ការចេញមុខតវ៉ាកាន់កាប់លំនៅឋានរបស់ខ្លួនជាច្រើនលើកច្រើនសាតែពុំបានទទួលដំណោះស្រាយពីសាលារាជធានីភ្នំពេញ នៅឡើយនោះ ទីបញ្ចប់បានធ្វើឲ្យបុរសម្នាក់រស់នៅតំបន់បឹងកក់សម្រេចចិត្តលោតទឹកសម្លាប់ខ្លួន កាលពីយប់ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៣ ខែឧសភា។
ស្ត្រីវ័យ ៦១ឆ្នាំ ឈ្មោះ ម៉ៅ លី រស់នៅភូមិ២៤ តំបន់បឹងកក់ ក្នុងសង្កាត់ស្រះចក ខណ្ឌដូនពេញ រាជធានីភ្នំពេញ ជាម្ដាយជនរងគ្រោះ បានថ្លែងថា កូនប្រុសរបស់គាត់ឈ្មោះ សាន សំអុល ហៅគោក អាយុ ៣៨ឆ្នាំ ជាមន្ត្រីបម្រើការនៅក្រសួងមហាផ្ទៃ ជាបុរសពោះម៉ាយ និងមានកូនប្រុសម្នាក់អាយុ ១៧ឆ្នាំ បានមករស់នៅជាមួយគាត់នៅតំបន់បឹងកក់ តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៤មក។
អ្នកស្រីបន្តថា កូនរបស់គាត់ពុំមានជំងឺប្រចាំកាយ ឬមានទំនាស់ជាមួយនរណានោះទេ ការស្លាប់នេះបណ្ដាលមកពីកូនរបស់គាត់មានអារម្មណ៍តប់ប្រមល់ និងខ្វល់ខ្វាយច្រើនពីបញ្ហាជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ ៖ «រត់ម៉ូតូឌុបកញ្ចាស់មួយនៅចោលក្នុងផ្ទះនោះ គេមិនជិះទេម៉ូតូយើងវាចាស់ វាចេះតែមានការកើតទុក្ខ ណាព្រួយពីផ្ទះសម្បែងផង ណាព្រួយពីជីវភាពចិញ្ចឹមក្រពះមិនបាន។ វាធ្លាប់តែនិយាយថា ពិបាកមិនដឹងទៅណាមកណា ម៉ែឪក្រ បើចេញទៅមិនដឹងបានផ្ទះសម្បែងឯណានៅ វាស្មុគស្មាញ វាគិតច្រើនណាស់។ ផ្ទះសម្បែងចេះតែរុះបន្តបន្ទាប់អ៊ីចឹងទៅ មុននិងក្រោយគេឲ្យចាកចេញដូចតែគ្នា ក្រែងនៅវាមិនបាន ហើយចុះកូនរៀនសូត្រ វាថា ពិបាកពេកវាលែងចង់រស់ វាឆាចោលឆាកជីវិត ម៉ែឪចាស់ៗ។ ខ្ញុំឈឺរហូតមានដែលជាឯណា មានតែតាទៅប៉ះកង់ ព្រលឹមឡើងចេញទៅ ព្រលប់មកផ្ទះវិញអ៊ីចឹងទៅ ហើយវាទៅរត់ឌុបទៅ»។
ការស្លាប់របស់បុរសនៅតំបន់បឹងកក់ បានធ្វើឲ្យអ្នកភូមិនៅតំបន់នោះមានការសោកស្ដាយ និងអាណិតអាសូរ។
អ្នកស្រី លី មុំ ដែលតែងតែចេញមុខតវ៉ាពីបញ្ហាដីធ្លីបានលើកឡើងថា មិនថាតែបុរសរងគ្រោះនោះទេដែលអស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិតរស់នៅ ប្រជាពលរដ្ឋផ្សេងទៀតដែលរស់នៅតំបន់បឹងកក់ ក៏មានការព្រួយបារម្ភដែរ បន្ទាប់ពីបានតវ៉ាជាច្រើនដង និងជាច្រើនឆ្នាំ ក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ នៅតែបន្តបូមខ្សាច់លុបបឹងកក់ បង្កឲ្យលិចលង់ភូមិឋានពលរដ្ឋ ហើយអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធមិនបានដោះស្រាយឲ្យពលរដ្ឋនោះ។
អ្នកស្រី លី មុំ បន្តថា ៖ «ដោយសារថា គាត់ព្រួយបារម្ភពីផ្ទះសម្បែងរបស់គាត់ ដោយសារទាមទារម្ដងហើយម្ដងទៀតមិនបានជោគជ័យ គាត់នឹកឃើញថា អស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ ការសង្ឃឹមទាំងប៉ុន្មាន ដោយសារថា អាជ្ញាធរមូលដ្ឋានគាត់និយាយតាមសារព័ត៌មានថា មិនមានការអភិវឌ្ឍនៅនឹងកន្លែង ដូច្នេះគាត់នឹកឃើញថា រស់នៅគ្មានន័យអី ណាមួយគ្រួសារ ដូច្នេះគាត់សម្លាប់ខ្លួនតែម្ដង ចោលកូនម្នាក់កំព្រានៅជាមួយយាយ»។
អ្នកភូមិបឹងកក់មួយចំនួនដែលបានឃើញហេតុការណ៍កាលពីយប់ថ្ងៃច័ន្ទ ទី២៣ ឧសភា ផ្ទាល់ភ្នែក បានឲ្យដឹងថា បុរសឈ្មោះ សាន សំអុល បានព្យាយាមប៉ុនប៉ងធ្វើដូច្នេះម្ដងរួចមកហើយ កាលពីកន្លះខែមុន។
អ្នកស្រី គង់ ចន្ថា ជាញាតិជិតខាងរស់នៅក្បែរផ្ទះជនរងគ្រោះបានរៀបរាប់ដូច្នេះ ៖ «ចេះតែនិយាយថា ពិបាកចិត្តណាស់ ចង់តែសម្លាប់ខ្លួន ...និយាយហើយក៏ដើរទៅចុងទូកហ្នឹងក៏ត្រឡប់មកវិញអង្គុយនៅលើគ្រែហ្នឹង ដកដង្ហើម ដើរទៅវិញ ទៅលោតប្រូងទៅ ហើយញាតិជិតខាង ពូៗនៅអង្គុយលេងហ្នឹងស្មានតែធ្វើលេង ក៏ហៅ គោក មកវិញៗ ក៏លិចបាត់ទៅ»។
ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០០៧ សាលារាជធានីភ្នំពេញ បានជួលតំបន់បឹងកក់ ដែលមានផ្ទៃដី និងផ្ទៃទឹកចំនួន ១៣៣ហិកតារទៅឲ្យក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូចំនួន ៩៩ឆ្នាំ ក្រោមទឹកប្រាក់ ៧៩លានដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក។
គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍នេះ បានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ពលរដ្ឋចំនួនជាង ៤ពាន់គ្រួសារ ប្រឈមមុខជម្លៀសចេញពីលំនៅឋានជាបន្តបន្ទាប់។ សាលារាជធានីភ្នំពេញ បានផ្ដល់គោលនយោបាយដល់ពលរដ្ឋក្នុងមួយខ្នងផ្ទះ លុយប្រហែល ៨ពាន់៥រយដុល្លារ ដែលការដោះស្រាយរបៀបនេះអ្នកភូមិមិនទទួលយកបានទេ និងបានតវ៉ាបន្តបន្ទាប់មករហូតមកដល់ឆ្នាំ២០១១នេះ នៅតែពុំទាន់មានការចរចាត្រូវរ៉ូវគ្នានៅឡើយ។
ប្រភពពីពលរដ្ឋតំបន់បឹងកក់ឲ្យដឹងថា ក្នុងគ្រាដែលពុំទាន់មានការដោះស្រាយឲ្យពលរដ្ឋនៅឡើយនោះ ក្រុមហ៊ុននេះបានចូលទៅបោះទីតាំងនៅតំបន់បឹងកក់ ហើយបានបូមខ្សាច់បំពេញបឹងកក់ ធ្វើឲ្យលិចផ្ទះអ្នកភូមិនៅពេលមានភ្លៀង បញ្ហានេះបានធ្វើឲ្យមនុស្សចាស់ និងកូនក្មេងចំនួន ៥នាក់ហើយបានស្លាប់ដោយសារឆក់ខ្សែភ្លើង និងលង់ទឹក។
នាយកលេខាធិការដ្ឋានក្រុមការងារពិសេសសិទ្ធិលំនៅឋាន លោក សៀ ភារម្យ ដែលក្រុមការងារនេះតែងបានចូលរួមឃ្លាំមើលការតវ៉ារបស់អ្នកភូមិ និងបានផ្ដល់ប្រឹក្សាផ្នែកច្បាប់ជូនពលរដ្ឋមានមតិថា បញ្ហាវិវាទនេះអាចដោះស្រាយបានដោយងាយ ប្រសិនបើភាគីទាំង២ បានជជែកគ្នារកចំណុចកណ្ដាលមួយ។ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីពលរដ្ឋបានសម្ដែងមតិ និងធ្វើការតវ៉ាមក សាលារាជធានីភ្នំពេញ មិនដែលបើកឲ្យមានការចរចាគ្នាជាផ្លូវការទេ។ លោកថា បញ្ហានេះមិនអាចដោះស្រាយបាន គឺដោយសារភាពកម្សោយរបស់រដ្ឋ និងគ្មានឆន្ទៈក្នុងការដោះស្រាយតែម្ដង។
លោក សៀ ភារម្យ មានប្រសាសន៍បន្ថែម ៖ «រដ្ឋាភិបាលដែលទទួលសំឡេងពីប្រជាពលរដ្ឋ កាលណាមានប្រជាពលរដ្ឋណាគេស្រែក សូម្បីតែម្នាក់ក៏ដោយ គឺត្រូវតែចាត់វិធានការចុះស៊ើបអង្កេតភ្លាម ដើម្បីរកបញ្ហានេះឲ្យឃើញ ហើយដោះស្រាយភ្លាម គេមិនមែនទុកឲ្យយំស្រែកនៅរហេមរហាមនៅតាមចិញ្ចើមថ្នល់រាល់ថ្ងៃ រាល់ពេលអ៊ីចឹងទេ វាធ្វើឲ្យបាក់មុខមាត់ កិត្តិយសរបស់រដ្ឋាភិបាល និងប្រជាពលរដ្ឋនៃប្រទេសហ្នឹង គឺដោយសារការមិនទទួលខុសត្រូវ ការមិនចេះដោះស្រាយបញ្ហាហ្នឹងហើយ ដែលចេះតែចោទគ្នាទៅវិញទៅមក ធ្វើឲ្យបញ្ហានេះកាន់តែធំទៅៗ ហើយអ្នកស្អុយខ្លាំងជាងគេ គឺប្រជាពលរដ្ឋ ក៏ដូចជារដ្ឋាភិបាលហ្នឹងហើយដែលស្អុយអសោច»។
តែទោះជាលោក សៀ ភារម្យ បន្តថា ជាសញ្ញាវិជ្ជមានមួយដែលអាជ្ញាធរក្រុងបានកំណត់ពេលមួយក្នុងការជួបចរចាជាមួយអ្នកភូមិនៅចុងសប្ដាហ៍នេះ។
ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងបញ្ហានេះដែរ លោកវេជ្ជបណ្ឌិត គង់ សុឌីណា គ្រូពេទ្យឯកទេសខាងវិកលវិទ្យា ជំនាញព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្តនៃក្រសួងសុខាភិបាល ធ្លាប់បានបង្ហាញនូវដំណោះស្រាយយ៉ាងដូច្នេះថា ៖ បុរសរងគ្រោះអាចមានវិបត្តិផ្លូវចិត្ត និងមានជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តខ្លាំង ដែលធ្វើឲ្យគាត់លែងឲ្យតម្លៃខ្លួនឯង គិតថា ខ្លួនឯងគ្មានតម្លៃសម្រាប់គ្រួសារ និងសង្គមរហូតដល់លែងចង់ធ្វើការ និងរស់នៅក្នុងសង្គម ហើយឈានដល់ការធ្វើអត្តឃាត។
លោកបន្ថែមថា ៖ «ភាគច្រើនពេលហ្នឹងឯង អ្នកជំងឺមានការពិបាកខ្លាំងណាស់ គឺខ្លួនគាត់មិនអាចមានដំណោះស្រាយអីទេបានជាគាត់សម្រេចចិត្តហ្នឹង អ៊ីចឹងមានតែក្រុមគ្រួសារ ឬអ្នកនៅជាមួយដែលសម្គាល់ឃើញអាកប្បកិរិយាបែបហ្នឹង បញ្ជូនគាត់ឲ្យមកជួបគ្រូពេទ្យខាងផ្លូវចិត្ត»។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិតបានផ្ដាំផ្ញើដល់ពលរដ្ឋខ្មែរដែលមានបញ្ហាផ្លូវចិត្តទាំងអស់ គួរស្វែងរកសេវាព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្ត ឬសង្គមស៊ីវិលដែលធ្វើការពាក់ព័ន្ធ ដើម្បីប្រឹក្សាយោបល់។
ការស្លាប់របស់ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅបឹងកក់នេះ មិនមែនជាគំរូល្អឡើយ តែនេះបានបង្ហាញថា ដោយមិនអាចស្វែងរកយុត្តិធម៌ពីអ្នកមានអំណាចបាន បានជាបុរសអ្នកបឹងកក់នេះសម្រេចចិត្តធ្វើអត្តឃាតដើម្បីបញ្ចប់បញ្ហាដែលខ្លួនមិនអាចដោះស្រាយបាន៕