មន្ត្រីអង្គការសង្គមស៊ីវិល លើកឡើងថា រវាងរដ្ឋាភិបាលនិងសង្គមស៊ីវិលមានតួនាទីនិងកាតព្វកិច្ចផ្សេងគ្នា ក្នុងការចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហា និងទុក្ខលំបាករបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ពិសេសក្នុងវិបត្តិជំងឺកូវីដ-១៩ នេះ។
តើរដ្ឋាភិបាលកាតព្វកិច្ចបែបណា? ចុះខាងអង្គការសង្គមស៊ីវិលមានតួនាទី បែបណា?
មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលលើកឡើងថា រដ្ឋាភិបាលត្រូវមានករណីយកិច្ច ទំនួលខុសត្រូវ និងការយកចិត្តទុកដាក់ជាអាទិភាពចំពោះជីវភាពរស់នៅ និងធានាដល់សុខុមាលភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។
នាយិកាមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា ហៅកាត់ថា CCHR អ្នកស្រី ចក់ សុភាព ថ្លែងថា អ្នកដែលមានទំនួលខុសត្រូវខ្ពស់បំផុតក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះពលរដ្ឋនោះ គឺស្ថាប័នរដ្ឋដូចដែលមានចែងនៅក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ អ្នកស្រីបន្តថា ទន្ទឹមនឹងគ្នានេះ តួអង្គផ្សេងទៀតដូចជា សង្គមស៊ីវិលជាដើមនោះគឺមានតួនាទីក្នុងការចូលរួមជាចំណែកដើម្បីជួយបំពេញគ្នាទៅវិញទៅមក និងមានសិទ្ធិក្នុងការការងារបំពេញការងារក្នុងសង្គមជាតិដែរ៖ «កន្លងមករដ្ឋាភិបាលត្រូវធ្វើការដាក់ចេញនូវវិធានការចាំបាច់មួយចំនួនគឺដើម្បីបុព្វហេតុនៃសុខភាពសាធារណៈ ហើយនេះហើយគឺចាំបាច់គឺជាទំនួលខុសត្រូវរបស់រដ្ឋាភិបាល ប៉ុន្តែដូចយើងបានជជែកមុននេះបន្តិចហើយទន្ទឹមនឹងការដាក់ចេញនូវវិធានការចាំបាច់ក្នុងការទប់ស្កាត់នោះក៏ត្រូវមានវិធានការគាំពារដែរដើម្បីធានាដល់សុខុមាលភាពពលរដ្ឋព្រោះបើយើងគិតតែសុខភាពសាធារណៈតែម្យ៉ាងប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងជីវភាពគាត់លំបាកក៏យើងមិនអាចជម្នះនូវឧបសគ្គនៃការឆ្លងរីករាលដាលហ្នឹងដែរ ហើយយើងមិនអាចសម្រេចនូវគោលដៅនៃការទប់ស្កាត់ការរីករាលដាលហើយ ព្រោះយើងដឹងហើយមានចំណោទរឿងក្រពះ និងរឿងសួតហ្នឹងគឺ អ្នកខ្លះគាត់លើកថា សួតខ្ញុំសំខាន់ណាស់ តែបើយើងយល់អំពីតួនាទីនៃសរីរាង្គកាយផ្នែកណាមួយនៃសរីរាង្គកាយយើងក៏សំខាន់ដែរ។ អ៊ីចឹងទន្ទឹមនឹងយើងយកចិត្តទុកដាក់លើសួត ក្រពះក៏ត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ដូចគ្នា។ រដ្ឋាភិបាលមានទំនួលខុសត្រូវសំខាន់មែនទែនដែលត្រូវការពារដល់អាយុជីវិតពលរដ្ឋ តាមរយៈការធានាការទប់ស្កាត់ ហើយនឹងការការពារជំងឺកូវីដ និងជំងឺឆ្លងដទៃហើយ ប៉ុន្តែក៏ត្រូវគាំពារដល់សុខុមាលភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋដែរ»។
ការលើកឡើងបែបនេះ ធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីមន្ត្រីរដ្ឋាភិបាល និងអ្នកតំណាងរាស្ត្ររបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា ដែលកាន់អំណាចតែងតែអះអាងថា គណបក្សប្រឆាំង និងសង្គមស៊ីវិល បានតែនិយាយរិះគន់ ដោយមិនបានជួយអ្វីសោះដល់រដ្ឋាភិបាល ក្នុងវិបត្តិជំងឺកូវីដ-១៩ នេះ។
អតីតនាយិកាអង្គការសីលការ អ្នកស្រី ធីតា ឃឹះ មានប្រសាសន៍ថា សង្គមស៊ីវិលធ្វើការងារនៅត្រង់ចន្លោះប្រហោងដែលរដ្ឋាភិបាលមិនបានធ្វើ។ ដូច្នេះរដ្ឋាភិបាលគួរតែមានការសម្របសម្រួលជាមួយតួអង្គផ្សេងៗក្នុងសង្គម ដូចជាសង្គមស៊ីវិលជាដើម ដើម្បីអាចចូលរួមចំណែកដោះស្រាយបញ្ហាបន្ទាន់ដល់ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងគ្រាលំបាកនេះ៖ «បញ្ហាបន្ទាន់គឺរឿងម្ហូបអាហាររបស់ប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុងរឿងនេះត្រូវតែកោះហៅអង្គការសង្គមស៊ីវិលទាំងប៉ុន្មានទៅប្រជុំធ្វើម៉េចសម្របសម្រួលជាមួយនឹង អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន ដើម្បីប្រជាពលរដ្ឋអាចធ្វើបាន។ ហើយបើកន្លែងបោះដុំដែលឥឡូវហ្នឹងផ្សារផ្សេងៗត្រូវបិទវាជារឿងមួយប៉ះពាល់ដល់ចង្វាក់ផលិតផលខ្លាំងណាស់ ដូច្នេះត្រូវតែបើកផ្សារអស់នេះ និងត្រូវតែមានវិធានការធ្វើយ៉ាងណាកុំឱ្យឆ្លង គឺមានន័យថា ហ៊ុមព័ទ្ធកន្លែងផ្សារឱ្យមនុស្សចូលឱ្យមានចំនួនឱ្យពាក់ម៉ាស់ ពេលទិញពេលអីគឺត្រូវមានវិធានការ១ម៉ែត្រកន្លះពីគ្នា។ អ្នកលក់នោះត្រូវតែមើលគាត់អត់មានឈឺអី បើមិនអ៊ីចឹងទេត្រូវធ្វើតេស្តគាត់រៀងរាល់ថ្ងៃ ឬអាទិត្យ ដើម្បីធ្វើឱ្យប្រាកដថា គាត់អត់មានជំងឺផ្សព្វផ្សាយដល់ប្រជាពលរដ្ឋ»។
ការរីករាលដាលជំងឺកូវីដ-១៩ ក្នុងសហគមន៍ជាលើកទី៣ រហូតរដ្ឋាភិបាលបិទខ្ទប់រាជធានីភ្នំពេញ និងតំបន់ខ្លះនោះ បណ្ដាលឱ្យពលរដ្ឋមួយចំនួនផ្ទុះការតវ៉ាជាបន្តបន្ទាប់ ដោយសារការខ្វះខាតស្បៀងអាហារ។
ពលរដ្ឋនាំគ្នាដង្ហោយរកសុំ ជំនួយសង្គ្រោះបន្ទាន់ គ្រាដែលពួកគាត់បាត់បង់ចំណូល និងសុំឱ្យផ្អាកសងបំណុលធនាគារ និងគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ ខ្លះទៀត ក៏ស្នើសុំឱ្យរដ្ឋាភិបាលអន្តរាគមន៍បញ្ចុះថ្លៃទឹកថ្លៃភ្លើង និងថ្លៃផ្ទះ រួមទាំងបន្ទប់ជួលជាដើម៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។