អ្នកដំណើរ និងពលរដ្ឋរស់នៅឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ ខែត្រស្ទឹងត្រែង ត្អូញត្អែរពីការអភិវឌ្ឍហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធយឺតយ៉ាវរបស់អាជ្ញាធរ ដែលបង្កការប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពរស់នៅរបស់ពួកគាត់។ ពលរដ្ឋលើកឡើងថា អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាននៅតែពន្យារពេលមិនកសាងស្ពានមួយកន្លែងឆ្លងកាត់អូរត្រែល ក្នុងស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់។
ពលរដ្ឋរស់នៅឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ ខែត្រស្ទឹងត្រែង ចង់ឃើញមេឃុំអាណត្តិថ្មី ពន្លឿនការកសាងស្ពានមួយកន្លែងឆ្លងកាត់អូរត្រែល ឋិតនៅឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ក្បែរគល់ស្ពានមេគង្គ ត្រើយខាងជើងដែលកំពុងក្លាយជាឧបសគ្គដល់អ្នកដំណើរ។ បញ្ហានេះ បង្ខំឲ្យអ្នកភូមិត្រូវបង់ប្រាក់ឆ្លងទូកចាប់ពី ១ពាន់រៀលទៅ ២ពាន់រៀលនៅពេលពួកគេឆ្លងកាត់ម្តងៗ។
ពលរដ្ឋរស់នៅភូមិកាំងតេជោ ឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ លោក ប៊ុត ជឿន ឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី១៧ មេសា ថា អ្នកភូមិចង់ឲ្យមេឃុំអន្តរាគមន៍ទៅម្ចាស់ទូក ឲ្យយកតម្លៃឆ្លងកាត់អូរត្រែលឲ្យសមនឹងជីវភាពរបស់ពលរដ្ឋ ខណៈពួកគេត្រូវបង់ប្រាក់ឲ្យម្ចាស់ទូក ២ពាន់រៀលឆ្លងកាត់ម្តងៗ ហើយពលរដ្ឋដែលប្រឈមខ្លាំង គឺពលរដ្ឋក្រីក្រ។ លោកថា បើនៅរដូវវស្សាវិញ ច្រាំងអូររអិល ធ្វើឲ្យអ្នកដំណើរខ្លះគ្រោះថ្នាក់នៅពេលពួកគាត់ជិះម៉ូតូតាមច្រាំងឆ្លងអូរនេះ។
លោកបន្ថែមថា បើមានអ្នកជំងឺឆ្លងកាត់ និងត្រូវបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យបន្ទាន់ ក៏ត្រូវចំណាយពេលយូរដែរ ទម្រាំឆ្លងអូរនេះបាន។ លោកចង់ឲ្យមេឃុំអាណត្តិថ្មី យកចិត្តទុកដាក់ពន្លឿនការកសាងស្ពានមួយនេះ ដើម្បីបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលដល់ជីវភាពរស់នៅរបស់ពលរដ្ឋ៖ «យើងមើលចំពោះមុខទៅឃើញភាពជាក់ស្តែង ពេលភ្លៀងទៅវារអិលច្រោះលំបាកក្នុងការធ្វើដំណើរ។ ជួនកាលបើមានអ្នកជំងឺឆ្លងកាត់ទៅវាអត់ទាន់ពេលគ្នាឆ្លងទៅឆ្លងមក លំបាកទាញទៅទាញមក។ ចឹងបើយើងអាចធ្វើស្ពានបានទេ វាជាលក្ខណៈមួយបង្កងាយស្រួលប្រជាពលរដ្ឋក្នុងពេលធ្វើដំណើរឈឺចាំបាច់ » ។
បុរសដដែលបន្តថា ពួកគេនៅតែពុំទាន់ទទួលដំណឹងស្ដីពីកាលបរិច្ឆេទកសាងស្ពានឆ្លងអូរត្រែលនៅឡើយទេ បើទោះបីជាពលរដ្ឋធ្លាប់បានស្នើទៅអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលច្រើនសាក្តី។ កន្លងទៅ អ្នកភូមិជាច្រើនគ្រួសារធ្លាប់ស្នើឲ្យអាជ្ញាធរឃុំ និងស្រុក អន្តរាគមន៍ពន្លឿនការកសាងស្ពានឆ្លងកាត់អូរនេះ តែរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន ពួកគេពុំទាន់ឃើញពន្លឺលទ្ធផលនៅឡើយ។
អូរត្រែល ឋិតនៅដៃទន្លេមេគង្គនៃឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ ស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ក្បែរគល់ស្ពានមេគង្គត្រើយខាងជើង។ អូរនេះមានទទឹងប្រហែល ១០០ម៉ែត្រ និងជម្រៅទឹកខែវស្សាជាង ៣០ម៉ែត្រ។ អូរនេះ គឺជាផ្លូវស្នូលសម្រាប់ពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងស្រុកថាឡាបរិវ៉ាត់ ធ្វើដំណើរ និងដឹកជញ្ជូនកសិផល ជាដើម។
ពលរដ្ឋម្នាក់ទៀតរស់នៅឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ លោក យិន វ៉ាន់ អះអាងថា អាជ្ញាធរធ្លាប់បង្ហើបប្រាប់ពលរដ្ឋថា នឹងមានគម្រោងកសាងស្ពានឆ្លងកាត់អូរត្រែល តែជាច្រើនឆ្នាំមកហើយនៅតែពុំឃើញកសាងដូចការសន្យា។ លោកបន្ថែមថា ប្រសិនបើពលរដ្ឋចង់ធ្វើដំណើរទៅទីរួមខែត្រ អាចធ្វើដំណើរតាមផ្លូវថ្មីបាន ក៏ប៉ុន្តែផ្លូវថ្មីនោះវាងច្រើនគីឡូម៉ែត្រ៖ «ស្រមៃថា បើបានស្ពានហ្នឹងទៅធ្វើដំណើរទៅវាលឿន ហើយចរាចរណ៍យើងទៅតាមហ្នឹងទៅ វាអត់សូវមានបញ្ហាប៉ុន្មានទេ ព្រោះផ្លូវនេះផ្លូវភូមិអត់សូវមានឡានច្រើន ភាគច្រើនអ្នកធ្វើដំណើរតាមផ្លូវវាង គឺគ្រោះថ្នាក់ » ។
ឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ មានពលរដ្ឋរស់នៅជាង ១ពាន់គ្រួសារ ឬប្រមាណ ៥ពាន់នាក់។ ឃុំនេះឋិតនៅទិសខាងជើងឆៀងខាងលិចនៃទីរួមខែត្រស្ទឹងត្រែង ដោយឆ្លងកាត់ទន្លេមេគង្គឆ្ងាយពីទីរួមខែត្រជាង ១០គីឡូម៉ែត្រ។ អ្នកដំណើរអាចធ្វើដំណើរទៅតំបន់នោះតាមផ្លូវទឹកក៏បាន ផ្លូវគោកក៏បាន។ ពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់នោះ ភាគច្រើនប្រកបរបរនេសាទត្រី ដឹកជញ្ជូនឈើប្រណិត និងកសិកម្ម ជាដើម។
មេឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ លោក ហាន់ រឿន ឆ្លើយតបថា កញ្ចប់ថវិកាអភិវឌ្ឍន៍ឃុំក្នុងមួយឆ្នាំមានតែ ១ម៉ឺនដុល្លារ មិនអាចកសាងស្ពាននេះបានទេ ពោលគឺហួសពីសមត្ថភាពរបស់អាជ្ញាធរឃុំ។ លោកបន្ថែមថា កន្លងទៅ លោកបានស្នើសុំអាជ្ញាធរស្រុក និងខែត្រ ឲ្យពន្លឿនកសាងស្ពាននេះ ខណៈពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់នោះបានត្អូញត្អែរពីការលំបាកឆ្លងស្ពាននេះ និងខ្លះជួបគ្រោះថ្នាក់ផង៖ «ចាំមើលខ្ញុំជួបម្ចាស់ទូកដ។ បើចឹងអត់បានទេ ប្រជាជនណាក៏ដោយ គឺឲ្យយកតែ ១ពាន់រៀលទេ។ យើងបានណែនាំដែរ មិនឲ្យយកច្រើនទេ គ្រាន់តែជំនួសស្ពានម្តងម្កាល ជួនកាលបងប្អូនវាងទៅស្ពានឆ្ងាយ » ។
ទាក់ទងតម្លៃឆ្លងទូកដវិញ អាជ្ញាធរឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ បញ្ជាក់ថា អាជ្ញាធរឃុំបានសម្រេចឲ្យឈ្មោះ ផាន់ ណយ ជាម្ចាស់ទូកចម្លងអូរត្រែលយកតម្លៃ ១ពាន់រៀលពីគ្រប់អ្នកដំណើរទាំងអស់ ហើយប្រាក់ដែលប្រមូលបាននោះ ពុំបានបញ្ចូលក្នុងមូលនិធិឃុំនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកដំណើរឆ្លងកាត់អូរនេះបានត្អូញត្អែរថា ម្ចាស់ទូកយកតម្លៃលើសកំណត់។ ទោះជាយ៉ាងណា មេឃុំថាឡាបរិវ៉ាត់ លោក ហាន់ រឿន សន្យាថានឹងពិនិត្យបញ្ហានេះឡើងវិញ។
ប្រធានអង្គការសម្ព័ន្ធគណនេយ្យភាពសង្គមកម្ពុជា (ANSA)លោក សន ជ័យ យល់ថា ប្រសិនបើអាជ្ញាធរពុំទាន់កសាងស្ពាននេះឆាប់ទេ អាជ្ញាធរឃុំអាចអន្តរាគមន៍ដើម្បីឲ្យម្ចាស់ទូកដយកប្រាក់ឆ្លងពីអ្នកដំណើរឲ្យបានសមរម្យ ដែលធានាថាមិនប៉ះពាល់ជីវភាពរបស់ពលរដ្ឋ។ លោកថា ការយកប្រាក់ពីពលរដ្ឋឆ្លងទូក ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យសមរម្យនឹងជីវភាពរស់នៅរបស់ពលរដ្ឋ តែបើសេវាកម្មឯកជនយកប្រាក់លើសកំណត់ មានន័យថា ជាទង្វើកេងប្រវ័ញ្ច។ បញ្ហានេះ អាជ្ញាធរឃុំត្រូវរកមធ្យោបាយលុបបំបាត់ជាបន្ទាន់៖ «ការស្ម័គ្រចិត្តផ្តល់សេវាមានលក្ខណៈជាបុគ្គល។ ឃុំអាចពិចារណា អាចដាក់ជម្រើសដល់អ្នកផ្តល់សេវាអាចកំណត់ថ្លៃមួយឲ្យមានភាពសមស្របជាមួយជីវភាពពលរដ្ឋ និងអ្នកដំណើរ ត្រូវកំណត់តម្លៃមួយឲ្យសមជីវភាពពលរដ្ឋតំបន់ហ្នឹង ព្រោះពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់ហ្នឹងជាពលរដ្ឋក្រីក្រ មិនអាចយកប្រាក់ ២ពាន់រៀលទេ » ។
លោក សន ជ័យ បន្ថែមថា អាជ្ញាធរឃុំត្រូវមានផែនការជាក់លាក់ក្នុងការសាងសង់ស្ពាន ទោះបីជាទំហំណាក៏ដោយ តាមរយៈការស្វែងរកការគាំទ្រពីថ្នាក់ជាតិ និងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធ ដើម្បីសម្រួលសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពលរដ្ឋ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។