ពលករខ្មែរមួយចំនួន ដែលកំពុងធ្វើការនៅប្រទេសថៃ ងាកមកប្រកបរបរលក់ដូរ ម្ហូបអាហារខ្មែរ នំចំណី និងភេសជ្ជៈ ទឹកអំពៅ បានប្រាក់ចំណូលបង្គួរ សម្រាប់ដោះស្រាយជីវភាព ចិញ្ចឹមបានកូនរៀនសូត្រ។ ពួកគាត់លើកឡើងថា ពីមុនធ្វើកម្មករគេ រកប្រាក់ចាយស្ទើរតែមិនគ្រប់ តែឥឡូវមកលក់ដូរដោយខ្លួនឯង ជីវភាពធូរធារជាងមុន។
ពលករខ្មែរមួយចំនួននៅប្រទេសថៃ ដែលពីមុនធ្លាប់ធ្វើជាកម្មករសំណង់ កម្មកររោងចក្រ រកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារមិនបាន ក៏ងាកមកលក់ដូរម្ហូបអាហារខ្មែរ ទឹកក្រឡុក និងបុកល្ហុងជាដើម បានប្រាក់ចំណូលសមរម្យ ហើយផ្ញើប្រាក់ទៅឲ្យកូននៅកម្ពុជាបានចូលសាលារៀនគ្រប់គ្នា។ ពលរដ្ឋខ្មែរទាំងនេះនិយាយថា ពួកគាត់មិនចង់ត្រឡប់ទៅកម្ពុជាវិញទេ ព្រោះនៅប្រទេសថៃ ងាយស្រួលរកស៊ី ទោះជាបង់ថ្លៃធ្វើឯកសារ និងបង់ថ្លៃប្រាក់ប្រចាំខែឱ្យប៉ូលិសមួយចំនួនក៏ដោយ តែពួកគាត់ក៏អាចរកប្រាក់បានគ្រាន់បើ ដើម្បីសន្សំផ្ញើឲ្យក្រុមគ្រួសារ ឪពុកម្ដាយ នៅស្រុកកំណើតបានខ្លះដែរ។
ពលការិនីខ្មែរ ប្រកបរបរលក់បាយម្ហូប និងបង្អែមខ្មែរ នៅផ្សារមួយជាយក្រុងបាងកក ដែលមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ លោកស្រី ម៉ក់ ហ៊ីង និយាយទាំងដៃកំពុងហាន់ទំពាំងសម្រាប់ស្លលក់ពេលយប់ ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរី នៅរសៀលថ្ងៃទី១០ ខែតុលាថា តាំងពីលោកស្រី និងប្ដី ឈប់ធ្វើជាកម្មករលើកដាក់បន្លែឲ្យជនជាតិថៃមក ក៏ងាកមកធ្វើបាយម្ហូប និងបង្អែមខ្មែរលក់ឱ្យពលករខ្មែរ ធ្វើឲ្យជីវភាពគ្រួសារលោកស្រីមានប្រាក់ចំណូលសមរម្យ ហើយអាចផ្ញើលុយឲ្យកូនទាំងបីនាក់រៀនសូត្រគ្រប់គ្រាន់។ លោកស្រីបន្តថា បាយម្ហូបរបស់លោកស្រីភាគច្រើនមានតែកម្មករខ្មែរ ដែលធ្វើការក្នុងផ្សារមកទិញ ព្រោះក្នុងផ្សារនេះមានកម្មករខ្មែរធ្វើការប្រមាណមួយម៉ឺននាក់។ លោកស្រីបន្ថែមថា ទោះជារកលុយបានក្នុងមួយថ្ងៃប្រមាណពីរពាន់ (២.០០០) បាត ដែលស្មើនឹងជាង ៥០ដុល្លារក៏ដោយ ក៏លោកស្រីត្រូវចំណាយលើថ្លៃបន្តសុពលភាពទិដ្ឋាការក្នុងមួយឆ្នាំទាំងប្ដីទាំងប្រពន្ធប្រមាណបីម៉ឺន (៣០.០០០) បាត ស្មើប្រមាណ ៨៨០ដុល្លារ ហើយត្រូវបង់ថ្លៃឲ្យប៉ូលិសមួយចំណែកទៀត៖ « វាគ្រាន់ជាងមុនអូន ពីដើមមិញយើងមកធ្វើការឲ្យគេវាលំបាកដែរ មកយូរទៅយើងរាងគ្រាន់ជាងមុនណាអូន បានចិញ្ចឹមកូន កូនរៀនទាំងបីនាក់អូន បានចិញ្ចឹមកូនរស់មិនពិបាកជំពាក់គេ យើងបានរស់ធម្មតាមិនបាច់ជំពាក់គេមិនបាច់អីមកស្រុកគេ។ គ្រាន់តែថាយើងវាបែកកូនបែកម៉ែអ៊ីចឹងណា។ ចាសគ្រាន់ជាងមុនតិចអូន យើងវាបានចិញ្ចឹមកូនបរិបូរយើងវាមិនអត់មិនឃ្លាន » ។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ពលករខ្មែរម្នាក់ទៀត ជាអ្នកលក់បុកល្ហុង និងទឹកអំពៅ នៅផ្សារមួយជាយក្រុងបាងកក មានស្រុកកំណើតនៅក្រុងប៉ោយប៉ែត លោក ដាន ពិសី និយាយបណ្ដើរដៃបុកល្ហុងឲ្យភ្ញៀវបណ្ដើរថា លោករកប្រាក់ចំណូលបានមួយថ្ងៃប្រមាណបួនពាន់បាត ស្មើនឹង ១១០ដុល្លារ ដែលធ្វើឲ្យលោកមានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ផ្ញើទៅផ្គត់ផ្គង់ឪពុកម្ដាយនៅកម្ពុជា។ លោកបន្តថា លោកធ្លាប់ធ្វើជាកម្មករសំណង់ កម្មកររោងចក្រ និងស៊ីឈ្នួលធ្វើការងារផ្សេងៗ ទៀតជាច្រើន តែបានប្រាក់មិនគ្រប់សម្រាប់ដោះស្រាយជីវភាពឡើយ ទើបលោកងាកមកលក់ដូរតិចតួច ហើយអាចរកបានប្រាក់ចំណូលប្រសើរជាងមុន។ លោកបន្ថែមថា ការលក់ដូរបាន ដោយសារលោកបង់ប្រាក់ឲ្យប៉ូលិសថៃក្នុងមួយខែបីពាន់បាត ឬស្មើនឹងប្រមាណ ៨៨ដុល្លារ៖ « បើនៅខ្មែរមិនដឹងធ្វើអីផងចេះតែមកលក់ទៅ បើនៅខ្មែរដាច់បាយ យើងនៅហ្នឹងគ្រាន់នឹងរកបានតិចតួចៗ អ៊ីចឹងទៅណា។ បើយើងនៅខ្មែរយើងមេឃភ្លៀងផងអីផង ខែនេះវារកអត់បានអ៊ីចឹងណា អ៊ីចឹងយើងមកលក់ឯនេះទៅយើងរកបានគ្រាន់បើជាងយើងនៅខ្មែរ នៅខ្មែរយើងគ្មានទីផ្សារ នៅនេះផ្សារគេចេញចូលយើងអាចលក់បានអ៊ីចឹងណា » ។
វិទ្យុអាស៊ីសេរី មិនទាន់អាចទាក់ទងសុំការអត្ថាធិប្បាយជុំវិញបញ្ហានេះ ពីស្ថានទូតកម្ពុជាប្រចាំប្រទេសថៃបានទេ នៅល្ងាចថ្ងៃទី១០ ខែតុលា ដោយទូរស័ព្ទហៅចូល តែពុំមានអ្នកទទួល។
ជុំវិញរឿងនេះដែរ មន្ត្រីគម្រោងនៃមជ្ឈមណ្ឌលសម្ពន្ធភាពការងារ និងសិទ្ធិមនុស្ស អង្គការសង់ត្រាល់ លោក លឹង សុផុន លើកឡើងថា ពលករខ្មែរ ប្ដូរមុខរបរមកលក់ដូរចំណីអាហារបន្តិចបន្តួច ធ្វើឲ្យសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសាររបស់ពួកគាត់កាន់តែប្រសើរ នោះជារឿងល្អ។ លោកបន្តថា ពលករខ្មែរ ដែលលក់ដូរទាំងនោះ ក៏ត្រូវដំណើរការឯកសារឲ្យស្របច្បាប់នៅក្នុងប្រទេសថៃដែរ ព្រោះច្បាប់ការងារក្នុងប្រទេសថៃ ជនបរទេសដែលមករកស៊ីត្រូវធ្វើទិដ្ឋាការអស់លុយច្រើន ទើបពួកគាត់អាចលក់ដូរបាន៖ « ប្រសិនបើគាត់លក់ លក្ខណៈថា យើងធ្វើដោយមិនមានថៅកែត្រឹមត្រូវច្បាស់លាស់ បើសិនជាថ្ងៃណាមួយ តម្រួត ឬក៏ប៉ូលិស តាមតំបន់តាមកន្លែងគាត់ចាប់ ឬក៏ដើរទៅជួបប្រទះ ឬក៏សួរនាំអីអត់មានឯកសារត្រឹមត្រូវអីអាហ្នឹងគេផាកតាមច្បាប់ការងារណាបាទ។ គេអាចចាប់យើងបញ្ជូនទៅប្រទេសកំណើតវិញ ឬក៏គេបញ្ឈប់មិនឲ្យធ្វើការងារតអ៊ីចឹងណា ឬក៏គេផាកពិន័យតាមច្បាប់ការងារហ្នឹងឯង » ។
ពលករខ្មែរ ដែលប្រកបរបរលក់ដូរ នៅផ្សារមួយជាយក្រុងបាងកក ឲ្យដឹងថា មានពលករខ្មែរ ធ្វើការជាកម្មករលើកដាក់បន្លែផ្លែឈើ និងលក់ដូរឲ្យថៅកែថៃ ប្រមាណមួយម៉ឺននាក់នៅតំបន់ពួកគាត់រស់នៅ ក្នុងនោះមានពលករខ្មែរលក់ដូរ ដោយខ្លួនឯងប្រមាណពីររយនាក់។ ពលករខ្មែរដែលលក់ដូរដោយខ្លួនឯង ភាគច្រើនពួកគាត់មានជីវភាពធូរធារ ជាងពលករខ្មែរ ដែលធ្វើជាកម្មករឱ្យថៅកែជនជាតិថៃ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។