កុមារី ចែម សុជាតា មានសម្បុរខ្មៅស្រអែម សក់ត្រង់ត្រឹមចង្កេះ បច្ចុប្បន្ននាងរៀនអក្សរខ្មែរថ្នាក់ទី៤ ក្រៅពីនោះ នាងបានទៅរៀនភាសាអង់គ្លេស និងកុំព្យូទ័រ ហើយបានឆ្លៀតពេលហាត់រៀនភ្លេង និងច្រៀងនៅឯផ្ទះទៀតផង។ សុជាតា មានឪពុកម្ដាយដែលមានជីវភាពពុំធូរធារនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែនាងបានរៀនសូត្របានច្រើនបែបនេះ ដោយសារតែមានបុរសវ័យចំណាស់ម្នាក់ ជាអ្នកជួយទំនុកបម្រុង ៖ "ម៉ាក់ខ្ញុំក្រអត់សូវមានលុយមានកាក់អីទេ ខ្ញុំរាល់ថ្ងៃនៅជាមួយលោកតា ខ្ញុំខំឲ្យចេះអក ចេះច្រៀង ចេះគ្រប់មុខដូចលោកតា គាត់ជួយបង្រៀនភ្លេងខ្ញុំ ពេលណាខ្ញុំអត់ចេះអក្សរខ្មែរ អក្សរអង់គ្លេស កុំព្យូទ័រអីគាត់បង្រៀនទាល់តែចេះ"។
សព្វថ្ងៃ កុមារី សុជាតា ចេះលេងភ្លេងចំនួន ២០បទ ដែលមានដូចជា ចង្វាក់ស៊្លូ រាំវង់ សារាវាន់ ឡាំលាវ ជាដើម។ ដោយមានការជួយបង្ហាត់បង្រៀនពីលោក ស្វាយ ស ជាម្ចាស់ក្រុមតន្ត្រីឈ្មោះ ស្វាយ ស ស្ថិតនៅឃុំវាលស្បូវ ស្រុកកៀនស្វាយ ខេត្តកណ្ដាល។ កុមារីរូបនេះធ្លាប់ចេញទៅសំដែងម្ដងម្កាលដែរ ជាមួយក្រុមតន្ត្រីមួយវង់មានគ្នាចំនួន ៨នាក់។
លោក ស្វាយ ស ដែលជាម្ចាស់ក្រុមតន្ត្រី ស្វាយ ស អាយុ៧៥ឆ្នាំ ជាអតីតជនភៀសខ្លួន ដែលបានសិទ្ធិរស់នៅប្រទេសជប៉ុនអស់រយៈ ១៦ឆ្នាំ ហើយនិងជាអតីតអ្នកប្រគំភ្លេងជើងចាស់មួយរូប មានប្រសាសន៍ថា លោកបានជួយទំនុកបម្រុងនាង ដោយសារគាត់មាននិស្ស័យ និងក្ដីអាណិតអាសូរ ក៏ប៉ុន្តែដោយសារតែលោកមានអាជីពជាអ្នកតន្ត្រី លោកក៏ចែកមរកតនេះឲ្យនាង ៖ "ជីវិតខ្ញុំដូចជាជំពាក់ជំពិននិងកូនខ្មែរច្រើនណាស់ ខ្ញុំស្រលាញ់អ៊ីចឹង សុខចិត្តបែកប្រពន្ធ ប្រពន្ធខ្ញុំហៅទៅស្រុកក្រៅ ខ្ញុំអត់ទៅ ខ្ញុំសុខចិត្តនៅលេងជាមួយក្មេង ខ្ញុំដូចអត់មានចង់បានស្អីពីកូន ហ្នឹងអត់ សន្តានចិត្តខ្ញុំចង់តែបណ្ដុះបណ្ដាលអ៊ីចឹងហ្មង អ្នកខ្សោយ អ្នកណាក្រអ៊ីចឹងមកខ្ញុំអាចជួយបាន ខ្ញុំចង់ឲ្យវាមានអនាគតផ្នែកខាងភ្លេងតែម្ដង"។
លោក ស្វាយ ស បានឲ្យដឹងថា គាត់បានយកកុមារី សុជាតា និងឪពុកម្ដាយរបស់គេមករស់នៅជាមួយបានរយៈពេល ២ឆ្នាំមកហើយ ក៏ប៉ុន្តែមុននេះ តាំងពីនាងមានអាយុ៣ ទៅ៤ឆ្នាំ លោកតែងតែឧបត្ថម្ភដល់នាង មូលហេតុដែលគាត់ចង់បណ្ដុះបណ្ដាលនាង ដោយសារតែជីវភាពគ្រួសារនាងមានភាពក្រលំបាក ហើយគួបផ្សំនិងអត្តចរិតរបស់នាងផង។ លោកថា កុមារីរូបនេះ មានលក្ខណៈសម្បត្តិមួយប្លែក នៅពេលទំនេរនាងមិនសូវចូលចិត្តលេងល្បែងដូចជាក្មេងដទៃទៀតនោះទេ ក្រៅអំពីហាត់រៀនជាមួយឧបករណ៍ភ្លេងនៅក្នុងផ្ទះ ៖ "វាមានចំណុចមួយៗ វាចង់ខ្លួនវាតែម្ដង ខ្ញុំចង់ដឹងថា វាចេះប៉ុណ្ណឹងហើយ យើងអត់បាច់ហៅទេ គឺវាដឹងពេលវាខ្លួនវាមកអង្គុយមុខអកអ៊ីចឹងទៅ វាបើកសៀវភៅមើល វាចេះគ្រាប់ណោតភ្លេង វាចេះអក្សរខ្មែរហើយវាចេះអង់គ្លេសទៀត ប៉ុន្តែចម្រៀងខ្លះខ្ញុំច្រៀងឲ្យវាស្ដាប់ទៅវាច្រៀងបាន"។
ទន្ទឹមនិងការបង្ហាត់បង្រៀននាងបណ្ដើរ លោកមានក្ដីសង្ឃឹមបណ្ដើរថា កុមារីរូបនេះកំពុងមានការរីកចម្រើនទៅថ្ងៃអនាគតជាបណ្ដើរៗហើយ ៖ "ខ្ញុំមើលឃើញវាដូចជាទៅមុខហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំអត់ត្រូវកៀបសង្កត់ផ្លូវចិត្តវាទេ ក្នុងផ្ទះខ្ញុំមានភ្លេងគ្រប់ វាអផ្សុកវាចង់វាយស្គរទៅ វាទៅកេះហ្គីតាទៅ ខ្ញុំទិញខ្លុយឲ្យវារៀនផ្លុំ វាផ្លុំទៀត តែវាចាប់អារម្មណ៍មែនទែន គឺអកកាដង់ហ្នឹងតែម្ដង វាមិនពូកែអីទេក្មេងអាយុ១០ឆ្នាំនោះ ម្រាមដៃវាឈោងផុតៗ បើសិនជាអនុគ្រោះអោយវាស្ដាប់ថា វាអាយុ១០ឆ្នាំ ទើបតែរៀនបាន១ឆ្នាំ ខ្ញុំថាវាគ្រាន់បើហើយ"។
អ្នកស្រី សួស ផលឡេង មានស្រុកកំណើតនៅរាំងឪ ខេត្តកំពង់ចាម ដែលត្រូវជាម្ដាយកុមារី ចែម សុជាតា កំពុងអង្គុយឌិនលើក្រណាត់ប៉ាក់ក្បែរផ្ទះខ្ទមប្រក់ស័ង្កសី បានសំដែងពីក្តីរីករាយចំពោះកូនស្រីគាត់ ដែលបានហាត់ចេះច្រៀង និងលេងភ្លេងបានខ្លះដូច្នេះ ៖ "រាល់ថ្ងៃបងត្រេកអរណាស់ ដែលគាត់បានបង្ហាត់បង្រៀនកូនឲ្យចេះច្រៀង ចេះភ្លេងអីទៅ ខ្ញុំគិតថា អនាគតទៅវាអាចជួយម្ដាយឪពុកខ្លះ ព្រោះយើងទីទាល់ក្រ"។
ថ្វីត្បិតតែកុមារី សុជាតា នៅវ័យក្មេងក៏ដោយ តែនាងមានគោលដៅយ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងជីវិតរបស់នាង ពីព្រោះនាងតែងតែទទួលបានការលើកទឹកចិត្តពីលោកតា ស្វាយ ស ៖ "ច្រើនដងហើយគាត់ថា ឲ្យខំប្រឹងរៀនឡើង កិត្តិយសខ្លួនឯងនៅថ្ងៃហ្នឹងទេ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា នៅថ្ងៃក្រោយខ្ញុំក្លាយជាអ្នកចម្រៀង ហើយអ្នកភ្លេង"។
ក្រៅពីក្តីសង្ឃឹមរបស់ក្រុមគ្រួសារ និងកុមារីរូបនេះ លោក ស្វាយ ស ដែលជាអ្នកឧបត្ថម្ភ និងបង្ហាត់បង្រៀននោះ ក៏គាត់មានក្ដីសង្ឃឹមផងដែរ លោកថាភ្លេងគឺជាឧបករណ៍កម្សាន្តជីវិតមួយដ៏រីករាយ ៖ "ខ្ញុំយល់ឃើញថា ភ្លេងហ្នឹងជាថ្នាំមួយ ដែលសម្រាប់កំដរជីវិត តែបើយើងយកភ្លេងសម្រាប់ដូរស្រា ដូរស្រី ដូរល្បែងនោះ ជារឿងមួយខុស អ៊ីចឹងបានខ្ញុំចាប់ក្មេងហ្នឹង ដើម្បីឲ្យកម្សាន្តជីវិតរបស់វា ខ្ញុំចង់ឲ្យវាមានអនាគតផ្នែកខាងភ្លេងហ្នឹងហ្មង ជាអាជីពមួយ ដើម្បីជួយម្ដាយនៅថ្ងៃក្រោយទៀត"៕