កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរមួយចំនួនត្អូញត្អែរពីបញ្ហាជីវភាពខ្វះខាត និងគ្មានប្រាក់ទៅលេងបុណ្យភ្ជុំប្រពៃណីជាតិខ្មែរ។ ពួកគាត់សោកស្ដាយដែលមិនបានទៅលេងស្រុកកំណើតជួបជុំគ្រួសារ ដោយសារតែរោងចក្រមួយចំនួនព្យួរកិច្ចសន្យាការងារ និងកាត់បន្ថយម៉ោងធ្វើការងារដែលប៉ះពាល់ដល់ជីវភាពរស់នៅរបស់ពួកគាត់។
ក្រុមកម្មករកាត់ដេរលើកឡើងថា ស្ថានភាពជីវភាពរបស់ពួកគាត់កាន់តែលំបាកដោយសារប្រាក់ឈ្នួលទាប និងមិនអាចរកប្រាក់ក្រៅម៉ោងធ្វើការបានដូចពេលមុន ដូច្នេះពួកគាត់គ្មានប្រាក់សម្រាប់ទិញសម្ភារៈជូនឪពុកម្ដាយនៅឯស្រុកកំណើតនោះឡើយ។
កម្មការិនីនៅរោងចក្រសិនតៃ (Zhen Tai) លោកស្រី ជុំ ចន្ថា ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីនៅថ្ងៃទី១ខែតុលា ថា លោកស្រីមិនបានទៅលេងបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌនៅស្រុកកំណើតនោះទេ ដោយសារគ្មានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ធ្វើដំណើរ និងទិញសម្ភារៈទៅវត្ត។ លោកស្រីបន្ត ថា បច្ចុប្បន្នលោកស្រីគ្មានប្រាក់ទិញអាហារហូបចុកការសិក្សារបស់កូនៗនិងថ្លៃផ្ទះជួលនោះទេ។
លោកស្រី ជុំ ចន្ថា៖ «សម្រាប់ខ្ញុំមានការសោកស្ដាយពីព្រោះខ្ញុំចង់ជួបជុំគ្រួសារ ប៉ុន្តែសំខាន់ទៅលើថវិកា បើថវិកាអត់គ្រប់គ្រាន់ក៏ពិបាកទៅជួបគាត់ដែរ អ៊ីចឹងមានតែផ្ញើឱ្យគាត់ឥឡូវប្រាក់ឈ្នួលមិនទាន់បានឡើងស្រួលបួលផង ផ្ទះជួលគេឡើង ៥ដុល្លារបាត់ហើយ ធ្វើការរាល់ថ្ងៃឱ្យតែរួចបង់ធនាគារទេ»។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ កម្មករធ្វើការនៅរោងចក្រផលិតកាបូបឌីឡាក់ លោក សួន រតនា ថ្លែងថា ក្នុងរដូវបុណ្យភ្ជុំឆ្នាំនេះ លោកនឹងទៅលេងស្រុកកំណើត ក៏ប៉ុន្តែលោកគ្មានប្រាក់សម្រាប់ជូនឪពុកម្ដាយបងប្អូនដូចឆ្នាំមុននោះទេ ដោយសារតែនៅក្នុងរោងចក្រលោកធ្វើការបានបន្ថយម៉ោងធ្វើការដោយក្នុងមួយខែ លោកទទួលបានប្រាក់បន្ថែមម៉ោង តែជាង១ដុល្លារតែប៉ុណ្ណោះ។ លោកព្រួយបារម្ភបាត់បង់ការងារ បន្ទាប់ពីចប់ពិធីបុណ្យភ្ជុំធ្វើឱ្យគ្មានប្រាក់សងធនាគារ។
លោក សួន រតនា៖ «ភ្ជុំហ្នឹងមានអីទៅវត្តបន្តិចបន្តួច តែបើលុយជូនចាស់ៗគ្មានទេ បើអត់តាំងពីឥឡូវ ដោយសារគ្មានការថែមម៉ោងផង គ្រាន់តែបង់រួចអង្គការធូរទ្រង់ហ្មង ពីព្រោះគ្មានលុយទៅជូនចាស់ៗ ១ម៉ឺន ២ម៉ឺនអីគ្មានលុយទេ ឥឡូវរកតែអាត្មា»។
ការត្អូញត្អែររបស់កម្មករនេះ គឺដោយសាររោងចក្រមួយចំនួនបន្តព្យួរការងារ និងបិទទ្វារជាបន្តបន្ទាប់ដែលធ្វើឱ្យពួកគាត់មួយចំនួន បាត់បង់ប្រាក់ចំណូល ហើយមួយចំនួនទៀតត្រូវបានថៅកែរំលោភសិទ្ធិការងារ ដោយមិនទូទាត់ប្រាក់សំណង។
ជាមួយគ្នានេះក្នុងអំឡុងពេលបុណ្យកាន់បិណ្ឌឆ្នាំនេះ នៅតាមអារាមមួយចំនួននៅតាមខេត្តក្រុងពុំសូវមានពុទ្ធបរិស័ទយកចង្ហាន់ទៅវត្តដែរ។
ព្រះតេជព្រះគុណ លឹម ប៊ុនថាត គង់នៅខេត្តបាត់ដំបងមានថេរដីកាថា ពិធីកាន់បិណ្ឌឆ្នាំនេះពុំសូវមានពុទ្ធបរិស័ទកុះករដូចឆ្នាំមុនៗនោះទេ។ ព្រះអង្គកត់សំគាល់ថា បញ្ហានេះគឺដោយសារតែកសិករកម្មករ និងពលករមួយចំនួនគ្មានប្រាក់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារហើយបញ្ហានេះក៏ប៉ះពាល់ដល់ព្រះសង្ឃនៅតាមបណ្ដាវត្តអារាមផ្សេងៗដែរ ពីព្រោះព្រះសង្ឃអាស្រ័យលើពុទ្ធបរិស័ទជាអ្នកទំនុកបម្រុង។
វិទ្យុអាស៊ីសេរីមិនអាចទាក់ទងអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារលោក កត្តា អ៊ន ដើម្បីសុំការបកស្រាយជុំវិញបញ្ហានេះបានទេ នៅថ្ងៃទី០១ ខែតុលា។
ទាក់ទិនបញ្ហានេះប្រធានសហព័ន្ធសហជីពសេរីកម្មករនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា អ្នកស្រី ទូច សេរី មានប្រសាសន៍ថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះជីវភាពរបស់កម្មករដែលកំពុងប្រឈមនឹងបញ្ហាបំណុល និងគ្មានប្រាក់ទៅលេងពិធីបុណ្យភ្ជុំ។ អ្នកស្រីបន្តថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែឱ្យកម្មករឈប់សម្រាកយ៉ាងហោចណាស់រយៈពេល៥ថ្ងៃ ដើម្បីឱ្យពួកគាត់ទៅស្រុកកំណើតពីព្រោះកម្មករមួយចំនួនមានស្រុកកំណើតនៅឆ្ងាយ។
អ្នកស្រី ទូច សេរី៖ «កម្មករឥឡូវហ្នឹងគាត់នៅក្នុងរោងចក្រកម្មករខ្លះគ្នាខំប្រឹងធ្វើការ អ្នកខ្លះគាត់អត់ហ៊ានទៅបន្ទប់ទឹក អ្នកខ្លះឈឺល្មមៗគាត់អត់សូវហ៊ានឈប់ ព្រោះនៅតាមបណ្ដាញរោងចក្រនីមួយៗគាបសង្កត់កម្មករ ហើយម្យ៉ាងទៀតជិតភ្ជុំបិណ្ឌអ៊ីចឹងចេះតែមានគំនាបហើយគំនាប់ពីរោងចក្រ គឺអត់បើកសិទ្ធិទូលាយឱ្យកម្មករទេ អ៊ីចឹងកន្លែងហ្នឹងដែលយើងមើលឃើញភាពខ្វះខាតនៅក្នុងរោងចក្រ គាបសង្កត់នៅក្នុងរោងចក្រយើងមើលទៅខ្វះចន្លោះច្រើន»។
ពិធីបុណ្យកាន់បិណ្ឌ និងភ្ជុំបិណ្ឌគឺបុណ្យប្រពៃណីជាតិមានតាំងពីបុរាណ ហើយពលរដ្ឋខ្មែរភាគច្រើនមានទំនៀមទម្លាប់យកចង្ហាន់ទៅវត្ត ដើម្បីឧទ្ទិសកុសលដល់វិញ្ញាណក្ខន្ធបុព្វបុរស និងអ្នកមានគុណដែលបានលាចាកលោកនេះទៅកាន់លោកខាងមុខ។
ក្រុមកម្មករ និងមន្ត្រីសហជីពយល់ឃើញថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលគោលនិងប្រាក់អត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងៗដើម្បីឱ្យពួកគាត់រស់នៅក្នុងជីវភាពសមរម្យ ហើយអាចមានលទ្ធភាពទៅស្រុកកំណើតនៅរដូវបុណ្យទានម្តងៗ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។