សំណួរ-​ចម្លើយ​ទាក់​ទង​នឹង​បណ្តឹង​នៃ​អំពើ​ផិត​ក្បត់

មាន​ស្ត្រី​ម្នាក់​នៅ​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ បាន​សាក​សួរ​មក​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី អំពី​វិធី​ប្តឹង​ប្តី​របស់​ខ្លួន​តាម​ច្បាប់​ឯក​ពន្ធភាព ដោយ​ចោទ​ប្រកាន់​ប្តី​របស់​គាត់​ថា​កំពុង​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ផិត​ក្បត់​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស។

0:00 / 0:00

ម្ចាស់​សំណួរ​ដែល​សុំ​មិន​ឲ្យ​ប្រាប់​អត្តសញ្ញាណ​បាន​ប្រាប់​ពី​ប្រវត្តិ​រឿង​រ៉ាវ​ត្រួសៗ​ថា ប្តី​របស់​គាត់​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ប្រទេស​កម្ពុជា ចំនួន​ពីរ​បី​ឆ្នាំ​កន្លង​មក​ហើយ ដើម្បី​ទៅ​លេង​បង​ប្អូន​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក ប៉ុន្តែ​ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក​មិន​បាន​ត្រឡប់​មក​វិញ​ឡើយ ហើយ​តាម​រយៈ​សាច់​ញាតិ​បង​ប្អូន​សាក្សី​ខ្លះ​បាន​ប្រាប់​ថា ប្តី​របស់​គាត់​បាន​របស់​នៅ​ជាមួយ​ស្ត្រី​ថ្មី​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​នោះ និង​គ្រោង​រៀបការ​ជា​ប្តី​ប្រពន្ធ​ទៀត​ផង។ ដូច្នេះ​គាត់​ចង់​ដឹង​ថា តើ​គាត់​អាច​ប្តឹង​ប្តី​គាត់​ពី​បទ​ផិត​ក្បត់​បាន​ដែរ ឬ ទេ? ហើយ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច?

នៅ​ក្នុង​សំណួរ​នេះ លោក​មេធាវី ស សូវាន បាន​មាន​ប្រសាន៍​ពន្យល់​តាម​ការ​សាក​សួរ​របស់ លោក ផាន សូផាត។

ផាន សូផាត ៖ ជម្រាប​សួរ​លោក​មេធាវី ! តើ​នៅ​ក្នុង​ករណី​នេះ គាត់​ដែល​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​នេះ តើ​អាច​ប្ដឹង​ប្ដី​គាត់​ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​អំពើ​ផិត​ក្បត់​បាន​ដែរ ឬ ទេ?

ស សូវាន ៖ ចម្លើយ​របស់​ខ្ញុំ​គឺ​ថា គឺ​អាច​ប្ដឹង​បាន។ ឯក​ពន្ធភាព​ជា​បទ​ល្មើស​អាជ្ញា ដូច្នេះ​ត្រូវ​ជាប់​គុក បាន​យើង​ថា​បទ​ល្មើស​អាជ្ញា ឬ​មួយ​បទ​ល្មើស​ព្រហ្មទណ្ឌ។ ប៉ុន្តែ​យើង​សួរ​ថា នៅ​ក្នុង​រាល់​បទ​ល្មើស​វា​មាន​កត្តា ៣​បូក​ផ្សំ​បាន​ក្លាយ​ទៅ​ជា​បទ​ល្មើស។ គឺ​ថា​មាន​កត្តា​ច្បាប់ គ្មាន​បទ​ល្មើស​ណា​ដែល​ច្បាប់​មិន​បាន​ចែង​ទេ បញ្ហា​នេះ​ដោះ​ស្រាយ​ពីព្រោះ​ច្បាប់​គេ​បាន​ចែង​ថ្មីៗ យើង​ដឹង​ទាំង​អស់​គ្នា ដែល​ហៅ​ថា​ច្បាប់​ឯក​ពន្ធភាព។ ដូច្នេះ​កត្តា​ច្បាប់​ហ្នឹង​វា​គ្រប់​គ្រាន់​ហើយ ព្រោះ​ថា​ខ្មែរ​យើង​មាន​អាហ្នឹង ពី​មុន​អត់​មាន​ទេ។

កត្តា​ទី​២ កត្តា​សម្ភារៈ។ សួរ​ថា​គាត់​ទៅ​ឯ​ណា? ហ្នឹង​នៅ​ក្រៅ​ស្រុក​ខ្មែរ នៅ​ស្រុក​អាមេរិក ឬ​មួយ​ស្រុក​ណា? អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ហ្នឹង​ជា​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ ប៉ុន្តែ​គាត់​មិន​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ យើង​សួរ​ថា​ទៅ​ប្ដឹង​នៅ​ឯ​ណា? យើង​មាន​លទ្ធភាព​ប្ដឹង​ពីរ​កន្លែង។ យើង​ប្ដឹង​នៅ​អាមេរិក​ក៏​បាន យើង​ប្ដឹង​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​ក៏បាន។ យើង​សួរ​ថា​តើ​ព្រះរាជ​អាជ្ញា​គាត់​អាច​មាន​សមត្ថកិច្ច​ទេ? ...ថា​គាត់​មាន​សមត្ថកិច្ច វា​នៅ​សល់​កត្តា​ច្បាប់។ ច្បាប់​ស្រុក​ខ្មែរ​គេ​ដាក់​ទណ្ឌកម្ម​មនុស្ស​ណា​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​នឹង​ច្បាប់​ឯឝព​ន្ធភាព។ ឥឡូវ​ហ្នឹង​មាន​តែ​កត្តា​ច្បាប់​ទេ ឯ​ចារី អ្នក​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​នៅ​អាមេរិក។ អ្នក​សម្ភារៈ​ហ្នឹង​គឺ​ថា​គាត់​ប្រព្រឹត្ត​គាត់​នៅ​ជាមួយ​ស្រី គាត់​ក្បត់​ប្រពន្ធ​នៅ​អាមេរិក។ ឥឡូវ​យើង​ប្ដឹង​ទៅ​ព្រះរាជ​អាជ្ញា យើង​ប្ដឹង​បាន ព្រះរាជ​អាជ្ញា​ទទួល​ពាក្យ ព្រះរាជ​អាជ្ញា​គេ​ត្រូវ​ទំនាក់​ទំនង​ជាមួយ​អាជ្ញាធរ​អាមេរិក តើ​អង្កេត​យ៉ាង​ម៉េចៗ ហ្នឹង​ជម្រើស​មួយ។ គាត់​អាច​ប្ដឹង​ផ្ទាល់​នៅ​ស្រុក​អាមេរិក បើ​គាត់​មាន​លុយ​មាន​កាក់។ នេះ​ចម្លើយ​របស់​ខ្ញុំ​ខ្លី​ប៉ុណ្ណឹង។

ផាន សូផាត ចំណុច​នេះ​ខ្ញុំ​ចង់​បញ្ជាក់​លោក​មេធាវី​ម្ដង​ទៀត បាន​ន័យ​ថា​ស្រ្ដី​ហ្នឹង​គាត់​អាច​ប្ដឹង​អំពី​ប្ដី​គាត់​បាន​ទាំង​ពីរ​ប្រទេស បាន​ន័យ​ថា​គាត់​ប្ដឹង​នៅ​តុលាការ​ស្រុក​ខ្មែរ​ក៏​បាន ប្ដឹង​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​ក៏​បាន​អ៊ីចឹង​ទេ?

ស សូវាន ៖ បាទ! គាត់​អាច​ប្ដឹង​បាន​នៅ​តុលាការ​ស្រុក​ខ្មែរ ប្ដឹង​ព្រះរាជ​អាជ្ញា​ខ្មែរ ឬ​មួយ​គាត់​អាច​ប្ដឹង​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក។ ពីព្រោះ​ដូច​យើង​រៀប​រាប់​អ៊ីចឹង​ថា គាត់​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ មាន​ច្បាប់​ខ្មែរ​អ៊ីចឹង​ទៅ ប្រាប់​គេ​ទៅ អាជ្ញាធរ​អាមេរិក​គេ​នឹង​ដោះ​ស្រាយ។ ឥឡូវ​ហ្នឹង​គឺ​ថា​គាត់​មាន​ជម្រើស។ បើ​ថា​ប្ដឹង​នៅ​តុលាការ​ខ្មែរ ព្រះរាជ​អាជ្ញា​គាត់​មាន​តែ​កត្តា​ច្បាប់​ទេ គាត់​ទៅ​រក​ចារី រក​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​ហ្នឹង ប្ដី​គាត់​ទៅ​អាមេរិក គាត់​ទំនាក់​ទំនង​ទៅ​តាម​រយៈ​ទូត​អាមេរិក​នៅ​នោះ​អី​ទៅ ឲ្យ​គេ​អង្កេត​ថា​ព្រឹត្តិការណ៍​ហ្នឹង​មាន​មែន​ទេ? វា​ចូល​ក្នុង​បទ​អាជ្ញា​ទេ? វា​អាច​អង្កេត​ទៅ​វា​អត់​ដែរ បើ​អត់​ទៅ​គាត់​ក៏​រួច​ខ្លួន​ទៅ។

បើ​គាត់​ទៅ​ប្ដឹង​នៅ​នោះ ក៏​គាត់​ប្ដឹង​របៀប​អ៊ីចឹង​ដែរ គាត់​យក​លេស​ថា​ជា​ច្បាប់​ខ្មែរ ប៉ុន្តែ​គេ​នោះ ក៏​គេ​យល់​ដែរ គេ​ថា​ឥឡូវ​ហ្នឹង​កត្តា​ព្រឹត្តិការណ៍​ហ្នឹង​ជន​ជាតិ​ខ្មែរ ស្រ្តី​នោះ​ទោះ​បី​នរណា​ក៏ដោយ ប៉ុន្តែ​កត្តា​សម្ភារៈ​នៅ​លើ​ដី​អាមេរិកាំង ហើយ​មនុស្ស​ហ្នឹង​នៅ​លើ​អាមេរិកាំង ដូច្នេះ​គេ​ថា​ច្បាប់​ព្រហ្ម​ទណ្ឌ​អន្តរជាតិ​អាមេរិកាំង​ហ្នឹង ក៏​មាន​សមត្ថកិច្ច​នឹង​ដោះស្រាយ​រឿង​ហ្នឹង គេ​ទំនាក់​ទំនង​មក​ប្រពន្ធ​ឯ​ណេះ គេ​សួរ​អាពាហ៍ពិពាហ៍ គេ​សួរ​កត្តា​ច្បាប់​ទាំង​អស់ ព្រោះ​យើង​ប្ដឹង​ជាមួយ​គេ។

ផាន សូផាត ៖ ចុះ​បើ​សិន​ជា​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​មិន​មាន​ច្បាប់​ឯក​ពន្ធភាព​ហ្នឹង មិន​មាន​ការ​ដាក់​ទោស​ទៅ​លើ​អំពើ​ផិត​ក្បត់​ហ្នឹង តើ​តុលាការ​នឹង​អាច​ទទួល​បណ្ដឹង​ហ្នឹង​ចាត់​ការ​រឿង​ហ្នឹង​ដែរ​ទេ?

ស សូវាន ៖ ច្បាប់​ព្រហ្មទណ្ឌ​អន្តរជាតិ​វា​ជា​ច្បាប់​របស់​ប្រទេស​នីមួយៗ អាមេរិក​ក៏​គេ​មើល​អ៊ីចឹង​ដែរ ថា​តើ​ចៅក្រម​គេ​មាន​សមត្ថកិច្ច ឬ​អត់? ពីព្រោះ​ស្រុក​គេ គេ​អត់​មាន​ច្បាប់​ឯក​ពន្ធភាព​ហ្នឹង។

ផាន សូផាត ៖ ប៉ុន្តែ​ក្នុង​ករណី​នេះ បើ​សិន​ជា​ម្ចាស់​ខ្លួន​ហ្នឹង​មិន​មាន​លទ្ធភាព មិន​មាន​មធ្យោបាយ​ប្ដឹង​ទៅ​ក្រៅ​ស្រុក បាន​ន័យ​ថា​កិច្ចការ​ហ្នឹង​មិន​អាច​ដោះ​ស្រាយ​តាម​រយៈ​ស្ថាប័ន​ណា​ទៀត​បាន​ទេ?

ស សូវាន ៖ ខ្ញុំ​ឲ្យ​យោបល់ គាត់​អត់​ត្រូវ​ទៅ​ប្ដឹង​នៅ​អាមេរិក​ទេ វា​អស់​សោហ៊ុយ ហើយ​មិន​ច្បាស់​ត្រង់​ថា​ច្បាប់​គេ​ចែង​យ៉ាង​ម៉ែច? យើង​មាន​កត្តា​ច្បាប់​មួយ​នៅ​លើ​ដី​ខ្មែរ​ថា​ច្បាប់​ឯក​ពន្ធភាព យើង​ប្ដឹង​ព្រះរាជ​អាជ្ញា​ទៅ បើ​សិន​គាត់​យល់​ថា​អាច​ទទួល​បាន គាត់​អាច​សរសេរ​ទៅ​ទូត​អាមេរិកាំង ទៅ​ទូត​ខ្មែរ​នៅ​អាមេរិក ថា​តើ​ប្ដី​ហ្នឹង​គាត់​មាន​អ៊ីចឹង​មែន ឬ​ទេ? ហើយ​បើ​សិន​ជា​មែន តុលាការ​ឯ​ណេះ... គេ​ដាក់​គាត់​ដោយ​កំបាំង​មុខ ព្រោះ​គាត់​ម៉េច​នឹង​មក។ ដល់​កំបាំង​មុខ​អ៊ីចឹង គាត់​មាន​មេធាវី​គាត់​ឲ្យ​តវ៉ា​ទៅ ប៉ុន្តែ​កាលណា​គាត់​កំបាំង​មុខ គាត់​មិន​តវ៉ា គាត់​ជាន់​ដី​ខ្មែរ គឺ​គាត់​ជាប់​គុក ព្រោះ​ទៅ​ប្ដឹង​អាមេរិក​មិន​ច្បាស់​ថា​ច្បាប់​គេ​ចែង​យ៉ាង​ម៉េច អស់​សោហ៊ុយ​ទៀត។ នៅ​នេះ​យើង​ធ្វើ​ពាក្យ​ទៅ​ព្រះរាជ​អាជ្ញ​ាអត់​បង់​លុយ​មួយ​រៀល ពីព្រោះ​បើ​រឿង​រដ្ឋប្បវេណី​បាន​យើង​បង់​លុយ ព្រះរាជ​អាជ្ញា​ត្រូវ​អត់​មាន​មេធាវី​ក៏​ទៅ​បាន​ដែរ ពីព្រោះ​គាត់​រង​គ្រោះ។

ផាន សូផាត ៖ ទាក់​ទង​ទៅ​នឹង​សកម្មភាព និង​ទោស​នៃ​អំពើ​ផិត​ក្បត់​នេះ ខ្ញុំ​បាទ​សូម​លើក​យក​មាត្រា​ខ្លះ​មក​ជម្រាប​មក​ជម្រាប​ជូន ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​ជ្រាប​ថា​តើ​អ្នក​បាន​ប្រព្រឹត្តិ​ល្មើស​នឹង​មាន​ទោស​យ៉ាង​ណា​ទៅ?

នៅ​ក្នុង​ច្បាប់​ស្តី​ពី​ឯក​ពន្ធភាព​មាត្រា​៧ បាន​ចែង​ថា ៖ ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ថា​ផិត គឺ​ការ​រួម​សេវនកិច្ច រវាង​ប្តី​ដែល​មាន​ចំណង​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​ពី​មុន​មិន​ទាន់​រលាយ ជាមួយ​ស្ត្រី​ដទៃ​ក្រៅ​ពី​ប្រពន្ធ​របស់​ខ្លួន ឬ ការ​រួម​សេវនកិច្ច​រវាង​ប្រពន្ធ​ដែល​មាន​ចំណង​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​ពី​មុន​មិន​ទាន់​រលាយ​ជាមួយ​បុរស ដទៃ​ក្រៅ​ពី​ប្តី​របស់​ខ្លួន។

ត្រូវ​ចាត់​ទុក​ថា​មាន​ពិរុទ្ធ​ក្នុង​បទ​ផិត ៖ បុរស​ណា​ដែល​មាន​ចំណង​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​ពី​មុន​មិន​ទាន់​រលាយ ហើយ​ទៅ​រួម​សេវនកិច្ច​ជាមួយ​ស្ត្រី​ផ្សេង​ទៀត។ ស្រ្តី​ណា​ដែល​មាន​ចំណង​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​ពី​មុន​មិន​ទាន់​រលាយ ហើយ​ទៅ​រួម​សេវនកិច្ច​ជាមួយ​បុរស​ដទៃ​ទៀត។ ហើយ​នៅ​ចុង​ក្រោយ ចំពោះ​ទោស​នៅ​ក្នុង​រឿង​នេះ​វិញ មាត្រា​១០ នៃ​ច្បាប់​ឯកពន្ធភាព​បាន​ចែង​ថា ៖ជន​ណា​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​មាត្រា​៧ នេះ នឹង​ត្រូវ​ផ្តន្ទាទោស​ដាក់​គុក​ពី​មួយ​ខែ​ដល់​មួយ​ឆ្នាំ និង​ផ្តន្ទាទោស​ពិន័យ​ជា​ប្រាក់​ពី ២០០.០០០​រៀល (ពីរ​រយ​ពាន់​រៀល) ដល់ ១.០០០.០០០​រៀល (មួយ​លាន​រៀល) ឬ ផ្តន្ទាទោស​ណា​មួយ​នៃ​ទោស​ទាំង​ពីរ៕