ពលរដ្ឋ​នៅ​ខេត្ត​កំពង់ធំ​បារម្ភ​រឿង​ការ​ចូល​រុករាន​ដី​ព្រៃ​លិច​ទឹក​ដោយ​គ្មាន​ការ​ទប់ស្កាត់

0:00 / 0:00

ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ឃុំ​ចំណារលើ ស្រុក​ស្ទោង ខេត្ត​កំពង់ធំ ព្រួយ​បារម្ភ​ចំពោះ​វាសនា​ព្រៃលិចទឹក​រាប់​សិប​ហិកតារ​នៅ​តំបន់​ហាមឃាត់ ដោយសារ​តែ​ការ​រុក​រាន​កាប់​ព្រៃ​លិច​ទឹក​ខុស​ច្បាប់ ហើយ​អាជ្ញាធរ​គ្មាន​វិធានការ​បង្ក្រាប។

ការ​បារម្ភ​នេះ បន្ទាប់​ពី​មាន​ការ​ចូល​រុករាន និង​មាន​យក​គ្រឿងចក្រ​ទៅ​ភ្ជួរ​ចូល​តំបន់​ហាម​ឃាត់​នៅ​ខាង​លិច​ភ្នំ​ជីមុស ជិត​មាត់​បឹង​ទន្លេសាប។ ឆ្លើយ​តប​នឹង​បញ្ហា​នេះ អាជ្ញាធរ​បាន​បដិសេធ​ថា ពួកគេ​បាន​ធ្វើ​ការងារ​នេះ​ជា​ប្រចាំ​ហើយ​ដែរ ប៉ុន្តែ​វា​មិន​ដូច​ការ​លើក​ឡើង​របស់​ពលរដ្ឋ​ទេ។

ប្រជាពលរដ្ឋ​គ្រោង​នឹង​ដាក់​ពាក្យ​ប្ដឹង​ទៅ​អាជ្ញាធរ​ថ្នាក់លើ​បន្ត​ទៀត ចំពោះ​ករណី​រុករាន​ដី​ព្រៃ​លិច​ទឹក​នៅ​ឃុំ​ចំណារលើ ស្រុក​ស្ទោង។ ការ​សម្រេច​ដូច​នេះ បន្ទាប់​ពី​ពួកគាត់​យល់​ថា អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​អាច​ជា​អ្នក​ពាក់ព័ន្ធ​ជាមួយ​ពលរដ្ឋ​ដែល​មាន​​គ្រឿងចក្រ​យក​ទៅ​ភ្ជួរ​លើ​តំបន់​ដី ដែល​រាជរដ្ឋាភិបាល​ហាម​ឃាត់ ទើប​បាន​ជា​មិន​ព្រម​ចាត់​វិធានការ​ឱ្យ​មាន​ប្រសិទ្ធភាព​លើ​អ្នក​រុករាន​ទាំង​នោះ។

ពលរដ្ឋ​នៅ​ឃុំ​ចំណារលើ ម្នាក់ លោក តន ណាន មាន​ប្រសាសន៍​ថា ការ​រុករាន​ដី​ព្រៃ​រាប់​សិប​ហិកតារ​ នឹង​បណ្ដាល​ឱ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែល​មាន​គោ​ក្របី​នៅ​ក្នុង​ភូមិ ព្រោះ​បាត់បង់​កន្លែង​សម្រាប់​​លែង​គោ​ក្របី​នៅ​រដូវ​ប្រាំង ម្យ៉ាង​គឺ​ធ្វើ​ឱ្យ​ប៉ះពាល់​ដល់​ជម្រក​ត្រី​ពង​កូន​ទៀត​ផង​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ៖ «មួយ​គ្រួសារ​បួន​ប្រាំ បី​ហិកតារ ពីរ​ហិកតារ​អ៊ីចឹង​ទៅ។ ជួន​ណា​អ្នក​មាន​ប្រាក់ មាន​អំណាច​វិញ រាង​ក្រែល បួន​ប្រាំ​ហិកតារ ប្រាំមួយ ប្រាំពីរ​ហិកតារ បួន​ដប់​ហិកតារ​អ៊ីចឹង​ទៅ»

តំបន់​ព្រៃលិចទឹក​ដែល​ពលរដ្ឋ​ព្រួយ​បារម្ភ គឺ​នៅ​ចំណុច​ខាង​លិច​ភ្នំ​ជីមុស ក្នុង​ឃុំ​ចំណារលើ ស្រុក​ស្ទោង។ ចំណុច​នោះ​ហើយ អាជ្ញាធរ​ខេត្ត​បាន​បែង​ចែង​ជា​បី​តំបន់ គឺ​តំបន់១ តំបន់២ និង​តំបន់៣។ ចំណែក​ចំណុច​ដែល​មាន​រុក​រាន​ដី​ព្រៃ​ពេល​នេះ គឺ​ត្រូវ​បាន​គេ​កំណត់​ថា ជា​ដី​តំបន់​បី ដែល​ជា​តំបន់​មិន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​មាន​ការ​រុករាន​បន្ថែម​ទៀត ឬ​ធ្វើ​ទំនប់​ប្រឡាយ​អ្វី​ឡើយ ក្រៅតែ​ពី​ធ្វើ​លើ​ដី​​ធ្លាប់​អាស្រ័យ​ផល​កន្លង​មក​ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ​ចាប់​ពី​ក្រោយ​បុណ្យ​ចូល​ឆ្នាំ​ខ្មែរ​មក គឺ​សកម្មភាព​រុករាន​ពី​សំណាក់​ពលរដ្ឋ​ខ្លះ​នៅ​ស្រុក​ស្ទោង ចេះ​តែ​បន្ត​លើ​ចំណុច​​ហាម​ឃាត់។

ដោយឡែក​ពលរដ្ឋ​ម្នាក់​ទៀត ថ្លែង​មិន​ឱ្យ​បញ្ចេញ​ឈ្មោះ​ឱ្យ​ដឹង​ថា សកម្មភាព​រុករាន​ដី​ព្រៃ​លិច​ទឹក​កើត​ឡើង ​គឺ​មាន​អាជ្ញាធរ​នៅ​ពី​ក្រោយ​ជុំវិញ​រឿង​នេះ​តែម្ដង៖ «ដូច​បង​បាន​ដឹង​ហើយ តំបន់​បី គឺ​រដ្ឋាភិបាល​ហាម​ឃាត់​មិន​ធ្វើ​ទេ ប៉ុន្តែ​នេះ​ដោយសារ​មាន​មន្ត្រី​ពាក់ព័ន្ធ​អ្នក​មាន​អំណាច​នៅ​ពី​ក្រោយ​ខ្នង​ហើយ​បាន​ជា​ការ​ធ្វើ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​កាប់ ដុត ភ្ជួរ។ រាយការណ៍​ទៅ​ស្រុក ស្រុក​មិន​ចាត់ការ រាយការណ៍​ទៅ​ខេត្ត ខេត្ត​មិន​ចាត់ការ»

ឆ្លើយ​តប​ការ​ចោទ​ប្រកាន់​នេះ អភិបាល​ស្រុក​ស្ទោង លោក ព្រឹម រដ្ឋា មាន​ប្រសាសន៍​បដិសេធ​ថា អាជ្ញាធរ​មិន​បាន​ពាក់ព័ន្ធ ឬ​នៅ​ពី​ក្រោយ​រឿង​នេះ​ទេ។ លើស​ពី​នេះ​ទៀត អាជ្ញាធរ​តែង​ចាត់​វិធានការ​លើ​ករណី​រុករាន​ទន្ទ្រាន​ដី​ព្រៃ​លិច​ទឹក​នោះ​ជានិច្ច រហូត​ចាត់​មន្ត្រី​ខ្លួន​នៅ​ឃ្លាំមើល​សកម្មភាព​ទាំង​នោះ​ជា​ប្រចាំ​ស្ទើរ​តែ​គ្មាន​ពេល​សម្រាក​ទៀត​ផង។

លោក ព្រឹម រដ្ឋា៖ «យើង​បាន​ចុះ​ទៅ​ឃាត់​ហើយ យើង​បាន​ទៅ​មើល​ជាក់ស្ដែង វា​មិនមែន​ដូច​ប្រជាជន​រាយការណ៍​ទេ។ អា​ហ្នឹង​វា​មិន​មែន​ជា​ប្រជាជន​ទេ វា​ជា​អង្គការ។ ខ្ញុំ​បាន​ឱ្យ​អភិបាល​រង​ជលផល ប៉ូលិស ប៉េអឹម គេ​ចុះ​ទៅ​មើល​ជាក់ស្ដែង​ហើយ។ គេ​មាន​ការ​ភ្ជួរ​រាស់​ស្រែ​អី ក៏​វា​ប៉ះពាល់​ស្រែ ឆ្លង​ភ្លឺ​ឆ្លង​អី​ហ្នឹង។ ឥឡូវ​យើង​បាន​ឱ្យ​គេ​ផ្អាក​សកម្មភាព​ឱ្យ​គេ​ហើយ»

អភិបាល​ស្រុក​ដដែល​បញ្ជាក់​ថា បើ​ទោះ​បី​ជា​អាជ្ញាធរ​បង្ក្រាប​សកម្មភាព​រុករាន​ដី​ព្រៃ​នៅ​តំបន់​ហាមឃាត់​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ ប៉ុន្តែ​ពលរដ្ឋ​ហាក់​នៅ​តែ​មិន​ព្រម​​រាងចាល​ឡើយ។ លើស​ពី​នេះ​ទៀត លោក​អះអាង​​ថា អ្នក​ប្ដឹង​នោះ គឺ​មិន​មែន​ជា​ពលរដ្ឋ​រស់​នៅ​ទី​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ជា​អ្នកធ្វើ​ការងារ​ឱ្យ​អង្គការ​មួយ​ដែល​​យក​ប្រាក់​ពី​គេ​មិន​បាន​ទើប​ប្ដឹង​ពី​គេ​ទៅ។ យ៉ាង​ណា ​ពលរដ្ឋ​ដែល​រាយការណ៍​ពី​បញ្ហា​នេះ បាន​​ច្រាន​ចោល​ការ​លើក​ឡើង​របស់​អភិបាល​ស្រុក​ ដោយ​ថា នោះ​​គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ដោះ​សារ​យក​រួច​ខ្លួន​ប៉ុណ្ណោះ។ បន្ថែម​លើ​នេះ ពលរដ្ឋ​គ្រោង​នឹង​ប្ដឹង​ទៅ​នាយក​រដ្ឋមន្ត្រី ដើម្បី​ចាត់​វិធានការ​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់​ចំពោះ​ករណី​នេះ ព្រមទាំង​ស្នើ​ចាត់​វិធានការ​លើ​មន្ត្រី​របស់​ខ្លួន​ឱ្យ​បំពេញ​ការងារ​ដោយ​តម្លាភាព​ជាដើម។

ច្បាប់​ជលផល​ឆ្នាំ​២០០៦ មាត្រា ៩៨ ចែង​ពី​បទល្មើស​ថ្នាក់​ទី​១ គឺ​ត្រូវ​ដាក់​ពន្ធនាគារ​ពី ៣​ឆ្នាំ ទៅ ៥​ឆ្នាំ និង​ត្រូវ​រឹប​អូស​យក​វត្ថុ​តាង​ទាំង​អស់​ដាក់​ជា​សម្បត្តិ​រដ្ឋ​ ឬ​បំផ្លាញ​ចោល។ បទល្មើស​ទាំង​នោះ​រួម​មាន​ការ​កាប់ឆ្ការ ឬ​ឈូស ឆាយ​ព្រៃ​លិច​ទឹក និង​ព្រៃ​កោងកាង ឬ​ហ៊ុមព័ទ្ធ​កាន់​កាប់​ដី​ព្រៃ​លិច​ទឹក​ទាំង​នោះ។ សកម្មភាព​បង្ក​ឱ្យ​មាន​ភ្លើង​ឆេះ ឬ​ដុត​ព្រៃលិចទឹក និង​ព្រៃ​កោងកាង។ ការ​នេសាទ​ដោយ​ឧបករណ៍​ឆក់ គ្រឿង​ផ្ទុះ និង​សារធាតុ​ពុល ឬ​នេសាទ​ដោយ​បូម បាច ដែល​បង្ក​គ្រោះ​មហន្តរាយ​ដល់​ធនធាន​ជលផល​ជាដើម។ ចំណែក​មាត្រា ១០២ វិញ គឺ​និយាយ​ពី​ការ​ដាក់​ទោសទណ្ឌ​ដល់​សកម្មភាព​ទាំង​ឡាយ​ណា​ដែល​បង្ក​ឡើង​ដោយ​មន្ត្រី​អាជ្ញាធរ​ដែនដី មន្ត្រី​នគរបាល កងយោធា និង​មន្ត្រី​ផ្សេងៗ​ទៀត ដែល​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍​ដោយ​ផ្ទាល់ ឬ​ប្រយោល​ជួយ​ដល់​អាជីវកម្ម​ជលផល ឬ​រារាំង​ដល់​មន្ត្រី​ជលផល​ក្នុង​ការ​បំពេញភារកិច្ច​ គឺ​ត្រូវ​ផ្ដន្ទាទោស​ពី ១​ឆ្នាំ ទៅ ៣​ឆ្នាំ និង​ត្រូវ​ពិន័យ​ជា​ប្រាក់​ពី ៥​លាន​រៀល ដល់ ៥០​លាន​រៀល៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖

ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។