كۆز يېشىدا نەمدەلگەن زېمىن ( 30-مارت)
كۈنلەر ئەنە شۇنداق كۆڭۈلسىز ۋە ئەنسىزچىلىك ئىچىدە ئۆتتى. بىر كۈنى ئۆپكە كېسەللىكلەر بۆلۈمىدە دەرس ئوقۇپ ئولتۇراتتىم، ئەخمەت توختى ئاكا يېنىمغا كېلىپ باش تەرىپى پۈكلەنگەن بىر پارچە خەتنى ئالدىمغا قويۇپ:
__ بۇ خەتنىڭ پۈكلەنگەن يېرىدىن تۈگىگىچە ئوقۇپ چىقىڭ! دەپ خەتنى قويۇپ چىقىپ كەتتى.
ئىختىيارى مۇخبىرىمىز ئايگۈل
10-ئاپرېل
مەن ئىچكى كېسەللەر بۆلۈمىدە ئۆزۈمگە بېرىلگەن ئاغرىقنىڭ كېسەل تارىخىنى يېزىپ ئولتۇراتتىم، تۇيۇقسىز تېلېفون جىرىڭلاپ كەتتى. زالدا مەندىن باشقا ئادەم يوق ئىدى. مەن بېشىمنى كۆتۈرۈپ تېلېفونغا قاراپ قويۇپ تېلېفوننى ئالماستىن ئولتۇرۇپ ئۆز ئىشىم بىلەن بولدۇم…….
