ក្រុមអ្នកបុញ្ញវន្តខ្មែរមួយចំនួនក្នុងទ្វីបអឺរ៉ុបនិយាយថា ភាពរសើបរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដែលខ្លាចការប្រើពាក្យរដ្ឋប្រហារបង្ហូរឈាមឆ្នាំ១៩៩៧ គឺដោយសាររដ្ឋាភិបាលបច្ចុប្បន្នចង់ធ្វើឲ្យមានភាពស្របច្បាប់នៃរដ្ឋបាលរបស់ខ្លួននាសម័យនោះ និងដើម្បីបិទបាំងឧក្រិដ្ឋកម្មសម្លាប់ក្រុមមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់របស់គណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិចប៉ុណ្ណោះ។
ពីប្រទេសហ្វាំងឡង់ លោក ប៉ាង សុឃឿន ដែលជាអ្នកវិភាគអំពីស្ថានការណ៍នយោបាយនៅកម្ពុជា និយាយថា ព្រឹត្តិការណ៍ឆ្នាំ១៩៩៧ ពិតជាព្រឹត្តិការណ៍រដ្ឋប្រហារយ៉ាងពិតប្រាកដ ហើយថា កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់រដ្ឋាភិបាលទីក្រុងភ្នំពេញ ក្នុងការព្យាយាមមិនឲ្យហៅព្រឹត្តិការណ៍នៅពេលនោះថាជាព្រឹត្តិការណ៍រដ្ឋប្រហារ គឺជាចេតនានយោបាយសុទ្ធសាធ។
លោក ប៉ាង សុឃឿន បន្តថា ៖ «គឺថាផ្ដួលរំលំសម្ដេចក្រុមព្រះ ដែលពេលនោះលោកជានាយករដ្ឋមន្ត្រីទី១ ហើយលើកបន្តុបឯកឧត្ដម អ៊ឹង ហួត ឲ្យធ្វើជានាយករដ្ឋមន្ត្រី។ រឿងនេះត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា កាឡៃមកថាជាព្រឹត្តិការណ៍វិបត្តិផ្ទៃក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ អ៊ីចឹងធ្វើឲ្យឧក្រិដ្ឋកម្មលោក ហ៊ុន សែន ក្លាយជាសកម្មភាពស្របច្បាប់ទៅវិញ ដើម្បីសម្របទៅនឹងការធានាអះអាងរបស់គាត់ដែលលោក ហ៊ុន សែន និយាយថា គាត់ធ្វើនេះដើម្បីរក្សានូវស្ថានភាពនយោបាយ និងស្ថិរភាពក្នុងសង្គមកម្ពុជា»។
របាយការណ៍របស់លោក ថូម៉ាស ហែមមើប៊ើក (Thomas Hammerberg) បេសកជនពិសេសនៃអង្គការសហប្រជាជាតិទទួលបន្ទុកផ្នែកសិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ១៩៩៨ ដែលបានដាក់ជូនអគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិ លោក កូហ្វី អាណាន់ (Kofi Annan) បានសរសេរយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រឹត្តិការណ៍ថ្ងៃទី៥ ទី៦ ឆ្នាំ១៩៩៧ គឺជាព្រឹត្តិការណ៍រដ្ឋប្រហាររបស់លោក ហ៊ុន សែន នាយករដ្ឋមន្ត្រីទី២ ពីខាងគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា មកលើព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្តម រណឫទ្ធិ នាយករដ្ឋមន្ត្រីទី១ ពីខាងគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច។
របាយការណ៍នោះក៏បានសរសេរផងដែរថា កងទ័ពដែលស្មោះត្រង់នឹងព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្តម រណឫទ្ធិ ជាច្រើន ត្រូវបានសម្លាប់នៅក្រៅច្បាប់ ហើយជនដៃដល់មិនត្រូវបាននាំយកមកផ្តន្ទាទោសឡើយ។
លោក ប៉ាង សុឃឿន ថ្លែងថា ការខិតខំកែកាឡៃរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា អំពីថ្ងៃរដ្ឋប្រហារឲ្យទៅជាជម្លោះផ្ទៃក្នុងនេះ គឺដោយសារលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ខ្លាចមានការកាត់ទោសណាមួយលើរូបលោកនៅពេលរបបគ្រប់គ្រងដោយរដ្ឋបាលរបស់លោកដួលរលំ ៖ «សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះបានបង្វែរទៅជាវិបត្តិផ្ទៃក្នុងរបស់រដ្ឋាភិបាល អ៊ីចឹងលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ដែលកំពុងកាន់អំណាចហ្នឹងមិនអាចទទួលនូវការកាត់ទោសណាមួយទេ បើសិនជាមានការទទួលស្គាល់ថា ព្រឹត្តិការណ៍នោះជាព្រឹត្តិការណ៍ទំនាស់ផ្ទៃក្នុងរវាងរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាមែន»។
ក្រសួងព័ត៌មានរបស់កម្ពុជា បានចេញលិខិតប្រកាសមួយកាលពីថ្ងៃទី៦ ខែកក្កដា បានហាមអ្នកគ្រប់គ្រងស្ថានីយវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ គេហទំព័រ កាសែត ទស្សនាវដ្តី ឬព្រឹត្តិបត្រទាំងអស់នៅកម្ពុជា ឲ្យបញ្ឈប់ការប្រើពាក្យហៅព្រឹត្តិការណ៍ថ្ងៃទី៥-៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៧ ថាជាការធ្វើរដ្ឋប្រហារ ដោយសារការប្រើពាក្យរដ្ឋប្រហារនេះអាចនាំឲ្យសាធារណជនទូទៅយល់ច្រឡំចំពោះព្រឹត្តិការណ៍នៅពេលនោះ។
លោក ខៀវ កាញារីទ្ធ រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងព័ត៌មានបានស្នើនៅក្នុងលិខិតកាលពីថ្ងៃទី៦ ខែកក្កដា ទៅគ្រប់បណ្ដាញសារព័ត៌មានទាំងអស់ឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ផ្សព្វផ្សាយឲ្យបានត្រឹមត្រូវពីព្រឹត្តិការណ៍ថ្ងៃទី៥-៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៧ ទៅតាមសភាពការណ៍ពិតរបស់កម្ពុជា។
អគ្គលេខាធិការនៃក្រុមប្រឹក្សាឃ្លាំមើលកម្ពុជា ដែលមានមូលដ្ឋានក្នុងប្រទេសន័រវ៉េ (Norway) លោក អៀរ ចាន់ណា បានអំពាវនាវកុំឲ្យពលរដ្ឋខ្មែរ រួមទាំងអន្តរជាតិទាំងអស់កុំចាញ់បោករដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ដែលចង់លាក់លៀមឧក្រិដ្ឋកម្មឆ្នាំ១៩៩៧ នោះ។
លោកបន្ថែមថា ៖ «ដូចជាមេដឹកនាំនៅបណ្ដាប្រទេសមួយចំនួនដែលធ្វើការកាប់សម្លាប់ប្រជាពលរដ្ឋខ្លួនឯង ការកាប់សម្លាប់ក្រុមនយោបាយម្ខាងទៀត ហើយទីបំផុតទៅចៅក្រម ឬរដ្ឋអាជ្ញានៃតុលាការអន្តរជាតិធ្វើការចោទប្រកាន់ជាផ្លូវការថា ជាការប្រព្រឹត្តនូវបទឧក្រិដ្ឋប្រឆាំងមនុស្សជាតិ។ ដូច្នេះតែកាលណាយើងទាំងអស់គ្នាទទួលស្គាល់តាមការចង់បានរបស់រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា នោះមានន័យថា យើងទាំងអស់គ្នាព្យាយាមធ្វើយ៉ាងម៉េចឲ្យលោក ហ៊ុន សែន រួចផុតពីការថ្កោលទោសពីតុលាការអន្តរជាតិនៅថ្ងៃខាងមុខ»។
របាយការណ៍ពិសេសរបស់អង្គការឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្ស Human Rights Watch ដែលចេញផ្សាយកាលពីថ្ងៃទី១ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៩៧ បានសរសេរថា កងទ័ពរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន នៅព្រឹកថ្ងៃទី៥ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៧ បានចាប់ផ្ដើមវាយប្រហារដើម្បីទម្លាក់អាវុធក្រុមយោធានៅទីបញ្ជាការដ្ឋានកងទ័ពរបស់គណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច នៅតាំងក្រសាំង ក្បែរព្រលានយន្តហោះពោធិ៍ចិនតុង ហើយដែលមានការតបតវិញដោយកងទ័ពរបស់លោក ញឹក ប៊ុនឆៃ។
របាយការណ៍នោះក៏បានសរសេរផងដែរថា លោក ហ៊ុន សែន បានបញ្ជាមនុស្សជំនិតរបស់លោកក្នុងការធ្វើរដ្ឋប្រហារនៅពេលនោះមានលោក ហុក ឡងឌី ជាអ្នកដឹកកម្លាំងនគរបាលក្រសួងមហាផ្ទៃ លោក គៀម សាវុធ ដឹកនាំកម្លាំងកងរាជអាវុធហត្ថ លោក នេត សាវឿន ដឹកនាំកម្លាំងអង្គរក្ស ហើយលោក កែវ ពង់ និងលោក ភន់ ភាព អតីតមេបញ្ជាការខ្មែរក្រហមដែលចុះចូលជាមួយលោក ហ៊ុន សែន ជាអ្នកដឹកនាំអតីតទ័ពខ្មែរក្រហមប្រឆាំងនឹងកម្លាំងទ័ពរបស់សម្ដេចក្រុមព្រះ នរោត្តម រណឫទ្ធិ។
លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ក៏បានទទួលស្គាល់ព្រឹត្តិការណ៍ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៧ ថា ជាព្រឹត្តិការណ៍រដ្ឋប្រហារពិតប្រាកដ។ ប៉ុន្តែលោកបានចោទប្រកាន់សម្ដេចក្រុមព្រះ នរោត្តម រណឫទ្ធិ ថាជាអ្នកដឹកនាំកម្លាំងខ្មែរក្រហមចូលក្រុងភ្នំពេញ ដើម្បីទម្លាក់រដ្ឋបាលរបស់លោកទៅវិញ។
សូមអញ្ជើញស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់លោកផ្សាយតាមទូរទស្សន៍ជាតិកម្ពុជា កាលពីឆ្នាំ១៩៩៧ ៖ «រឿងផ្ទុះអាវុធនៅថ្ងៃទី៥-៦ កក្កដា គេចោទថា រដ្ឋប្រហារ ឬក៏ស្អី ខ្ញុំមិនជំទាស់នឹងពាក្យគេថា រដ្ឋប្រហារទេ មិនជំទាស់ ព្រោះគេប្រើពាក្យរដ្ឋប្រហារក៏ត្រឹមត្រូវម្យ៉ាង ប៉ុន្តែសួរថា នរណាអ្នកធ្វើរដ្ឋប្រហារ? ការនាំកងទ័ពខ្មែរក្រហមចូលមកភ្នំពេញ ការចល័តកងទ័ពរាប់រយនាក់ពីខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ខេត្តសៀមរាប ចូលមកភ្នំពេញ ការនាំចូលអាវុធរាប់តោន និងអាវុធខុសច្បាប់ផ្សេងទៀតជាង ១ម៉ឺនដើម តើនរណាធ្វើរដ្ឋប្រហារ? ហ៊ុន សែន ធ្វើរដ្ឋប្រហារ ឬ រណឫទ្ធិ ធ្វើរដ្ឋប្រហារ ប៉ុន្តែបរាជ័យ?»។
នាយកប្រតិបត្តិទទួលបន្ទុកកិច្ចការអាស៊ីរបស់អង្គការឃ្លាំមើលសិទ្ធិមនុស្ស Human Rights Watch លោក ប៊្រែត អាដាម (Brad Adams) ដែលជាអ្នកស៊ើបអង្កេតដោយផ្ទាល់ក្នុងហេតុការណ៍ថ្ងៃទី៥ ទី៦ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៧ មានប្រសាសន៍ថា ការដែលរដ្ឋាភិបាលរបស់លោក ហ៊ុន សែន ហាមមិនឲ្យប្រើពាក្យរដ្ឋប្រហារ ដោយសារពាក្យរដ្ឋប្រហារនេះធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលសព្វថ្ងៃមានឈ្មោះមិនល្អ។
លោក ប៊្រែត អាដាម មានប្រសាសន៍ដូច្នេះ ៖ «ព្រឹត្តិការណ៍ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៩៧ គឺជាព្រឹត្តិការណ៍រដ្ឋប្រហារយ៉ាងពិតប្រាកដ វាគ្មានការសង្ស័យទេចំពោះបញ្ហានេះ។ លោក ហ៊ុន សែន បានរៀបចំគម្រោងវាយប្រហារដោយប្រដាប់អាវុធដើម្បីឡើងកាន់អំណាច។ គាត់បានប្រើកម្លាំងយោធាដកព្រះអង្គម្ចាស់ នរោត្តម រណឫទ្ធិ ហើយលើកបន្តុបលោក អ៊ឹង ហួត ឲ្យឡើងកាន់អំណាចបណ្ដោះអាសន្ន មិនតែប៉ុណ្ណោះ លោក ហ៊ុន សែន ក៏បានបញ្ជាឲ្យមានការវាយប្រហារដោយកម្លាំងប្រដាប់អាវុធដែលនាំឲ្យមានសម្លាប់មនុស្សក្រៅប្រព័ន្ធដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ផងដែរ។ បញ្ហានេះត្រូវបានអង្គការសហប្រជាជាតិសរសេរក្នុងរបាយការណ៍ខ្លួនយ៉ាងលម្អិត។ ពេលនោះខ្ញុំក៏បានចុះស៊ើបអង្កេតផ្ទាល់ជាមួយក្រុមភ្នាក់ងាររបស់អង្គការសហប្រជាជាតិផងដែរ ហើយវាគ្មានការសង្ស័យអ្វីនោះឡើយចំពោះហេតុការណ៍ដែលបានកើតឡើងនៅពេលនោះ។ អ្វីដែលរដ្ឋាភិបាលមិនចង់ឲ្យគេប្រើពាក្យថា រដ្ឋប្រហារ គឺដោយសារបញ្ហានោះវាជាការពិត ហើយការពិតនេះហើយដែលធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាលមានឈ្មោះអាក្រក់»។
លោកថ្លែងបន្តថា ចាប់តាំងពីរដ្ឋប្រហារបង្ហូរឈាមរវាងខ្មែរនិងខ្មែរ កាលពីឆ្នាំ១៩៩៧ មក កម្ពុជាបានផ្លាស់ប្ដូរអ្វីទាំងអស់ធ្វើឲ្យលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យកាន់តែចុះខ្សោយទៅៗ ហើយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ក៏បានខិតខំធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកការដឹកនាំប្រទេសបែបគណបក្សតែមួយផងដែរ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា និយាយថា ដោយសារមានការបញ្ចប់វិបត្តិនយោបាយនៅកម្ពុជា បានធ្វើឲ្យកម្ពុជា កាន់តែអភិវឌ្ឍន៍ឈានមុខ។
លោក ផៃ ស៊ីផាន អ្នកនាំពាក្យនៃទីស្ដីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រីមានប្រសាសន៍ថា លទ្ធផលនៃការបញ្ចប់ជម្លោះនៅពេលនោះបាននាំឲ្យកម្ពុជា មានការរីកចម្រើន និងសន្តិសុខក្នុងសង្គម ៖ «ទី១ អ្នកក្រៅស្រុកដែលបង្កើតពាក្យហ្នុង គេអត់ស្គាល់នូវអ្វីដែលកើតឡើងនូវការពិតនោះទេ។ ភាសារបស់រាជរដ្ឋាភិបាលបានជម្រាបជូនថា អានេះគ្រាន់តែជាវិបត្តិ ទំនាស់ផ្ទៃក្នុងរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលទេ។ ទាំងអស់គ្នាស្គាល់ច្បាស់ហើយថា ស្អីទៅជារដ្ឋប្រហារ? ប៉ុន្តែដោយសារការបញ្ចប់វិបត្តិផ្ទៃក្នុងហ្នឹងហើយដែលធ្វើឲ្យយើងសប្បាយរីករាយ ទទួលបានការអភិវឌ្ឍ ទទួលបានអ្វីៗដែលយើងឃើញសព្វថ្ងៃហ្នឹង ហ្នឹងគឺជាលទ្ធផលបន្ទាប់ពីយើងដោះស្រាយវិបត្តិផ្ទៃក្នុងបញ្ចប់នោះឯង»។
ឆ្លើយតបទៅនឹងប្រសាសន៍របស់លោក ផៃ ស៊ីផាន លោកស្រី មូរ សុខហួរ ដែលជាអតីតទីប្រឹក្សារបស់សម្ដេចក្រុមព្រះ នរោត្តម រណឫទ្ធិ កាលពីឆ្នាំ១៩៩៧ មានប្រសាសន៍ថា រដ្ឋប្រហារគឺជារដ្ឋប្រហារ ហើយកម្ពុជាមិនអាចកែប្រែប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏ពិតប្រាកដនេះបានឡើយ។
លោកស្រីថ្លែងថា រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា មិនអាចខិតខំធ្វើឲ្យពលរដ្ឋខ្មែរភ្លេចបទឧក្រិដ្ឋកម្មដ៏ធ្ងន់ធ្ងររបស់គណបក្សប្រជាជនបានឡើយ ហើយថា ការហាមមិនឲ្យមានអ្នកនិយាយអំពីពាក្យរដ្ឋប្រហារនេះ វាជាការប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់សិទ្ធិក្នុងការបញ្ចេញមតិ ៖ «អ្នកដែលទទួលរងគ្រោះដោយរដ្ឋប្រហារនេះ ដូចជាលោក ហូ សុខ ហើយអ្នកដទៃទៀត រហូតដល់ពេលនេះមិនទាន់បានទនេះ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ចង់បំបិទចោល។ មិនអាចធ្វើអ៊ីចឹងបានទេ មិនអាចរដ្ឋាភិបាលរៀងរាល់ពេលចេះតែបញ្ជា ហើយគំរាមកំហែងមិនឲ្យប្រជាពលរដ្ឋនិយាយអ៊ីចេះ គិតរបៀបនេះ។ តើជាលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យទេ? តើគេហៅថា ការឆ្ពោះទៅរកយុត្តិធម៌ជូនអ្នករងគ្រោះទេ? តើឈានទៅរកសន្តិភាពបានទេ? មិនបានទេ មិនមែនជាការអភិវឌ្ឍទេរបៀបនេះ»។
ចំណែកអ្នកវិភាគឯករាជ្យអំពីស្ថានការណ៍សិទ្ធិមនុស្សនៅកម្ពុជា លោកបណ្ឌិត ឡៅ ម៉ុងហៃ មានប្រសាសន៍ថា ការចង់ផ្លាស់ប្ដូរពីសទៅខ្មៅ ពីខ្មៅទៅស ជាការធម្មតាទេសម្រាប់ក្រុមអ្នកឈ្នះ ៖ «ដូចជាឃោរឃៅពេក។ ដូចជាសម្លាប់លោក ហូ សុខ នៅក្នុងបន្ទប់មួយនៃក្រសួងមហាផ្ទៃ ហើយនិងសម្លាប់អ្នកឯទៀតៗ ដូចយកទៅដាក់នៅពេជ្រនិលអីអ៊ីចឹង មានចងដៃមានអី គឺសម្លាប់ហ្នឹងមានភាពឃោរឃៅ។ ប៉ុន្តែធម្មតាទេ ប្រវត្តិសាស្ត្រសរសេរដោយអ្នកឈ្នះ»។
ចំណែកលោក សម រង្ស៊ី ប្រធានគណបក្សជំទាស់ពីប្រទេសបារាំង ឯណោះវិញ បានមានប្រសាសន៍ថា ការពិតជាការពិត ហើយពិភពលោកទាំងមូលទទួលស្គាល់ថា ស្ថានការណ៍នៅពេលនោះជាទម្រង់នៃការធ្វើរដ្ឋប្រហារ ៖ «ពីព្រោះថា ពាក្យថារដ្ឋប្រហារហ្នឹងឆ្លុះបញ្ចាំងពីការពិត។ ការពិតហ្នឹងគឺថា គណបក្សមួយដែលចាញ់ឆ្នោតកាលពីឆ្នាំ១៩៩៣ ប្រើអំណាចដើម្បីកម្ចាត់គណបក្សមួយទៀតដែលឈ្នះឆ្នោតកាលពីឆ្នាំ១៩៩៣នោះ។ ពេលនោះគឺគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដឹកនាំដោយលោក ហ៊ុន សែន លោក ហ៊ុន សែន ជាអ្នកបញ្ជាកងទ័ព គាត់បញ្ជាផ្ទាល់។ បញ្ជាកងទ័ព ឬអង្គភាពខ្លះនៃកងទ័ពដែលចម្រុះគណបក្សប្រជាជនទៅវាយប្រហារកម្ទេចកងទ័ពគណបក្សហ៊្វុនស៊ិនប៉ិច»។
ទស្សនាវដ្ដីសេដ្ឋកិច្ចចុងបូព៌ា (Far Eastern Economic Review) ដែលរាយការណ៍ដោយលោក ណេត ថេយ័រ (Nate Thayer) បានចុះផ្សាយថា ក្រោយព្រឹត្តិការណ៍រដ្ឋប្រហារបន្តិចមក យ៉ាងហោចណាស់មានទាហានរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់ប្រមាណជាង ៦០០នាក់ ត្រូវបានគេឃុំខ្លួនក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ ហើយទាហានប្រមាណជាង ២០០នាក់ទៀតត្រូវបានកម្លាំងរបស់លោក ហ៊ុន សែន ចាប់ខ្លួននៅតាមជាយក្រុងភ្នំពេញ។
សេចក្ដីរាយការណ៍នោះក៏បានចុះផ្សាយផងដែរថា ទាហានរបស់គណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច ប្រមាណ ៣០នាក់ផ្សេងទៀត ត្រូវបានគេធ្វើទារុណកម្មដោយបង្ខំឲ្យផឹកទឹកលូ ហើយជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀតគេបានរកសាកសពនៅតាមជ្រលងភ្នំពេជ្រនិល នៅតាមជាយក្រុងភ្នំពេញ និងខ្លះទៀតស្លាប់អណ្ដែតនៅតាមទឹកផងដែរ។
ទស្សនាវដ្ដីសេដ្ឋកិច្ចចុងបូព៌ាក៏បានចុះផ្សាយថា លោកឧត្ដមសេនីយ៍ ចៅ សម្បត្តិ ទីប្រឹក្សាយោធារបស់សម្ដេចក្រុមព្រះ នរោត្តម រណឫទ្ធិ ត្រូវបានចាប់បញ្ជូនទៅកាន់ផ្ទះរបស់លោក ហ៊ុន សែន ដើម្បីធ្វើទារុណកម្ម និងសម្លាប់ចោលដោយលោក ហ៊ីង ប៊ុនហៀង ប្រធានអង្គរក្សរបស់លោក ហ៊ុន សែន។
អង្គការលើកលែងទោសអន្តរជាតិ ក៏បានចុះផ្សាយផងដែរថា រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងមហាផ្ទៃ លោក ហូ សុខ ត្រូវបានសម្លាប់ដោយលោក ហុក ឡងឌី អតីតអគ្គនាយកស្នងការនគរបាលជាតិ។
ក្រោយពីកងទ័ពរបស់លោក ហ៊ុន សែន ឈ្នះក្នុងការដណ្ដើមអំណាចភ្លាមៗនោះមក គេឃើញរថពាសដែក ឬឡានធំដឹករបស់ជ័យភណ្ឌជាច្រើន មានម៉ូតូ របស់របរប្រើប្រាស់ និងទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើនទៀតរបស់មន្ត្រីគណបក្សហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច៕