អ្នក​ជំនាញ៖ រដ្ឋ​គ្មាន​ផែនការ​ច្បាស់​លាស់ ទើប​ខ្វះ​ខាត​ទឹក​ប្រើ​ពេល​ជួប​គ្រោះ​រាំងស្ងួត​ម្ដងៗ

0:00 / 0:00

អ្នក​ជំនាញ​កសិកម្ម និង​រដ្ឋាភិបាល​ប្រកាស​ថា នៅ​អំឡុង​ចុង​ឆ្នាំ​២០១៩​នេះ កម្ពុជា​នឹង​អាច​ជួបប្រទះ​នឹង​គ្រោះ​រាំងស្ងួត​ដោយសារ​កត្តា​បាតុភូត​ធម្មជាតិ និង​ទំនប់​វារីអគ្គិសនី​នៅ​ចិន ដែល​បណ្ដាល​​ឱ្យ​កម្ពុជា​ជួប​បញ្ហា​ប្រឈម​នឹង​ការ​ខ្វះ​ខាត់​ទឹក​ប្រើប្រាស់​គួរ​ឱ្យ​ព្រួយបារម្ភ។

អ្នក​ជំនាញ​ថា ការ​ខ្វះ​ទឹក​ប្រើប្រាស់​នេះ ដោយសារ​រដ្ឋាភិបាល​ពុំ​បាន​ត្រៀមលក្ខណៈ​ជាមុន​ឱ្យ​បាន​ម៉ត់ចត់ ដូចជា​ផែនការ រក្សា​ទឹក​ទុក និង​ការ​កសាង​ប្រភព​ទឹក ប្រព័ន្ធ​ប្រឡាយ​ចែកចាយ​ទឹក​ស្រោចស្រព​ឱ្យ​ដំណើរការ​ប្រកបដោយ​ប្រសិទ្ធភាព។

របប​ក្រុងភ្នំពេញ​បាន​បញ្ជា​ឱ្យ​ស្ថាប័ន​ពាក់ព័ន្ធ និង​អាជ្ញាធរ​គ្រប់​លំដាប់​ថ្នាក់​ទាំងអស់​ឱ្យ​ចូល​រួម​​ចាត់​វិធានការ​ ដើម្បី​ថែរក្សា​ទឹក​ទុក សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​ដាំ​ដុះ ស្រូវធ្ងន់​ចុង​វស្សា ស្រូវប្រាំង ឆ្នាំ​២០១៩-​២០២០ និង​សម្រាប់​ការប្រើប្រាស់​ប្រចាំថ្ងៃ​រហូតដល់​មាន​ភ្លៀង​កក់ខែ​នា​ឆ្នាំ​ថ្មី​ខាងមុខ​នេះ។

សារាចរ​ណែនាំ​របស់​ដែល​មាន​ចុះហត្ថលេខា​ដោយ​មេដឹកនាំ​របប​ក្រុងភ្នំពេញ​លោក ហ៊ុន សែន នៅ​ថ្ងៃ​ទី​២១​ វិច្ឆិកា បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា មូលហេតុ​ដែល​នាំ​ឱ្យ​ចាត់​វិធានការ​រក្សា​ទឹក​ទុក​នេះ គឺ​ដោយ​សារ​តែ​​កម្ពុជា​ក៏ដូចជា​បណ្ដា​ប្រទេស​ក្នុង​តំបន់​បាន​ទទួល​រង​នៅ​បាតុភូត អែលនីណូ (El Nino) បាន​បង្ក​ឱ្យ​មាន​កត្តា​អវិជ្ជមាន​ជាច្រើន ដូចជា​៖ អាកាសធាតុ​មាន​សភាព​ក្ដៅ រហូត​ទឹក​ទន្លេ​មេគង្គ​មាន​ការ​​ប្រែប្រួល​ខ្លាំង បណ្តាល​ឱ្យ​ទឹក​ស្រក​ជា​បន្តបន្ទាប់ ដល់​កម្រិត​ទាប​បំផុត​ដែល​មិន​ធ្លាប់​ជួបប្រទះ​ក្នុង​រយៈកាល​កន្លង​មក។ ប៉ុន្តែ អ្នក​ជំនាញ​តំបន់​ទន្លេ​មេគង្គ និង​ជា​នាយក​កម្មវិធី​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍​​នៃ​​មជ្ឈមណ្ឌល​ស្រាវជ្រាវ​គោល​នយោបាយ STIMSON Center ដែល​មាន​មូលដ្ឋាន​នៅ​រដ្ឋធានី​វ៉ាស៊ីនតោន សហរដ្ឋអាមេរិក លោក ប្រាយអ៊ិន អាយល័រ (Brian Eyler) ពន្យល់​ប្រាប់​អាស៊ីសេរី​ថា បញ្ហា​គ្រោះ​រាំងស្ងួត ដែល​កំពុង​អូស​បន្លាយ ហើយ​កំពុង​បង្ក​មហន្តរាយ និង​វិបត្តិ​ដល់​តំបន់​ទន្លេ​មេគង្គ​ទាំងមូល​នេះ ព្រមទាំង​បណ្ដាល​ឱ្យ​ធ្លាក់​ចុះ​ការ​ប្រមូល​ទិន្នផល​ត្រី​មិន​ធ្លាប់​មាន​ក្នុង​មួយ​សតវត្ស​​មក​នេះ មិនមែន​បណ្ដាល​មក​តែ​ពី​បាតុភូត អែលនីណូ ឬក៏​ការប្រែប្រួល​អាកាសធាតុ​ប៉ុណ្ណោះ​នោះទេ​។ ក៏ប៉ុន្តែ លោក​ថា អាច​មាន​កត្តា​រួមផ្សំ​ដទៃ​ទៀត ដែល​ក្នុង​នោះ ការ​សាង​សង់​​ទំនប់​​វារី​អគ្គិសនី​ខ្នាត​យក្ស​ដ៏​សម្បើម​នៅ​ប្រទេស​ចិន និង​តាម​ប្រទេស​ខ្សែទឹក​ខាងលើ​នៃ​ដង​ទន្លេ​មេគង្គ ជាពិសេស​ប្រទេស​ឡាវ​ជាដើម៖ «វិបត្តិ​នេះ ភាគច្រើន​បណ្ដាល​មក​ពី​បាតុភូត អែលនីណូ ដែល​បាន​បណ្ដាល​ឱ្យ​ផ្ទៃ​រងទឹក​ភ្លៀង​មាន​កម្រិត​ទាប​ខុស​ពី​ប្រក្រតី។ ឆ្នាំនេះ​គឺ​មាន​កម្រិត​ទាប​មែនទែន​។ ក៏ប៉ុន្តែ ក៏​មាន​កត្តា បណ្ដាល​មក​ពី​ខ្សែទឹក​ខាងលើ ដូចជា ការសាងសង់​ទំនប់​វារីអគ្គិសនី​ជាច្រើន ដែល​កំពុងតែ​ធ្វើ​ឱ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​លំហូរ​ទឹក ផ្គត់ផ្គង់​ដៃទន្លេ​នានា នៅ​តាម​ខ្សែទឹក​ខាង​ក្រោម​នោះ»។

អ្នក​ជំនាញ​កសិកម្ម​រិះគន់​ថា ការប្រែប្រួល​អាកាសធាតុ​នៅ​កម្ពុជា​បណ្ដាល​មកពី​របប​ក្រុងភ្នំពេញ​បាន​បំផ្លាញ​ធនធានធម្មជាតិ​យ៉ាង​ធ្ងន់ធ្ងរ ជាពិសេស​គឺ​ការ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​ដោយ​គ្មាន​ការ​ទប់​ស្កាត់​​មិន​មែន​បណ្ដាលមកពី​ទទួលរង​ឥទ្ធិពល​ពី​ខ្យល់ព្យុះ​ណាមួយ​នោះ​ទេ។

ទីប្រឹក្សា​ទេស​កសិកម្ម​ឯករាជ្យ និង​ជា​អតីតមន្ត្រី​បច្ចេកទេស​នៃ​អង្គការ​សេដាក (CEDAC) លោក វង្ស សាវឿន​ សង្កេត​ឃើញ​ថា រដ្ឋាភិបាល​តែងតែ​មាន​គម្រោង​កសាង​អាង​ស្តុក​ទឹក ប្រព័ន្ធ​ប្រឡាយ​​​​ជា​បន្តបន្ទាប់​ដោយ​ទទួល​បាន​ជំនួយ​ពី​សហគមន៍​អន្តជាតិ ប៉ុន្តែ​មិនទាន់​គ្រប់គ្រាន់​ទេ ធ្វើ​ឱ្យ​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​ទឹក នៅតែ​ចោទ​ជា​បញ្ហា​ខ្វះខាត​ប្រើប្រាស់ ជាពិសេស​នៅ​រដូវប្រាំង ឬ​នៅ​ពេល​ជួប​គ្រោះ​រាំងស្ងួត​ក្នុង​រដូវវស្សា​ម្ដងៗ៖ «ជាក់ស្ដែង​ពេល​ខ្ញុំ​ធ្វើដំណើរ​តាម​ផ្លូវកាត់​ភូមិសាស្ត្រ​ខាង​ខេត្តព្រៃវែង ត្បូងឃ្មុំ ឃើញ​ប្រឡាយ​មួយ​ចំនួន គឺ​មានតែ​ប្រឡាយ​អត់​ទេ ជាពិសេស​អត់​មាន​ប្រភព​ទឹក​ដើម្បី​បូម​ប្រមូល​ទម្លាក់​ទៅ​ប្រឡាយ​រង ឬ​ប្រឡាយ​រណប​ចែក​ជូន​ប្រជាពលរដ្ឋ​នោះ​គឺ​អត់​មាន​ទេ»។

លោក​ឱ្យ​ដឹង​ទៀតថា ប្រជា​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​តាម​សហគមន៍​ជនបទ ដែល​កំពុង​ប្រឈម​នឹង​ការ​ខ្វះខាត​ទឹក តែងតែ​អំពាវនាវ​ទៅ​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន និង​រដ្ឋាភិបាល តាមរយៈ​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល​ម្តង​ហើយ​ម្ដងទៀត​ឱ្យ​អន្តរាគមន៍​ជួយ​ពួកគាត់ លើ​បញ្ហា​ខ្វះខាត​ទឹក​ប្រើប្រាស់​ស្ទើរ​ជា​រៀងរាល់​ឆ្នាំ​មកនេះ ក៏ប៉ុន្តែ​ការ​ឆ្លើយតប​នៅ​មាន​កម្រិត​នៅ​ឡើយ។

លោក​ថា ការ​ខ្វះខាត​ទឹក​ធ្វើ​មាន​ផល​ប៉ះពាល់​ខ្លាំង​ដល់​ជីវិត ក្នុង​នោះ​ប៉ះពាល់​ដល់​ជីវភាព​រស់នៅ​ប្រចាំថ្ងៃ បញ្ហា​សុខភាព និង​អាជីវកម្ម​ផ្សេងៗ៖ «អ៊ីចឹង​បញ្ហា​ទឹក​គឺជា​កង្វល់ ជា​ប្រធានបទ​ដ៏​សំខាន់ បើសិនជា​យើង​មាន​ទឹក​គឺ​យើង​អាច​ដោះស្រាយ​បាន ព្រោះ​ទឹក​គឺជា​ប្រភព​នៃ​ជីវិត គ្មាន​ទឹក​គ្មាន​ជីវិត បើ​រៀបចំ​ប្រព័ន្ធ​ទឹក​ជូន​កសិករ​យើង​បាន​សម្រាប់​ប្រើប្រាស់​ជា​លក្ខណៈ​គ្រួសារ សហគមន៍​នោះ​គឺជា​រឿង​សំខាន់​មែនទែន»។

តំបន់​ដែល​តែងតែ​ខ្វះខាត​ទឹក​ស្ទើរតែ​ជាប្រចាំ​រៀងរាល់​នោះ គឺ​នៅ​ខេត្ត​កំពង់ស្ពឺ កោះកុង តាកែវ ព្រៃវែង បាត់ដំបង បន្ទាយមានជ័យ និង​ខេត្ត​មណ្ឌលគិរី​ជាដើម។

ចំណែក លោក បណ្ឌិត យ៉ង់ សាំង កុមារ អ្នក​ជំនាញ​ខាង​កសិកម្ម និង​ជា​មន្ត្រី​ជាន់ខ្ពស់​នៃ​គណបក្ស​ប្រជាធិបតេយ្យ​មូលដ្ឋាន ក៏បាន​សង្កេតឃើញ​ដូចគ្នា​នេះ​ដែរ​។ លោក​ថា ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ​សព្វថ្ងៃ មាន​តែ​បរិមាណ ប៉ុន្តែ​គុណភាព​នៅតែ​ចោទ​ជា​បញ្ហា​នៅ​ឡើយ៖ «បញ្ហា​ដូចជា​ធ្ងន់​ជាង​មុន ! ទី​មួយ​​ប្រព័ន្ធ​​ធារាសាស្ត្រ​ ដែល​​មាន​ស្រាប់​វា​អត់​ដំណើរ​ការ​បាន​ពេញលេញ​ទេ បញ្ហា​នេះ​មិន​មែន​​ខ្ញុំ​លើក​ទេ គឺ​មាន​របាយការណ៍​ពី​ស្ថាប័ន​ជាតិ និង​អន្តរជាតិ ធនាគារ​ពិភពលោក​ក៏​ធ្លាប់​បាន​លើកឡើង​ដែរ​ថា​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ​ស្រុក​ខ្មែរ​ដើរ​អត់​បាន​ដល់​១០ %​ ផង ឥឡូវ​វា​នៅតែ​អ៊ីចឹង​ដដែល​អត់​​មាន​​ទៅ​មុខ​​ទេ យើង​ឃើញ​មានតែ​ប្រឡាយ​តែ​អត់​ទឹក​ទេ ទីពីរ​ហេតុ​អី​បានជា​ខ្ញុំ​ថា​ធ្ងន់​ជាង​មុន ព្រោះ​ប្រព័ន្ធ​ទឹក​ធម្មជាតិ មាន បឹង ស្ទឹង អូរ​ជា​លក្ខណៈ​ធម្មជាតិ គឺ​វា​ឆាប់​រីង​ជាង​មុន ហើយ​បញ្ហា​នេះ​​ វា​ទាក់ទង​បញ្ហា​ព្រៃឈើ​ដូចជា​នៅ​តំបន់​ខ្ពង់​រាប​កាន់តែ​អស់​ទៅ»។

លោក​បន្ត​ថា ទោះបី​មានការ​កាប់ឆ្ការ​ព្រៃ​ដាំ​ដុះ​មែន ក៏ប៉ុន្តែ​ត្រូវ​តែ​មាន​ការ​ដាំ​ដើមឈើ​ឡើងវិញ​នៅ​តាម​តំបន់​ជម្រាល ខ្ពង់រាប ពីព្រោះ​វា​ជា​ប្រភព​ទឹក ឬ​ជា​ដង្ហើមទឹក​ដ៏​សំខាន់។ លោក​ថា បើ​មិន​ដូច្នេះ​​ទេ វា​នឹង​ធ្វើ​ឱ្យ​បឹង ស្ទឹង អូរ នឹង​ឆាប់​រីងស្ងួត ពេលនោះ​ផល​ប៉ះពាល់ នឹង​កើត​លើ​យើង​ទាំងអស់​គ្នា​។

​ទាក់ទង​បញ្ហា​នេះ មន្ត្រី​នាំ​ពាក្យ ក្រសួង​ធនធាន​ទឹក និង​ឧតុនិយម លោក ចាន់ យុត្ថា មាន​ប្រសាសន៍​ថា ទោះបី​មាន​បញ្ហា​ប្រឈម​ខ្លាំង​យ៉ាង​នេះ​ក្តី ក៏​រដ្ឋាភិបាល​ខិតខំ​រិះរក​មធ្យោបាយ​ជាច្រើន ដើម្បី​ដោះស្រាយ​ភ្លាមៗ​ជូន​ពលរដ្ឋ​តាម​លទ្ធភាព​ជាក់ស្ដែង និង​មាន​របៀប​ផ្សេងៗ​គ្នា​ទៅតាម​ស្ថានភាព​ភូមិសាស្ត្រ ដែល​មាន​ប្រភព​ទឹក ឬ​គ្មាន​ប្រភព​ទឹក​។ លោក​បន្ត​ថា នៅ​រដូវប្រាំង​កន្លង​ទៅ នៅ​ស្រុក​គាស់​ក្រឡ និង​ស្រុក​មោងឬស្សី របស់​ខេត្ត​បាត់ដំបង​ដែល​បាន​ជួប​បញ្ហា​ខ្វះខាត​ទឹក ប៉ះពាល់​ដល់​ពលរដ្ឋ​ជិត ៣​ម៉ឺន​គ្រួសារ ប៉ុន្តែ អាជ្ញាធរ​បាន​បង្វែរ​មុខ​ទឹក ចម្ងាយ​ផ្លូវ​ប្រមាណ​មួយ​រយ​គីឡូម៉ែត្រ ពី​ទំនប់​ពហុ​បំណង​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ឃុំ​ផ្លូវ​មាស ស្រុក​រតនៈមណ្ឌល ដើម្បី​បង្ហូរ​ទៅ​សង្គ្រោះ​ការ​ខ្វះ​ខាត​ទឹក​នៅ​ស្រុក​ទាំងពីរ​នេះ៖ «នេះ​គឺជា​ការ​ដោះស្រាយ​នៅ​តាម​តំបន់​នីមួយៗ កន្លែង​ខ្លះ​ដែល​យើង​អាច​ទាញ​យក​ប្រភព​ទឹក​ក្រោម​ដី​បាន ដូចជា​នៅ​ក្នុង​ស្រុក​មេសាង ខេត្ត​ព្រៃវែង និង​នៅ​ខេត្ត​ព្រះវិហារ ជាដើម​គឺ​យើង​ជីក​អណ្ដូង​ទាញ​យក​ទឹក​ពីក្រោម​ដី​យក​មក​ប្រើ​ប្រាស់»។

លោក ចាន់ យុត្ថា ឱ្យ​ដឹង​ទៀត​ថា កម្ពុជា​មាន​ផ្ទៃដី​ផលិត​ស្រូវ​ទាំង​ប្រាំង និង​វស្សា​សរុប​ជាង ៣​លាន ២​សែន​ហិកតារ ប៉ុន្តែ​សក្ដានុពល​ប្រព័ន្ធ​ស្រោចស្រព ទើប​គ្រប់​ដណ្ដប់​បាន​ប្រមាណ ១​លាន ៨​សែន ឬ​អាច​ស្មើ​ជាង ៦០%​ប៉ុណ្ណោះ។

ដោយ​សារ​ភាព​ខ្វះខាត​នេះ រដ្ឋាភិបាល​បាន​បន្ត​ពង្រីក​គម្រោង​សាងសង់​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ អាង​ស្តុក​ទឹក​ធំៗ ជា​បន្ត​បន្តបន្ទាប់​ទៀត ជាពិសេស​ពង្រីក​ការសាងសង់ តាម​បណ្ដា​ស្ទឹង​ទាំង ១១ ជុំវិញ​​បឹង​ទន្លេសាប ដើម្បី​ស្តុក​ទឹក​ទុក​ប្រើប្រាស់​ក្នុង​រដូវប្រាំង។

ស្រប​ពេល​គ្នា​នេះ រដ្ឋាភិបាល​កំពុង​កសាង​អាង​ស្តុក​ទឹកធំ​មួយ ក្នុងស្រុក​រុក្ខវិថី ខេត្ត​បាត់ដំបង ដែល​មាន​សមត្ថកិច្ច​ស្តុក​ទឹកបាន​ទៅដល់​ ១៦៣​លាន​ម៉ែត្រ​គូប។

ចំណែក​នៅ​ខេត្ត​ព្រះវិហារ រដ្ឋាភិបាល ក៏​កំពុង​សាងសង់​អាង​ស្តុក​ទឹកធំ​មួយទៀត​ដែរ ដែល​មាន​ឈ្មោះថា អាង​ស្តុក​ទឹក​រក្សា ស្ថិត​ក្នុង​ស្រុក​រវៀង។ ក្រសួង​ក៏​មាន​គម្រោង​សាងសង់​អាង​ស្តុក​ទឹក​ដងកាំបិត នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ធំ ដែល​អាច​ផ្ទុក​ទឹក​ចេញពី​ប្រភព​ជួរ​ភ្នំក្រវាញ ភ្នំ​ដងរែក និង​ខ្ពង់រាប​ឆ្លូង​ជាដើម ដើម្បី​ទាញ​សក្ដានុពល​ទឹក​មក​ប្រើប្រាស់​ឱ្យ​អស់​លទ្ធភាព។

លោក​ថា គិត​មក​ត្រឹម​ឆ្នាំ​២០១៩​នេះ កម្ពុជា​មាន​ប្រព័ន្ធ​ស្រោចស្រព​ជាង ២​ពាន់ ទាំង​តូច ទាំង​ធំ និង​មធ្យម ក្នុង​នោះ​ប្រព័ន្ធ​ស្រោចស្រព​ខ្នាត​ធំ​មាន​ជាង ៣០​កន្លែង។

ទោះ​យ៉ាង​ក្តី មន្ត្រី​ជាន់ខ្ពស់ នៃ​ក្រសួង​ធនធាន​ទឹក​រូប​នេះ បញ្ជាក់​ថា ចំនួន​នេះ​នៅ​មិនទាន់​គ្រប់គ្រាន់​ក្នុង​ការ​ប្រាស់​ចាំបាច់​នោះ​នៅឡើយ។

លោក​ថា ផែនការ​នយោបាយ​ទឹក​របស់​រដ្ឋាភិបាល ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​បន្ត ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​ចំពោះ​មុខ​ រដ្ឋាភិបាល​បាន​ដាក់​ចេញ​នូវ​មុខព្រួញ ៣​សំខាន់ ក្នុង​នោះ ទីមួយ​លើក​គម្រោង​ដោះ​ស្រាយ​​បញ្ហា​ប្រឈម​តាម​តំបន់​ខ្វះ​ទឹក​ប្រើប្រាស់ និង​ទឹក​ស្រោចស្រព ទី​ពីរ ពង្រីក​សក្ដានុពល នៃ​ប្រព័ន្ធ​តភ្ជាប់​ពី​តំបន់ ដែល​មាន​ប្រភព​ទឹក​ធំៗ ឆ្ពោះ​ទៅ​តំបន់​ដែល​គ្មាន​ប្រភព​ទឹក និង​ចុងក្រោយ គឺ​ដាក់​ទិសដៅ​ស្ដារ​ប្រព័ន្ធ​ប្រឡាយ និង​ទំនប់​ធំៗ ដែល​ទទួលរង​ការខូចខាត​ដោយសារ​គ្រោះធម្មជាតិ ដូចជា​គ្រោះ​ទឹក​ទឹកជំនន់​ឱ្យ​ដំណើរការ​ជា​ប្រក្រតី​ឡើង​វិញ។

មន្ត្រី​អង្គការ​សង្គម​ស៊ីវិល និង​អ្នក​ជំនាញ​កសិកម្ម បាន​រិះគន់​លើ​ចំណុច​ខ្លះ​នៃ​មធ្យោបាយ​សង្គ្រោះ​បញ្ហា​ការ​ខ្វះខាត​ទឹក​ប្រើប្រាស់​នេះ។

លោក បណ្ឌិត យ៉ង់ សាំងកុមារ មាន​ប្រសាសន៍​ថា លោក​គាំទ្រ​នូវ​ការពង្រីក​ប្រព័ន្ធ​ធារាសាស្ត្រ​បន្ថែម​ទៀត ដូច​ការ​កសាង​ប្រព័ន្ធ​ប្រឡាយ​មេ ប្រឡាយ​រង ដើម្បី​នាំ​ទឹក​ឱ្យ​ធ្លាក់​ទៅដល់​តំបន់​ដែល​ខ្វះ​ប្រភាព​ទឹក​ប្រើប្រាស់ ដូចជា​កន្លែង​ឆ្ងាយ​ពី​ទន្លេ បឹង ឬ​ស្ទឹង​ជាដើម។

ទន្ទឹម​គ្នា​នេះ​គឺ​ត្រូវ​ធ្វើ​ចលនា​រក្សា​ប្រភព​ទឹក ដោយ​ទប់ស្កាត់​កុំ​ឱ្យ​មាន​ករណី​លុប​បឹង ឬ​កន្លែង​ស្តុក​ទឹកធំៗ សំខាន់ៗ ហើយ​ត្រូវ​ផ្សារភ្ជាប់​ការ​ដាំ​ដើមឈើ​ឱ្យ​បាន​គ្រប់​ទីកន្លែង ព្រោះ​ទឹក និង​ដើមឈើ​មាន​ទំនាក់ទំនង​គ្នា ជា​គម្រប​បៃតង ព្រោះ​ថាបើ​ខ្វះ​ទឹក ហើយ​អត់​មាន​ម្លប់​ឈើ​ទៀត​នោះ វា​រិត​តែ​ធ្វើ​ឱ្យ​កើត​មាន​បញ្ហា​ធ្ងន់ធ្ងរ​ថែ​ទៀត៕