តុលាការកំពូលទម្លាក់បទចោទពលរដ្ឋខេត្តត្បូងឃ្មុំ ៤នាក់ តែសហគមន៍ស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលដោះស្រាយបញ្ហាដីធ្លី
2024.10.15
តុលាការកំពូលនៅថ្ងៃទី១៤ តុលា បានសម្រេចទម្លាក់បទចោទប្រកាន់មកលើពលរដ្ឋមានជម្លោះដីធ្លីក្នុងខេត្តត្បូងឃ្មុំ ៤ រូប បន្ទាប់ពីសាលាដំបូង និងសាលាឧទ្ធរណ៍ត្បូងឃ្មុំ បានសម្រេចឱ្យពួកគាត់ជាប់ពន្ធនាគារក្នុងម្នាក់ ២ឆ្នាំ តាមបណ្តឹងរបស់ក្រុមហ៊ុនចិន។
បើទោះបីជាតុលាការកំពូលផ្តល់យុត្តិធម៌ជូនពលរដ្ឋក្តី តែជម្លោះដីធ្លីដែលក្រុមហ៊ុនចិន និងអ្នកមានអំណាចរំលោភយកដីស្រែចម្ការ របស់សហគមន៍ចំនួន ២ភូមិទាំងមូល នៅតែជាប់គាំង គ្មានដំណោះស្រាយជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។
ពលរដ្ឋយ៉ាងហោចណាស់ ២៥០គ្រួសារ រស់នៅក្នុងភូមិស្រែប្រាំង និងភូមិបុស្សស្នោរ ក្នុងឃុំត្រពាំងព្រីង ស្រុកតំបែរ ចាត់ទុកក្តីសម្រេចរបស់តុលាការកំពូលថា ផ្តល់យុត្តិធម៌មួយផ្នែកជូនពលរដ្ឋ ក៏ប៉ុន្តែពួកគាត់ស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលដោះស្រាយបញ្ហាដីធ្លីរ៉ាំរ៉ៃ ដែលក្រុមហ៊ុនចិននិងអ្នកមានអំណាចហ៊ុមព័ទ្ធរំលោភយកដីស្រែចម្ការ ជាឆ្នាំងបាយរបស់អ្នកភូមិទាំងស្រុង ហើយប្តឹងពួកគាត់ទៅតុលាការថែមទៀត។
តំណាងសហគមន៍ស្រែប្រាំង ដែលធ្លាប់ជាប់ពន្ធនាគារជាង ១ឆ្នាំ ដោយសារតែតស៊ូមតិរឿងជម្លោះដីធ្លីនេះ គឺលោក សែម ចំណាន ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីនៅថ្ងៃទី១៤ តុលា ថា ក្តីសម្រេចរបស់តុលាការកំពូល ធ្វើឱ្យប្រជាសហគមន៍ធូរទ្រូងបន្តិច ក៏ប៉ុន្តែពលរដ្ឋ ២ភូមិ កំពុងរស់នៅលំបាកវេទនាគ្មានដីដាំដុះចិញ្ចឹមជីវិត ជះឥទ្ធិពលដល់កុមារបោះបង់ការសិក្សា និងពលរដ្ឋធ្វើចំណាកស្រុកកើនឡើង។
លោកថា អាជ្ញាធរអូសបន្លាយពេលមិនដោះស្រាយបញ្ហាដីធ្លី ១០ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ ធ្វើឱ្យពលរដ្ឋមួយចំនួន មានសម្ពាធផ្លូវចិត្ត។
លោក សែម ចំណាន៖ «បញ្ហាដីធ្លីអត់មានដំណោះស្រាយទេ មកទល់សព្វថ្ងៃ មានតែគម្រាមកំហែងប្រជាពលរដ្ឋថែម ហើយមកទល់ពេលនេះអត់មានដំណោះស្រាយអ្វីជូនដល់ប្រជាពលរដ្ឋទេ»។
ការប្តឹងផ្តល់នេះកើតមានឡើងដោយសារក្រុមហ៊ុនចិន ហាម៉ីនីវីន អ៊ិនវេសមេន (Hamenivent Investment) និងឧកញ៉ា ឈ្មោះ ម៉ែន ចាន់ធឿន បានហ៊ុមព័ទ្ធយកដីសហគមន៍នៅភូមិស្រែប្រាំង និងភូមិបុស្សស្នោរ សរុបទំហំ ជាង ១ពាន់ ២រយហិកតារ ជាបន្តបន្ទាប់ កាលពីឆ្នាំ២០២០ ធ្វើឱ្យពលរដ្ឋរាប់រយគ្រួសារមិនអាចចូលទៅបង្កបង្កើនផលលើដីរបស់ខ្លួន។
អ្នកភូមិថា ដីក្នុងតំបន់នោះ ជាដីព្រៃរនាមលិចទឹកមានជីវជាតិអំណោយផលគាប់ប្រសើរ ឱ្យសហគមន៍រស់នៅយ៉ាងសុខសាន្ត ដោយសារការប្រកបរបរនេសាទត្រី ចិញ្ចឹមសត្វ និងធ្វើកសិកម្ម ក៏ប៉ុន្តែក្រោយពីមានវត្តមានក្រុមហ៊ុនចិនចូលទៅតំបន់នោះ ធ្វើឱ្យពលរដ្ឋបាត់បង់ទីកន្លែងបង្កបង្កើនផលផលទាំងស្រុង។
លោក សែម ចំណាន បន្ថែមថា អ្នកភូមិរាប់រយគ្រួសារ តែងតែវេចបង្វេច ដើរខ្ចីបុលគេ និងលក់មាន់ទារ ធ្វើសោហ៊ុយ ទៅរាជធានីនៅភ្នំពេញ ដើម្បីដាក់ញត្តិនៅស្ថាប័នថ្នាក់ជាតិ ស្វែងរកដំណោះស្រាយ ក៏ប៉ុន្តែគ្មានបានផលឡើយ។
លោកថា បច្ចុប្បន្នទីតាំងដីមានជម្លោះនោះ ត្រូវក្រុមហ៊ុនចិនកាយប្រឡាយ ធ្វើផ្លូវខ្វាត់ខ្វែង និងធ្វើសំណង់រឹង ហាមឃាត់មិនឱ្យពលរដ្ឋចូលទៅអាស្រ័យផលឡើយ។
ពលរដ្ឋរស់នៅភូមិស្រែប្រាំង លោក វឿន វឿ និយាយថា គ្រួសារលោកមានដី ៣ហិកតារកន្លះ ដែលអាស្រ័យផលតាំងពីដូនតាមក ក៏ប៉ុន្តែក្រោយពីក្រុមហ៊ុនចិនរំលោភយកទាំងមូល ធ្វើឱ្យគ្រួសារលោកខ្វះខាតដីដាំដុះ ចិញ្ចឹមជីវិត។
លោកថា វិបត្តិដីធ្លីនេះធ្វើឱ្យគ្រួសាររបស់លោកធ្លាក់ខ្លួនទីទ័លក្រ ហើយកូន ២នាក់ បង្ខំចិត្តឈប់រៀននៅថ្នាក់បឋមសិក្សា៖ «សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋគឺគាត់វេទនាខ្លាំងព្រោះអាជ្ញាធរ គេកៀរគរតែពលរដ្ឋពេលមានការប៉ុណ្ណោះ តែពេលពួកគាត់ពិបាកគ្រាន់តែដីធ្លីរត់ដាក់ញត្តិដល់ក្រសួងដែនដីតែពួកគេគ្មានដោះស្រាយឱ្យដែរ រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះដាក់ឡើងឆ្អែតហើយ»។
វិទ្យុអាស៊ីសេរីមិនទាន់អាចទាក់ទងសុំការបំភ្លឺរឿងនេះ ពីអភិបាលខេត្តត្បូងឃ្មុំ លោក ប៉ែន កុសល្យ បាននៅឡើយទេ នៅថ្ងៃទី១៤ តុលា ដោយទូរស័ព្ទហៅចូលតែគ្មានអ្នកលើក។
រីឯតំណាងក្រុមហ៊ុនចិន ហាម៉ីនី វីន អ៊ិនវេសមេន និងឧកញ៉ា ម៉ែន ចាន់ធឿន ក៏មិនអាចទាក់ទងបានដែរ នៅថ្ងៃដដែលនេះ។
ក៏ប៉ុន្តែមេឃុំត្រពាំងព្រីង ខេត្តត្បូងឃ្មុំ លោក មុំ សាមុត មានប្រសាសន៍ថា ការដោះស្រាយបញ្ហាដីធ្លីក្នុងតំបន់នោះ គឺហួសពីសមត្ថកិច្ចរបស់អាជ្ញាធរឃុំហើយ។ លោកបញ្ជាក់ថា កន្លងទៅអតីតរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងដែនដី លោក ជា សុផារ៉ា បានដោះស្រាយរឿងនេះរួចរាល់ហើយ រីឯពលរដ្ឋដែលតវ៉ាតាមក្រោយនេះ នឹងគ្មានប្រយោជន៍ឡើយ។
លោក មុំ សាមុត៖ «អូហ៍ដោះរួចហើយឯកឧត្តមជា សុផារ៉ា ផងគាត់ដោះរួចអស់ហើយ! ហើយទើបមកសើរើធ្វើអីទៀត នាំឥតប្រយោជន៍»។
កន្លងទៅក្រសួងដែនដី បានចេញសេចក្តីប្រកាសព័ត៌មានបកស្រាយថា កាលពីឆ្នាំ ២០១១ និងឆ្នាំ ២០១២ ពលរដ្ឋរស់នៅភូមិបុស្សស្នោរ និងភូមិស្រែប្រាំងជិត ៣០០គ្រួសារ (២៩១) បានលក់ដីឱ្យក្រុមហ៊ុនចិន មិនីវេន អ៊ិនវេសមេន ដោយមានការទទួលស្គាល់ពីមេភូមិ និងមេឃុំ។
ក្រសួងចាត់ទុកការតវ៉ារបស់ពលរដ្ឋថា គ្មានមូលដ្ឋាន និងញុះញង់បំផុសបំផុល ប៉ះពាល់សន្តិសុខសង្គម។ រីឯមន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលចាត់ទុកការទិញលក់ ឬផ្ទេរកម្មសិទ្ធិដីសាធារណៈរបស់រដ្ឋ ក្នុងតំបន់នោះជាទង្វើល្មើសច្បាប់។
ជុំវិញរឿងនេះ មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (Adhoc) លោក ឡេង សេងហាន យល់ថា រដ្ឋាភិបាលគួរតែពន្លឿនដោះស្រាយបញ្ហានេះដីធ្លីនេះ ដើម្បីសម្រាលទុក្ខលំបាករបស់ពលរដ្ឋ។
លោក ឡេង សេងហាន៖ «រដ្ឋធម្មនុញ្ញគេបានកំណត់ច្បាស់អំពីជម្លោះពលរដ្ឋគាត់មានសិទ្ធិស្នើទៅអាជ្ញាធររដ្ឋ ឬ ក៏អង្គការ នៅពេលដែលពួកគាត់មានទុក្ខកង្វល់ ហើយអ្នកទាំងអស់នោះ ត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការស្នើសុំរបស់ពលរដ្ឋ ព្រោះនេះជាកាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគាត់»។
ព្រៃសហគមន៍ភូមិស្រែប្រាំង និងសហគមន៍ភូមិបុស្សស្នោរ មានទំហំជាង ១ ពាន់ ២រយ ហិកតារ (១.២៣០) នៅជាប់ព្រែកឆ្លូង ក្នុងឃុំត្រពាំងព្រីង ស្រុកតំបែរ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ។ ព្រៃសហគមន៍នេះ មានទឹកជន់លិចជារៀងរាល់ឆ្នាំ សម្បូរត្រី និងសត្វស្លាបរស់នៅ ហើយអ្នកភូមិរាប់រយគ្រួសារ តែងប្រមូលផលនេសាទនៅខែវស្សា និងធ្វើកសិកម្ម នៅរដូវប្រាំង ចិញ្ចឹមជីវិតច្រើនជំនាន់មកហើយ។
ក្រុមពលរដ្ឋចោទថា អាជ្ញាធរមួយចំនួនបានឃុបឃិតគ្នា លួចលក់ដីព្រៃសហគមន៍អស់មួយផ្នែកធំ ទៅឱ្យក្រុមហ៊ុនចិន និងបានឃុបឃិតគ្នា ធ្វើប្លង់រឹងជាប្រព័ន្ធ ដែលជាដើមហេតុធ្វើឱ្យជម្លោះដីធ្លីនេះកើតឡើង៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។