សាច់ញាតិសកម្មជនកំពុងជាប់ឃុំ លើកឡើងអំពីក្តីបារម្ភដូចៗគ្នា ជុំវិញស្ថានភាពជំងឺកូវីដ១៩ ដែលកំពុងរីករាលដាលខ្លាំងនៅទូទាំងប្រទេស ជាពិសេសបញ្ហាភាពចង្អៀតណែនក្នុងពន្ធនាគារ។
ការលើកឡើងនេះដោយសារតែក្រុមស្ត្រីថ្ងៃសុក្រ នៅថ្ងៃទី១២ ខែមីនា បានទៅសួរសុខទុក្ខប្តីរបស់ខ្លួននៅពន្ធនាគារព្រៃស ប៉ុន្តែមន្ត្រីពន្ធនាគារមិនអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេ បានចូលជួបសួរសុខទុក្ខឡើយ។
ប្រពន្ធលោក កាក់កុម្ភារ សមាជិកគណបក្សសង្គ្រោះជាតិគឺលោកស្រី ព្រំ ចន្ថា ថ្លែងថា លោកស្រីខកចិត្តនិងបារម្ភពីភាពចង្អៀតណែននៅក្នុងពន្ធនាគារក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩នេះ។ លោកស្រីបារម្ភថា ករណីជំងឺកូវីដ១៩ នឹងមានការផ្ទុះឡើងធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងពន្ធនាគារ តាមរយៈអ្នកទោសថ្មីៗ និងមន្ត្រីពន្ធនាគារ ប្រសិនបើពួកគេមានការធ្វេសប្រហែស។ លោកស្រីទទូចឲ្យមន្ត្រីពន្ធនាគារគួរដោះស្រាយភាពចង្អៀតណែននេះចេញ និងបង្កើនបន្ទប់ឃុំឃាំង ដើម្បីកាត់បន្ថយចំនួនមនុស្ស និងការពារការឆ្លងរីករាលដាល៖ « ខ្ញុំសំណូមពរឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលហ្នឹង ជួយធ្វើម៉េចឲ្យពន្ធនាគារហ្នឹងកុំឲ្យបន្ទប់តូចចង្អៀត ហើយឲ្យគម្លាតគ្នាទៅ បើមិនអញ្ចឹងទេឆ្លង ហើយនិយាយទៅនៅខាងក្រៅអត់ខ្លាចវិញទេ ខ្លាចខាងពន្ធនាគារហ្នឹងឯងព្រោះវាណែនតាន់តាប់ ចង្អៀត ហើយមន្ត្រីពន្ធនាគារហ្នឹងឯងដែលខ្ញុំខ្លាចជាទីបំផុតនោះ មិនមែនខ្លាចនៅខាងក្រៅវិញទេ ដោយសារអី ព្រោះនៅក្នុងហ្នឹងស្អីច្របូកច្របល់គ្នា មិនដឹងស្អីជាស្អី ខ្វះខាតគ្រប់ចន្លោះ ទឹកងូតអីគ្រប់សព្វយ៉ាងទាំងអស់។ វាគ្មានដូចយើងខាងក្រៅណា ហើយមានអីត្រូវការពារអីឲ្យស្អាតស្អំដូចយើងខាងក្រៅ។ អញ្ចឹងខ្ញុំភ័យខ្លួនខាងក្រៅវិញទេ។ អញ្ចឹងខ្ញុំសុំឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលហ្នឹងជួយធ្វើម៉េចមើលការខុសត្រូវ ហើយធ្វើម៉េចឲ្យមានទូរស័ព្ទ ទូរអី ដើម្បីឲ្យអាស្រ័យទាក់ទងក្រុមគ្រួសារ ដើម្បីឲ្យពួកខ្ញុំដឹងឮពីសុខទុក្ខគាត់អី » ។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ប្រពន្ធលោក យឹម សារ៉េត សមាជិកគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ គឺលោកស្រី អ៊ុក ចន្ធី ឲ្យដឹងថា លោកស្រីពុំបានទទួលដំណឹងអ្វីពីខាងក្រុមគ្រួសារលោកស្រី ដែលកំពុងជាប់ឃុំឡើយ ដោយសារមន្ត្រីពន្ធនាគាររឹតបន្តឹងវិធានការសុខាភិបាលខ្លាំង។ លោកស្រីបារម្ភពីស្ថានភាពសុខភាពប្តីលោកស្រី ដោយសារលោកមានជំងឺប្រចាំកាយ និងបញ្ហាភាពចង្អៀតណែននៅក្នុងពន្ធនាគារ។ លោកស្រីបារម្ភទៀតថា ករណីរីករាលដាលជំងឺកូវីដ១៩នេះ អាចបន្តឆ្លងចូលដល់ក្នុងពន្ធនាគារ ប្រសិនបើមន្ត្រីទាំងនោះធ្វេសប្រហែស ឬមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការការពារឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ លោកស្រីចង់ឲ្យមន្ត្រីពន្ធនាគារភ្ជាប់ប្រព័ន្ធទូរស័ព្ទ ដើម្បីឲ្យលោកស្រីបានដឹងដំណឹង និងសុខទុក្ខប្តីលោកស្រីនៅក្នុងពន្ធនាគារ៖ « គាត់នៅក្នុងនោះក៏គាត់ច្បាស់ជាបារម្ភពីក្រុមគ្រួសារនៅខាងក្រៅដូចតែគ្នា ដល់ចឹងយើងបារម្ភទៅវិញទៅមក។ បើសិនជាយើងមានទូរស័ព្ទអាចទាក់ទងគ្នាបាន អញ្ចឹងអាហ្នឹងការបារម្ភក៏វាអាចកាត់បន្ថយខ្លះចឹងអូន » ។
ប្រពន្ធលោក ថុន រដ្ឋា សកម្មជនមាតាធម្មជាតិ គឺលោកស្រី ប៉ាត់ រស្មី រៀបរាប់ថា លោកស្រីនឹករលឹក និងបារម្ភពីសុវត្ថិភាពប្តីរបស់ខ្លួនដែលកំពុងជាប់ឃុំ ក្រោយកម្ពុជាមានករណីអ្នកស្លាប់ដោយសារជំងឺកូវីដ១៩ដំបូងមក។ លោកស្រីទទូចឲ្យរដ្ឋាភិបាល និងមន្ត្រីពន្ធនាគារ គួររិះរកមធ្យោបាយណាមួយ ដើម្បីឲ្យសាច់ញាតិអ្នកជាប់ឃុំមានលទ្ធភាពសួរសុខទុក្ខគ្រួសាររបស់ពួកគេ និងបង្កើនការប្រុងប្រយ័ត្នការចម្លងជំងឺនេះទៅក្នុងពន្ធនាគារ៖ « ខ្ញុំនឹករលឹកគាត់រហូត ហើយសមឥឡូវអត់បានទៅជួបគាត់ទៀត រឹតតែបារម្ភ ហើយបើសិនជាអាចសូមឲ្យតុលាការអាចឲ្យគាត់នៅក្រៅឃុំអីទៅ ដើម្បីមកជួបជុំគ្រួសារ ហើយក៏ដើម្បីឲ្យគាត់ហ្នឹងមានភាពកក់ក្តៅ ដូចជាក្នុងគ្រួសារមានភាពកក់ក្តៅបាននៅជុំគ្នាចឹង » ។
ឆ្លើយតបនឹងក្តីបារម្ភនេះ អគ្គនាយករងពន្ធនាគារលោក នុត សាវនា មានប្រសាសន៍ថា មន្ត្រីពន្ធនាគារទាំងអស់ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា មិនអនុញ្ញាតឲ្យជនជាប់ឃុំប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទនោះទេ ដោយលោកលើកហេតុផលថា ដើម្បីទប់ស្កាត់ការប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទក្នុងសកម្មភាពខុសច្បាប់។ លោកបន្តថា មន្ត្រីពន្ធនាគារបានអនុវត្តវិធានការសុខាភិបាលបានយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ និងតឹងរឹងបំផុត ព្រមទាំងសំអាតអនាម័យក្នុងពន្ធនាគារជាប្រចាំ ដើម្បីចូលរួមទប់ស្កាត់ជំងឺកូវីដ១៩៖ « ពេលនេះ គឺបិទទាំងអស់ទូទាំងប្រទេស ដោយសារយើងត្រូវគ្រប់គ្រងសភាពការណ៍សន្តិសុខដែរ។ ខ្ញុំអត់ដឹងថា ពេលណាដែលការវាយតម្លៃសភាពការសន្តិសុខទៅអាចអនុញ្ញាតឲ្យយើងចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទឡើងវិញបានទេ អាហ្នឹងទាល់តែថ្នាក់ដឹកនាំក្រសួងទើបលោកមានសិទ្ធសម្រេចលើការងារហ្នឹងបាន » ។
នាយករងទទួលបន្ទុកផ្នែកឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្សនៃអង្គការលីកាដូ លោក អំ សំអាត លើកឡើងថា មន្ត្រីពន្ធនាគារគួរមានជម្រើសណាមួយដែលអាចបង្កភាពងាយស្រួល និងការទំនាក់ទំនងគ្នារវាងអ្នកជាប់ឃុំ និងគ្រួសារ ដើម្បីកុំឲ្យមានក្តីបារម្ភកាន់តែខ្លាំងពីសុខទុក្ខក្រុមគ្រួសារពួកគេ។ មន្ត្រីពន្ធនាគារគួរបង្កើនការប្រុងប្រយ័ត្នឲ្យបានខ្ពស់ ស្របពេលពន្ធនាគារមានភាពចង្អៀតណែនខ្លាំង៖ «យើងទទួលស្គាល់ហើយការព្រួយបារម្ភរបស់សាច់ញាតិរបស់អ្នកជាប់ឃុំ ឬក៏ក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកជាប់ឃុំ នៅក្នុងពេលកំឡុងមិនអនុញ្ញាតឲ្យជួបហ្នឹង អំពីសុខទុក្ខហើយនឹងសុខភាពរបស់អ្នកជាប់ឃុំហ្នឹង។ យើងគ្រាន់ថា ទទូចយ៉ាងម៉េចឲ្យមានវិធានការការពារបន្ថែមទៀតសម្រាប់ជនដែលនៅក្នុងឃុំហ្នឹង ហើយបើមានការសង្ស័យគួរតែបញ្ជូនទៅធ្វើតេស្តទាក់ទងនឹងកូវីដ១៩ហ្នឹងឲ្យបានឆាប់»។
គិតត្រឹមចុងឆ្នាំ២០២០ ពន្ធនាគារចំនួន១៧ ក្នុងចំណោមពន្ធនាគារទាំង១៨ ដែលអង្គការលីកាដូបានឃ្លាំមើល បានផ្ទុកមនុស្សលើសពី ១០០% នៃទំហំផ្ទុករបស់ពន្ធនាគារនីមួយៗ។ មណ្ឌលអប់រំកែប្រែទី២ សម្រាប់ឃុំខ្លួនស្ត្រី គឺបានផ្ទុកមនុស្សលើសចំណុះជិត ៤០០%។ អង្គការលីកាដូ ពិនិត្យឃើញថា ភាពចង្អៀតណែនដ៏លំបាកនេះ បានបង្កើតឱ្យមានស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ ដូចជា អសុវត្ថិភាព គ្មានអនាម័យ និងអមនុស្សធម៌។ ស្ថានភាពទាំងនេះ បានអនុវត្តផ្ទុយពីស្តង់ដាររបស់អង្គការសហប្រជាជាតិសម្រាប់អ្នកជាប់ឃុំ និងរំលោភវិធានការជាក់លាក់នៃវិធានការមិនឃុំខ្លួនសម្រាប់ជនល្មើសជាស្ត្រី៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។