សារសំខាន់នៃអនុសញ្ញា១៨៩ ក្នុងកិច្ចការពារអ្នកធ្វើការងារតាមផ្ទះ
2012.11.16
ពួកគេត្រូវចាត់ទុកជាខ្ញុំបម្រើ ដែលប្រហាក់ប្រហែលទៅនឹងទាសករ ដោយត្រូវធ្វើការធ្ងន់ស្ទើរតែពុំមានពេលសម្រាក ពុំបានទទួលអាហារគ្រប់គ្រាន់ ប្រាក់ឈ្នួលទាប ពុំមានពេលសម្រាកលំហែ និងពុំបានថែទាំសុខភាព។ បញ្ហានេះកំពុងកើតមានចំពោះស្ត្រីនៅក្នុងប្រទេសជាច្រើននៅក្នុងតំបន់អាស៊ាន ដែលក្រុមអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលកំពុងទាមទារអោយមានការផ្លាស់ប្ដូរតាមរយៈការបង្កើតអោយមានក្របខណ្ឌច្បាប់ការពារពួកគេ ទៅតាមលំអានអនុសញ្ញាអន្តរជាតិ១៨៩ នៃអង្គការ ពលកម្មអន្តរជាតិ (ILO)។
ក្រុមអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលធ្វើការងារពាក់ព័ន្ធនឹងសិទ្ធិស្ត្រី ក្នុងតំបន់អាស៊ាន ស្នើមេដឹកនាំនៃបណ្ដាប្រទេសជាសមាជិកអាស៊ានអោយយល់ព្រមផ្ដល់សច្ចាប័នលើអនុសញ្ញាអន្តរជាតិលេខ១៨៩ ស្ដីពីការងារសមរម្យសម្រាប់អ្នកបម្រើការងារតាមផ្ទះរបស់អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ ដោយជឿជាក់ថា ក្របខណ្ឌច្បាប់នេះនឹងអាចជួយការពារសិទ្ធិអ្នកធ្វើការងារតាមផ្ទះបានពេញលេញ។ ការអំពាវនាវនេះ ធ្វើឡើងនៅក្នុងវេទិកាអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលអាស៊ាន នៅថ្ងៃទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ដោយមានការចូលរួមពីតំណាងមកពីអង្គការស្ត្រីធ្វើការងារពាក់ព័ន្ធនឹងសិទ្ធិស្ត្រីនៅក្នុងអាស៊ាន។
នាយិកាអង្គការសីលកា អ្នកស្រី ធីតា ឃិះ មានប្រសាសន៍ថា ការអភិវឌ្ឍដែលឆាប់រហ័ស និងពុំបានការចូលរួមពីប្រជាពលរដ្ឋ ធ្វើអោយមានផលប៉ះពាល់ច្រើនដល់ពលរដ្ឋ ជាពិសេសស្ត្រី និងបានរុញច្រានពួកគេអោយធ្វើចំណាកស្រុក។ ក្នុងនោះ ស្ត្រីភាគច្រើននៅក្នុងតំបន់អាស៊ី គឺជាអ្នកធ្វើការងារផ្ទះ។ ស្ត្រីវ័យក្មេងជាច្រើន ត្រូវរំលោភបំពាននៅពេលពួកគេកំពុងបំពេញការងារតាមផ្ទះ នៅក្នុងស្រុក ឬនៅក្រៅប្រទេស។ អ្នកស្រីបន្តថា សកម្មភាពរបស់អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលក្នុងកិច្ចការពារពួកគេ តែងជួបការលំបាក ដោយសារពុំទាន់មានបទដ្ឋានច្បាប់ដែលការពារអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះ។
អនុសញ្ញាអន្តរជាតិលេខ១៨៩ ត្រូវបានអនុម័តដោយមហាសន្និបាតរបស់អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ ក្នុងទីក្រុងហ្ស៊ឺណែវ ប្រទេសស្វីស កាលពីខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១១។ អនុសញ្ញានេះមាន ២៧មាត្រា បានចែងពីគោលសំខាន់ៗដែលមានន័យលើកកម្ពស់សិទ្ធិជាមូលដ្ឋានរបស់អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះនៅតាមកន្លែងការងាររបស់ពួកគេ។ ក្នុងនោះរួមមាន អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះត្រូវទទួលស្គាល់ថាជាកម្មករដែលមានប្រាក់ឈ្នួលគោល ការងារមានពេលវេលាត្រឹមត្រូវ ពុំត្រូវគេបង្ខិតបង្ខំអោយធ្វើការ គ្មានពលកម្មកុមារ និងមានសិទ្ធិបង្កើតសហជីព ដើម្បីការពារផលប្រយោជន៍របស់ពួកគេ។
រហូតមកដល់ពេលនេះ ទើបមានប្រទេសសមាជិកអង្គការសហប្រជាជាតិចំនួន៣ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានផ្ដល់សច្ចាប័នទទួលស្គាល់អនុសញ្ញាអន្តរជាតិលេខ១៨៩។ ចំពោះប្រទេសនៅក្នុងតំបន់អាស៊ាន គឺមានប្រទេសហ្វីលីពីន ដែលបានផ្ដល់សច្ចាប័នកាលពីខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១២។
យុវតីម្នាក់បម្រើការងារតាមផ្ទះក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ឈ្មោះ វន់ សម្ផស្ស អោយដឹងថា ប្រសិនបើមានច្បាប់ដែលអាចការពារអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះនោះ ពួកគេនឹងអាចមានសិទ្ធិសេរីភាពពេញលេញរួចផុតពីការរំលោភបំពានក្នុងនាមជាមនុស្សជាតិ។ កញ្ញា វន់ សម្ផស្ស បន្តថា អ្នកធ្វើការតាមផ្ទះនឹងមានភាពងាយស្រួលក្នុងការស្វែងរកជំនួយសង្គ្រោះនៅពេលពួកគេចងក្រងជាបណ្ដាញ ឬជាសហជីព។
អ្នកសម្របសម្រួលប្រចាំអាស៊ី នៃបណ្ដាញសហជីពអន្តរជាតិអ្នកស្រី កាត់ចា (Katja) មានប្រសាសន៍ថា សារសំខាន់មួយទៀតនៃអនុសញ្ញាលេខ១៨៩ គឺការធានាអោយអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះត្រូវទទួលបានប្រាក់ធានាសុខភាព សុវត្ថិភាពការងារ និងប្រាក់សោធននិវត្តន៍ ដូចកម្មករនៅក្នុងប្រព័ន្ធដទៃទៀត។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីអោយអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះបានអត្ថប្រយោជន៍នេះ ចាំបាច់ណាស់ដែលរដ្ឋាភិបាលនៃប្រទេសនីមួយៗ ត្រូវផ្ដល់សច្ចាប័នដល់អនុសញ្ញា១៨៩ ដែលជាច្បាប់គោលក្នុងការបង្កើតបទដ្ឋានច្បាប់ក្នុងស្រុកបន្តទៀត។
ក្នុងបរិបទអាស៊ាន ប្រទេសមួយចំនួនដែលជាប្រទេសបញ្ជូនមានដូចជាប្រទេសកម្ពុជា ថៃ ឥណ្ឌូនេស៊ី និងហ្វីលីពីន ជាដើម កំពុងជួបបញ្ហាជាមួយប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ដែលជាប្រទេសទទួលពលករចំណាកស្រុក ដោយរួមទាំងអ្នកធ្វើការតាមផ្ទះផង។ នោះក៏ដោយសារតែប្រទេសម៉ាឡេស៊ី នៅរារែកពុំព្រមចុះកិច្ចព្រមព្រៀងការពារពលករចំណាកស្រុកនៅឡើយ។ ហេតុនេះ ការទាមទារសច្ចាប័នលើអនុសញ្ញា១៨៩ គឺជាតម្រូវការរួមក្នុងតំបន់។
តំណាងអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិប្រចាំនៅកម្ពុជា លោក យឹម សេរីវឌ្ឍនៈ មានប្រសាសន៍ថា សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា លោកជឿជាក់ថា រដ្ឋាភិបាលនឹងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអនុសញ្ញា១៨៩ នេះ ត្បិតក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញកម្ពុជា បានធានាអោយពលរដ្ឋគ្រប់រូបមានសិទ្ធិស្មើគ្នាក្នុងនាមជាមនុស្សជាតិ។
ក្រុមអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់អាស៊ាន បានសម្រេចចងក្រងសំណើរបស់ពួកគេក្នុងការទាមទារការផ្ដល់សច្ចាប័នលើអនុសញ្ញាអន្តរជាតិ១៨៩ នេះ ដើម្បីដាក់ជូនមេដឹកនាំអាស៊ាន និងមេដឹកនាំពិភពលោកសំខាន់ៗ ដែលចូលរួមកិច្ចប្រជុំកំពូលអាស៊ានលើកទី២១ នៅកម្ពុជា៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។