នៅក្នុងកិច្ចពិភាក្សាគ្នាពេញមួយព្រឹក នៅក្រសួងមហាផ្ទៃ ថ្ងៃទី១៩ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១១ អ្នកចូលរួមម្នាក់ៗសុទ្ធតែប្រឹងប្រែងបញ្ចេញគំនិតយោបល់រៀងខ្លួនទៅតាមអ្វីដែលខ្លួនយល់ឃើញថា ជាខ្លឹមសារដែលនឹងអាចការពារ និងផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់អង្គការ និងសង្គមជាតិពិតៗ នៅពេលសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះចូលជាធរមានទៅអនាគត។
ទោះយ៉ាងណា ក្នុងកិច្ចពិភាក្សាលើកនេះ មិនតានតឹងដូចលើកមុនៗទេ។
លោក ស ខេង ឧបនាយករដ្ឋមន្ត្រី និងជារដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទ ដែលជាសាមីក្រសួងរៀបចំតាក់តែងសេចក្ដីព្រាងនេះនេះ បានប្រកាសបើកឲ្យតំណាងអង្គការទាំងអស់ផ្ដល់យោបល់តាមចិត្តចង់ក្នុងន័យសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ និងដើម្បីផលប្រយោជន៍រួម។
លោក យ៉េង វីរៈ ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលអប់រំច្បាប់សម្រាប់សហគមន៍ ដែលព្យាយាមបញ្ចេញ យោបល់ច្រើនជាងគេថ្លែងថា លោកបានធូរអារម្មណ៍ច្រើននៅពេលលោក ស ខេង ប្រកាសដូច្នេះ។
កិច្ចពិភាក្សាបានផ្ដោតច្រើនលើមាត្រាខ្លះ ដែលទាក់ទងនឹងរឿងកំណត់ដំណើរការហិរញ្ញវត្ថុរបស់អង្គការ និងដំណើរការចុះបញ្ជី ការកំណត់ទីកន្លែងដែលអង្គការសមាគមនីមួយៗធ្វើសកម្មភាព។
លោក សុក សំអឿន ប្រធានអង្គការក្រុមអ្នកច្បាប់ការពារសិទ្ធិកម្ពុជា បានបញ្ជាក់ថា ន័យខ្លឹមសារក្នុងមាត្រាខ្លះចែងមិនច្បាស់ ហើយជំពាក់ជំពិនគ្នាពីមាត្រាមួយទៅមាត្រាមួយទៀត ដូចជាមាត្រា ៤ ៥ ៦ ៨ ជាដើម ដែលចែងពីសិទ្ធិនីតិបុគ្គល ការចុះបញ្ជីឈ្មោះអង្គការ សមាគម និងច្បាប់អនុញ្ញាតឲ្យបើកអង្គការ ឬសមាគមដោយសេរី តែបើពិនិត្យឲ្យច្បាស់ទៅវាមានន័យផ្ទុយ៖ «បើយើងមើលក្នុងមាត្រា៥ នេះ និយាយថា បើសិនជាមិនបានចុះបញ្ជីទេ មិនទទួលស្គាល់សមត្ថកិច្ចផ្លូវច្បាប់ទេ...»។
តំណាងអង្គការដទៃទៀតក៏បានចោទសួរទាក់ទងមាត្រាមួយចំនួន ដូចជា មាត្រាទី ១០ ១៥ ១៧ ២២ ២៣ ២៥ ៣២ និងមាត្រា៣៤ ជាដើម ដែលចែងកំណត់អំពីរយៈពេលសុំច្បាប់អំពីលក្ខន្តិកៈ ការមិនសុខចិត្តប្ដឹងទៅតុលាការក្នុងករណីក្រសួងមហាផ្ទៃ មិនអនុញ្ញាតច្បាប់ជាដើម ក្នុងនោះសេចក្ដីព្រាងក៏បានចែងកំណត់អំពីសិទ្ធិ សញ្ជាតិ បុគ្គលតំណាងអង្គការសមាគមជាតិ និងអន្តរជាតិ ដូចជាសេចក្ដីបានកំណត់ថា តំណាងអង្គការត្រូវជាសញ្ជាតិខ្មែរជាដើម ធ្វើឲ្យតំណាងអង្គការខ្លះជំទាស់។
លោក អ៊ូ វីរៈ ប្រធានមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា បានហៅថា ការកំណត់ដូច្នេះជាការរើសអើង និងបិទផ្លូវសម្រាប់អង្គការអន្តរជាតិចូលមកប្រទេសកម្ពុជា ដែលអាចធ្វើឲ្យប្រទេសកម្ពុជា បាត់ជំនួយ ព្រោះអង្គការអន្តរជាតិនឹងងាកទៅរកប្រទេសជិតខាងវិញ នាំឲ្យកម្ពុជា ខាតប្រយោជន៍ ដោយសារតែច្បាប់នេះតឹងរឹងពេក។
ការកំណត់ប្រាក់ចំណាយចំនួន ២៥% លើបែបបទរដ្ឋបាល នៃប្រាក់អនុវត្តសកម្មភាពគម្រោងសរុបរបស់អង្គការ និងសមាគមនីមួយៗ ក៏ជាបញ្ហាដែរ។
លោក ចាន់ សុវ៉េត មន្ត្រីអង្គការសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (Adhoc) និងក្រុមតំណាងអង្គការតវ៉ាថា ប្រាក់ចំណាយលើបែបបទរដ្ឋបាល ដូចជាប្រាក់ខែបុគ្គលិកនេះ គួរកំណត់ឲ្យបានជិត ៥០% ទើបប្រសើរ។
លោក នុត សាអាន រដ្ឋលេខាធិការក្រសួងមហាផ្ទៃ ដែលរៀបចំវេទិកាពិភាក្សានេះ បានប្រកាសថា សំណើរបស់តំណាងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលភាគច្រើន ច្រើនជាន់គ្នា តែលោកបានសន្យានឹងយកសំណើ និងអនុសាសន៍ទាំងនោះ ទៅពិភាក្សា និងពិចារណា ថា តើត្រូវជ្រើសយកចំណុចណាខ្លះដាក់បញ្ចូលសេចក្ដីព្រាងនេះបន្ថែម ហើយលោកនឹងរៀបចំឲ្យមានកិច្ចប្រជុំ និងពិភាក្សាគ្នាម្ដងទៀត តែលោកមិនបានបញ្ជាក់ថ្ងៃខែប្រជុំដែលគ្រោងធ្វើឡើងនៅពេលខាងមុខនោះទេ។
ស្របពេលនេះដែរ លោកបានប្រកាសឲ្យតំណាងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល សហគមន៍ និងសមាគមទាំងអស់ផ្ញើអនុសាសន៍ និងសេចក្ដីស្នើសុំកែប្រែបន្ថែមលើសេចក្ដីព្រាងនេះជាលាយលក្ខណ៍អក្សរទៅក្រសួងមហាផ្ទៃ ក្នុងរយៈពេលមួយសប្ដាហ៍ទៀត ដើម្បីបញ្ចូលបន្ថែមលើសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នោះឲ្យបានកាន់តែប្រសើរ។
បន្ទាប់ពីលោកបានប្រកាសនៅថ្ងៃទី១៩ ខែធ្នូ នោះភ្លាម មានអង្គការខ្លះដូចជាមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា សុំកែ និងបន្ថែមចំនួន ៣០ចំណុច។ បណ្ដាញសមាគម និងសហគមន៍ចំនួន ១២ទៀត បានដាក់សំណើទៅក្រសួងមហាផ្ទៃ សុំឲ្យកែប្រែចំណុចចំនួន ១៧ចំណុច ក្នុងនោះបានរំលេចចំណុចសំខាន់ពីរចំណុច គឺរដ្ឋាភិបាលមិនគួរកំណត់ការធ្វើសកម្មភាពរបស់សហគមន៍ក្នុងមូលដ្ឋានទេ និងសុំកុំឲ្យមានការកំណត់អាណត្តិរបស់សហគមន៍ និងសមាគម។
រដ្ឋាភិបាលបានបង្កើតសេចក្ដីព្រាងច្បាប់សមាគម និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៥ មកម្ល៉េះ ពោលមានរយៈពេលជិត ២០ឆ្នាំមកហើយ។
កន្លងមកក្រុមអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលខ្លះបានចោទរដ្ឋាភិបាលថា មានបំណងដាក់គំនាបលើពួកគេតាមរយៈបង្កើតច្បាប់គ្រប់គ្រងអង្គការនេះឡើង តែរដ្ឋាភិបាលបានបដិសេធជាបន្តបន្ទាប់។ សេចក្ដីព្រាងនេះដើមឡើយមាន ៥៨មាត្រា និង ១១ជំពូក តែដោយឆ្លងកាត់កិច្ចពិភាក្សាយ៉ាងតឹងតែង ៥ដងមក បានធ្លាក់មកត្រឹម ៣៤មាត្រា និង ៩ជំពូកវិញ ហើយគេរំពឹងថា ចំនួនមាត្រានេះនឹងអាចថយចុះទៀតនៅក្នុងកិច្ចពិភាក្សាលើកទី៦ ដែលនឹងធ្វើឡើងនៅពេលខាងមុខនេះ៕