គណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្ម បដិសេធបង្ហាញរបាយការណ៍ស៊ើបអង្កេតករណីបុរសម្នាក់ស្លាប់ក្នុងពេលប៉ូលិស ចាប់ឃុំខ្លួនសួរចម្លើយនៅខេត្តបាត់ដំបង។ សាច់ញាតិជនរងគ្រោះអំពាវនាវឱ្យគណៈកម្មាធិការជាតិមួយនេះ ពន្លឿនផ្តល់យុត្តិធម៌ដល់ជនរងគ្រោះ ព្រោះពួកគាត់ជឿថា មូលហេតុនៃការស្លាប់នេះ ដោយសារមន្ត្រីប៉ូលិសធ្វើទារុណកម្មធ្ងន់ធ្ងរ។ មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សយល់ថា យុត្តិធម៌សម្រាប់ជនរងគ្រោះមិនអាចពន្យារពេលបានឡើយ។
មន្ត្រីគណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្ម បានបញ្ចប់របាយការណ៍ស៊ើបអង្កេត ករណីបុរសម្នាក់ស្លាប់ក្នុងពេលប៉ូលិសឃុំខ្លួនសួរចម្លើយនៅក្នុងអធិការដ្ឋាននគរបាលស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង អស់រយៈពេលជាងកន្លះខែមកហើយ។ ប៉ុន្តែមកទល់ពេលនេះ មន្ត្រីគណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្ម នៅមិនទាន់បង្ហាញរបាយការណ៍នៅឡើយទេ និងរុញដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។
ប្រធានផ្នែកនីតិកម្ម និងជំនួយផ្នែកច្បាប់នៃគណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្មលោក តុប សំភី ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា លោកនៅតែមិនអាចបង្ហាញលទ្ធផលនៃការស៊ើបអង្កេតនេះ មុនការសម្រេចរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់លោកបានឡើយ។ លោក ជំរុញឱ្យអាស៊ីសេរី ព្យាយាមទាក់ទងទៅថ្នាក់លើរបស់លោកវិញ៖ «សូមអធ្យាស្រ័យផងបង ដោយសារខ្ញុំក្រុមការងារបច្ចេកទេស ដូច្នេះយើងធ្វើតែការងារបច្ចេកទេស ចំណែកការសម្រេចគឺថ្នាក់ដឹកនាំ ហើយអ្វី ដែលយើងរកឃើញ យើងបានជូនទៅគាត់ហើយ។ អ៊ីចឹង សូមជួយព្យាយាមទាក់ទងទៅគាត់ទៅ»។
អាស៊ីសេរី នៅមិនទាន់អាចទាក់ទងប្រធានគណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្ម លោក នុត សាអាន និងប្រធានដឹកនាំក្រុមការងារចុះស៊ើបអង្កេតករណីនេះ បាននៅឡើយទេ នៅថ្ងៃទី២៥ខែមេសា ដោយទូរស័ព្ទចូលពុំមានអ្នកទទួល។
ទោះជាយ៉ាងណា ប្រធានគណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្ម លោក នុត សាអាន បានប្រាប់អាស៊ីសេរី កាលពីថ្ងៃទី២២ មេសាថា លោក បានចាត់តាំងមន្ត្រីជំនាញឱ្យចុះស៊ើបករណីនេះ ប៉ុន្តែមិនទាន់ទទួលបានរបាយការណ៍របស់មន្ត្រីថ្នាក់ក្រោមនៅឡើយទេ៖ «អរ ! រឿងហ្នឹងខ្ញុំបានឱ្យគេចុះទៅស្រាវជ្រាវអស់ហើយ ចាំគេធ្វើរបាយការណ៍ក្រោយ ។ អត់ទេ ខ្ញុំមិនទាន់ដឹងផង គេមិនទាន់មករាយការណ៍ មកខ្ញុំផង។ នៅទេ ខ្ញុំអត់ទាន់បានទទួលឯណា។ ថ្នាក់លើឯណា បើមិនទាន់មកដល់ខ្ញុំផង»។
ចំណែកអ្នកនាំពាក្យអគ្គស្នងការនគរបាលជាតិ លោក ឆាយ គឹមខឿន វិញ លោកថ្លែងថា អង្គភាពរបស់លោក នៅមិនទាន់ទទួលបានព័ត៌មាន ឬរបាយការណ៍អ្វីជុំវិញរឿងនេះនៅឡើយដែរ។
កាលពីថ្ងៃទី៧ ខែមេសា បងស្រីរបស់ជនរងគ្រោះ បានដាក់បណ្ដឹងទៅក្រសួងមហាផ្ទៃ ឱ្យជួយស៊ើបអង្កេត និងស្វែងរកយុត្តិធម៌ បន្ទាប់ពីសង្ស័យថា ប៉ូលិសនៅខេត្តបាត់ដំបងធ្វើទារុណកម្មលើប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួនឈ្មោះ ពេជ្រ ធារ៉េត រហូតដល់ស្លាប់ ហើយបង្វែរថា ស្លាប់ដោយសារគាំងបេះដូង។
បងស្រីបង្កើតរបស់ជនរងគ្រោះ គឺលោកស្រី ពេជ្រ លីណា ថ្លែង ថា មន្ត្រីប៉ូលិសនៅក្រសួងមហាផ្ទៃ និងមន្ត្រីគណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្ម ក៏មិនទាន់ជូនដំណឹងអំពីលទ្ធផលនៃការស៊ើបអង្កេតនេះ ដែរ ដោយគ្រាន់តែប្រាប់ថា សមត្ថកិច្ចជំនាញកំពុងចាត់វិធានការលើរឿងនេះ។ លោកស្រី នៅតែទទូចឱ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធពន្លឿនចាត់វិធានការលើរឿងនេះ ដើម្បីយុត្តិធម៌ដល់ប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួន៖ «និយាយទៅ ខ្ញុំរង់ចាំទាំងអន្ទះសាហ្មង ដោយសារតែខ្ញុំចង់រកយុត្តិធម៌ឱ្យប្អូនខ្ញុំ ព្រោះប្អូនខ្ញុំស្លាប់មិនមែនដោយសារគាំងបេះដូងទេ គឺដោយសារការធ្វើទារុណកម្ម ។ ខ្ញុំសូមស្នើសុំទៅខាងក្រសួង និងគណៈកម្មាធិការជាតិ ទាំងអស់ ឆាប់ស៊ើបអង្កេត និងរកយុត្តិធម៌ឱ្យប្អូនខ្ញុំ»។
កាលពីថ្ងៃទី៣ ខែមេសា បុរសជាជនសង្ស័យម្នាក់ឈ្មោះ ពេជ្រ ធារ៉េត អាយុ៣១ឆ្នាំ និងប្រពន្ធឈ្មោះ ជា ច័ន្ទរចនា អាយុ ៣០ឆ្នាំ បានស្លាប់ក្នុងថ្ងៃជាមួយគ្នា ហើយបានបន្សល់ទុកកូនស្រីតូចៗចំនួន២នាក់។ ស្ត្រីជាប្រពន្ធបានស្លាប់ដោយសារឆក់ខ្សែភ្លើងក្នុងផ្ទះរបស់ខ្លួន ស្ថិតនៅភូមិបោះពោធិ៍ ឃុំអូរដំបង១ ស្រុកសង្កែ ខេត្តបាត់ដំបង ប៉ុន្តែបើតាមម្តាយក្មេករបស់ជនសង្ស័យ ក្នុងពេលកើតហេតុ គឺបុរសជាប្តីរូបនេះ មិនបាននៅផ្ទះឡើយ។ ប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមកទើប បុរសជាប្តី មកដល់ផ្ទះ ហើយត្រូវគេប្រាប់ថា ប្រពន្ធរបស់គាត់បានស្លាប់ហើយ។ ពេលនោះ លោក ពេជ្រ ធារ៉េត បានស្ទុះរត់ទៅយំអោបសពប្រពន្ធ។ប៉ុន្តែភ្លាមៗនោះ ប៉ូលិស បានចាប់ខ្លួនលោកដាក់ខ្នោះហើយដឹកយកទៅសួរចម្លើយនៅក្នុងអធិការដ្ឋាននគរបាលស្រុកសង្កែ ដោយសង្ស័យថា គាត់ រាយខ្សែភ្លើងអគ្គិសនី ដើម្បីឆក់សម្លាប់ប្រពន្ធដោយសារភ្លើងប្រច័ណ្ឌ។ ក្រោយយកទៅសួរចម្លើយជាង ៣ម៉ោង ស្រាប់តែមន្ត្រីប៉ូលិស ជូនដំណឹងមកគ្រួសារថា បុរសជាប្តី ឈ្មោះ ពេជ្រ ធារ៉េត ក៏បានស្លាប់ដែរ ដោយសារគាំងបេះដូង ព្រោះប្រើថ្នាំញៀនហួសកម្រិត។
ប៉ុន្តែនៅពេលសាច់ញាតិ ពិនិត្យសាកសព ឃើញមានស្នាមរបួស និងជាំពេញខ្លួនចាប់តាំងពីជើងរហូតដល់ក្បាល និងមានហូរឈាមតាមច្រមុះ និងត្រចៀក ព្រមទាំងស្នាមខូងនៅកន្លែងដាក់ខ្នោះ និងស្នាមជាំខ្លាំងនៅកជើងទាំងពីរទៀតផង។ អ្នកជំនាញ និងគ្រួសារជនរងគ្រោះ សន្និដ្ឋានថា ស្នាមជាំ និងរបួសនៅលើដងខ្លួនសាកសពលោក ពេជ្រ ធារ៉េត ជាស្នាមរងទារុណកម្មដោយការវាយដំ និងឆក់ខ្សែភ្លើង ព្រោះក្នុងករណីស្លាប់ដោយគាំងបេះដូងមិនអាចមានស្នាមជាំនោះទេ។
ជុំវិញរឿងនេះ អ្នកនាំពាក្យសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក លោក ស៊ឹង សែន ករុណា លើកឡើងថា ជារឿងល្អដែលគណៈកម្មាធិការជាតិប្រឆាំងទារុណកម្ម ចុះស៊ើបអង្កេតរឿងនេះ ដោយផ្ទាល់ ។ លោកបន្តថា ប្រសិនបើបិទអាជ្ញាធរជំនាញ បិទបញ្ចប់ការស៊ើបអង្កេតរួចហើយ គួរតែបង្ហាញលទ្ធផលស៊ើបអង្កេតឱ្យបានច្បាស់លាស់ ដែលអាចធ្វើឱ្យគ្រួ សារជនរងគ្រោះនិងសាធារណជន ជឿទុកចិត្តបាន បើពុំនោះទេ នឹងនាំឱ្យមានការ សង្ស័យទៅលើភាពមិនប្រក្រតីមួយចំនួន៖ «យើងមិនចង់ឃើញថា ទាល់តែមានបញ្ជាពីថ្នាក់លើបានចាត់វិធានការទេ ។ បើសិនជាគណៈកម្មាធិការជាតិនេះ ពិតជាមានអំណាច និងអនុវត្ត តាមនីតិវិធីច្បាប់ទៅតាមវិជ្ជាជីវៈ គួរតែមានភាពក្លាហានក្នុងការចាត់វិធានការតាមច្បាប់ បើរកឃើញថា មានការប្រព្រឹត្តបទល្មើសហើយ មិនគួរណារង់ចាំមាន បញ្ជាឬក៏ការសម្រេចណាមួយទៀតទេ ព្រោះនេះជាទម្លាប់មួយដែលយើងឃើញថា សមត្ថកិច្ចទាំងឡាយមានតួនាទី មានសិទ្ធិហើយក្នុងការចុះធ្វើការ ប៉ុន្តែអំណាច សម្រេច ហាក់ដូចជានៅតែរង់ចាំថ្នាក់លើរបស់ខ្លួនដដែល»។
ករណីមន្ត្រីនគរបាល វាយធ្វើបាប ឬធ្វើទារុណកម្មលើជនសង្ស័យក្នុងពេលចាប់ខ្លួន ឬពេលសួរចម្លើយបណ្តាលឱ្យរងរបួសធ្ងន់ធ្ងរ និងស្លាប់ តែងកើតមានជាញឹកញាប់ប៉ុន្តែគ្រួសារជនរងគ្រោះ កម្រទទួលបានយុត្តិធម៌ណាស់ ប្រសិនបើគ្មានការស្រែកបញ្ជាពីលោកនាយករដ្ឋហ៊ុន សែន ទេនោះ។
មាត្រា ២១០ នៃក្រមព្រហ្មទណ្ឌចែងថា ទារុណកម្ម ឬអំពើឃោរឃៅ ដែលប្រព្រឹត្តទៅលើបុគ្គលណាមួយនោះ ត្រូវផ្ដន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី ៧ឆ្នាំដល់ ១៥ឆ្នាំ។ លើសពីនេះ កាលបើបទឧក្រិដ្ឋនេះ ត្រូវបានប្រព្រឹត្តដោយអ្នករាជការសាធារណៈ នៅក្នុងក្របខណ្ឌនៃមុខងារ ឬនៅក្នុងឱកាសនៃការបំពេញការងាររបស់ខ្លួនត្រូវផ្ដន្ទាទោស ពី១០ឆ្នាំ ទៅ២០ឆ្នាំ៕