ពលរដ្ឋនៅខេត្តព្រះវិហារស្នើឱ្យអាជ្ញាធរបញ្ឈប់ក្រុមហ៊ុនឌែលខមកម្ពុជា ដែលយកទាហានប្រើកាំភ្លើងគំរាមបាញ់ពលរដ្ឋ
2024.12.19

ពលរដ្ឋប្រមាណ ២០០នាក់នៅខេត្តព្រះវិហារស្នើឱ្យអាជ្ញាធរបញ្ឈប់សកម្មភាពក្រុមហ៊ុន ឌែលខមកម្ពុជា (Delcom Cambodia) ដែលយកកម្លាំងទាហាន ប្រដាប់អាវុធគំរាមបាញ់ពលរដ្ឋណា ដែលទៅរុករករ៉ែមាស តាមតំបន់ភ្នំលុង ជាលក្ខណៈគ្រួសារបែបប្រពៃណី។
ពលរដ្ឋទាំងនោះភាគច្រើនជាជនជាតិដើមភាគតិចកួយ រស់នៅក្នុងឃុំរមណីយ និងឃុំរមទម្យ ស្រុករវៀង បានថ្លែងនៅចំពោះមុខមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ក្រសួងរ៉ែ និងអាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារ ដោយទាមទារឱ្យក្រុមហ៊ុន ឌែលខម កម្ពុជា បញ្ឈប់យកទាហានពាក់ឯកសណ្ឋាន ស្ពាយកាំភ្លើងអាកា (AK) កាងហួងហែងដីព្រៃសាធារណៈរបស់រដ្ឋ ឋិតក្នុងតំបន់ភ្នំលុង និងហាមពលរដ្ឋមិនឱ្យចូលទៅរករ៉ែមាស។
ពួកគាត់ថ្លែងបែបនេះ នៅក្នុងវេទិកាសាធារណៈធ្វើឡើងក្នុងភូមិត្រពាំងទន្ទឹម ឃុំរមទមដោយមានពលរដ្ឋចូលរួម ២០០នាក់ ព្រមទាំងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ក្រសួងរ៉ែ និងអាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារ កាលពីថ្ងៃទី១៧ ធ្នូ។
ពលរដ្ឋរស់នៅភូមិត្រពាំងទន្ទឹម លោក ម៉ៅ សាគុណ ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីនៅថ្ងៃទី១៨ ឧសភា ថា មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ក្រសួងរ៉ែ និងអាជ្ញាធរមិនទាន់ទទួលយកសំណើរបស់ពលរដ្ឋដោះស្រាយនៅឡើយទេ ហើយថែមទាំងដាក់សម្ពាធឱ្យអ្នកភូមិ ចម្លងប្លង់កម្មសិទ្ធិដីធ្លី និងឯកសារពាក់ព័ន្ធប្រគល់ជូនមន្ត្រី ដើម្បីស្រង់ស្ថិតិប្រជាជនទៅវិញ។ លោកចាត់ទុកទង្វើនេះថា បង្កើតភាពស្មុគស្មាញមិនដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមជូនពលរដ្ឋហើយលម្អៀងទៅខាងភាគីក្រុមហ៊ុន។
លោក ម៉ៅ សាគុណ៖ «គ្មានមនុស្សឯណាចង់យកជីវិតទៅលេងជាមួយគ្រាប់កំាភ្លើងទេ ! សន្តិសុខការពារក្រុមហ៊ុនគេមានកាំភ្លើងមិនត្រូវមករាតត្បាតដាក់ប្រជាពលរដ្ឋទេ ព្រោះដីទាំងនោះជារបស់រដ្ឋ»។
អ្នកភូមិឱ្យដឹងថា ផ្នែកខ្លះនៃភ្នំលុង មានផ្ទៃដីជិត ២ពាន់ហិកតារ ត្រូវក្រុមហ៊ុនឌែលខម ហ៊ុមព័ទ្ធយក ដើម្បីធ្វើអាជីវកម្មរ៉ែមាស ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០២២ ហើយក៏មានដីព្រៃផ្នែកខ្លះទៀត ឋិតនៅប៉ែកខាងជើងភ្នំលុង និងភាគខាងត្បូងភ្នំ ក៏ត្រូវក្រុមហ៊ុននេះទិញបន្ថែមទៀត ដើម្បីពង្រីកផ្ទៃដីអាជីវកម្ម រ៉ែមាសជាច្រើនហិកតារ។
បច្ចុប្បន្ននៅសេសសល់ចំណុចកណ្តាលភ្នំ ឬជម្រាលភ្នំផ្នែកខាងលើ ដែលជាដីសាធារណៈរបស់រដ្ឋ ពលរដ្ឋតែងតែចូលទៅរុករ៉ែមាស ក៏ប៉ុន្តែត្រូវបានក្រុមទាហានរារាំង និងគំរាមកំហែងដោយកាំភ្លើង។
តំណាងសហគមន៍ លោក ទុយ ឆេង បានថ្លែងក្នុងវេទិកាស្នើឱ្យអាជ្ញាធរខេត្តព្រះវិហារ និងមន្ត្រីក្រសួងរ៉ែ ដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមរបស់ពលរដ្ឋឱ្យបានឆាប់ ដើម្បីសម្រាលទុក្ខវេទនាពលរដ្ឋ។
លោក ទុយ ឆេង៖ «ក្រុមហ៊ុនរំលោភសិទ្ធិប្រជាជនខ្លាំងណាស់។ ដូច្នេះ សូមកងកម្លាំងកុំដើរទន្ទ្រានធ្វើបាបប្រជាជន យកលុយគំរាមប្រជាជន ដែលពួកគាត់ទៅរកមុខរបរសុខបែបយ៉ាង»។
លោក ទុយ ឆេង វ័យ ៦៨ឆ្នាំ ប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីថា មកទល់ពេលនេះ សហគមន៍នៅតែមិនអាចចូលទៅរុករករ៉ែមាស តាមតំបន់ជើងភ្នំ ព្រោះខ្លាចមន្ត្រីយោធាគំរាមកំហែង។
លោក ទុយ ឆេង៖ «គេធ្វើការរំលោភបំពានសិទ្ធិមនុស្ស គេគំរាមកំហែងបាញ់ប្រហារ ហើយគេបាញ់ប្រជាជនស្អីៗ តែពួកប្រជាជនមិនដឹងធ្វើយ៉ាងម៉េច»។
ឆ្លើយតបរឿងនេះ អនុប្រធាននាយកដ្ឋាននៃក្រសួងរ៉ែ និងថាមពល លោក គង់ ប៊ុនថា បានថ្លែងក្នុងវេទិកាសាធារណៈថា លោកនឹងព្យាយាមរកដំណោះស្រាយណាមួយជូនសហគមន៍ ដើម្បីឱ្យពលរដ្ឋ និងក្រុមហ៊ុនអាចទទួលយកបាន ហើយធ្វើការជាមួយគ្នាប្រកបដោយសុខដុមនីយកម្ម។
លោកបញ្ជាក់ថា ក្រុមហ៊ុន និងពលរដ្ឋ ត្រូវសហការគ្នាឱ្យល្អដោយមិនអាចខ្វះភាគីណាមួយឡើយ។
លោក គង់ ប៊ុនថា៖ «មិនកាន់ជើងខាងណាទេ ធ្វើម៉េចជជែកគ្នាដោយសន្តិវិធី ព្រោះបងប្អូននៅទីនេះយូរឆ្នាំហើយ បើបងប្អូនបន្តនៅទីនេះទៀតនឹងបង្កើតភាពមិនចុះសម្រុងពាណិជ្ជកម្ម ប៉ុន្តែខ្ញុំយល់ថាមិនអាចខ្វះអ្នកណាបានទេ»។
ទាក់ទងនឹងក្រុមហ៊ុនឯកជនប្រើប្រាស់ទាហានឱ្យជួយកាងការពារផលប្រយោជន៍របស់ក្រុមហ៊ុននេះ វិទ្យុអាស៊ីសេរីមិនទាន់អាចទាក់ទង សុំការបំភ្លឺជុំវិញរឿងនេះ ពីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការពារជាតិ លោក ឈុំ សុជាតិ បាននៅឡើយទេ នៅថ្ងៃទី១៨ ធ្នូ ដោយទូរស័ព្ទហៅចូលតែគ្មានអ្នកលើក។ ចំណែក មេការក្រុមហ៊ុនឌែលខម កម្ពុជាលោក សរ សិរីវិចិត្រ ក៏មិនទាន់អាចទាក់ទងសុំការបំភ្លឺបានដែរ នៅថ្ងៃដដែលនេះ។
ជុំវិញរឿងនេះ មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកខេត្តព្រះវិហារ លោក ម៉ៃ វុទ្ធី យល់ថា អាជ្ញាធរគួរតែបែងចែកឱ្យច្បាស់រវាងដីដែលក្រុមហ៊ុនវិនិយោគ និងដីសាធារណៈរបស់រដ្ឋ ដែលពលរដ្ឋមានទម្លាប់ចូលទៅអាស្រ័យផលធនធានធម្មជាតិបែបប្រពៃណី។
លោកថា ក្រុមទាហានប្រើកាំភ្លើងគំរាមកំហែងពលរដ្ឋ ដើម្បីការពារក្រុមហ៊ុនឯកជន ជាទង្វើខុសច្បាប់។
លោក ម៉ៃ វុទ្ធី៖ «បើនិយាយតាមច្បាប់ គឺខុស ព្រោះទាហានមិនអាចមកការពារក្រុមហ៊ុនទេ។ ខុសត្រង់ទាហានមកកាងដីរបស់រដ្ឋ។ ដីខ្លះមានប្លង់ចេញពីរដ្ឋហើយ តែគាត់នៅតែកាងទៀត ទោះបីនោះជាដីយើង ក៏គាត់មិនឱ្យរកដែរ»។
ប្រជាសហគមន៍បន្ថែមថា តំបន់ភ្នំលុងមានសក្ដានុពលធនធានរ៉ែមាសមានតម្លៃមហាសាល ត្រូវក្រុមហ៊ុនជាច្រើនដណ្ដើមដីគ្នាពុះធ្វើអាជីវកម្ម និងមានថៅកែជាជនជាតិចិន និងវៀតណាម បានជួលអ្នកមានអំណាចកាងអាជីវកម្មឲ្យខ្លួនជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប៉ះពាល់ដល់កន្លែងអាស្រ័យផលធនធានធម្មជាតិ របស់ជនជាតិដើមភាគតិចកួយ។
ពួកគាត់ទទូចឱ្យរដ្ឋាភិបាលរកដំណោះស្រាយជូនពលរដ្ឋឲ្យបានសមរម្យ និងអនុវត្តច្បាប់ឲ្យស្មើភាពគ្នា ព្រោះអ្នកភូមិខ្លះ គ្មានជំនឿលើមន្ត្រីក្រសួងរ៉ែ ដែលចុះទៅដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមក្នុងតំបន់នោះទេ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។