ពលរដ្ឋរស់នៅកៀកព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាមតាមខេត្តមួយចំនួន ពុំសូវប្រឈមខ្វះខាតស្បៀងអាហារ ដូចពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់បិទខ្ទប់ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញនោះទេ ព្រោះពួកគេអាចមានលទ្ធភាពស្វែងរកអាហារត្រីសាច់ ក្តាមខ្យង បន្លែបង្ការតាមវាលស្រែ និងបឹងបួមកចិញ្ចឹមជីវិត។
ពលរដ្ឋមួយចំនួនរស់នៅតំបន់ព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាម ក្នុងខេត្តត្បូងឃ្មុំ ខេត្តរតនគិរី និង ខេត្តតាកែវ នៅតែបង្កើនការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ ការពារជំងឺរាតត្បាតកូវីដ១៩ដោយខ្លួនឯង ខ្លះសម្ងំក្នុងផ្ទះ ប្រើប្រាស់ម៉ាស និងកាន់អាល់កុល (Alcohol) ជាប់តាមខ្លួន។ កសិកររស់នៅតំបន់ជនបទដាច់ស្រយាលតាមព្រំដែន បានចាប់ផ្តើមធ្វើស្រែបណ្តើរៗ និងខ្លះទៀត ដើរស៊ីឈ្នួលរកប្រាក់ចិញ្ចឹមជីវិត។
ជនជាតិដើមភាគតិចចារ៉ាយ ស្រុកអូរយ៉ាដាវ ខេត្តរតនគិរី លោក សេវ ហ្វិញ ឱ្យដឹងនៅថ្ងៃទី៣០ មេសាថា ចាប់តាំងពីផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩ ចូលសហគមន៍ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ ២០ កុម្ភៈ ស្ថានភាពព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាម ក្នុងស្រុកនេះហាក់ស្ងប់ស្ងាត់ខ្លាំង។ លោកថា ផលិតផលក្នុងស្រុក របស់ជនជាតិដើមភាគតិច ដូចជា ដំឡូង ស្វាយចន្ទីនិងដំណាំផ្សេងៗទៀត កំពុងប្រឈមគ្មានទីផ្សារលក់ចេញ និងចុះថោកខ្លាំង ប៉ះពាល់សេដ្ឋកិច្ចពលរដ្ឋ៖ «ទី១ ទំនិញចុះថោក ទី២ អីវ៉ាន់អីហ្នឹងឡើងថ្លៃ ដូចសាំងកាន់តែឡើងថ្លៃទៅៗ ម៉ាស៊ូតកាន់តែឡើងថ្លៃ។ ទំនិញយើងលក់ដូរ ក្នុងស្រុក / ភូមិ កាន់តែចុះថោកៗ»។
ចំណែក ពលរដ្ឋរស់នៅកៀកព្រំដែនកម្ពុជា-វៀតណាម ក្នុងខេត្តតាកែវឯណោះវិញ កំពុងព្រួយបារម្ភ ពីសុខទុក្ខកូនចៅ ដែលកំពុងធ្វើការ តាមរោងចក្រក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ អ្នកភូមិខ្លះ ចង់ឱ្យកូនចៅ ធ្វើដំណើរមកស្រុកកំណើត ក្នុងពេលផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩ ព្រោះរស់នៅស្រែចម្ការអាចមានលទ្ធភាព រកត្រីសាច់ ក្តាមខ្យងតាមស្រែចិញ្ចឹមជីវិតបាន។
ពលរដ្ឋរស់នៅជិតព្រំដែន ក្នុងស្រុកកោះអណ្តែត លោកស្រី ចិន ថុល បារម្ភពីសុខទុក្ខកូនៗ របស់លោកស្រី ២នាក់ កំពុងធ្វើការនៅរាជធានីភ្នំពេញ ក្នុងពេលរដ្ឋាភិបាលប្រកាសបិទខ្ទប់ក្រុងភ្នំពេញ ហើយពួកគេកំពុងសម្ងំក្នុងផ្ទះ។ លោកស្រីថា យុវជនរស់នៅជនបទពេញកម្លាំងភាគច្រើនតែងនាំគ្នា ធ្វើការនៅស្រុកឆ្ងាយៗ ជាពិសេសនៅរាជធានីភ្នំពេញ ហើយមកទល់ពេលនេះ កម្រឃើញពួកគេមកលេងស្រុកកំណើតណាស់៖ «តាំងពីផ្ទុះកូវីដមក មិនដែលឃើញមកផង គេបិទជិតឈឹងផ្លូវ។ អ្នកស្រែទៅរកអី តែខ្វះខាត ចេះតែដើររកក្តាមខ្យង»។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ យុវជនរស់នៅស្រុកអង្គរបុរី ខេត្តតាកែវ កញ្ញា ហៀន សុខលី សង្កេតឃើញថា ពលរដ្ឋភាគច្រើនរស់នៅស្រុកនេះ កំពុងមមាញញឹកធ្វើកសិកម្មឱ្យទាន់រដូវភ្លៀង។ ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែភ័យខ្លាចឆ្លងជំងឺកូវីដ១៩ និងអនុវត្តតាមគោលការណ៍ណែនាំ របស់ក្រសួងសុខាភិបាលជានិច្ច។ ចំណែកឯ ច្រករបៀងព្រំដែននៅតំបន់នោះ កម្រឃើញពលរដ្ឋវៀតណាម និងពលរដ្ឋខ្មែរ ធ្វើដំណើរចេញចូលណាស់៖ «ដើររកអីតាមស្រែ ដើររកកណ្តុរដើម្បីយកទៅលក់ គាត់រកកណ្តុរ រកត្រីលក់ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគាត់ រកលៀសទៀត។ តាំងពីខែ ២ ខែ ៣ និងខែ ៤ ដូចអត់ដែលឃើញវៀតណាមចេញចូលទេ»។
រីឯពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់ព្រំដែនក្នុងស្រុកមេមត់ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ គឺលោក សន មាង បារម្ភថា លោកពិបាករកកម្លាំងកម្មករ ដើម្បីប្រមូលផលម្រេចនៅឆ្នាំនេះ ព្រោះកម្មករភាគច្រើនមកពីខេត្តឆ្ងាយៗ។ លោកសង្កេតឃើញថា ក្នុងពេលផ្ទុះជំងឺកូវីដ១៩ អ្នកភូមិត្អូញត្អែរថា ប៉ូលិសចរាចរផាកពិន័យតាមដងផ្លូវញឹកញាប់ នៅគ្រាដែលពួកគេកំពុងមានជីវភាពខ្វះខាតខ្លាំង៖ «ដាំដំណាំម្រេចត្រូវការកម្លាំងពលកម្ម ដល់ខែប្រមូលផល វាខ្វះកម្លាំងពលកម្ម។ និយាយទៅជំងឺកូវីដ១៩ ខ្លាចប៉ូលិស ជាងខ្លាចជំងឺហ្នឹងទៀត ដោយសារជីវភាពពលរដ្ឋខ្វះខាត ត្រូវការក្រពះជាងខ្លាចជំងឺហ្នឹងហ្មង»។
អាស៊ីសេរីបានព្យាយាមទាក់ទង អភិបាលខេត្តត្បូងឃ្មុំ លោក ជាម ច័ន្ទសោភ័ណ ប៉ុន្តែជំនួយការរបស់លោក បានលើកទូរស័ព្ទជំនួសលោកហើយសន្យាថា នឹងឆ្លើយសំណួរអាស៊ីសេរីនៅថ្ងៃបន្ទាប់ ព្រោះអភិបាលខេត្តកំពុងជាប់រវល់ប្រជុំ។
ជុំវិញរឿងនេះដែរ ប្រធានស្តីទីគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ លោក សម រង្ស៊ី បានថ្លែងតាមហ្វេសប៊ុក (Facebook) ថ្មីៗនេះ ដោយរិះគន់វិធានការបិទខ្ទប់រាជធានីភ្នំពេញ និងក្រុងតាខ្មៅដែលដាក់ចេញដោយរបបលោក ហ៊ុន សែន។ លោកបានអំពាវនាវឱ្យពលរដ្ឋណាត់គ្នាចេញប្រកបមុខរបររកស៊ីឡើងវិញ ព្រោះប្រសិនបើពលរដ្ឋនាំគ្នាអនុវត្តបម្រាមបិទខ្ទប់តទៅទៀត នឹងប្រឈមការស្លាប់ ដោយសារគ្មានអាហារបរិភោគ។ លោកក៏ស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលអនុញ្ញាតឱ្យពលរដ្ឋអាចវិលត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតដើម្បីអាចបង្កបង្កើនផល និងអាចរកម្ហូបអាហារដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតបាន ជាជាងស្លាប់ដោយអត់បាយនៅភ្នំពេញ។
អ្នកភូមិបន្ថែមថា ក្នុងពេលជំងឺកូវីដ១៩ រីករាលដាលខ្លាំងចូលសហគមន៍ ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ ២០ កុម្ភៈ ទំនិញស្ទើរគ្រប់ប្រភេទ ហក់ឡើងថ្លៃខ្ពស់រួមមាន សាំង ប្រេងម៉ាស៊ូត និង គ្រឿងឧបភោគ បរិភោគជាដើម។ ប៉ុន្តែកសិផល ដែលអ្នកភូមិដាំដុះបានដូចជា ដំឡូង ផ្លែស្វាយ និងគ្រាប់ចន្ទីជាដើម បែរជាចុះថោកខ្លាំងទៅវិញ។ ពលរដ្ឋរស់នៅតំបន់ព្រំដែន អំពាវនាវឱ្យអាជ្ញាធរអន្តរាគមន៍ ដោះស្រាយបញ្ហានេះ ដើម្បីសម្រាលការលំបាករបស់ពួកគេ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។