យុវនិស្សិតមួយរួបនៅតំបន់បឹងកក់ បានថ្លែងឲ្យដឹងនៅថ្ងៃទី៩ មករា ឆ្នាំ២០១១ ថាកម្មករស៊ីស្នូលវាយកម្ទេចផ្ទះនៅតំបន់បឹងកក់ម្នាក់រងរបួស ក្បាលធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារតែបំណែកថ្មដួលរំលំសង្កត់លើ នៅខណៈដែលគេកំពុងវាយផ្ទះរបស់អ្នកភូមិបឹងកក់តាមបញ្ជារបស់ ក្រុមហ៊ុនស៊ួកាគួ (Shukaku)។
យុវសិស្សឈ្មោះ សួង សុភ័ណ្ឌ និងជាប្រធានសហសម្ព័ន្ធមិត្តកុលបុត្រខ្មែរអ្នកស្នេហាជាតិ ដែលបានជួយសង្គ្រោះកម្មកររងរបួសដឹកទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ កាល់ម៉ែត្រ បន្ទាប់ពីរងបួសភ្លាមៗ នៅព្រឹកថ្ងៃទី៩ មករា នេះថា អ្នកដែលរងរបួសនេះឈ្មោះ សៅ វណ្ណនី អាយុ ៣២ឆ្នាំ បានស៊ីឈ្នួលម្ចាស់ផ្ទះដែលទទួលយកសំណងពីក្រុមហ៊ុនស៊ួកាគួ ចំនួន ៨.៥០០ដុល្លារ និងលុយខ្មែរ ២លានរៀល ដោយបង្ខំ ប៉ុន្តែត្រូវគ្រោះថ្នាក់ដោយសារជញ្ជាំងផ្ទះថ្មដួលរំលំលើខ្លួន ហើយឥឡូវនេះស្ថានភាពអ្នកជំងឺនៅក្នុងភាពធ្ងន់ធ្ងរនៅឡើយ។
យុវសិស្ស សួង សុភ័ណ្ឌ ឲ្យដឹងទៀតថា ៖ «បែកក្បាលត្រូវលលាដ៍ក្បាលពីក្រោយផង ហើយបែកពីមុខផង ថ្នាក់ហ្នឹង។ ឥឡូវហ្នឹងខ្ញុំកំពុងតែព្យាយាមធ្វើម៉េចឲ្យពេទ្យហ្នឹងជួយឲ្យមែនទែន ប៉ុន្តែមិនដឹងពេទ្យហ្នឹងជួយគាត់បានប៉ុណ្ណា ហើយខ្ញុំសង្ឃឹមថា ជីវិតគាត់នឹងថ្លៃ»។
ការរងគ្រោះថ្នាក់របស់កម្មករស៊ីស្នូលគេវាយកម្ទេចផ្ទះនេះ នៅខណៈដែលអ្នកភូមិបឹងកក់ផ្សេងទៀត ប្រមាណ ២០០នាក់ កំពុងតែធ្វើការតវ៉ានៅទីលានសេរីភាព ក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ ដែលជាថ្ងៃបញ្ចប់ការតវ៉ា ដើម្បីសុំឲ្យរដ្ឋាភិបាលដោះស្រាយជួនពួកគេឲ្យបានសមរម្យក្នុងការអភិវឌ្ឍបឹងកក់របស់ក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ ប៉ុន្តែការតវ៉ារយៈពេល ៧ថ្ងៃជាប់ៗគ្នាកន្លងមកនេះគ្មានមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាលណាម្នាក់ចេញមុខដោះស្រាយជួនពួកគេនៅឡើយ ដែលអ្នកភូមិរួមទាំងក្មេងៗផងនោះ បានស្រែកអំពាវនាវរកយុត្តិធម៌ពីរដ្ឋាភិបាល។
អ្នកភូមិជាច្រើនដែលធ្វើការតវ៉ានៅទីលានសេរីភាពនេះ មកពី ៧ភូមិនៃអ្នកភូមិបឹងកក់ ក្នុងគោលបំណងទាមទារចំនួនពីរចំណុច គឺសុំឲ្យអាជ្ញាធររាជធានីភ្នំពេញ ផ្ដល់ដីឲ្យពួកគេទំហំ ១៥ហិកតារ សម្រាប់អភិវឌ្ឍន៍នៅនឹងកន្លែង និងផ្ដល់សំណងឲ្យអ្នកចាកចេញចំនួន ១.៥០០ដុល្លារក្នុងផ្ទៃដី ១ម៉ែត្រការ៉េ ប៉ុន្តែរហូតមកទល់ពេលនេះ មិនទាន់មានដំណោះស្រាយនោះទេ ៖ «ការអភិវឌ្ឍត្រូវអភិវឌ្ឍជាយដែន ជនជាតិយួន ជនជាតិសៀម លួចដីខ្មែរអស់ហើយ សៀមចូលខ្មែរ ៧នាក់ ផ្អើអស់ពិភពលោក ហេតុអីមកយកដីខ្ញុំនៅបឹងកក់? ខ្ញុំមិនព្រមចេញពីផ្ទះខ្ញុំជាដាច់ខាត ខ្ញុំសុខចិត្ដស្លាប់នៅផ្ទះខ្ញុំនៅបឹងកក់»។
វិទ្យុអាស៊ីសេរីមិនអាចទាក់ទងសុំការបំភ្លឺពីមន្ត្រីសាលារាជធានីភ្នំពេញបានទេ នៅថ្ងៃអាទិត្យ ទី៩ មករា។ អភិបាលរងខណ្ឌដូនពេញ លោក សុខ ពេញវុធ មិនអធិប្បាយលើករណីអ្នកភូមិបឹងកក់តវ៉ានេះទេ ដោយលោកគ្រាន់តែបញ្ជាក់ថា ករណីអ្នករបួសដោយសាររំលំផ្ទះសង្កត់នេះ លោកមិនទាន់ដឹងនៅឡើយទេ។
ទោះយ៉ាងណា មន្ត្រីស៊ើបអង្កេតនៃសមាគមសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក លោក អ៊ួច ឡេង ដែលបានឃ្លាំមើលបញ្ហាជម្លោះដីធ្លីនៅតំបន់បឹងកក់នោះ បានអះអាងថា ការអភិវឌ្ឍតំបន់បឹងកក់របស់ក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ ប៉ះពាល់លំនៅឋានជាង ៤ពាន់គ្រួសារនេះ គឺរដ្ឋាភិបាលគ្មានឆន្ទៈក្នុងការដោះស្រាយជួនប្រជាពលរដ្ឋនោះទេ។
លោក អ៊ួច ឡេង មានប្រសាសន៍បន្ថែម ៖ «គ្រាន់តែសម្ដីរបស់រដ្ឋាភិបាល ដើម្បីឲ្យស្របទៅតាមលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យតែប៉ុណ្ណោះ តែការអនុវត្តជាក់ស្ដែង រដ្ឋាភិបាលគាត់បានទាត់ចោលនូវការគោរពសិទ្ធិមនុស្ស ក៏ដូចជាសិទ្ធិដីធ្លី»។
នៅថ្ងៃទី៩ មករា ជាថ្ងៃបញ្ចប់នៃការតវ៉ានៅទីលានសេរីភាពរបស់អ្នកភូមិបឹងកក់ ដែលបានចាប់ផ្ដើមតវ៉ាតាំងពីថ្ងៃទី៣ មករា មកនោះ ពួកគេបាននាំគ្នាដង្ហែក្បួនឆ្ពោះទៅទីកន្លែងរួបសំណាកលោកយាយដូនពេញ នៅខាងត្បូងវត្តភ្នំ នៅវេលាម៉ោងប្រមាណ ៤ល្ងាច ដើម្បីធ្វើការបួងសួងតាមព្រះពុទ្ធសាសនា សុំឲ្យជួយបន្ទន់ចិត្តមេដឹកនាំរដ្ឋាភិបាល និងភាគីក្រុមហ៊ុន ក្នុងការដោះស្រាយជួនពួកគេ។
ការនាំគ្នាដង្ហែក្បួនរបស់អ្នកភូមិបឹងកក់ ទៅទីកន្លែងរួបសំណាកលោកយាយដូនពេញ នៅក្រោយពេលអ្នកភូមិទាំងនេះ បានធ្វើការតវ៉ារយៈពេល ៧ថ្ងៃ នៅឯទីលានសេរីភាព ដែលពួកគាត់បានឈប់រកស៊ី និងធ្វើការងាររបស់ខ្លួន ដើម្បីមកតវ៉ាសុំឲ្យរដ្ឋាភិបាលជួយពួកគេ ផ្ទុយទៅវិញ រហូតដល់ថ្ងៃបញ្ចប់នេះ ក្តីអស់សង្ឃឹមរបស់ពួកគាត់នៅតែបន្តកើតមានដដែល។
អ្នកស្រី តុល ស្រីពៅ បានលើកឡើងថា អ្នកស្រីមិនចង់ឃើញក្តីឈឺចាប់ និងទុក្ខវេទនាកើតមានចំពោះគ្រួសារគាត់ និងអ្នកភូមិបឹងកក់ទៀតទេ នៅក្រោយពេលជាង ៣០ឆ្នាំដែលពួកគាត់បានចាប់ផ្តើមកសាងជីវិតថ្មី បន្ទាប់ពីរបបខ្មែរក្រហមដួលរលំ ហើយមានផ្ទះសម្បែងរស់នៅសមរម្យនៅតំបន់បឹងកក់ នៅក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ន ប៉ុន្តែការរស់នៅសុខសាន្តនេះ គ្មានទៀតទេសម្រាប់គ្រួសារពួកគាត់ បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនបានចូលទៅធ្វើការអភិវឌ្ឍតំបន់បឹងកក់នោះមក។
អ្នកស្រី តុល ស្រីពៅ បន្តថា ៖ «កាលពីជំនាន់ ប៉ុល ពត ទេ ដែលជិះជាន់ប្រជាពលរដ្ឋ តែក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ និងសាលាក្រុង បែរជាជិះជាន់បំពានប្រជាពលរដ្ឋលើសពីជំនាន់ ប៉ុល ពត ទៅទៀត។ កាលពីជំនាន់ ប៉ុល ពត គេគ្រាន់តែជម្លៀសប្រជាជនចេញទេ តែជំនាន់នេះគេបានបូមខ្សាច់ពន្លិចផ្ទះប្រជាជនទាំងរស់វិញ។ ពួកខ្ញុំយល់ឃើញថា សម័យនេះវាអយុត្តិធម៌សម្រាប់ពួកខ្ញុំណាស់»។
នៅឯទីលានសេរីភាព នៅក្បែរស្ថានទូតសហរដ្ឋអាមេរិក នាទីក្រុងភ្នំពេញ ដែលជាទីកន្លែងអ្នកភូមិទៅសម្ដែងការតវ៉ា ទាមទាររកយុត្តិធម៌ពីរដ្ឋាភិបាលនេះ គេក៏សង្កេតឃើញក្មេងៗ ដែលជាកូនៗរបស់អ្នកភូមិក៏បានទៅចូលរួមធ្វើការតវ៉ាជាមួយឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេផងដែរ។
កុមារី សុគន្ធ កញ្ញា រៀនថ្នាក់ទី៤ បានរៀបរាប់ដូច្នេះ ៖ «ជួយតវ៉ាដើម្បីយកដីធ្លី ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍន៍ត្រូវឲ្យសំណងតាមទីផ្សារ។ ខ្ញុំភ័យខ្លាចថ្ងៃណាមួយខ្សាច់មកសង្កត់លើផ្ទះខ្ញុំ ធ្វើឲ្យបាត់បង់បងប្អូនខ្ញុំ ធ្វើឲ្យបាត់បង់ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំ»។
ទោះជាយ៉ាងណា ក្រុមអ្នកភូមិបានអះអាងថា ទោះបីជាកន្លងមកពួកគេធ្លាប់ធ្វើការតវ៉ា និងដាក់លិខិតសុំអន្តរាគមន៍ទៅលោកនាយករដ្ឋមន្ត្រីជាបន្តបន្ទាប់ ហើយគ្មានដំណោះស្រាយក្តី ប៉ុន្តែពួកគេបានលើកឡើងថា ពួកគេនៅតែធ្វើការតវ៉ាជាបន្តទៀតនៅពេលខាងមុខ។
លោក អ៊ួច ឡេង បានបញ្ជាក់ថា មានផ្ទះអ្នកភូមិប្រមាណជាង ១០០ខ្នង ដែលក្រុមហ៊ុនបានបូមខ្សាច់ពន្លិចផ្ទះអ្នកភូមិរហូតមកទល់ពេលនេះ ៖ «គឺជារូបភាពមួយដែលសាហាវព្រៃផ្សៃជាទីបំផុត ដែលមិនទុកឱកាសឲ្យប្រជាពលរដ្ឋធ្វើការរើ ប្រមូល (អីវ៉ាន់) មិនទាន់មានដំណោះស្រាយជាផ្លូវការអ្វីមួយទាល់តែសោះ មិនទាន់បានឆ្លើយតបសំណូមពររបស់ប្រជាពលរដ្ឋទាល់តែសោះ បែរជាបូមខ្សាច់ស្ងាត់ៗ ពន្លិចផ្ទះរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ»។
នៅថ្ងៃទី៩ ខែមករា ឆ្នាំ២០១១នេះ ក្រុមអ្នកភូមិបឹងកក់ ដែលធ្វើការតវ៉ានេះ ក៏បានចេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយបានសរសេរថា ក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ បានចាប់ផ្ដើមបូមខ្សាច់ពន្លិចផ្ទះអ្នកភូមិកាលពីថ្ងៃទី២៨ សីហា ឆ្នាំ២០០៨មក ដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ប្រជាពលរដ្ឋនូវការបណ្ដេញចេញពីលំនៅឋានដោយបង្ខំ ហើយកងសន្តិសុខរបស់ក្រុមហ៊ុនបានគំរាមកំហែង និងបំបិទសិទ្ធិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋពេលធ្វើការប្រជុំ និងប្រើអំពើហិង្សានៅពេលធ្វើការតវ៉ានាពេលកន្លងមកជាដើម។
សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ បានទទូចសុំទៅរដ្ឋាភិបាលបង្កើតគណៈកម្មាធិការដោះស្រាយបញ្ហារបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅតំបន់បឹងកក់ ដើម្បីទទួលបានយុត្តិធម៌ និងតម្លាភាពតាមយុទ្ធសាស្ត្រឈ្នះរបស់រដ្ឋាភិបាល។
សាលារាជធានីភ្នំពេញ បានជួលដីតំបន់បឹកក់ ដែលមានផ្ទៃដីសរុបប្រមាណ ១៣៣ហិកតារឲ្យក្រុមហ៊ុនស៊ូកាគូ រយៈពេល ៩៩ឆ្នាំ កាលពីថ្ងៃទី៦ ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ២០០៧មក ដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់លំនៅឋានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋចំនួន ៤.២៥២គ្រួសារ ដែលប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះ មួយចំនួនបានរស់នៅតំបន់បឹងកក់ តាំងពីឆ្នាំ១៩៧៩មក៕