បើសិនជាគេធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ភូមិមួយ នៅលើផ្លូវលំត្រង់ម្ដុំអូរសំអាត ឆ្ពោះទៅកាន់ពន្ធនាគារ ក្រុងព្រះសីហនុ គេនឹងឮសំឡេងចង្រិតយំទ្រហឹងចេញពីរោងមួយនៅក្បែរផ្លូវ។ នោះគឺជាកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមចង្រិតរបស់កសិករ គុយ ផេង។ លោក គុយ ផេង ដែលកំពុងឲ្យចំណី និងថែទាំចង្រិត មានប្រសាសន៍ថា កាលពីមុនលោកធ្លាប់ចិញ្ចឹមសត្វ ដូចជា មាន់ ទា តែមិនកាក់កបសោះ ព្រោះមាន់ទាឈឺច្រើន ជួនងាប់អស់ធ្វើឲ្យលោកខាតដើមយ៉ាងច្រើន។ ក្រោយមកលោកបានសម្រេចចិត្តងាកមកចិញ្ចឹមចង្រិតវិញម្ដង។ លោកថា របរចិញ្ចឹមចង្រិតនេះហាក់ដូចជា ស្រួលជាងចិញ្ចឹមមាន់ទា។
លោក គុយ ផេង៖ «ហើយចង្រិតបើខ្ញុំមើលទៅអត់មានអីផ្ដាសាយបក្សីដូចសត្វផ្សេងៗឆ្លងជំងឺទេ។ មិនងាយងាប់ទេ។ អ៊ីចឹងក៏ចាប់អារម្មណ៍ថា ដាក់ចិត្តចិញ្ចឹមចង្រិតទៅ»។
អស់រយៈពេលកន្លះឆ្នាំមកហើយដែល លោក គុយ ផេង ចាប់ផ្ដើមរបរចិញ្ចឹមចង្រិតនេះ ដោយបានរៀនចិញ្ចឹមតាមមិត្តភ័ក្ដិខ្លះ តាមកសិករផ្សេងទៀតដែលចិញ្ចឹមចង្រិតនៅខេត្តដទៃ។
លោកថា លោកចង់ប្រកបរបរធំដុំ ដូចជា សង់សណ្ឋាគារ ផ្ទះសំណាក់ ឬក៏បើកហាងអាហារដ្ឋានដែរ ព្រោះរបរនេះរកប្រាក់ចំណូលបានច្រើន នៅខេត្តព្រះសីហនុ ដែលជាតំបន់ទេសចរណ៍មួយដ៏ធំបន្ទាប់ពីខេត្តសៀមរាប។ ក៏ប៉ុន្តែលោកមិនមានទុនទេ មុខរបរនេះគេត្រូវការដើមទុនរាប់ម៉ឺន លានដុល្លារទើបទៅរួច។
ចំពោះលោកមានប្រាក់បន្តិចបន្តួច ដូច្នេះលោកបានជ្រើសយករបរចិញ្ចឹមចង្រិតនេះ ដោយរំពឹងថា ជាមុខរបរមួយរកប្រាក់ចំណូលប្រចាំគ្រួសារទៅអនាគតបានប្រសើរ។
លោក គុយ ផេង បញ្ជាក់ថាដំបូងឡើយ លោកចំណាយប្រាក់ប្រហែល ២ទៅ ៣ រយដុល្លារ ចិញ្ចឹម ចង្រិតសាកល្បង។ ជាបន្តបន្ទាប់គាត់ក៏បានបន្ថែមដើមទុនបន្តិចម្ដងៗ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ ដើមទុនសរុបរបស់គាត់ឡើងដល់ប្រហែល ៣.០០០ដុល្លារ គឺស្មើប្រហែល ១២លានរៀល។ ទុននេះគិតទាំងប្រាក់ចំណាយសង់រោងចិញ្ចឹមចង្រិត ដែលមានទទឹងប្រវែង ៦ម៉ែត្រ បណ្ដោយ ២៥ម៉ែត្រ មានចំនួនចង្រិតមានរាប់លានក្បាល។
លោកថា ក្នុងចំនួនទុនសរុបនោះ ក៏បានចំណាយលើការសាងសង់អាងចិញ្ចឹមចង្រិត ៤ ដែលអាងនីមួយៗមានទទឹងប្រវែងពីរម៉ែត្រកន្លះ បណ្ដោយប្រហែល ១២ម៉ែត្រ រួមទាំងទិញសម្ភារៈសម្រាប់ឆ្នៃធ្វើជាជម្រកឲ្យចង្រិតនៅ ដូចជាទិញសំបកត្រឡោកដូង ទិញស្នោសម្រាប់ដាក់ស៊ុតមាន់ទា ធ្វើជាជម្រកឲ្យចង្រិតនៅជាដើម។
ការចិញ្ចឹមចង្រិតងាយហុចផល និងផ្ដល់ប្រាក់ចំណេញបានទាន់ចិត្តយ៉ាងឆាប់រហ័ស។ លោក គុយ ផេង បញ្ជាក់ថា លោកចំណាយពេលចិញ្ចឹមចង្រិតតែ ៤០ថ្ងៃទេបានលក់ហើយ។ គឺគិតរយៈពេលតាំងពីថ្ងៃកូនចង្រិតញាស់ មកដល់ថ្ងៃចង្រិតធំល្មមលក់។
លោក គុយ ផេង៖ «អស់ប្រហែលជា ៣.០០០ដុល្លារទាំងរោងទាំងអីនឹងណាស់។ តែក្នុង ៣.០០០ក្នុង ៤០ថ្ងៃយើងរើសបានលុយបានហើយ បើខ្ញុំរើសអស់ ៤០ថ្ងៃក្នុង ៤អាងនឹងបានប្រហែលជា ២លានជាងចូល ៣លានរៀល»។
ចំពោះចំណីសម្រាប់ដាក់ឲ្យចង្រិតវិញ លោកថាជារបស់ងាយរក នៅក្បែរផ្ទះ ឬនៅក្នុងភូមិ។ លោកថាចង្រិតស៊ីចំណីរុក្ខជាតិពណ៌ខៀវ ដូចគោដែរគឺស៊ីស្មៅ ស្លឹកដំឡូង ដើមចេក កាកដូង កន្ទក់ជាដើម។
លោកថា មុខរបរនេះ គឺជាការងារមួយដែលផ្ដល់ឲ្យលោកមានការងារធ្វើដោយខ្លួនឯង ហើយផ្ដល់ប្រាក់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃបានប្រសើរជាងទៅធ្វើការងារចំណាកស្រុកឆ្ងាយពីផ្ទះ ហើយជាងនេះទៅទៀត ការងារនេះប្រសើរជាងកម្មករសំណង់ដែលធ្វើការហាលថ្ងៃហាលភ្លៀង ប្រឈមគ្រោះថ្នាក់ច្រើន។
លោក គុយ ផេង៖ «បើថាប្រៀបដូចខ្ញុំធ្វើ ៤អាងនឹង បើមានខ្ញុំម្នាក់ឯងមើលចង្រិតគិតប្រាក់ចំណូល ថាគិតថា ខែជាថ្ងៃវិញក្នុងមួយថ្ងៃខ្ញុំដើរជិះម៉ូតូបេះបន្លែកាប់ដើមចេកកំប៉ិកកំប៉ុកនាយអាយចំណូលខ្ញុំប្រហែល ៥ទៅ ៦ម៉ឺនក្នុងមួយថ្ងៃ សម្រាប់ខ្ញុំម្នាក់»។
ក្រុងព្រះសីហនុជាក្រុងទេសចរណ៍មួយ សម្បូរទៅសណ្ឋាគារ ភោជនីយដ្ឋាន និងរង្គសាល។ គេសង្កេតឃើញថា ក្រៅពីម្ហូបសមុទ្រ ភ្ញៀវនិយមទទួលទានចង្រិត ឬជាគ្រឿងក្លែម។ ភ្ញៀវខ្លះបញ្ជាក់ថា ពួកគេចូលចិត្តទទួលទានចង្រិត ព្រោះចង្រិតមានតម្លៃថោកជាងម្ហូបសមុទ្រ ហើយម្យ៉ាងវិញទៀត ចង្រិតមិនមានផ្ទុកសារជាតិកូលេសតូរ៉ល (Cholesterol) ដូចគ្រឿងសមុទ្រ ដែលនាំឲ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាពទៅអនាគតទៀតផង។
ម្ចាស់ភោជនីយដ្ឋាននានា រួមទាំងអ្នកលក់គ្រឿងក្លែមផ្សាររាត្រីនៅតោ ២ក្បែរអូរឈើទាល ត្អូញត្អែរថា សព្វថ្ងៃសេចក្ដីត្រូវការទីផ្សារចង្រិតនៅក្នុងខេត្តព្រះសីហនុកំពុងត្រូវការខ្លាំង ចំណែកការផ្គត់ផ្គង់ ចង្រិតលើទីផ្សារនៅមានកម្រិត។ ហើយប៉ុន្មានថ្ងៃកន្លងមកនេះពួកគាត់មិនមានចង្រិតលក់ទេ ៖ «ភ្ញៀវគេរកច្រើនដែរម្ដុំនេះគេចូលចិត្តចង្រិត។ ចង្រិតអត់អត់ផង អត់មានបីថ្ងៃហើយ។ វាមិនមែនថាអត់ដាច់ទេ ដូចថាអត់មានថាបីបួនថ្ងៃទៀតបានមាន»។
ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងតម្រូវការទីផ្សារចង្រិតនៅក្រុងព្រះសីហនុនេះ លោក គុយ ផេង អះអាងថា លោកមានគម្រោងពង្រីកកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមចង្រិតរបស់លោកឲ្យបាន ២០អាងនៅពេលឆាប់ខាងមុខនេះ៕
កំណត់ចំណាំ៖ ចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណាដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃតែប៉ុណ្ណោះ។