សាលា​បឋមសិក្សា​គគីរ ខេត្ត​បាត់ដំបង ខ្វះ​គ្រូបង្រៀន​និង​ពុំ​មាន​ទឹក​ភ្លើង​ប្រើប្រាស់

សាលា​បឋមសិក្សា​គគី ស្ថិត​នៅ​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ ឃុំ​អូរដំបងពីរ ស្រុក​សង្កែ ខេត្ត​បាត់ដំបង កំពុង​ជួប​ការ​លំបាក​មួយ​ចំនួន ដូច​ជា​ខ្វះ​គ្រូ​បង្រៀន ផ្លូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ពិបាក មិន​ទាន់​មាន​របង​ការពារ និង​ពុំ​ទាន់​មាន​ទឹក​ភ្លើង​ប្រើប្រាស់​នៅ​ឡើយ។

0:00 / 0:00

អគារ​មួយ​ខ្នង​នៅ​ក្នុង​សាលា​នេះ បាន​សាងសង់​ឡើង​ដោយ​ជំនួយ​សប្បុរសធម៌​ពី​ក្រៅ​ប្រទេស និង​មួយ​ខ្នង​ទៀត កសាង​ឡើង​ដោយ​រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា។ អ្នក​ភូមិ​រស់នៅ​តំបន់​នោះ​ចង់​ឲ្យ​មាន​ការ​អភិវឌ្ឍ​បន្ថែម​ទៀត​លើ​វិស័យ​អប់រំ​នៅ​តំបន់​ជនបទ ដើម្បី​កូន​ចៅ​របស់​ពួក​គាត់​ទទួល​បាន​ចំណេះ​ដឹង និង​មាន​អនាគត​ល្អ។

បើ​គេ​ធ្វើ​ដំណើរ​ចេញ​ពី​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​៥ ចូល​តាម​ខ្លោង​ទ្វារ​វត្ត​កំណប់ តាម​ផ្លូវ​ដី​ក្រាល​គ្រួស​ក្រហម​តូច​ល្មម​មួយ​ខ្សែ លាយ​ឡំ​នឹង​ភក់​ប៉ប៉ិកប៉ប៉ាច់ ចម្ងាយ​ជាង ៥​គីឡូម៉ែត្រ នឹង​ទៅ​ដល់​ភូមិ​ចុង​កាត់​មាត់​ញក​មួយ​មាន​ឈ្មោះ​ថា ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ឃុំ​អូរដំបងពីរ ស្រុក​សង្កែ ខេត្ត​បាត់ដំបង។

ទៅ​ដល់​ទីនោះ គេ​នឹង​បាន​ឃើញ​សាលា​រៀន​ពីរ​ខ្នង​សង់​ឡើង​ពី​ថ្ម​ប្រក់​ក្បឿង​មាន​កម្ពស់​ខ្ពស់​សន្លឹម ហើយ​នៅ​ជុំវិញ​ទី​ទួល​នៃ​សាលា​នោះ មាន​វាល​ស្រែ​ស្រូវ​សន្ទូង​បែក​គុម្ព​ពណ៌​បៃតង​ខៀវ​ស្រងាត់ និង​មាន​ទឹកអូរ ទឹក​ប្រឡាយ​ព័ន្ធ​ជុំវិញ។ មាន​លំនៅឋាន​របស់​អ្នក​ភូមិ​តូច​ធំ សាងសង់​ដាច់​ពី​គ្នា​នៅ​តាម​ផ្លូវ​ចូល​ជា​ហូរហែ​រហូត​ទៅ​ដល់​សាលា​បឋមសិក្សា​គគីរ។

នៅ​ក្នុង​ថ្នាក់​រៀន​មាន​កុមារា​កុមារី​ជាច្រើន​នាក់ ក្នុង​សំលៀកបំពាក់​អាវ​ស ខោ​ខៀវ អ្នក​ខ្លះ​កំពុង​អង្គុយ​មើល​សៀវភៅ ខ្លះ​សូត្រ​មេរៀន និង​ខ្លះ​ទៀត​អង្គុយ​ស្ដាប់​លោកគ្រូ​អ្នកគ្រូ​ពន្យល់​មេរៀន ក្នុង​ទឹក​មុខ​ស្រស់​ស្រាយ​គ្រប់ៗ​គ្នា។

សាលា​បឋមសិក្សា​គគីរ មាន​អគារ​ពីរ​ខ្នង មាន​ថ្នាក់​រៀន ៦​បន្ទប់ និង​ការិយាល័យ​មួយ​បន្ទប់។ អគារ​មួយ​ខ្នង​មាន​បី​បន្ទប់ ជា​អគារ​ដែល​កសាង​ឡើង​ដោយ​រដ្ឋាភិបាល និង​អគារ​មួយ​ខ្នង​ទៀត មាន​បួន​បន្ទប់ បាន​សាងសង់​ឡើង​ក្រោម​ជំនួយ​សប្បុរសធម៌​របស់​សប្បុរសជន​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក ដែល​ចំណាយ​ថវិកា​អស់​ប្រមាណ​ជាង ៤​ម៉ឺន​ដុល្លារ។

២៥-តុលា-២០១២៖ សាលា​បឋម​សិក្សា​គគីរ ស្ថិត​នៅ​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ ឃុំ​អូរដំបងពីរ ស្រុក​សង្កែ ខេត្ត​បាត់ដំបង។
២៥-តុលា-២០១២៖ សាលា​បឋម​សិក្សា​គគីរ ស្ថិត​នៅ​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ ឃុំ​អូរដំបងពីរ ស្រុក​សង្កែ ខេត្ត​បាត់ដំបង។ (RFA/Soun Sophalmony)

លោកស្រី ផាត ផល្លា ជា​គ្រូ​បង្រៀន​នៅ​ទីនោះ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា កាល​ពី​ឆ្នាំ​១៩៨៦ នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ មាន​សាលា​រៀន​មួយ​ខ្នង​មួយ​បន្ទប់ មាន​ជញ្ជាំង​បាំង​ស្លឹក ដំបូល​ប្រក់​ស្បូវ កសាង​ឡើង​ដោយ​សហគមន៍​នៅ​ក្នុង​ភូមិ។ ក្រោយ​មក នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩០ មាន​សប្បុរសជន​ឈ្មោះ អ៊ុច ភូ និង​ក្រុម​គ្រួសារ ជួយ​សាងសង់​អគារ​មួយ​ខ្នង មាន​ពីរ​បន្ទប់ សង់​ពី​ឈើ​ប្រក់​ស័ង្កសី។ លុះ​ដល់​ឆ្នាំ​២០០២ រដ្ឋាភិបាល​កម្ពុជា បាន​កសាង​សាលា​មួយ​ខ្នង​ទៀត មាន​បី​បន្ទប់ នៅ​ក្បែរ​គ្នា​នោះ ដើម្បី​ជួយ​សម្រួល​ដល់​ការ​សិក្សា​កូន​អ្នក​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់។

លោកស្រី ផាត ផល្លា៖ «ទើប​មក​ដល់​ឆ្នាំ​២០១២ នេះ លោក អ៊ុច តេជា និង​អ្នកស្រី ង៉ែត ផារី បាន​ជួយ​កសាង​អគារ​ថ្មី​មួយ​ខ្នង​ទៀត គឺ​មាន ៤​បន្ទប់ ដោយ​រុះរើ​អគារ​ចាស់​ចេញ។ អគារ​នេះ​ផ្ដើម​ឡើង​ដោយ​លោក អ៊ុច តេជា និង​អ្នកស្រី ង៉ែត សុផារី គាត់​នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក រួម​ទាំង​សប្បុរសជន​ច្រើន រួម​ចំណែក​សាងសង់ អស់​ជាង ៤​ម៉ឺន​ដុល្លារ មាន​ដងទង់​ជាតិ​នៅ​ខាង​មុខ​ហ្នឹង ចាក់​សាប មាន​ខ្លោង​ទ្វារ និង​ជញ្ជាំង​ទប់​ដី​កុំ​ឲ្យ​បាក់​ទៅ​អូរ។ និយាយ​ទៅ សាលា​ហ្នឹង​បំពាក់​គ្រប់​គ្រឿង​ទាំង​អស់ មាន​តុ​គ្រូ តុ​សិស្ស កៅអី​គ្រូ»

លោក អ៊ុច តេជា និង​ភរិយា​គាត់​ឈ្មោះ ង៉ែត សុផារី បច្ចុប្បន្ន​រស់នៅ​រដ្ឋ​កាលីហ្វ័រនីញ៉ា (California) សហរដ្ឋ​អាមេរិក។ ថវិកា​ដែល​ចំណាយ​កសាង​អគារ​មួយ​ខ្នង​មាន​ថ្នាក់​រៀន​បួន​បន្ទប់ ចំណាយ​ថវិកា​អស់​ជាង ៤​ម៉ឺន​ដុល្លារ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក។ ការ​កសាង​ចាប់​ផ្ដើម​នៅ​ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ​២០១២។ អគារ​ថ្មី​បួន​បន្ទប់ ពុំ​ទាន់​បាន​រៀបចំ​ដាក់​តាំង​រូបភាព និង​ពាក្យ​ស្លោក​អប់រំ​សិស្ស​នៅ​ឡើយ។

មេ​ឃុំ​អូរដំបងពីរ លោក ហុក សុគន្ធ បាន​ថ្លែង​ថា លោក អ៊ុច តេជា និង​ភរិយា រួម​ទាំង​ឪពុក​ម្ដាយ​ជា​អ្នក​មាន​ស្រុក​កំណើត​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ ឃុំ​អូរដំបងពីរ ស្រុក​សង្កែ ខេត្ត​បាត់ដំបង ជាច្រើន​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ​នេះ គាត់​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ពី​សហរដ្ឋ​អាមេរិក ទៅ​កាន់​ភូមិ​កំណើត។ ដោយ​ឃើញ​ស្ថានភាព​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ ជួប​ការ​លំបាក​ក្នុង​ការ​រៀន​សូត្រ ដូច្នេះ​ក៏​បាន​ពិគ្រោះ​គ្នា​សាងសង់​សាលា​រៀន​មួយ​ខ្នង​ឲ្យ​កូន​ចៅ​អ្នក​ភូមិ​បាន​រៀន​សូត្រ។

លោក ហុក សុគន្ធ៖ «តម្រូវ​ការ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ គាត់​ចង់​បាន​សាលា​នៅ​ជិត​ផ្ទះ​របស់​គាត់។ នៅ​ក្នុង​ភូមិ​មាន​សាលា​ពីរ​កន្លែង មួយ​កន្លែង​ទៀត​នៅ​ដំបូកខ្ពស់។ អ៊ីចឹង ពី​គគីរ មក​ដំបូកខ្ពស់ ធ្វើ​ដំណើរ​មក​ឆ្ងាយ។ អ៊ីចឹង គាត់​សម្រេច​ចិត្ត​ជួយ​សាងសង់​សាលា​ឲ្យ​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ មួយ​ខ្នង​ទៀត ដើម្បី​ឲ្យ​កូន​ចៅ​គាត់​មក​រៀន​ជិត មិន​ពិបាក​ទៅ​ឆ្ងាយ»

អ្នកគ្រូ ផាត ផល្លា បាន​បញ្ជាក់​ថា ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា សាលា​រៀន​នេះ​នៅ​ជួប​ការ​លំបាក​មួយ​ចំនួន​ទៀត ដូច​ជា​ខ្វះ​គ្រូ​បង្រៀន ផ្លូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ពិបាក មិន​ទាន់​មាន​របង​ការពារ និង​អត់​មាន​ទឹក​ភ្លើង​ប្រើប្រាស់​ជាដើម៖ «តម្រូវ​ការ​ចាំបាច់ ព្រោះ​យើង​មាន ៦​កម្រិត ហើយ​នាយក​មួយ ពី​ថ្នាក់​ទី១ ដល់​ថ្នាក់​ទី៦។ គ្រូ​មាន​តែ ៤​នាក់ គឺ​យើង​ធ្វើ​ពីរ​ពេល។ ឡើង​ទៅ​ខាង​អប់រំ​ស្រុក ដើម្បី​ឲ្យ​គាត់​ចេញ​ជា​ប្រាក់​ខែ​ពីរ​ពេល​ឲ្យ​គាត់។ អ៊ីចឹង​ទៅ​យើង​បង្រៀន​បាន​ព្រឹក​ល្ងាច»

ទីតាំង​សាលា​នេះ មាន​ចម្ងាយ​ពី​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​៥ ជាង ៥​គីឡូ​ម៉ែត្រ។ គេ​អាច​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​ទីនោះ​បាន​តាម​ផ្លូវ​ដី​ក្រាល​គ្រួស​ក្រហម។ សាលា​នេះ​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ទៅ​ដោយ​វាល​ស្រែ និង​មាន​កូន​ចៅ​ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ ជាង ១០០​គ្រួសារ កំពុង​រៀន​សូត្រ​នៅ​សាលា​នោះ។

បច្ចុប្បន្ន សាលា​រៀន​បឋម​សិក្សា​គគីរ មាន​គ្រូ​បង្រៀន ៤នាក់ និង​នាយក​សាលា​ម្នាក់។ គ្រូ​បង្រៀន​បាន​ចែក​វេន​គ្នា​បង្រៀន​នៅ​ពេល​ព្រឹក ៤​ថ្នាក់ និង​ពេល​ល្ងាច ២​ថ្នាក់ ពី​ថ្នាក់​ទី១ ដល់​ថ្នាក់​ទី៦។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្ដី អាណាព្យាបាល និង​មាតា​បិតា​សិស្ស​នៅ​ក្នុង​ភូមិ​ដំបូកខ្ពស់ មាន​ការ​សប្បាយ​ចិត្ត និង​ថ្លែង​អំណរ​គុណ​ចំពោះ​សប្បុរស​ជន​នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស ដែល​បាន​ជួយ​ផ្ដល់​សាលា​រៀន​ឲ្យ​កូន​ចៅ​របស់​ពួក​គាត់​បាន​រៀន​សូត្រ​មាន​ចំណេះ​ដឹង៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។