كۆز يېشىدا نەمدەلگەن زېمىن (18-ئاپرېلنىڭ ئەڭ ئاخىرى)

ئىشىك ئالدىغا چىقسام ماشىنا يەنە شۇ يەردە تۇرۇپتۇ. ئىچىدە يەنە ئادەم يوق «ئۇھ، ئاللاھقا شۈكۈر، ئىشىم ئوڭدىن كەلدى. خۇدايىم ماڭا ياردەم قىلدى، ئىشىمنى بېجىرىۋالدىم» دەپ كۆڭلۈم ئارامىغا چۈشتى. لېكىن ھېچكىمگە كۆرۈنمەستىن كېتىشىم كېرەك ئىدى.