តំបន់អារ៉ែងក្នុងស្រុកថ្មបាំង ខេត្តកោះកុង កំពុងស្ថិតក្នុងក្រសែភ្នែកអ្នកទេសចរ បន្ទាប់ពីមានការប្រទាញប្រទង់គ្នារវាងសកម្មជនការពារបរិស្ថាន និងគម្រោងសាងសង់ទំនប់វារីអគ្គិសនីនៅតំបន់នោះបានស្ងប់ស្ងាត់។
ទន្ទឹមនេះដែរ ប្រជាសហគមន៍ក៏កំពុងមានក្តីបារម្ភផងដែរ ចំពោះការសម្រុកចូលរបស់ភ្ញៀវទេសចរទៅតំបន់នោះច្រើនលើសសមត្ថភាពទទួលបានរបស់សហគមន៍ និងពុំមានកិច្ចសហការពីអ្នកនាំភ្ញៀវចូលទៅទីនោះ។ បញ្ហានេះធ្វើឲ្យមានវិបត្តិលើការគ្រប់គ្រងភ្ញៀវមិនបានល្អ និងមិនអាចធ្វើឲ្យគម្រោងអេកូទេសចរណ៍នៅតំបន់នោះ មាននិរន្តរភាព។
ក្តីប្រាថ្នាដែលប្រជាសហគមន៍នៅតំបន់អារ៉ែង និងសកម្មជនការពារបរិស្ថានដែលចង់បានឲ្យតំបន់នេះទៅជាតំបន់អេកូទេសចរណ៍នោះ កំពុងមានពន្លឺឆ្ពោះទៅរកក្តីបំណងនោះហើយ។
តំណាងសហគមន៍អារ៉ែង និងសមាជិកជាច្រើនទៀតបានធ្វើសន្និសីទកាសែតនៅក្រុងភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី២៥ ខែមេសា ដើម្បីបង្ហាញពីទស្សនវិស័យរបស់សហគមន៍ក្នុងកិច្ចការពារតំបន់ព្រៃធម្មជាតិនៅខេត្តកោះកុង ដែលសេសសល់ចុងក្រោយនេះ និងប្រែក្លាយទៅជាតំបន់អេកូទេសចរណ៍ធម្មជាតិមួយដ៏មានប្រជាប្រិយភាព ព្រមទាំងបានជាប្រយោជន៍ដល់ប្រជាពលរដ្ឋម្ចាស់ស្រុកពិតប្រាកដ។
តំណាងសហគមន៍ លោក វ៉ែន វ៉ន មានប្រសាសន៍ថា ចាប់តាំងពីចុងឆ្នាំ២០១៤ និងដើមឆ្នាំ២០១៥ នេះ តំបន់អារ៉ែង មានឈ្មោះល្បីដល់អ្នកទេសចរ។ ជាទូទៅក្នុងមួយសប្ដាហ៍មានអ្នកបានទៅដល់តំបន់នោះពី ១០ ទៅជាង ២០នាក់ជាប្រចាំ។
ក្នុងអំឡុងពេលនេះ ក៏មានក្រុមយុវជន ព្រះសង្ឃ ដឹកនាំភ្ញៀវទេសចរចូលទៅកាន់តំបន់នោះមានរហូតជាង ១០០នាក់ ទៅ ២០០នាក់ទៀតផង។
បញ្ហានេះបានក្លាយជាក្តីបារម្ភទៅវិញ ពីព្រោះអ្នកដឹកនាំភ្ញៀវទៅមួយចំនួនមិនបានសហការជាមួយសហគមន៍ ធ្វើឲ្យបាត់សណ្ដាប់ធ្នាប់ល្អ និងមិនបានបំពេញតម្រូវការដល់ភ្ញៀវបានពេញលេញ៖ «យើងចង់ឲ្យមានការសហការពីភ្ញៀវ និងមគ្គុទ្ទេសក៍ ពីព្រោះយើងដឹងពីយុទ្ធសាស្ត្រនៅតំបន់នោះច្បាស់លាស់…»។
ទន្ទឹមនឹងនេះលោកក៏ចង់ឲ្យអ្នកនាំភ្ញៀវទៅតំបន់នោះកំណត់ចំនួនពី ៣០ ទៅ ៥០នាក់ក្នុងជំហានដំបូងដើម្បីឲ្យសហគមន៍មានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងស្ថានការណ៍បានល្អ និងបម្រើសេវាដល់អ្នកទេសចរបានពេញចិត្ត ដើម្បីឲ្យសេវានេះមាននិរន្តរភាព៖ «តំបន់នោះយើងមានសេវាកម្មដែរ តែវាមានកម្រិត ដល់ពេលគាត់ចង់ទៅគ្រប់កន្លែងទាំងអស់គ្នា តែទៅអត់បាន អត់បានដើរលេង អត់បានសប្បាយ ហើយគាត់ត្រឡប់ចេញមកវិញ គាត់ថា នៅអារ៉ែង អត់មានអីសប្បាយផង។ ត្រង់នេះជាបញ្ហាមួយធ្វើឲ្យពួកគាត់បាត់ជំនឿ»។
ក្នុងការកំណត់ចំនួនភ្ញៀវនេះ គឺពាក់ព័ន្ធនឹងសមត្ថភាពដោយសារសហគមន៍ទើបបានកកើតឡើងនៅក្មេងខ្ចីមិនទាន់មានមគ្គទេសក៍ទេសចរត្រឹមត្រូវនៅឡើយ។ បញ្ហានេះអាចធ្វើឲ្យភ្ញៀវបាត់បង់ជំនឿពេលនោះមិនអាចធ្វើឲ្យគម្រោងអេកូទេសចរណ៍នៅតំបន់អារ៉ែង ធ្វើដំណើរបានវែងឆ្ងាយប្រកបដោយជោគជ័យនោះឡើយ។
ទាក់ទងបញ្ហានេះដែរ ប្រធានមន្ទីរទេសចរណ៍ខេត្តកោះកុង លោក ប៊ុន បៀវ មានប្រសាសន៍ថា តំបន់អារ៉ែង ក៏ស្ថិតក្នុងគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ជាតំបន់ទេសចរណ៍សហគមន៍ដូចនៅតំបន់ដទៃទៀតក្នុងខេត្តនេះដែរ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន មន្ទីរ ឬអាជ្ញាធរខេត្តមិនទាន់មានផែនការច្បាស់លាស់ថា នឹងត្រូវអនុវត្តនៅពេលណាមួយពិតប្រាកដនោះទេ ដោយសារតំបន់នោះស្ថិតនៅដាច់ស្រយាល ហើយកំពុងជួបការលំបាកលើបញ្ហាផ្លូវគមនាគមន៍ និងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្សេងៗទៀត៖ «ព្រោះវាសម្បូរដោយសក្ដានុពលធម្មជាតិ មានលទ្ធភាពច្រើន ប៉ុន្តែមិនទាន់មានអភិវឌ្ឍន៍អ្វីនៅឡើយទេ ព្រោះយើងនៅជួបការលំបាករឿងផ្លូវរឿងអីច្រើន»។
ភ្ញៀវទេសចរដែលចូលទៅតំបន់អារ៉ែង បានផ្តល់ប្រយោជន៍ជាច្រើនដល់សហគមន៍ ដូចជាការកាត់បន្ថយនៃការចូលព្រៃកាប់ឈើ និងបរបាញ់សត្វ ហើយងាកមកធ្វើរបរកសិកម្មប្រើដល់ភ្ញៀវទេសចរវិញ។ ចំណែកភ្ញៀវមួយចំនួនបានជួយឧបត្ថម្ភដល់ការសិក្សារបស់ក្មេងៗនៅទីនោះឲ្យបានរៀនសូត្រ អង្គការសង្គមបានជួយប្រជាពលរដ្ឋនៅទីនោះបានយល់ដឹងពីបញ្ហាសិទ្ធិមនុស្ស ប្រជាធិបតេយ្យ និងការតស៊ូមតិដើម្បីការពារសិទ្ធិ ព្រមទាំងផលប្រយោជន៍រួមរបស់សហគមន៍។
នៅក្នុងខេត្តកោះកុង មានតំបន់អេកូទេសចរណ៍ធម្មជាតិសំខាន់ៗចំនួន៤ ដែលកំពុងដំណើរការប្រកបដោយប្រជាប្រិយភាព និងស្ថិតក្នុងការគ្រប់គ្រងដោយផ្ទាល់របស់សហគមន៍នៅតំបន់នោះ។ ក្នុងនោះរួមមានតំបន់អេកូទេសចរណ៍ជីផាត ស្ថិតក្នុងស្រុកស្រែអំបិល ត្រពាំងរូង បឹងកាយាក និងតាតៃក្រោម ហើយនៅថ្ងៃខាងមុខគេសង្ឃឹមថា នឹងមានតំបន់អារ៉ែង មួយទៀត៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖
ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។