ប្រពន្ធសកម្មជនបក្សប្រឆាំងឱ្យដឹងថាលោក វឿង សំណាង មានបញ្ហាឈឺចាប់ក្បាលធ្ងន់ធ្ងរ និងធ្វើទុក្ខជំងឺប្រចាំកាយជាច្រើនមុខទៀត នៅក្នុងពន្ធនាគារ ដែលទាមទារការព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យជំនាញនៅខាងក្រៅពន្ធនាគារ។ មន្ត្រីសិទ្ធិមនុស្សជំរុញដល់អាជ្ញាធរពន្ធនាគារយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហាសុខភាពអ្នកជាប់ឃុំ និងជួយអន្តរាគមន៍ឱ្យពួកគាត់ទទួលបានការពិនិត្យព្យាបាលជំងឺដោយគ្មានការរើសអើង។
មួយរយៈពេលចុងក្រោយនេះលោក វឿង សំណាង ដែលកំពុងជាប់ឃុំក្នុងពន្ធនាគារកំពុងឈឺចាប់ក្បាលត្រង់ស្នាមរបួសចាស់ដែលអាជ្ញាធរវាយកាលពី ១០ឆ្នាំមុន។
នេះបើតាមការអះអាងរបស់ប្រពន្ធ លោក វឿង សំណាង គឺលោកស្រី ទៀង ចិន្តា។ លោកស្រីប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីថា កាលនៅមានសេរីភាព ប្តីលោកស្រីតែងព្យាបាលរបួសលើប្រព័ន្ធប្រាសាទពីគ្រូពេទ្យជំនាញជាប្រចាំ ប៉ុន្តែក្រោយពេលជាប់ឃុំជិត ២ឆ្នាំមកនេះ គាត់ខកខានទទួលការពិនិត្យតាមដានជំងឺ ហើយគួបផ្សំបរិយាកាសក្នុងបន្ទប់ឃុំឃាំងចង្អៀតណែនថែមទៀតទើបធ្វើឱ្យជំងឺប្តីរបស់លោកស្រីធ្វើទុក្ខ។ លោកស្រីឱ្យដឹងថា រយៈពេលមួយសប្តាហ៍ចុងក្រោយនេះ របួសក្បាលប្តីរបស់លោកស្រីមានអាការៈកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរបណ្តាលឱ្យគាត់ឈឺចាប់បាយមិនបានគេងមិនលក់ ខណៈប្តីលោកស្រីមានជំងឺប្រចាំកាយដូចជាលើសឈាម និងរលាកសន្លាក់ជាដើម។ លោកស្រីអះអាងថាគ្រូពេទ្យក្នុងពន្ធនាគារមានតែថ្នាំប៉ារ៉ា (Paracetamol) តែមិនព្រមបញ្ជូនចេញទៅព្យាបាលនៅខាងក្រៅនោះទេ។
លោកស្រី ទៀង ចិន្តា៖ «សុខភាពគាត់ទ្រុឌទ្រោមខ្លាំងដោយអង្គុយនិយាយអត់បានយូរទេ គាត់ថាគាត់អត់ស្រួលខ្លួនខ្លាំងចេះតែបែកញើសក្បាល ក្តៅស្រៀវស្រាញអ៊ីចឹងទៅណា ដល់ពេលអ៊ីចឹងទៅខ្ញុំបារម្ភបើសិនយើងនៅខាងក្រៅអាចរកពេទ្យព្យាបាលបានដល់ពេលនៅក្នុងហ្នឹងអត់មានពេទ្យ អត់មានថ្នាំពេទ្យអីគ្រប់គ្រាន់ទេ ខ្ញុំមិនដឹងថា ជំងឺធ្វើទុក្ខខ្លាំងជាងហ្នឹង ឬប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិតខ្ញុំបារម្ភ»។
វិទ្យុអាស៊ីសេរីមិនអាចទាក់ទងអ្នកនាំពាក្យអគ្គនាយកដ្ឋានពន្ធនាគារ នៃក្រសួងមហាផ្ទៃលោក នុត សវនា ដើម្បីសាកសួរអំពីរឿងនេះបានទេ នៅថ្ងៃទី១២ ខែសីហា។
កន្លងមកសកម្មជន ប្រជាពលរដ្ឋ និងអង្គការផ្នែកសិទ្ធិមនុស្សមួយចំនួន ធ្លាប់បានរិះគន់អាជ្ញាធរក្រុងភ្នំពេញជុំវិញការអនុវត្តស្តង់ដារពីរ ចំពោះអ្នកជាប់ឃុំដែលក្រីក្រ និងអ្នកមានលុយមានអំណាច។ អ្នកជាប់ឃុំក្រីក្រ និងអ្នកទោសមនសិការ មិនងាយទទួលបានការអនុញ្ញាតឱ្យសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យខាងក្រៅឡើយ ទោះជាពួកគេមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ ឬក៏ស្នើសុំច្រើនដងបែបណាក្ដី។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកជាប់ឃុំខ្លះដែលជាឧក្រិដ្ឋជន តែមានលុយ ឬមានអំណាច អាចទទួលបានការអនុញ្ញាតឱ្យសម្រាកព្យាបាលរយៈពេលវែងនៅមន្ទីរពេទ្យខាងក្រៅពន្ធនាគារ។
ជុំវិញរឿងនេះ អ្នកនាំពាក្យសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុដ (Adhoc) លោក ស៊ឹង សែនករុណា ថា ជនជាប់ឃុំ មានសិទ្ធិទទួលបានសេវាសុខភាពដែលអាជ្ញាធរជាអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងរឿងនេះ។ លោកយល់បើសិនគ្រូពេទ្យក្នុងពន្ធនាគារពុំមានលទ្ធភាពព្យាបាលជំងឺនោះទេ អាជ្ញាធរពន្ធនាគារគួរតែស្នើសុំតុលាការអនុញ្ញាតឱ្យ លោក វឿង សំណាង បានទៅពិនិត្យព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យខាងក្រៅ ដើម្បីកុំឱ្យគ្រោះថ្នាក់ជីវិត ឬប៉ះពាល់សុខភាពរបស់ជនជាប់ឃុំក្រោយពេលមានសេរីភាព។
លោក ស៊ឹង សែនករុណា៖ «បើសិននៅពន្ធនាគារខ្វះការយកចិត្តទុកដាក់ ឬរក្សាសុខភាពទាំងអស់ហ្នឹង តើវាសក្ដិសមនឹងគោលការណ៍អនុវត្តខាងពន្ធនាគារ ឬយ៉ាងណា នេះជាចំណុចដែលយើងចង់ឱ្យមានការកែប្រែដោយកុំឱ្យមានបញ្ហាទាំងអស់ហ្នឹងកើតឡើងដដែលៗ ដោយភ្ជាប់មាននិន្នាការរើសអើងដោយមិនគោរពតាមបទដ្ឋានសិទ្ធិមនុស្សជាដើម»។
លោក វឿង សំណាង មានអាយុ៤១ឆ្នាំ ជាអ្នកនយោបាយថ្នាក់មូលដ្ឋាន ដ៏សកម្មនិងស្មោះត្រង់ចំពោះឆន្ទៈម្ចាស់ឆ្នោត។ កាលពីឆ្នាំ២០១៣ លោក វឿង សំណាង ដែលនោះ ជាព្រះសង្ឃ បានចូលរួមធ្វើបាតុកម្មទាមទារដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលកម្មកររោងចក្រ ពេលនេះលោក វឿង សំណាង រួមទាំងកម្មករផ្សេងទៀត ត្រូវកងទ័ពឆ័ត្រយោងវាយបង្ក្រាបស្ទើរស្លាប់បាត់បង់ជីវិតនោះ បានបន្សល់ស្នាមរបួស និងការឈឺចាប់រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
នៅឆ្នាំ២០១៧ លោក វឿង សំណាង បានជាប់ឆ្នោតជាចៅសង្កាត់រងទី២ របស់គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ នៅរាជធានីភ្នំពេញ។ រដ្ឋាភិបាលលោក ហ៊ុន សែន បានរំលាយគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ លោក វឿង សំណាង បានបង្ខំចិត្តរត់ភៀសខ្លួនមកប្រទេសថៃ ដើម្បីគេចពីការបង្ខំឱ្យចូលរួមជាមួយគណបក្សកាន់អំណាច។ បួនឆ្នាំក្រោយមក សមត្ថកិច្ចកម្ពុជា បានសហការជាមួយអាជ្ញាធរថៃ ចាប់បញ្ជូនសកម្មជនគណបក្សសង្គ្រោះជាតិរូបនេះពីប្រទេសថៃ យកទៅឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារនៅប្រទេសកម្ពុជា កាលពីថ្ងៃទី៩ តុលា ឆ្នាំ២០២១។ សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញកាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២២ បានផ្ដន្ទាទោសលោក វឿង សំណាង ព្រមទាំងសកម្មជននិងថ្នាក់ដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំងចំនួន៣៧នាក់ដាក់ពន្ធនាគារក្នុងម្នាក់ៗចន្លោះពី៥ឆ្នាំ ទៅ ៧ឆ្នាំ ពីបទរួមគំនិតក្បត់ពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងគម្រោងការវិលចូលស្រុករបស់ថ្នាក់ដឹកនាំគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ កាលពីដើមខែមករា ឆ្នាំ២០២១។ សំណុំរឿងនេះសហគមន៍ជាតិ និងអន្តរជាតិបានចាត់ទុកថា ជារឿងនយោបាយ។
លោកស្រី ទៀង ចិន្តា ស្នើដល់អាជ្ញាពាក់ព័ន្ធជួយអន្តរាគមន៍ឱ្យប្តីលោកស្រីបានចេញព្យាបាលជំងឺនៅមន្ទីរពេទ្យជំនាញខាងក្រៅឱ្យទាន់ពេលវេលា ដើម្បីកុំស្ថានភាពជំងឺវិវឌ្ឍន៍ធ្ងន់ធ្ងរ។ លោកស្រីក៏ស្នើដល់រដ្ឋាភិបាលដោះលែងប្តីឱ្យសេរីភាពឡើងវិញ ពីព្រោះការឃុំប្តីលោកស្រីដែលគ្មានកំហុសឱ្យរងទុក្ខវេទនាបែកបាក់គ្រួសារអស់រយៈពេលជាងមួយឆ្នាំមកនេះគឺការដាក់ទណ្ឌកម្មផ្លូវចិត្តមួយដ៏ឈឺចាប់សម្រាប់អ្នកស្នេហាជាតិ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។