មន្ត្រីនៃអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិបានឲ្យដឹងថា អត្រាពលកម្មកុមារក្នុងឃុំប៉ោយប៉ែត នៅមានកម្រិតខ្ពស់គួរឲ្យព្រួយបារម្ភក្នុងឆ្នាំ ២០០៨ នេះ ពោលគឺនៅមានចំនួន ១៦០០នាក់ ដែលក្នុងនោះកុមារជាង៥០% មិនបានទទួលការសិក្សាទាល់តែសោះ ។
អ្នកស្រី ប៊ុត ស៊ីលន ប្រធានប្រតិបត្តិនៃសាខាអង្គការពលកម្មកុមារអន្តរជាតិ (ILO) ប្រចាំឃុំប៉ោយប៉ែត និងជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាឃុំទទួលបន្ទុកផែ្នកសង្គមកិច្ច ស្រ្តី និងកុមារ មានប្រសាសន៍ប្រាប់អ្នកយកព័ត៌មានវិទ្យុអាស៊ីសេរី លោក ឡឹម ពិសិដ្ឋ ឲ្យដឹងបន្ថែមថា ៖ «ក្មេងអូសរទេះនៅលើស្ពាន និងក្មេងលីខោអាវគីបនៅក្រោមស្ពាន ។ ១៦០០នាក់ហ្នឹងមានក្មេងខ្លះវាបោះបង់ចោលសាលា ក្មេងខ្លះវាបានទៅរៀនពាក់កណ្ដាលថ្ងៃ ឆ្លៀតទៅធ្វើពលកម្មពាក់កណ្ដាល ។ ក្មេងអស់ហ្នឹងមានក្មេងខ្លះវារៀនមួយពេល មកអូសរទេះមួយពេល ហ្នឹងចំពោះក្មេងធំៗ ឯក្មេងតូចៗវាទៅជួយអូសរទេះសុទ្ធសាធដោយពុំបានចូលសាលារៀន» ។
អ្នកស្រីបន្តថា ក្នុងចំណោមកុមារទាំងអស់នោះរួមមានកុមារដែលងាយនឹងទទួលរងគ្រោះចំនួនជាង ៥០០នាក់ចាប់ពីអាយុ ៣ ទៅ ៦ឆ្នាំ ដែលទៅតាមឪពុកម្តាយ និងកុមារចាប់ពីអាយុ ១០ ទៅ ១៧ឆ្នាំ ចំនួនជាង ១ពាន់នាក់ដែលកំពុងធ្វើពលកម្ម ។
អ្នកស្រីបន្តថា ជាង៤០% នៃកុមារទាំងនោះបានចំណាយពេលវេលារបស់គេពាក់កណ្តាល ទៅទទួលការបណ្តុះបណ្តាលពីអង្គការ ILO ចំណែកពេលពាក់កណ្តាលទៀត គេត្រូវទៅធ្វើការចិញ្ចឹមគ្រួសារ ។
អ្នកស្រីបញ្ជាក់បន្ថែមថា ក្រៅពីនោះកុមារជាង ៥០% នៃកុមារជាង ១៦០០នាក់ មិនបានចូលសាលារៀនទេ ដោយសារឪពុកម្តាយរបស់គេក្រីក្រ មានជំងឺ ហើយកុមារទាំងនោះត្រូវចេញរកប្រាក់ចិញ្ចឹមគ្រួសារ ។
រ៉ន រិទ្ធិ អាយុទើប ១៧ឆ្នាំ ស៊ីឈ្នួលអូសរទេះនៅក្នុងដីថៃ ពុំបានរៀនសូត្រទេ បានថ្លែងត្អូញត្អែរថា រូបគេនិងបងប្អូន៤នាក់ទៀត បាននាំគ្នាទៅស៊ីឈ្នួលអូសរទេះ បាំងឆ័ត្រ ក្នុងផ្សារថៃនៅស្រុកអារញ្ញ ជាប់ខេត្តបន្ទាយមានជ័យនោះ ដើម្បីយកប្រាក់ចិញ្ចឹមម្តាយឈឺដែលកំពុងរស់នៅក្នុងភូមិដីថ្មី ឃុំប៉ោយប៉ែត ស្រុកអូរជ្រៅ ។
កុមារា រ៉ន រិទ្ធិ បាននិយាយថា ៖ «អត់បានរៀន ខ្ញុំចូលមក៨ឆ្នាំ មករកលុយលើទឹកដីគេ គ្រួសារទ័លច្រកពេក ម៉ែខ្ញុំគាត់ឈឺជំងឺប្រចាំកាយ ២ឆ្នាំមកហើយ ឱពុកស្លាប់បាត់ហើយ» ។
ចំណែកកុមារី ហាន ណាក់ នៅភូមិបាលិលេយ្យ និងកុមារផ្សេងៗទៀត ដែលស្ថិតក្នុងជីវភាពក្រីក្រ មិនខុសពីកុមារ រ៉ន រិទ្ធិ ដែរនោះ គឺពួកគេសុទ្ធតែមិនបានចូលរៀន បើទោះជាសាលារៀនរបស់រដ្ឋ និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលខ្លះ បានផ្តល់សេវាអប់រំដល់ពួកគេដោយមិនគិតថ្លៃក្តី ៖ «ថ្នាក់ទី២ ខ្ញុំឈប់រៀន ម៉ែខ្ញុំជំពាក់គេវ័ណ្ឌ ខ្ញុំឈប់រៀនដើររកលុយសង ។ ឈប់រៀនហើយ គ្រួសារខ្ញុំអត់មានលុយ មករកស៊ី ៣នាក់បងប្អូននៅស្រុកនេះ ផ្ទះអត់មានផង ។ បាំងឆ័ត្រ អាយុ ១៧ មួយថ្ងៃជួនកាលបាន ២០បាត ៥០បាត ៦០ប៉ុណ្ណឹងឯង អូសរទេះ ៥ឆ្នាំហើយ» ។
យោងតាមស្ថិតិរបស់ក្រុមប្រឹក្សាឃុំប៉ោយប៉ែត កុមារអាយុក្រោម១៧ឆ្នាំ មានចំនួនជាង ២ម៉ឺននាក់ ។ កុមារពលកម្មមានចំនួនជិត ២ពាន់នាក់ក្នុងឆ្នាំ២០០៨ បើប្រៀបធៀបនឹងឆ្នាំ២០០៧ ដែលមានចំនួនជាង ៥ពាន់នាក់ ។ កាលពីឆ្នាំ២០០៦ កុមារចេញធ្វើពលកម្មនៅប៉ោយប៉ែត ធ្វើការនៅផ្សារថៃ មានចំនួនរហូតដល់ជាង ៧ពាន់នាក់ ។ សេចក្តីថ្លែងពីស្ថានភាពកុមារអ្នកក្រីក្រទាំងនេះ ត្រូវបានថ្លែងឡើង នៅមុនមួយថ្ងៃនៃការប្រារព្ធទិវាកុមារអន្តរជាតិ ថ្ងៃទី១ ខែមិថុនា ថ្ងៃស្អែកនេះ ៕