កសិករនៅតាមបណ្តាខេត្តនានាត្អូញត្អែរ ពីទុក្ខលំបាករបស់ខ្លួន ដូចពលរដ្ឋ ដែលរស់ក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ ជាពិសេសអ្នករស់ក្នុងតំបន់ក្រហម ឬតំបន់បិទខ្ទប់ដែរ ពីព្រោះពួកគាត់រស់នៅដោយភ័យខ្លាចឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ និងមិនទាន់អាចហ៊ានចេញប្រកបមុខរបរ ដើម្បីបានប្រាក់ចំណូលដូចមុននោះឡើយ។
ពួកគាត់ឱ្យដឹងថា បន្ថែមពីលើការបាត់បង់ប្រាក់ចំណូលហើយនោះ ពួកគាត់ត្រូវដក់ប្រាក់ដើមទុនខ្លះដែលខ្ចីពីធនាគាររំលែកទៅឱ្យកូនចៅ ដែលកំពុងជាប់ឃុំក្នុងតំបន់បិទខ្ទប់នៅរាធានីភ្នំពេញ ដែលកំពុងដាច់ស្បៀងអាហារហូបចុកប្រចាំថ្ងៃថែមទៀត។
ក្រុមកសិករ នៅតាមខេត្ត មួយចំនួន ឱ្យដឹងថា ទោះបីពួកគាត់ មិនជាប់បម្រាម បិតខ្ទប់ភូមិ ស្រុក ដូចអ្នករស់ទីក្រុងក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែការខ្វះខាត ក្នុងជីវភាពមិនចាញ់គ្នាប៉ុន្មាននោះទេ។
ពួកគាត់ថា គ្រួសារកសិករភាគច្រើន សុទ្ធតែមានកូនចៅទៅធ្វើការនៅទីក្រុង ហើយដល់ពេលនៅទីក្រុងមានបញ្ហាបិទខ្ទប់ចេញទៅណាមិនរួច ដោយសារជំងឺកូវីដផ្ទុះឡើងខ្លាំង ធ្វើឱ្យពួកបាត់បង់ការងារ គ្មានប្រាក់ខែ គ្មានស្បៀងអាហារ ហូបចុក។ ចំណែកប្រាក់ដែលធ្លាប់ផ្ញើទៅផ្ទះរាល់ខែ ដើម្បីជួយសម្រួលដល់ភាពខ្វះខាតក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃក្នុងគ្រួសារនៅឯស្រុកកំណើត ក៏ត្រូវកាត់ផ្ដាច់។ ជាងនេះទៅទៀត ក្នុងគ្រួសារនៅឯស្រុកស្រែចម្ការ ក៏បង្ខំចិត្ត ដកលុយដែលសល់បន្តិចបន្តួចពីការខ្ចីបុលពីធនាគារដើម្បីធ្វើដើមទុនរកស៊ី ធ្វើស្រែ ចម្ការ ឬចិញ្ចឹមសត្វនោះ ទៅជួយសង្គ្រោះអ្នកនៅទីក្រុងដែលកំពុងជួបគ្រោះទុរភិក្សធ្ងន់ធ្ងរ។
ក្រុមកសិករ បានឱ្យដឹងបន្តទាំងក្រៀមក្រំថា៖ « បញ្ហាទាំងអស់នេះ គឺជាទុក្ខ ជាន់ទុក្ខរបស់ កសិករ ក្នុងសម័យកូវីដ ហើយបន្ថែមលើបញ្ហាចាស់ដោះស្រាយមិនចេញកន្លងទៀត…»។
តំណាងសហគមន៍ សាមគ្គីចេកមាស ឃុំ ឈើទាល ស្រុកស្វាយជ្រុំ ខេត្តស្វាយរៀង អ្នកស្រី យស់ សោភ័ណ្ឌ មានប្រសាសន៍ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា៖ ការលំបាករបស់កសិករនៅពេលនេះ គឺហៅលែង ឮតែម្តង ឬក៏ថា និយាយមិនចេញ។ អ្នកស្រី យស់ សោភ័ណ្ឌ រៀបរាប់អំពីហេតុផលមួយចំនួនដែលនាំឱ្យមានការលំបាក ដូចជាដំណាំ និងសត្វចិញ្ចឹម ដែលកសិករមាន គឺលក់បានថោក និងគ្មានទីផ្សារលក់តែម្តង ព្រោះប្រភពទីផ្សារធំនៅភ្នំពេញ តែដល់ពេលនៅភ្នំពេញបិតខ្ទប់ នាំឱ្យមានវិបត្តិធំមែនទែន៖ «ឥឡូវដេកអាណិតអ្នកភ្នំពេញព្រោះគាត់អីហូប បងខ្ញុំផ្ទាល់ថាទិញត្រកួន១ម៊ឺនហើយហូបមិនគ្រប់ទៀត ទំនិញឡើងថ្លៃតែរបស់កសិករធ្វើមិនបានឡើងថ្លៃគុណនឹង២តែរបស់កសិករធ្វើបានថោក……»
ចំណែកតំណាងកសិករមួយរូបទៀត នៅភូមិតាខេង ឃុំម៉ឺនជ័យ ស្រុករំដួល ខេត្តស្វាយរៀងដែរនោះ គឺកញ្ញា ម៉ែន ដារី ក៏កំពុងមានបញ្ហាស្រដៀងគ្នានេះដែរ។
កញ្ញា ម៉ែន ដារី ឱ្យដឹងថា រដូវនេះ ជារដូវកាលមួយដែលកសិករចាប់ផ្តើមរៀបចំធ្វើស្រែហើយ ប៉ុន្តែវិបត្តិធំសម្រាប់ពួកគាត់នោះ គឺកសិករគ្មានថវិកា សម្រាប់ជួលគ្រឿងចក្រភ្ជួររាស់ដាស់ដី សម្រាប់ធ្វើស្រែដូចឆ្នាំមុននោះទេ ចំណែកកម្លាំងពលកម្មត្រូវជាប់គាំងនៅភ្នំពេញទាំងអស់ គោក្របីក៏គ្មាន៖ «ពួកគាត់នៅតែខ្វះខាតស្បៀង ពេលមានកូវីដផ្ទុះឡើងខ្លាំងពួកគាត់អត់បានចេញទៅរកស៊ីធ្វើការងារផ្សេងៗដូចជាការងារសំណង់ជាដើម ដូច្នេះអត់មានប្រាក់ដោះស្រាយជីវភាព ហើយថែមទាំងជំពាក់បំណុលធនាគារទៀត អ្នកនៅផ្ទះមានការចិញ្ចឹមមាន់តិចតួច ឥឡូវមាន់លក់មិនចេញ អត់ចំណូល ជីវភាព កាន់តែខ្វះខាត ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ខ្លះរហូតដល់ដាច់បាយក៏មាន…»។
ដោយឡែក កសិករ នៅ ខេត្តផ្សេងៗទៀត ដូចជានៅខេត្ត កំពង់ស្ពឺ សៀមរាប និងខេត្ត កណ្តាល ជាដើម ក៏កំពុងមានបញ្ហាដូចកសិករនៅខេត្តស្វាយរៀងដែរ។
តំណាងសហគមន៍កសិករ ដាំបន្លែសរីរាង្គ នៅខេត្តកំពង់ស្ពឺ លោក ស៊ន ស៊ឺន បានផុសរូបបង្ហាញពីទិដ្ឋភាពចម្ការបន្លែស្រស់បំព្រងក្នុងសហគមន៍របស់គាត់ ប៉ុន្តែបានបង្ហាញទឹកមុខម្ចាស់ចម្ការក្រៀមក្រំទៅវិញ នៅលើបណ្តាញសង្គមហ្វេសប៊ុក។
កសិករ ស៊ន ស៊ឺន បានសរសេរខមមិនស៍ (Comment) ខ្លីភ្ជាប់មកជាមួយនឹងទិដ្ឋភាពចម្ការបន្លែនោះផងថា៖ «បច្ចុប្បន្នកូវីដវាយលុក មុខមិនសូវស្រស់ទេ ព្រោះអីបន្លែលក់មិនសូវដាច់ បើដាច់គឺលុយទៅវិញទេ… !!»
អាស៊ីសេរី មិនអាចសុំអត្ថាធិប្បាយពីអ្នកនាំពាក្យនៃក្រសួងកសិកម្មលោក ស្រី វុទ្ធី និងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់នៃក្រសួងកសិកម្មដទៃទៀតដើម្បីបកស្រាយពីក្តីកង្វល់របស់កសិករបាននៅឡើយទេ កាលពីថ្ងៃទី៣០ មេសា។
ប្រធានសមាគមសម្ព័ន្ធកសិករកម្ពុជា លោក ថេង សាវឿន មានប្រសាសន៍ថា បញ្ហារបស់កសិករធំជាងគេនោះ គឺខ្វះស្បៀង។
ចំណែកអ្នកដែលនៅមានសេសសល់ផលិតផលកសិកម្មមួយចំនួន ដើម្បីលក់បានកម្រៃខ្លះមកដោះស្រាយជីវភាពនោះ ក៏ប្រឈមនឹងបញ្ហាគ្មានទីផ្សារ ឬគ្មានកន្លែងសម្រាប់លក់ដូរតែម្តង ព្រោះផ្សារបន្លែ ត្រី សាច់ ធំៗ ភាគច្រើន នៅភ្នំពេញ ដែលជាខ្នងបង្អែករបស់កសិករតាមបណ្តាខេត្តនានានោះ ត្រូវបានអាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាលបិទ ក្នុងហេតុផល ដើម្បីការពារការឆ្លងរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ១៩។
តែទោះយ៉ាងណា លោកស្នើសុំឱ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធ ដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមរបស់កសិករដែលកំពុងកើតមានពេលនេះជាបន្ទាន់ ហើយលោកក៏បានលើកឡើងនូវវិធានការដែលអាចជាដំណោះស្រាយបណ្ដោះអាសន្នសម្រាប់កសិករ ហើយថា អាជ្ញាធរអាចធ្វើបាន ឱ្យតែពួកគាត់យកទៅពិចារណា ហើយមានឆន្ទៈពិតប្រាកដក្នុងការដោះស្រាយនោះ៖ «យើងស្នើឱ្យអាជ្ញាធរយល់ដឹងឱ្យបានខ្ពស់ និងអនុវត្តវិធានការរបស់រដ្ឋឱ្យបានត្រឹមត្រូវ ចៀសវាងបង្អាក់ ឬរារាំងមិនឱ្យកសិករដឹកកសិផលមកលក់នៅទីក្រុងបណ្តាលឱ្យចាល់ ឬអេ នៅថ្នាក់មូលដ្ឋាន ទី២ បើទោះជាបិតផ្សារមួយចំនួននៅទីប្រជុំជនក្តី អាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធគួរពិនិត្យមើលរកទីធ្លា ដីឡូត៍ ឬទីវាលណាមួយ ដើម្បីរៀបចំជាស្តង់ ឬកន្លែងលក់ដូរទំនិញរបស់កសិករ ខណៈអ្នកទីក្រុងកំពុងមានតម្រូវការបំផុតនូវស្បៀងអាហារហូបចុកប្រចាំថ្ងៃ ជាពិសេស ត្រី សាច់ បន្លែ ផ្លែឈើ ជាដើមនោះ……»។
ការលើកឡើងបែបនេះ ក្រោយពីកសិករដាំបន្លែជាច្រើនគ្រួសារនៅស្រុកស្អាង ខេត្តកណ្ដាល នាំគ្នាទុកកសិផលចោលពេញចម្ការ ហើយអ្នកខ្លះសម្រេចចិត្តឈូសដំណាំបន្លែនោះចោលតែម្តង ដោយសារគ្មានទីផ្សារលក់ និងពុំមានឈ្មួញចុះទៅទិញដូចមុន ក្រោយពេលរដ្ឋាភិបាលបិទខ្ទប់រាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុងតាខ្មៅ ខេត្តកណ្តាល។
ស្ថានភាពបែបនេះធ្វើឱ្យក្រុមកសិករម្នាក់ៗ ខាតបង់ដើមទុនរាប់សិបលានរៀល ឬស្មើនឹងជិត៣ពាន់ដុល្លារ ហើយដើមទុនទាំងនេះពួកគាត់បានខ្ចីពីធនាគារ។ ដំណាំបន្លែទាំងនោះ មានចំនួនរាប់ពាន់តោន ក្នុងនោះមានដូចជា សាឡាដ និងខាត់ណា និងដំណាំរួមផ្សំមួយចំនួនទៀត។
ជុំវិញរឿងនេះ អ្នកជំនាញកសិកម្ម និងជាស្ថាបនិកគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យមូលដ្ឋាន បណ្ឌិត យ៉ង សាំងកុមារ យល់ថា ការដែលកសិករលក់បន្លែមិនចេញនេះ បណ្ដាលមកពីអាជ្ញាធរបិទខ្ទប់តំបន់មួយចំនួននៅរាជធានីភ្នំពេញ ធ្វើឱ្យឈ្មួញកណ្ដាលមិនអាចធ្វើដំណើរទៅដឹកបន្លែយកទៅលក់នៅទីផ្សារបាន។
លោកបន្តថា ប្រសិនបើស្ថានការណ៍រាតត្បាតជំងឺកូវីបន្តអូសបន្លាយយូរ ហើយរដ្ឋាភិបាលមិនប្រញាប់ដោះស្រាយរឿងនេះទេ នោះនឹងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរដល់ជីវភាពរស់នៅរបស់កសិករធ្ងន់ធ្ងរជាមិនខាន។ ជាងនេះទៅទៀត ពួកគាត់ប្រឈមនឹងជំពាក់បំណុលធនាគារវ័ណ្ឌកនៅពេលខាងមុខ បើការដាំបន្លែរបស់ពួកគាត់ខាតឡុងចុងបែបនេះ។
អ្នកជំនាញកសិកម្មរូបនេះបង្ហាញទស្សនវិស័យ និងផ្តល់ជាដំណោះស្រាយជុំវិញរឿងនេះថា៖ រដ្ឋគួរជួយទិញផលិតផលពីកសិករ ក្នុងតម្លៃសមរម្យ ហើយយកមកចែកជូនពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់ក្រហម ឬកន្លែងបិទខ្ទប់ ដើម្បីកសិករបានចំណូលខ្លះ ចំណែកអ្នកទីក្រុងបានបន្លែបរិភោគ ហើយរដ្ឋាភិបាលក៏បានបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួនក្នុងការជួយប្រជាពលរដ្ឋពេលមានវិបត្តិធ្ងន់ធ្ងរដូចពេលបច្ចុប្បន្ននេះ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។