ស្ត្រី​ខ្មែរ​មួយ​រូប​ស្ថិត​ក្នុង​ក្រុម​វីរ​ជន CNN ១០​រូប​សម្រាប់​២០០៨

ស្ត្រី​ខ្មែរ​ម្នាក់​ដែល​មាន​ដើម​កំណើត​នៅ​ក្នុង​ខេត្ត​កំពង់ចាម បាន​ត្រូវ​ទូរទស្សន៍ CNN អាមេរិក​ជ្រើស​ក្នុង​ចំណោម​បេក្ខជន​ជាង ៣.៧០០​នាក់ ក្នុង​ក្រុម​វីរជន CNN សម្រាប់​ឆ្នាំ​២០០៨។

0:00 / 0:00

ការ​ជ្រើស​រើស​នោះ បាន​ធ្វើ​សម្រិត​សម្រាំង​ពី​អ្នក​ត្រួតពិនិត្យ​ចំនួន ៧៥​ប្រទេស។ ខាង​ក្រោម​នេះ ជា​សេចក្ដី​សម្ភាសន៍​រវាង​លោក ម៉ាយ៉ារិទ្ធិ ជាមួយ​លោកស្រី នួន ភិមាន ដែល​បាន​ជាប់​ជម្រើស​នោះ។

ម៉ាយ៉ារិទ្ធិ ៖ លោកស្រី នួន ភិមាន ដែល​ជា​ប្រធាន​អង្គការ​លើក​ស្ទួយ​ប្រជាពលរដ្ឋ ត្រូវ​ទូរទស្សន៍​ស៊ីអិនអិន (CNN) អាមេរិក បាន​ជ្រើស​ក្នុង​ចំណោម​មនុស្ស ១០​នាក់​ចុង​ក្រោយ ជា​ក្រុម​វីរជន​ដែល​មាន​ស្នាដៃ​ឆ្នើម​សម្រាប់​ឆ្នាំ​២០០៨ ហើយ​នៅ​វេលា​ថ្ងៃ​នេះ វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី មាន​កិត្តិយស​ដោយ​បាន​ការអនុញ្ញាត​ឲ្យ​ធ្វើ​កិច្ច​សម្ភាសន៍​តាម​ទូរស័ព្ទ​ជាមួយ​នឹង​លោកស្រី។ ហើយ​ជា​បឋម​នេះ ខ្ញុំ​បាទ​សូម​ជម្រាប​សួរ​លោកស្រី នួន ភិមាន ហើយ​ក៏​សូម​ស្វាគមន៍​ចំពោះ​ជោគជ័យ​របស់​លោកស្រី ដែល​ជា​ស្រ្ដី​ខ្មែរ​លើក​ដំបូង​ទទួល​កិត្តិយស​ក្នុង​ជម្រើស​ជា​វីរជន​ស៊ីអិនអិន ក្នុង​ឆ្នាំ​២០០៨នេះ។

នួន ភិមាន ៖ ជម្រាប​សួរ! ខ្ញុំ​មាន​កិត្តិយស​ខ្លាំង​ណាស់ ដែល​បាន​ខាង​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី បាន​ជួប​ផ្ទាល់ ហើយ​សម្ភាសន៍​ជាមួយ​ខ្ញុំ។

ម៉ាយ៉ារិទ្ធិ ៖ តើ​លោកស្រី​គិត​ថា លោកស្រី​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ បាន​ជា​មាន​ការលើក​ស្ទួយ​ចំពោះ​លោកស្រី​យ៉ាង​នេះ?

នួន ភិមាន ៖ ពី​ដំបូង​នាង​ខ្ញុំ​គឺ​ជា​អ្នក​ធ្វើការ​ធម្មតា​ដូច​អ្នក​ផ្សេងៗ គឺ​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើការ​ជាមួយ​អង្គការ​ធំៗ​ជា​ច្រើន ជំនាន់​អ៊ុនតាក់​មក UNDP ហើយ​និង ILO ហើយ​អង្គការ​មួយ​ចំនួន​ទៀត ដូច​ជា ខ្ញុំ​ធ្វើ Consultant ឲ្យ​ខាង ADB ហើយ EU បន្ទាប់​មក​អ្វីៗដែល​ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​សព្វគ្រប់​កន្លែង​ទៅ ខ្ញុំ​ឃើញ​ក្មេង​នៅ​តាម​ចិញ្ចើម​ថ្នល់​និង​ក្មេង​រើស​សំរាម​ហ្នឹង គឺ​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ខ្លោច​ចិត្ត អាណិត​អាសូរ មិន​ចង់​ឃើញ​ក្មេង​ដែល​គ្នា​ជា​មនុស្ស​ដែរ ដូច​ថា ឲ្យ​ឃើញ​ដូច​កូន​ដទៃ​ទៀត ព្រោះ​អី ជា​ពិសេស ខ្ញុំ​ធ្លាប់​ជា​ក្មេង​កំព្រា​ដែរ ម៉ាក់​ខ្ញុំ​ស្លាប់​ទៅ ខ្ញុំ​ទើប​តែ​អាយុ ១៥​ឆ្នាំ ហើយ​អ៊ីចឹង​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ខ្លោច​ចិត្ត​អាណិត​អាសូរ​ក្មេង​អស់​នេះ ហើយ​ខ្ញុំ​ចង់​ធ្វើ​អ្វី​មួយ​ដល់​ក្មេងៗ​ហ្នឹង ដើម្បី​ឲ្យ​ទៅ​ថ្ងៃ​អនាគត​មាន​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​ជាង​នេះ។

ម៉ាយ៉ារិទ្ធិ ៖ តើ​លោកស្រី​អាច​លើក​ឧទាហរណ៍​មួយ​បញ្ជាក់​បាន​ឬ​ទេ ចំពោះ​ករណី​ជួយ​ស្រ្តី ឬ​ក៏​កុមារ​ណា​ម្នាក់ ហើយ​ក្រោយ​មក​គេ​បាន​ទទួល​វាសនា​យ៉ាង​ម៉េច​ទៀត?

នួន ភិមាន ៖ មាន​ក្មេង​ដែល​នៅ​កន្លែង​ខ្ញុំ​សព្វថ្ងៃ កូន​ហ្នឹង​បង​ប្អូន​ទាំង​អស់ ៩​នាក់ ហើយ​ម៉ែ​ស្លាប់​ចោល​ដោយ​ជំងឺ ហើយ​ឪពុក​ឥឡូវ​ដូច​គ្មាន​ស្មារតី​ទេ ហើយ​ក្មេង​ទាំង​អស់​ហ្នឹង យើង​បាន​ចិញ្ចឹម ជួយ​ឲ្យ​រៀនសូត្រ​គឺ​មិន​អស់​លុយ សម្ភារៈ​ទាំង​អស់ ខោអាវ ម្ហូប ថ្នាំ​ពេទ្យ​អី គឺ​ក្មេង​មិន​បាច់​ខ្វល់ខ្វាយ ហើយ​មាន​សុខភាព​ល្អ ហើយ​ជា​ពិសេស​ក្មេងៗ​ទាំង​អស់​ហ្នឹង ក្នុង​ក្រុម​គ្រួសារ​ទាំង​អស់ ៩​នាក់​ហ្នឹង ប្រុស​តែ ២​នាក់​ទេ ក្រៅ​ពី​ហ្នឹង​សុទ្ធ​តែ​ស្រី។ ខ្ញុំ​គិត​ថា មួយ​ដែល​បង​គេ សុមាលី ហ្នឹង បើ​សិន​ជា​ខ្ញុំ​មិន​ជួយ រាល់​ថ្ងៃ​គ្នា​អាយុ​ចូល​ជិត ១៦​ឆ្នាំ​ហើយ បើ​ខ្ញុំ​មិន​ជួយ​ទេ គ្នា​ថា ជីវិត​ខ្ញុំ​នឹង​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អ្នក​បម្រើ ឬ​ក៏​ធ្វើការ​តាម​ហាង ធ្វើ​ជា​អ្នក​បម្រើ​ស្រាបៀរ ឬ​ក៏​ក្លាយ​ទៅ​ជា Taxi girl (ស្រី​លក់​ខ្លួន) ឬ​ក៏ slave (ទាសករ) ព្រោះ​គ្នា​មិន​ដែល​បាន​រៀនសូត្រ​សោះ។

ម៉ាយ៉ារិទ្ធិ ៖ លោកស្រី​មាន​បង្កើត​មជ្ឈមណ្ឌល ៣ សម្រាប់​ជួយ​ផ្ដល់​សំណាក់ និង​ហ្វឹកហ្វឺន តើ​ក្មេង​ទាំង​៩​នាក់​ហ្នឹង កំពុង​តែ​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​មជ្ឈមណ្ឌល​ទាំង​៣​នោះ ឬ​ក៏​យ៉ាងម៉េច​ដែរ?

នួន ភិមាន ៖ ក្មេង​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​និយាយ​ហ្នឹង គឺ​នៅ​កន្លែង​មណ្ឌល នៅ​កន្លែង​គំនរ​សំរាម​តែ​ម្ដង នៅ​ស្ទឹង​មាន​ជ័យ។

ម៉ាយ៉ារិទ្ធិ ៖ លោកស្រី​អាច​មាន​ប្រសាសន៍​បន្ថែម​ទៀត​ដែរ​ឬ​ទេ ចំពោះ​គម្រោង​ទាក់ទង​ទៅ​នឹង​រឿង​ការជួយ​ទៅ​ដល់​កុមារៗ​នោះ ឃើញ​ថា នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា កុមារ​រើស​សំរាម​គួរ​ឲ្យ​អាណិត​អាសូរ​ណាស់ តើ​លោកស្រី​មាន​កម្មវិធី​ណា​មួយ​សំខាន់​ដែរ​ឬ​ទេ ក្នុង​ការជួយ​កុមារ​ទាំង​នោះ​ឲ្យ​មាន​អនាគត​នោះ?

នួន ភិមាន ៖ អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​គឺ​ថា សព្វថ្ងៃ​នេះ ក្មេង​ជា​ច្រើន ក្មេង​ទាំង​អស់​នេះ ម្ដាយ​ឪពុក​គ្នា​អត់​មាន​តម្រេះ​វិជ្ជា​ក្នុង​ខ្លួន ហើយ​មិន​បាន​រៀនសូត្រ​ទៀត រឿង​ក្រ​ម្យ៉ាង ហើយ​គ្មាន​លុយ​ឲ្យ​កូន​ទៅ​រៀន​ក៏​ម្យ៉ាង ហើយ​ណា​មួយ គឺ​អ្នក​ទាំង​អស់​ហ្នឹង​មិន​បាន​គិត​ឃើញ​អនាគត​ថា ការសិក្សា​រៀន​សូត្រ ចំណេះ​វិជ្ជា​ហ្នឹង គឺ​ជា​គន្លឹះ​សម្រាប់​ជោគជ័យ​ទៅ​ថ្ងៃ​អនាគត​ទេ ហើយ​គេ​ក៏​មិន​បាន​គិត​អ្វី​ដែល​ថា ការ​រៀនសូត្រ​ហ្នឹង​វា​មាន​សារសំខាន់​របស់​គេ​ដែរ។ ព្រោះ​អី​ទី​១ ខ្ញុំ​ក៏​មិន​អាច​បន្ទោស​ថា ជា​ហេតុ​អ្វី​១ ដល់​តែ​ខ្ញុំ​ឃើញ​ផ្ទាល់ គ្នា​មិន​ទាំង​មាន​បាយ​ហូប​ផង ខ្លះ​បាន​ព្រឹក ខ្វះ​ល្ងាច អ៊ីចឹង​យើង​មើល​ទៅ​ឃើញ​ថា មិន​អាច​តស៊ូ​បាន​ក្នុង​ការ​ទៅ​រៀន​សូត្រ ព្រោះ​ត្រូវ​ទិញ​សៀវភៅ ទិញ​សម្ភារៈ​ទាំង​អស់ មិន​ថា ឡើយ​បង់​សាលា ឬ​ក៏​រៀន​គួរ​ទេ ព្រោះ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​មើល​ឃើញ គឺ​ដូច​រាល់​ថ្ងៃ​ដែល​ខ្ញុំ​ជួយ​ហ្នឹង គឺ​រៀន​អី​ដោយ​មិន​យក​ប្រាក់​ទាំង​អស់ ផ្ដល់​ឲ្យ​សព្វ​បែប​យ៉ាង មិន​ថា​ឡើយ​បាយ​ហូប សម្ភារៈ ខោ​អាវ​អី គឺ​ខ្ញុំ​ផ្ដល់​ឲ្យ ឲ្យ​តែ​ថា មាន​ខ្លួន​មក​រៀន។

ម៉ាយ៉ារិទ្ធិ ៖ នៅ​មុន​ការបន្ត​សំណួរ​ទៅ​កាន់​លោកស្រី នួន ភិមាន ខ្ញុំ​សូម​ជម្រាប​ថា នៅ​ថ្ងៃ​ទី២៧ វិច្ឆិកា វីរជន​ទាំង​១០ នឹង​ត្រូវ​គេ​អញ្ជើញ​ទៅ​ចូលរួម​ជា​កិត្តិយស​នៅ​ក្នុង​ពិធី​មួយ​ដែល​ស៊ីអិនអិន គេ​រៀប​ចំ គឺ​នៅ​ក្នុង​សាល​មហោស្រព​មួយ​នៅ​ឯ​ហូលីវូដ។

ក្នុង​ចំណោម​វីរជន​ទាំង ១០ គេ​នឹង​រើស​មនុស្ស​ម្នាក់​ជា​ជ័យ​លាភី ហើយ​ការរើស​នោះ គឺ​ត្រូវ​ពឹង​ផ្អែក​ទៅ​លើ​ការបោះឆ្នោត ចាប់​ពី​ពេល​នេះ​ទៅ។

បើ​លោក​អ្នក​នាង​ចង់​បោះឆ្នោត​ឲ្យ​លោកស្រី នួន ភិមាន ជា​វីរជន​ដ៏​ឆ្នើម​ក្នុង​ចំណោម​វីរជន​ទាំង​១០ សូម​អញ្ជើញ​លោក​អ្នក​នាង​ចូល​ទៅ​ក្នុង​វ៉ឹបសៃថ៍​របស់​ស៊ីអិនអិន គឺ cnn.com/hero ហើយ​លោក​អ្នក​នាង​នឹង​ចុច​នៅ​ចំ​គេ​សរសេរ​ថា Vote 2008 ហើយ​ក្រោយ​មក លោក​អ្នក​នាង​នឹង​បាន​ឃើញ​រូបថត​វីរជន​ទាំង​១០ ហើយ​រូបថត​ទាំង​១០​ហ្នឹង គឺ​មាន​ឈ្មោះ​លោកស្រី នួន ភិមាន នៅ​ជាមួយ​នឹង​ឈ្មោះ​ទាំង​នោះ​ហើយ ហើយ​លោក​អ្នក​នាង​គ្រាន់​តែ Click រូប​លោកស្រី នួន ភិមាន ទៅ លោក​អ្នក​នាង​នឹង​បាន​ឃើញ​អក្សរ​ថា Vote Now លោក​អ្នក​នាង click ត្រង់ចំណុច Vote Now ហើយ​លោក​អ្នក​នាង​គ្រាន់​តែ click តាម​ការណែនាំ​នៅ​ក្នុង​វ៉ឹបសៃថ៍​នោះ​ម្ដង​ទៀត គឺ​មាន​ន័យ​ថា លោក​អ្នក​នាង​នឹង​បាន​បោះឆ្នោត​ឲ្យ​លោកស្រី ភិមាន នោះ​ហើយ។

ខ្ញុំ​បាទ​សូម​ជម្រាប​ថា អ្នក​ដែល​ឈ្នះ​ដាច់​គេ នឹង​បាន​ទទួល​ប្រាក់​រង្វាន់​បន្ថែម​ចំនួន ១០​ម៉ឺន​ដុល្លារ​អាមេរិក​ថែម​ទៀត ពី​លើ​ប្រាក់​ដែល​គេ​ឧបត្ថម្ភ​ឲ្យ​២៥.០០០​ដុល្លារ​អាមេរិក​សម្រាប់​វីរជន​នីមួយៗ ដែល​គេ​បាន​រើស​រួច​ទៅ​ហើយ​នោះ។

លោកស្រី នួន ភិមាន បើ​សិន​ជា​លោកស្រី​ឈ្នះ តើ​លោកស្រី​នឹង​យក​ប្រាក់​ឧបត្ថម្ភ​នោះ ទៅ​ធ្វើ​អ្វី​ទៅ?

នួន ភិមាន ៖ គម្រោង​របស់​ខ្ញុំ​គឺ​មាន​ច្រើន ហើយ​ជា​ពិសេស គម្រោង​ដែល​ធំ​សម្រាប់​ឆ្នាំ​ក្រោយ​ហ្នឹង គឺ​ខ្ញុំ​សង់​មណ្ឌល​ក្មេង​កំព្រា ក្នុង​គម្រោង​របស់​ខ្ញុំ​មាន​តម្លៃ​ដល់​ទៅ ៣០​ម៉ឺន​ដុល្លារ។ រាល់​ថ្ងៃ​នេះ ខ្ញុំ​ទាក់ទង​គ្រប់​កន្លែង​ក្នុង​ការរៃ​លុយ តែ​ដោយសារ​អង្គការ​ខ្ញុំ​តូច ហើយ​អត់​មានCharity នៅ​ក្រៅ​ប្រទេស ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ទាក់ទង​ត្រឹម​សមាគម​ខ្មែរ ដូច​ខ្ញុំ​ច្រើន​ទៅ អូស្រ្តាលី ហើយ​និង កាណាដា និង​ខាង​អាមេរិក​ហ្នឹង ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទាក់ទង​ទៅ​សមាគម​ខ្មែរ នៅ​ឈីកាហ្គោ នៅ អិលអេ នៅ​ឡងប៊ិច​ដែរ។ បើ​មាន​ឱកាស​ក្នុង​ការឈ្នះ​រង្វាន់​ចុង​ក្រោយ​ចំនួន​១០​ម៉ឺន​នេះ គឺ​ខ្ញុំ​នឹង​មាន​សង្ឃឹម​ច្រើន ក្នុង​ការ​ចាប់​ផ្ដើម​សាងសង់​មណ្ឌល​ក្មេង​កំព្រា​នេះ នៅ​ឆ្នាំ​ក្រោយ