អ្នកភូមិក្បាលរមាសខេត្តស្ទឹងត្រែង បារម្ភបាត់ព្រៃសហគមន៍ ក្រោយពីក្រុមហ៊ុនចិនដំឡើងដេប៉ូអារឈើខ្នាតធំនៅតំបន់នោះ
2022.01.10
ជនជាតិដើមភាគតិចព្នង ដែលរងគ្រោះដោយសារទំនប់វារីអគ្គិសនីសេសានក្រោមពីរនៅខេត្តស្ទឹងត្រែង នាំគ្នាទៅរស់នៅលើទីទួលខ្ពស់ ពេលទឹកអាងវារីអគ្គិសនីលិចភូមិចាស់ កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៨។
រូប៖ ពលរដ្ឋផ្ដល់ឱ្យ
ពលរដ្ឋដែលរងគ្រោះដោយសារទំនប់វារីអគ្គិសនីសេសានក្រោមពីរនៅខេត្តស្ទឹងត្រែង កំពុងទាល់តម្រិះមិនដឹងថា ត្រូវរកមធ្យោបាយបែបណាការពារព្រៃសហគមន៍ភូមិក្បាលរមាសឱ្យគង់វង្សនោះទេ ព្រោះអាជ្ញាធរនៅតែពន្យារពេលមិនអើពើចុះបញ្ជីដីព្រៃសមូហភាពតាមសំណើរបស់សហគមន៍។ អ្នកភូមិថា ក្រុមហ៊ុនចិន ស៊ីវ ហ្គេច (Sev Gek) បានដំឡើងដេប៉ូអារឈើខ្នាតធំ ជាប់ព្រៃសហគមន៍នេះ បង្កគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងដល់សុវត្ថិភាពព្រៃឈើ សត្វព្រៃ និងកន្លែងអាស្រ័យផលព្រៃឈើយ៉ាងសំខាន់របស់អ្នកភូមិ។
ជនជាតិដើមភាគតិចព្នង ៥៣គ្រួសារ រស់នៅឃុំក្បាលរមាស ស្រុកសេសាន ភ័យព្រួយពីជោគវាសនាព្រៃសហគមន៍ភូមិក្បាលរមាសទំហំជាង ៧ពាន់ហិកតារ កំពុងប្រឈមការបាត់បង់ទ្រង់ទ្រាយធំ នៅក្នុងឆ្នាំ២០២២។ ការលើកឡើងនេះ ក្រោយពីអ្នកភូមិប្រទះឃើញការដ្ឋានក្រុមហ៊ុនចិន ស៊ីវ ហ្គេច បានដំឡើងម៉ាស៊ីនអារច្រៀកឈើខ្នាតធំ នៅជាប់ព្រៃសហគមន៍ ដើម្បីធ្វើអាជីវកម្មឈើទ្រង់ទ្រាយធំជាថ្មីទៀត នៅតំបន់នោះ បង្កការគំរាមកំហែងធ្ងន់ធ្ងរដល់សុវត្ថិភាពព្រៃសហគមន៍ដែលអ្នកភូមិអភិរក្ស។ តំណាងសហគមន៍ថា នៅតំបន់នោះ បើក្រៅពីព្រៃសហគមន៍ភូមិក្បាលរមាសគ្មានដើមឈើធំៗ សម្រាប់ឱ្យក្រុមហ៊ុនកាប់ធ្វើអាជីវកម្មនោះទេ។
តំណាងសហគមន៍ភូមិក្បាលរមាសលោកស្រី ស្រាំង ឡាញ់ ឱ្យដឹងនៅថ្ងៃទី១០ មករាថា ប្រការដែលអាជ្ញាធរពន្យារពេលមិនចុះបញ្ជីដីព្រៃសហគមន៍ភូមិក្បាលរមាស ផ្តល់ឱកាសឱ្យក្រុមហ៊ុនចិន និងជនខិលខូចមួយចំនួន បន្តកាប់បំផ្លាញ ដើមឈើធំៗ ឋិតក្នុងព្រៃសហគមន៍ ប៉ះពាល់ជម្រកសត្វព្រៃ និងកន្លែងរកអនុផលព្រៃឈើរបស់អ្នកភូមិ។ លោកស្រីថា ក្រុមហ៊ុននេះ បានផ្អាកធ្វើអាជីវកម្មឈើជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែកំពុងចាប់ផ្ដើមដំណើរការឡើងវិញនៅរយៈពេលជាង ៣សប្តាហ៍ចុងក្រោយនេះធ្វើឱ្យអ្នកភូមិព្រួយចិត្តខ្លាចក្រែងក្រុមហ៊ុនបញ្ជូនកម្លាំងកម្មករកាប់ឈើក្នុងព្រៃសហគមន៍បន្តទៀត៖ «ក្រុមហ៊ុនកំពុងដំឡើងរោងចក្រអារឈើឡើងវិញ ដែលសហគមន៍កំពុងព្រួយបារម្ភកន្លែងណា ដែលមានធនធានព្រៃឈើច្រើនទេ គឺមានតែតំបន់ក្បាលរមាសចាស់ហ្នឹងឯង ដែលសេសសល់ពីទឹកលិច នៅសល់ព្រៃឈើច្រើន។ ការព្រួយបារម្ភរបស់មីង ការទន្ទ្រានយកដី និងព្រៃឈើទាំងអស់នោះ»។
ស្ត្រីដដែលបន្ថែមថា មហិច្ឆតារបស់ក្រុមហ៊ុនចិន ស៊ីវ ហ្គេច (Sev Gek) និងអាជ្ញាធរ ចង់កាប់ដើមឈើធំៗ ក្នុងព្រៃសហគមន៍ភូមិក្បាលរមាសធ្វើអាជីវកម្មបានជាស្ទាក់ស្ទើរមិនព្រមចុះបញ្ជីដីសមូហភាពជូនអ្នកភូមិជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ លោកស្រីថា កន្លងទៅអ្នកភូមិបានដាក់ញត្តិទៅស្ថាប័នថ្នាក់ និង អាជ្ញាធរខេត្តស្ទឹងត្រែង ដើម្បីស្នើសុំចុះបញ្ជីដីសមូហភាព ប៉ុន្តែគ្មានការឆ្លើយតប មកទល់ពេលនេះ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ ព្រៃសហគមន៍បច្ចុប្បន្ននេះ នៅសល់ដើមឈើធំៗ រួមមាន ដើមស្រឡៅ គគីរ ផ្ចឹក កកោះ និងឈើទាលជាដើម ដែលជាទីតាំងជ្រកយ៉ាងសំខាន់ របស់សត្វព្រៃជាច្រើនប្រភេទ។ លើសពីនេះទៀត អ្នកភូមិចង់រក្សាព្រៃទាំងនោះឱ្យគង់វង្ស ដើម្បីរក្សាបាននូវអត្តសញ្ញាណប្រពៃណី និង វប្បធម៌ជនជាតិដើមព្នង ដែលក្រាញននៀលមិនទទួលសំណងពីក្រុមហ៊ុនទំនប់វារីអគ្គិសនីសេសានក្រោមពីរ។
ជនជាតិដើមភាគតិចព្នងម្នាក់ទៀត គឺលោក គឹម រើន ថ្លែងថា អ្នកភូមិដែលបដិសេធមិនទទួលសំណងពីក្រុមហ៊ុន ហើយរំកិលទៅរស់នៅលើទីទួលសុវត្ថិភាពជាង ៤ឆ្នាំមកហើយ ព្រោះតែស្ដាយព្រៃ សត្វព្រៃ ផ្នូរដូនតា និងព្រៃអារក្សជាដើម ឋិតក្នុងព្រៃសហគមន៍នេះ។
លោកថា បំណងរួមរបស់ប្រជាសហគមន៍ ចង់អភិរក្សព្រៃឈើឱ្យគង់វង្ស ព្រោះធនធានធម្មជាតិជាអាយុជីវិត និងប្រភពសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងសំខាន់ របស់អ្នកភូមិជាច្រើនជំនាន់មកហើយ ប្រសិនបើរដ្ឋាភិបាល មិនដោះស្រាយបញ្ហានេះទេ អ្នកភូមិនឹងលំបាកវេទនាទាំងកាយ និងចិត្តមួយកម្រិតទៀត៖ «បើសិនថា ដីហ្នឹងទាំងប៉ុន្មានរដ្ឋាភិបាល គាត់ប្រគល់ឱ្យក្រុមហ៊ុនទាំងអស់ហ្នឹង តើពលរដ្ឋមិនដឹងរស់នៅរបៀបម៉េចដូចជា គោ និងក្របី មិនដឹងឱ្យនៅត្រង់ណា? អ៊ីចឹងទេ ពលរដ្ឋគឺថា ក្រុមហ៊ុនមកឈូសឆាយ គឺពលរដ្ឋទប់ស្កាត់។ ពលរដ្ឋរកអនុផលព្រៃឈើប្រាក់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃ បើសិនជាព្រៃឈើអស់ តើពលរដ្ឋមិនដឹងរកស៊ីស្អីអត់មានទេ»។
វិទ្យុអាស៊ីសេរីមិនទាន់អាចទាក់ទងតំណាងក្រុមហ៊ុន ស៊ីវ ហ្គេច ដើម្បីសុំការបំភ្លឺរឿងនេះ បាននៅឡើយទេ នៅថ្ងៃទី១០ មករា។
កាលពីដើមឆ្នាំ២០២១ កន្លងទៅអាជ្ញាធរ និងតំណាងក្រុមហ៊ុន បោះបង្គោលព្រំដីនៅចំកណ្ដាលភូមិ និងក្បែរសសរផ្ទះ បំពានចូលស្រែរបស់សហគមន៍។ ប្រជាសហគមន៍ថា អាជ្ញាធរខេត្តនេះ មានផែនការកាត់ឆ្វៀលដីសហគមន៍ភូមិក្បាលរមាសស្ទើរតែទាំងស្រុង ដើម្បីវិនិយោគឱ្យក្រុមហ៊ុនចិន កាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ និងបំផ្លាញកន្លែងអាស្រ័យផលដ៏សំខាន់របស់សហគមន៍នៅតំបន់នោះ។
ឆ្លើយតបរឿងនេះអ្នកនាំពាក្យសាលាខេត្តស្ទឹងត្រែង លោក ម៉ែន គុង បកស្រាយថា កិច្ចការងារនេះ រដ្ឋបាលខេត្តបានបង្កើតក្រុមការងារជំនាញមួយ ដើម្បីចុះទៅពិភាក្សាជាមួយ ប្រជាសហគមន៍ក្បាលរមាសក្នុងបំណងរកច្រកចេញ។ លោកថា ផ្ទៃដីជាក់ស្ដែង សម្រាប់ចុះបញ្ជីដីសមូហភាពជូនពលរដ្ឋមានទំហំជាង ៩រយហិកតារប៉ុណ្ណោះ ចំណែកដីដែលអ្នកភូមិស្នើសុំចុះបញ្ជីមានទំហំធំធេងពេក ប៉ះពាល់តំបន់ផ្សេងទៀត៖ «យើងឃើញថា ផែនទីដែលគាត់ស្នើមកហ្នឹង វាមានទាំងផ្ទៃទឹក តែជារួមផ្ទៃទឹកក៏យើងប្រគល់ជូនគាត់ដូចគ្នាដែរ ប៉ុន្តែប្រគល់ក្នុងទិដ្ឋភាពមួយផ្សេង ដូច្នេះហើយ យើងត្រូវជជែក ជាមួយគាត់ឱ្យបានយល់ពីនីតិវិធីសិន។ ចុះបញ្ជីដីសហគមន៍ ជាសមូហភាពរបស់ជនជាតិដើមភាគតិច យើងចុះផ្ទៃដី យើងមិនចុះផ្ទៃទឹកទេ តែផ្ទៃទឹកយើងឱ្យគាត់ចុះជាសហគមន៍នេសាទ។ យើងរកច្រកចេញជាមួយគាត់តទៅទៀត»។
ព្រៃសហគមន៍ភូមិក្បាលរមាសមានផ្ទៃដី ៧.៨៣៦ ហិកតារ សហគមន៍បានស្នើសុំចុះបញ្ជីជាព្រៃអភិរក្សចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០១២ រហូតដល់ឆ្នាំ២០១៨ ទើបក្រសួងមហាផ្ទៃសម្រេចចុះបញ្ជីជនជាតិដើមភាគតិចរស់នៅតំបន់នោះជាស្វ័យអត្តសញ្ញាណ។ ព្រៃសហគមន៍នេះក្រុមពលរដ្ឋបានកំណត់លក្ខន្តិកៈផែនទីបទបញ្ជាផ្ទៃក្នុង និង GPS កំណត់ព្រំប្រទល់ ដែលមានការជួយជ្រោមជ្រែងពីអង្គការសង្គមស៊ីវិល និងមន្ទីរអភិវឌ្ឍន៍ជនបទ។
កាលពីដើមឆ្នាំ២០២០ មន្ទីរសុរិយោដី ខេត្តស្ទឹងត្រែងបានបដិសេធមិនព្រមឲ្យចុះបញ្ជីដីសមូហភាពភូមិក្បាលរមាសមានទំហំ ៧.៨៣៩ហិកតារ ព្រោះទំហំផ្ទៃដី ដែលសហគមន៍ស្នើសុំ ជាន់ចំដីក្រុមហ៊ុនចិន ស៊ីវហ្គេច និងក្រុមហ៊ុនទំនប់វារីអគ្គិសនីសេសានក្រោមពីរ។ លើសពីនេះទៀត រដ្ឋបាលខេត្តស្ទឹងត្រែង មានដីនៅតំបន់ផ្សេងទំហំ ៩៤១ហិកតារ សម្រាប់ត្រៀមចុះបញ្ជីជូនសហគមន៍ ភ្ជាប់ផែនទី ដែលមានស្រាប់។
ជុំវិញរឿងនេះ មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលសង្កេតឃើញថា ការដោះស្រាយវិវាទរបស់អាជ្ញាធរ តែងតែលម្អៀងទៅរកភាគីក្រុមហ៊ុន ដោយមិនបានការពារប្រយោជន៍របស់ពលរដ្ឋនោះទេ។ ប្រការនេះ ធ្វើឱ្យការស្វែងរកដំណោះស្រាយរបស់អាជ្ញាធរច្រើនតែបរាជ័យ និងមានការថ្នាំងថ្នាក់ ពីពលរដ្ឋ។
មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមអាដហុក ខេត្តស្ទឹងត្រែង លោក ប៊ី វ៉ាន់នី យល់ថា អាជ្ញាធរគួរតែទទួលសំណើរបស់ពលរដ្ឋ ដោយបង្ហាញមូលហេតុច្បាស់លាស់ ដើម្បីស្នើសុំរដ្ឋាភិបាលពិនិត្យសម្រេចជុំវិញរឿងនេះ ធ្វើយ៉ាងណាឱ្យពលរដ្ឋអាចទទួលបានដំណោះស្រាយសមរម្យ។ លោកថា បើអាជ្ញាធរគិតពីប្រយោជន៍ពលរដ្ឋជាធំ អាជ្ញាធរគួរតែគាំទ្ររាល់កិច្ចគាំពារអភិរក្សព្រៃឈើ របស់ប្រជាសហគមន៍តាមរយៈពន្លឿនការចុះបញ្ជីដីសមូហភាព ប្រសើរជាងវិនិយោគឱ្យក្រុមហ៊ុនបំផ្លិចបំផ្លាញធនធានធម្មជាតិ៖ «អត់បានដោះស្រាយឱ្យបានសម្រេច ឱ្យវាជាក់លាក់ណាមួយទេ មានន័យថា មកហើយ ចរចាមិនត្រូវទៅវិញទៅ ស្ងាត់ៗ ៣ ទៅ ៤ខែមក ចរចាទៀត។ ក្រុមហ៊ុនស្នើសុំដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចរបស់រដ្ឋ របស់រដ្ឋ គឺរដ្ឋមានសិទ្ធិតើ អាចកាត់ឆ្វៀលចេញពីក្រុមហ៊ុនឱ្យពលរដ្ឋបាន»។
មកទល់ពេលនេះពលរដ្ឋរស់នៅឃុំក្បាលរមាស ៥៣គ្រួសារបូករួមទាំងពលរដ្ឋបំបែកគ្រួសារបដិសេធមិនព្រមទទួលយកគោលនយោបាយសំណងពីក្រុមហ៊ុន ហើយបច្ចុប្បន្នពួកគេបន្តរស់នៅលើទីទួលខ្ពស់ ត្រង់ចំណុចស្រែវាល ឆ្ងាយពីភូមិចាស់ ៤គីឡូម៉ែត្រ។ ក្រុមពលរដ្ឋទាំងនោះរស់ពឹងផ្អែកលើព្រៃសហគមន៍ដែលជាប្រភពចំណូលសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពួកគេ ដូចជា ឃ្វាលគោក្របីធ្វើចម្ការវិលជុំរកអនុផលព្រៃឈើបេះបន្លែ និងដងជ័រទឹកជាដើម៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។
អត្ថបទពេញនិយម
RFA
- ពលរដ្ឋនៅតំបន់បឹងតាមោក ចោទប្រកាន់អាជ្ញាធរខណ្ឌព្រែកព្នៅថា ប្រើអំពើហិង្សា
- វៀតណាមព្រមានថា ព្រែកជីកហ្វូណនតេជោអាចជួយសម្រួលវត្តមានយោធាចិនក្នុងទឹកដីកម្ពុជាកាន់តែជ្រៅ
- ពលរដ្ឋខ្មែរ-អូស្ត្រាលីម្នាក់ ដែលរិះគន់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា រងការវាយដំពីជនមិនស្គាល់មុខមួយក្រុម ពេលទៅលេងស្រុកខ្មែរ
- ក្រសួងដែនដីបានហៅអតិថិជនបុរីពិភពថ្មីទៅពិភាក្សា ដើម្បីរកដំណោះស្រាយ
- ការប្រារព្ធពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី នៅតាមតំបន់មួយចំនួននៅស្រុកសុរិន្ទ