អ្នកភូមិឡពាងស្នើសុំអាជ្ញាធរមូលដ្ឋានបញ្ជាក់ពីភាពក្រីក្រ និងផ្ដល់ឯកសារនៃកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយក្រុមហ៊ុន ខេឌីស៊ី
2019.04.25
អ្នកភូមិឡពាងដែលភាគច្រើនជាស្ត្រីវ័យចាស់ប្រមាណ ២០នាក់ នាំគ្នាដើរទៅសាលាឃុំតាជេស ដើម្បីសុំលិខិតបញ្ជាក់ពីភាពក្រីក្រពីមេឃុំ និងសុំផ្ដល់ឱ្យពួកគាត់នូវកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយក្រុមហ៊ុន ខេ.ឌី.ស៊ី (KDC) កាលពី៥ឆ្នាំមុន ដើម្បីយកទៅដាក់ជូនតុលាការក្រុងភ្នំពេញ។ ពលរដ្ឋថា មេឃុំតាជេស នៃខេត្តកំពង់ឆ្នាំង បានគេចវេះមិនព្រមជួបពួកគាត់នោះទេ។ សង្គមស៊ីវិលហៅ ការគេចវេះពីសំណាក់អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាននេះ ថាជាការមិនទទួលខុសត្រូវក្នុងការងាររបស់ខ្លួន រាល់បញ្ហាដែលប្រជាពលរដ្ឋស្នើសុំ។
តំណាងសហគមន៍ឡពាង លោកស្រី អ៊ុំ សុភី ឲ្យដឹងថា ការលើកគ្នាមកសាលាឃុំតាជេស នៅថ្ងៃទី២៥ មេសា មានគោលបំណង ៣យ៉ាង។ គោលបំណងទាំងនោះ ស្នើសុំកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយភាគីក្រុមហ៊ុនរបស់អ្នកស្រី ជា ខេង កាលពីឆ្នាំ២០១៤ សុំធ្វើលិខិតបញ្ជាក់ពីភាពក្រីក្រ និងសាកសួរអំពីទឹកប្រាក់ជាង ៧ម៉ឺនដុល្លារដែលក្រុមហ៊ុនផ្ដល់ឲ្យពលរដ្ឋ ១១គ្រួសារ រហូតមកដល់ពេលនេះ ពួកគាត់ថា មិនទទួលសំណងណាមួយពីក្រុមហ៊ុននៅឡើយ។ លោកស្រី អ៊ុំ សុភី ថា មេឃុំតាជេស លោក នួន ស៊ន មិនព្រមមកជួបពួកគាត់ទេ ទោះបីជាហៅតាមទូរស័ព្ទច្រើនដងយ៉ាងណាក្ដី៖ «ចាស៎! ខ្ញុំយល់ថា មេឃុំ គាត់អត់ទទួលខុសត្រូវតួនាទីគាត់ ជាមេឃុំ គាត់ត្រូវតែនៅកន្លែងឃុំ ដើម្បីជួយដោះស្រាយប្រជាពលរដ្ឋ។ គាត់ព្យាយាមគេចខ្លួន មិនព្រមជួបប្រជាពលរដ្ឋដែលទៅជួបគាត់អ៊ីចឹង គាត់ព្យាយាមគេចវេះពីបញ្ហាប្រជាពលរដ្ឋខ្លួនឯង។ នាយករដ្ឋមន្ត្រី បាននិយាយថា មន្ត្រីរាជការទាំងអស់ គឺជាអ្នកបម្រើរាស្ត្រ ប៉ុន្តែពេលរាស្ត្រទៅរកខ្លួនឯងឲ្យធ្វើការអ្វីមួយ អត់នៅកន្លែងផង។ តើគាត់ធ្វើរាល់ថ្ងៃហ្នឹង គាត់ធ្វើការបម្រើអ្នកណាវិញ»។
អាស៊ីសេរី ព្យាយាមទាក់ទងមេឃុំតាជេស លោក នួន ស៊ន មកពីគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា តាមទូរស័ព្ទជាច្រើន ដើម្បីឆ្លើយបំភ្លឺពីការលើកឡើងរបស់ពលរដ្ឋនេះ ប៉ុន្តែត្រូវលោកចុចបិទមិនផ្ដល់បទសម្ភាសន៍។ ចំណែកមេភូមិឡពាង លោក ឌុច ប៊ុនហេង អាស៊ីសេរីក៏មិនអាចទាក់ទងបានដែរ។
អ្នកសម្របសម្រួលសិទ្ធិមនុស្សនៃសមាគម អាដហុក ប្រចាំខេត្តកំពង់ឆ្នាំង លោក សុំ ច័ន្ទគា លើកឡើងថា អាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន គួរហ៊ានជួបពលរដ្ឋដោយផ្ទាល់ ហើយប្រាប់ពួកគេពីអ្វី ដែលខ្លួនអាចដោះស្រាយបាន និងមិនអាចដោះស្រាយបាន។ លោក សុំ ច័ន្ទគា យល់ថា ចំពោះបញ្ហាដែលថ្នាក់ឃុំមិនអាចដោះស្រាយ គួរស្នើសុំយោបល់ពីអភិបាលស្រុក និងអភិបាលខេត្ត ឬក៏បញ្ជូនបញ្ហាទៅថ្នាក់លើជាអ្នកដោះស្រាយបន្ត មិនគួរគេចចេញពីបញ្ហា ហើយគ្មានការទទួលខុសត្រូវដូច្នេះឡើយ៖ «ហើយគាត់ជាប់ឆ្នោតដោយពលរដ្ឋជាអ្នកបោះឆ្នោតឲ្យ អ៊ីចឹងគាត់ត្រូវបំពេញកាតព្វកិច្ចហ្នឹង ហើយបើគាត់មិនបានបំពេញកាតព្វកិច្ចហ្នឹង នេះជាភស្តុតាងមួយ ជាគំរូមួយដែលធ្វើឲ្យពលរដ្ឋផ្សេងទៀតដែលគាំទ្រគាត់ គេអស់ជំនឿលែងគាំទ្រ លែងបោះឆ្នោតឲ្យគាត់ទៀតហើយ នៅអាណត្តិក្រោយ បើគាត់នៅធ្វើបែបហ្នឹង»។
លោក សុំ ច័ន្ទគា ឲ្យដឹងដែរថា ឯកសារកិច្ចព្រមព្រៀងឆ្នាំ២០១៤ ដែលពលរដ្ឋចង់បាន ដើម្បីដាក់ជូនតុលាការក្រុងភ្នំពេញ គឺមាននៅគណៈកម្មការចម្រុះដោះស្រាយដីធ្លីថ្នាក់ខត្ត និងភាគីក្រុមហ៊ុន ខេ.ឌី.ស៊ី (KDC)។ លោក ថាពលរដ្ឋគួរស្នើទៅតុលាការដើម្បីឲ្យភាគីណាមួយបង្ហាញឯកសារទាំងនោះ៖ «ភាគីពលរដ្ឋហ្នឹង ត្រូវធ្វើពាក្យស្នើទៅចៅក្រមកាន់រឿងហ្នឹង ឲ្យតុលាការចេញដីកាបង្គាប់ឲ្យគណៈកម្មការចម្រុះហ្នឹង ឲ្យប្រធាន ឬអនុប្រធាន និងក្រុមហ៊ុន បង្ហាញភស្តុតាងនៃកិច្ចព្រមព្រៀងហ្នឹង។ បើគាត់ទៅទាមទារពីមេភូមិ ពីចៅហ្វាយស្រុក គឺអត់មានទេ»។
តំណាងសហគមន៍ឡពាង ៩នាក់ បានចូលបំភ្លឺនឹងដាក់ភស្តុតាងបន្ថែមតាមការកំណត់របស់ចៅក្រមលោក លាង សំណាត់ កាលពីថ្ងៃទី៧ ខែកុម្ភៈ ពាក់ព័ន្ធនឹងបណ្ដឹងមោឃភាពកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយអ្នកស្រី ជា ខេង ភរិយាលោក ស៊ុយ សែម រដ្ឋមន្ត្រីរ៉ែ និងថាមពល កាលពីឆ្នាំ២០១៤ ប៉ុន្តែតុលាការថា ភស្តុតាងដែលដាក់នោះ គឺមិនអាចទទួលបានទេ ដោយសារតែចុះផ្សាយតាមរយៈសារព័ត៌មានក្នុងស្រុក។ ក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងនោះ លោកស្រី អ៊ុំ សុភី បញ្ជាក់ថា មិនបាននិយាយអំពីការទទួលលុយពីក្រុមហ៊ុន ជាថ្នូរនឹងការដោះដូរដីស្រែចម្ការរបស់ពលរដ្ឋឡើយ។ បន្ថែមលើសនេះ អ្នកឡពាងជាង ៥០គ្រួសារ ដែលមានជម្លោះដីធ្លីជាមួយក្រុមហ៊ុន ខេ.ឌី.ស៊ី ជាង ១៣ឆ្នាំមកនេះ ត្រូវបង់ប្រាក់ប្រដាប់ក្ដីក្រៅពន្ធចូលតុលាការ ៤០ម៉ឺនរៀលក្នុងមួយគ្រួសារ បន្ទាប់ពីទទួលដីកាបង្គាប់ពីតុលាការក្រុងភ្នំពេញ។ ប៉ុន្តែអ្នកឡពាងថា ពួកគាត់គ្មានលទ្ធភាពបង់ប្រាក់ដ៏ច្រើនបែបនេះ ទៅតាមការកំណត់របស់តុលាការបានទេ ដោយសារតែជីវភាពខ្វះខាត។
ករណីរឿងទំនាស់ដីធ្លីនៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង សង្គមស៊ីវិលយល់ថា នៅតែអាចដោះស្រាយបាន បើរដ្ឋាភិបាលមានឆន្ទៈពិតប្រាកដ ក្នុងការបញ្ចប់បញ្ហាដីធ្លីដ៏រ៉ាំរ៉ៃមួយនេះ។ ប៉ុន្តែបើសិនជាគ្មានឆន្ទៈទេ ទោះបីជាដោះស្រាយតាមប្រព័ន្ធតុលាការ ឬក្រៅប្រព័ន្ធតុលាការ ក៏មិនអាចដោះស្រាយបញ្ចប់បានដែរ ព្រោះជាជម្លោះរវាងពលរដ្ឋក្រីក្រ ជាមួយនឹងអ្នកមានអំណាច៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។