ជំងឺ​រលាក​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ (B) ដែល​ឈាន​ទៅ​មាន​ជំងឺ​ក្រិន​ថ្លើម​និង​មហារីក​ថ្លើម

0:00 / 0:00

ជំងឺ​រលាក​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ (B) ពុំ​មែន​ជា​ជំងឺ​តំណ​ពូជ​នោះ​ទេ គឺ​ជា​ប្រភេទ​ជំងឺ​ឆ្លង។ អ្នក​មាន​ជំងឺ​នេះ​អាច​ព្យាបាល​ឲ្យ​ជា​សះស្បើយ​បាន ប៉ុន្តែ​បើ​សិន​ជា​មិន​បាន​ព្យាបាល​ឲ្យ​បាន​ទាន់​ពេល និង​ត្រឹមត្រូវ​ទេ​នោះ នឹង​មាន​វិបាក​ជាច្រើន​ដែល​កើត​ចេញ​ពី​ជំងឺ​នេះ ដែល​នឹង​បង្ក​ឲ្យ​មាន​គ្រោះថ្នាក់​ដល់​អាយុ​ជីវិត។

ក្រៅ​អំពី​ការ​ព្យាបាល​ជំងឺ​នេះ ក៏​មាន​វិធី​បង្ការ​សម្រាប់​អ្នក​មិន​ទាន់​កើត​មាន​ជំងឺ​រលាក​ថ្លើម​នេះ​ដែរ។

បើ​សិន​ជា​លោក​អ្នក​ព្យាបាល​ជំងឺ​រលាក​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ (B) មិន​បាន​ទាន់​ពេលវេលា និង​ត្រឹមត្រូវ​ទេ​នោះ នឹង​អាច​វិវឌ្ឍន៍​ទៅ​មាន​ជា​ជំងឺ​ក្រិន​ថ្លើម និង​ជំងឺ​មហារីក​ថ្លើម​បាន។

នាយក​គ្លីនិក​វឌ្ឍនៈ​វិជ្ជា លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត ភៀវ សូរ៉ែន ផ្ដល់​និយម​ន័យ​ថា ជំងឺ​រលាក​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ (B) គឺ​បង្ក​ដោយ​មេរោគ​វីរុស​ប្រភេទ​បេ (B) ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​កោសិកា​ថ្លើម​មាន​របួស និង​រលាក។ លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត​ឲ្យ​ដឹង​ថា វីរុស​ប្រភេទ​បេ វា​ជា​វីរុស​ស្ងាត់ស្ងៀម ដែល​អាច​រស់នៅ​ខាង​ក្រៅ​ខ្លួន​មនុស្ស​បាន​ដល់​ជាង​មួយ​សប្ដាហ៍ ហើយ​អាច​មាន​អត្រា​ចម្លង​ខ្ពស់​ជាង​មេរោគ​អេដស៍​ដល់​ទៅ ១០០​ដង។

មូលហេតុ​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​ជំងឺ​នេះ គឺ​ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ការ​ចម្លង​មេរោគ មាន​ដូចជា៖

  • ការ​ចម្លង​មេរោគ​តាម​រយៈ​ឈាម គឺ​ការ​ឆ្លង​តាម​ការ​រួម​ភេទ

  • ការ​ចម្លង​ពី​ម្ដាយ​ទៅ​កូន​នៅ​ពេល​សម្រាល

  • ការ​ប្រើប្រាស់​សឺរ៉ាំង​ម្ជុល​រួម​គ្នា

  • ប្រដាប់​ចាក់​សាក់

  • ប្រដាប់​ចោះ​ត្រចៀក

  • ឧបករណ៍​សម្ភារ​ពេទ្យ​ដែល​មិន​បាន​សម្លាប់​មេរោគ

  • កន្ត្រៃ​កាត់​សាច់​ក្រចក​នារីៗ​នៅ​ពេល​ប្រើប្រាស់​ដោយ​មិន​បាន​សម្អាត​ត្រឹមត្រូវ

  • ការ​ប្រើ​ឡាម​កោរ​ពុក​មាត់​រួម​គ្នា

  • និង​ការ​ប្រើ​ច្រាស​ដុស​ធ្មេញ​រួម​គ្នា ជាដើម ប៉ុន្តែ​ការ​រស់នៅ​ជុំ​គ្នា ហូប​ចុក​ដោយ​ប្រើប្រាស់​ចាន​កែវ​រួម​គ្នា ការ​ឱប​ថើប ប៉ះ​ដៃ និង​និយាយ​គ្នា មិន​ឆ្លង​នោះ​ទេ។

មេរោគ​រលាក​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ​នេះ មាន​ភាព​ខ្លាំង​អាច​រស់នៅ​ក្នុង​លំហ​បរិយាកាស​បាន​ដល់​ទៅ ១​សប្ដាហ៍​ទើប​ងាប់។ ដូច្នេះ សម្រាប់​នារីៗ​ដែល​និយម​ទៅ​កាត់​សម្អាត​សាច់​ក្រចក​នៅ​តាម​ហាង តូប ឬ​មជ្ឈមណ្ឌល​កែ​សម្ផស្ស​នានា ដោយ​គេ​មិន​បាន​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ជូត​សម្អាត និង​សម្លាប់​មេរោគ​លើ​ឧបករណ៍​សម្ភារ​ប្រើប្រាស់​ត្រឹមត្រូវ​នោះ ប្រឈម​នឹង​ការ​ឆ្លង​ជំងឺ​នេះ​ខ្លាំង​ណាស់៖ « អា​កន្ត្រៃ​អី​គាត់​កាត់​ហ្នឹង គាត់​អត់​បាន​សម្អាត គាត់​អត់​បាន​សម្លាប់​មេរោគ​បាន​ល្អ​ទេ។ គាត់​យក​ទៅ​កាត់​ម្នាក់​ទៀត​ទៅ អាច​មេរោគ​ហ្នឹង​ឆ្លង​ទៅ​ម្នាក់​ទៀត​ទៅ បើ​សិន​ជា​ម្នាក់​នោះ​មាន​ដាច់​រលាត់​ដែរ។ បើ​សិន​ជា​យើង​ប្រើ​អាល់កុល​ជូត​ទៅ​ប៉ះ​ចំ​មេរោគ​ហ្នឹង វា​ដាច់​ទៅ​បាត់​ទៅ គឺ​យើង​ត្រូវ​ប្រាកដ​ថា​បាន​សម្អាត​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ ព្រោះ​ជួន​ទៅ​កន្លែង​គាត់​កែ​សម្ផស្ស​អ៊ីចឹងៗ គាប់​ជួន​មាន​ភ្ញៀវ​ច្រើន​គាត់​ជូត​ឃ្វាចៗ​ទៅ​អត់​ចំ​កន្លែង​ប្រឡាក់​ហ្នឹង​ទេ។ វា​នៅ​តែ​មាន​កត្តា​ប្រឈម​ជំងឺ​ឆ្លង។ វិធី​ដែល​ល្អ​បំផុត គឺ​គេ​យក​ទៅ​ដាក់​ម៉ាស៊ីន​បើក​សីតុណ្ហភាព​ប៉ុន្មាន​រយ​ដឺក្រេ​ទៅ​បាន​ប្រាកដ​ថា​វា​ងាប់ »

លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត ភៀវ សូរ៉ែន បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា នៅ​ពេល​ឆ្លង​មេរោគ​រលាក​ថ្លើម​បេ ដំបូងៗ​គឺ ៧០% ពុំ​មាន​រោគ​សញ្ញា​ស្ដែង​ចេញ​អ្វី​ទាំងអស់​ឲ្យ​លោក​អ្នក​ដឹង​នោះ​ទេ ៣០% ដែល​អាច​ចេញ​អាការ​ឲ្យ​អ្នក​ជំងឺ​ដឹង​មាន​ដូចជា ក្ដៅ​ខ្លួន អស់​កម្លាំង បាត់​ចំណង់​អាហារ ឈឺ​ពោះ ទឹក​នោម​មាន​ពណ៌​លឿន​ចាស់ ចុក​រោយ​ដៃ​ជើង និង​ករណី​ខ្លះ​ភ្នែក​ឡើង​លឿង ឬ​ស្បែក​ឡើង​ពណ៌​លឿង​តែ​ម្ដង ប៉ុន្តែ​មិន​អាច​កំណត់​ឲ្យ​តែ​មាន​អាការ​បែប​នេះ ១០០% ថា​មាន​ជំងឺ​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ​នោះ​ឡើយ គឺ​មាន​តែ​ការ​ធ្វើ​តេស្ដ​ឈាម​មួយ​មុខ​គត់ ដែល​អាច​បញ្ជាក់​ថា​មាន​ជំងឺ​នេះ​ពិត​ប្រាកដ៖ « មាន​តែ​ធ្វើ​តេស្ដ មាន​តែ​ជោះ​ឈាម​ទេ​ដែល​អាច​បញ្ជាក់ ពីព្រោះ​ជំងឺ​ថ្លើម ព្រោះ​រលាក​ថ្លើម​វា​មាន​ច្រើន។ វា​មាន​ប្រភេទ​អា បេ ប្រភេទ​សេ ឬ​មួយ​រលាក​ដោយសារ​ជាតិ​អាល់កុល ដោយ​ជាតិ​គីមី ឬ​មួយ​ជាតិ​ពុល​ផ្សេងៗ ក៏​វា​អាច​ស្ដែង​រោគ​សញ្ញា​ស្រដៀង​គ្នាៗ​អ៊ីចឹង​ដែរ។ ដើម្បី​បញ្ជាក់​ថា​យើង​មាន​រោគ​សញ្ញា​ហ្នឹង រលាក​ប្រភេទ​ណា​មួយ​យើង​ជោះ​ឈាម​ទៅ​បាន​អាច​ដឹង​ច្បាស់​បាន »

លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត​អះអាង​ថា អាការ​អាច​ឃើញ​នៅ​ពេល​ឆ្លង​មេរោគ​នេះ​ពី ៣​ខែ​ទៅ ៦​ខែ។ បើ​សិន​ជា​លោក​អ្នក​សង្ស័យ​នឹង​មាន​អាការ​បែប​នេះ គ្រូពេទ្យ​បាន​ផ្ដល់​ឱវាទ​ថា ឲ្យ​ប្រញាប់​ទៅ​ជួប​វេជ្ជបណ្ឌិត​ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​ពិនិត្យ​មើល​ទៅ​លើ​ស្ថានភាព​មេរោគ មុខងារ​ថ្លើម កម្រិត​រលាក និង​ការ​ប្រឈម​មុខ​នឹង​ការ​វិវឌ្ឍន៍​ផ្សេងៗ។ គ្រូពេទ្យ​នឹង​កំណត់​នីតិវិធី​នៃ​ការ​ព្យាបាល​ទៅ​តាម​លទ្ធផល​នៃ​ការ​ពិនិត្យ ដោយ​ការ​ផ្ដល់​ឱសថ ហើយ​បើ​ធ្ងន់ធ្ងរ​នឹង​ឈាន​រហូត​ដល់​ការ​ប្ដូរ​ថ្លើម​ក៏​មាន នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​មិន​ទាន់​មាន​ទេ ប៉ុន្តែ​នៅ​ប្រទេស​ផ្សេងៗ​ដូចជា​សហរដ្ឋ​អាមេរិក ដោយសារ​បច្ចេកវិទ្យា​ទំនើប គឺ​គេ​អាច​ប្ដូរ​បាន៖ « បើ​សិន​ជា​យើង​វិវឌ្ឍន៍​ទៅ​ដល់​ដំណាក់កាល​ក្រិន​ថ្លើម​ហើយ មាន​ន័យ​ថា​ដំណាក់កាល​ធ្ងន់​ចុង​ក្រោយ​ហើយ មាន​ន័យ​ថា​សាច់​នោះ​វា​ខូច។ គ្រាន់​ថា​វា​ក្រិន​វា​ចែក​ជា​ក្រិន​ដំណាក់កាល​ស្រាល និង​ក្រិន​ដំណាក់កាល​ចុង​ក្រោយ បើ​សិន​ជា​ដំណាក់កាល​ចុង​ក្រោយ ទោះ​ព្យាបាល​យ៉ាង​ម៉េច​ក៏​មិន​អាច​ត្រឡប់​មក​វិញ​បាន​ដែរ គ្រាន់​តែ​ថា​ថ្នាំ​អាច​ទប់​មួយ​រយៈៗ »

ទាក់ទង​ទៅ​នឹង​ជំងឺ​ថ្លើម​នេះ សិក្ខាសាលា​កម្ពុជា-ជប៉ុន លើក​ទី​២ ស្តី​អំពី “បច្ចេកទេស​អង់ដូស្កូ​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​រោគ​វិនិច្ឆ័យ និង​ព្យាបាល​ជំងឺ​មហារីក​ប្រព័ន្ធ​រំលាយ​អាហារ និង​ថ្លើម” រៀបចំ​ដោយ​មន្ទីរពេទ្យ​កាល់ម៉ែត កាល​ពី​ខែ​កុម្ភៈ ក្រោម​កិច្ច​សហការ​ពី​សាកលវិទ្យាល័យ​ណាហ្គោយ៉ា (Nagoya University) នៃ​ប្រទេស​ជប៉ុន បាន​បង្ហាញ​ថា ជំងឺ​មហារីក​ប្រព័ន្ធ​រំលាយ​អាហារ និង​ថ្លើម គឺ​ជា​ជំងឺ​មហារីក​ដែល​កើត​មាន​ជា​ញឹកញាប់​នៅ​លើ​ប្រជាជន​កម្ពុជា។ ស្ថិតិ​ចុង​ក្រោយ​ពី​អង្គការ​សុខភាព​ពិភពលោក​នៅ​ឆ្នាំ​២០១២ បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​ឃើញ​ថា ប្រជាជន​កម្ពុជា ជាពិសេស​បុរស​មាន​អត្រា​កើត និង​ស្លាប់​ដោយសារ​ជំងឺ​មហារីក​ថ្លើម​ខ្ពស់​ជាង​គេ​បំផុត​នៅ​ក្នុង​តំបន់​អាស៊ី​អាគ្នេយ៍ ដោយ​មាន​ចំនួន​អ្នក​កើត​ប្រហែល​ជាង ២.២០០​ករណី​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ ក្នុង​នោះ​ជាង ៩៥% នៃ​អ្នក​ជំងឺ​បាន​ទទួល​មរណភាព (គិត​ជា​ចំនួន​សរុប​ជាង ២.១០០​ករណី​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ)។

លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត ភៀវ សូរ៉ែន បញ្ជាក់​បន្ថែម​ដូច្នេះ៖ « ចំពោះ​មេរោគ​រលាក​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ និង​ប្រភេទ​សេ នោះ វា​ខុស​គ្នា​ត្រង់​មេរោគ​ហ្នឹង ភាព​ធ្ងន់ធ្ងរ​របស់​វា​ប្រហាក់ប្រហែល​គ្នា។ វា​អាច​បង្ក​ឲ្យ​ថ្លើម​យើង​វិវឌ្ឍន៍​ទៅ​ជា​មហារីក និង​ទៅ​ជា​ក្រិន​ថ្លើម​បាន​ដូច​គ្នា គ្រាន់​តែ​ថា​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​នៅ​អាស៊ី​យើង​នេះ អត្រា​មេរោគ​រលាក​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ មាន​ខ្ពស់​ជាង​គេ ហើយ​អត្រា​មេរោគ​រលាក​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ ដែល​បង្ក​ឲ្យ​ទៅ​ជា​ជំងឺ​មហារីក​ថ្លើម​ខ្ពស់​ជាង​នៅ​អឺរ៉ុប និង​អាមេរិក ហើយ​បើ​នៅ​អឺរ៉ុប និង​សហរដ្ឋ​អាមេរិក យើង​ឃើញ​ជំងឺ​រលាក​ថ្លើម​សេ​ខ្ពស់​ជាង​ប្រភេទ​បេ​វិញ »

ពាក់ព័ន្ធ​នឹង​ជំងឺ​រលាក​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ​នេះ គ្រូពេទ្យ​បាន​ផ្ដល់​ឱវាទ​មួយ​ចំនួន។ ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា វិធានការ​ការពារ​ដ៏​ល្អ​បំផុត​សម្រាប់​អ្នក​ដែល​ពុំ​ទាន់​កើត​មាន​ជំងឺ​ថ្លើម​ប្រភេទ​បេ​នេះ លោក​អ្នក​អាច​ការពារ​ដោយ​ការ​ចាក់​ថ្នាំ​បង្ការ​ដែល​គេ​អាច​ចាក់​បាន​ចាប់​តាំង​ពី​កូន​ក្មេង រហូត​ដល់​មនុស្ស​ចាស់ ហើយ​សូម​លោក​អ្នក​ចាក់​ឲ្យ​បាន​គ្រប់​ចំនួន​កម្រិត ៣​ដង​តាម​ក្បួន​ខ្នាត​ពេទ្យ ដែល​មុន​ចាក់​ថ្នាំ​បង្ការ​គឺ​ត្រូវ​ធ្វើ​តេស្ដ​ឈាម​ជា​មុន។

ចំណែក​អ្នក​ដែល​មាន​ជំងឺ​ថ្លើម​នេះ​រួច​ហើយ គាត់​ត្រូវ​ទៅ​ជួប​វេជ្ជបណ្ឌិត​ឲ្យ​បាន​ត្រឹមត្រូវ ដើម្បី​ពិនិត្យ​មើល​អំពី​ស្ថានភាព​ជំងឺ ដើម្បី​រៀបចំ​ការ​ព្យាបាល​ឲ្យ​ទាន់​ពេលវេលា កុំ​ទុក​ឲ្យ​ជំងឺ​នេះ​វិវឌ្ឍន៍​ចេញ​រោគ​សញ្ញា​ធ្ងន់ៗ ដែល​វា​អាច​ហួស​ពេល​វិវឌ្ឍន៍​រហូត​ដល់​ក្រិន​ថ្លើម ឬ​មាន​ដុំ​មហារីក​នៅ​លើ​សាច់​ថ្លើម​ហើយ ជា​ដំណាក់កាល​ចុង​ក្រោយ ពេល​នោះ​ហើយ​គឺ​អ្វីៗ​នឹង​ត្រូវ​ហួស​ពេល​មិន​អាច​ជួយ​សង្គ្រោះ​បាន​ទេ។

នាយក​គ្លីនិក​វឌ្ឍនៈ​វិជ្ជា លោក​វេជ្ជបណ្ឌិត ភៀវ សូរ៉ែន បាន​ផ្ដល់​អនុសាសន៍​ទៀត​ថា ការ​ហូប​ចុក​ដើម្បី​បំប៉ន​សុខភាព​ថ្លើម​ពុំ​មាន​អ្វី​ជាពិសេស​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ការ​ទទួល​ទាន​ផ្លែ​ឈើ បន្លែ ត្រី​សាច់ គឺ​ជា​ការ​ល្អ​បំផុត។ លោក​អ្នក​គួរ​ជៀសវាង​កុំ​សូវ​បរិភោគ​អាហារ​ណា​ដែល​មាន​ខ្លាញ់ ឬ​គ្រឿង​សមុទ្រ​ដែល​មាន​ប្រភេទ​ជាតិ​ប្រូតេអ៊ីន​ខ្ពស់ៗ រីឯ​ស្រា បារី និង​អាហារ​ផ្អាប់ ដូចជា​ផ្អក ប្រហុក ជាដើម ក៏​កុំ​សូវ​បរិភោគ​ច្រើន​ពេក​ដែរ ពីព្រោះ​បើ​កាលណា​លោក​អ្នក​ទទួល​ទាន​អាហារ​បែប​នេះ នាំ​ឲ្យ​ថ្លើម​ខំ​ប្រឹង​ធ្វើ​សំយោគ​ជាតិ​ផ្អែម​ដែល​ស្ដុក​ទុក​ក្នុង​ថ្លើម ឬ​និយាយ​ឲ្យ​សាមញ្ញ​ថា ថ្លើម​ខំ​ធ្វើ​ការ​ច្រើន គាប់​ជួន​បើ​ថ្លើម​កំពុង​រលាក ឬ​មាន​មេរោគ​ស្រាប់​ផង​នោះ ថ្លើម​នឹង​អាច​វិវឌ្ឍន៍​ទៅ​មិន​ល្អ​នោះ​ទេ៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖

ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។