទឹកធ្លាក់ជ្រៃធំជាតំបន់ទេសចរណ៍មួយក្នុងចំណោមតំបន់ទឹកជ្រោះផ្សេងទៀតនៅក្នុងខេត្តមណ្ឌលគិរី៖ « កន្លងមកធ្លាប់មានអ៊ីចឹង ប៉ុន្តែមិនដឹងឥឡូវគេរៀបចំយ៉ាងសើរើឡើងវិញ ឬអត់ទេ ព្រោះគេរៀបចំ ហើយគេប្រគល់ទៅឲ្យសហគមន៍ជាអ្នកគ្រប់គ្រង »។
របាយការណ៍អង្កេតរបស់មន្ត្រីឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្សសមាគមអាដហុក (ADHOC) ខេត្តមណ្ឌលគិរី ឲ្យដឹងថា ដីតំបន់រមណីយដ្ឋានជ្រៃធំ គឺជាតំបន់ព្រៃដើមស្រល់ ដែលអ្នកភូមិអភិរក្សសម្រាប់យកប្រភពទឹកពីជ្រោះធម្មជាតិ ប្រើប្រាស់ក្នុងសហគមន៍ចំនួនបីភូមិនៅតំបន់ក្បែរនោះ។ លើសពីនោះទៀត ដីតំបន់នោះ សហគមន៍អភិរក្សទុកជាតំបន់ទេសចរណ៍សមូហភាពសហគមន៍ ដើម្បីទាក់ទាញវិស័យទេសចរណ៍ធម្មជាតិ។
មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមអាដហុក (ADHOC) ខេត្តមណ្ឌលគិរី លោក សុក រដ្ឋា ចាត់ទុកលិខិតដែលអាជ្ញាធរភូមិ-ឃុំប្រគល់ដីតំបន់នោះទៅឲ្យជនជាតិខ្មែរក្រៅសហគមន៍ គឺជាទង្វើខុសច្បាប់។ លោកកត់សម្គាល់ថា សហគមន៍បានតវ៉ាអភិរក្សតំបន់ទឹកជ្រោះនេះទៅអាជ្ញាធរភូមិ-ឃុំច្រើនលើកមកហើយ ក៏ប៉ុន្តែមិនឃើញមានចំណាត់ការផ្លូវច្បាប់បញ្ឈប់ការទន្ទ្រានកាន់កាប់យកដីនោះនៅឡើយ។ លោកបារម្ភខ្លាចកើតមានអំពើហិង្សា ប្រសិនអាជ្ញាធរអូសបន្លាយពេល ខណៈការទន្ទ្រានកាន់កាប់ដីកាន់តែរីកធំឡើង៖ « ព័ត៌មាននេះយើងបានជម្រាបផ្ទាល់មាត់ទៅអភិបាលខេត្តម្តងរួចហើយ ដើម្បីឲ្យមានវិធានការចុះទប់ស្កាត់ហ្នឹង ប៉ុន្តែខេត្តបានឲ្យស្រុកចុះទៅពិនិត្យរឿងហ្នឹងហើយ រាយការណ៍មកខេត្តម្តងហើយ ប៉ុន្តែមិនដឹងលទ្ធផលដោះហ្នឹងយ៉ាងម៉េច គ្រាន់តែថាឥឡូវនៅតែដាក់របងដដែលហ្នឹង »។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក្តី មន្ត្រីអាដហុកដដែលអះអាងថា នឹងធ្វើលិខិតអន្តរាគមន៍បន្ថែមទៅអាជ្ញាធរខេត្ត ទាក់ទិនការតវ៉ារបស់សហគមន៍ ដើម្បីជួយទប់ស្កាត់ការចូលទៅកាន់កាប់ដីតំបន់រមណីយដ្ឋាននេះ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។