អ្នកនេសាទជុំវិញបឹងទន្លេសាបតវ៉ាពីការកំណត់ឧបករណ៍នេសាទ
2010.08.12
ប្រជានេសាទនៅឃុំផាត់សណ្ដាយ ស្រុកកំពង់ស្វាយ ខេត្តកំពង់ធំ លោក សូ ពែក ថ្លែងថា ការកំណត់ឲ្យប្រើប្រាស់ឧបករណ៍នេសាទលក្ខណៈគ្រួសារដែលបានចែងក្នុងសេចក្ដីព្រាងរបស់រដ្ឋបាលជលផល បានធ្វើឲ្យអ្នកភូមិជួបការលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះពួកគាត់មិនអាចរកត្រីបានគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃនោះឡើយ។
លោក សូ ពែក បានបញ្ជាក់ថា ៖ «...តាំងពីដូនតាខ្ញុំមក ទោះបីជារដូវបិទនេសាទ ក៏គេនៅតែឲ្យរកដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសារដែរ។ ដល់មកឥឡូវ ច្បាប់គេតឹងតែងពេក ធ្វើឲ្យជីវភាពប្រជាពលរដ្ឋជួបការលំបាកខ្លាំង...»។
ប្រធានសហគមន៍នេសាទភូមិក្បាលតោល ឃុំកោះជីវាំង ស្រុកឯកភ្នំ ខេត្តបាត់ដំបង លោក ខ្វាន់ ធីយ៉ា មានប្រសាសន៍ថា ការប្រែប្រួលអាកាសធាតុបណ្ដាលឲ្យទឹកឡើង និងស្រកខុសប្រក្រតី ការកំណត់ឲ្យប្រើឧបករណ៍នេសាទលក្ខណៈគ្រួសាររឹតត្បិត គួបផ្សំនឹងការគាបសង្កត់ពីថៅកែឡូត៍នេសាទ បណ្ដាលឲ្យប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិជួបការខ្វះខាតធ្ងន់ធ្ងរក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
លោក ខ្វាន់ ធីយ៉ា បានឲ្យដឹងថា ៖ «...បើសិនជាប្រិតប្រៀងពេកនោះ ប្រជានេសាទមុខជាងាប់អស់ហើយ អ្នកដែលដុនដាបនោះ គ្នាគ្មានស្រូវជង្រុកទេ... ហើយបើសិនជាយកច្បាប់តាំងពីឆ្នាំ១៩៩៧ មកអនុវត្តនោះ ទៅមិនរួចទេ...»។
មានឧបករណ៍ចំនួន ៥៧ប្រភេទ ត្រូវបានចែងក្នុងសេចក្ដីព្រាង ស្ដីពីការកំណត់ឲ្យប្រើឧបករណ៍នេសាទក្នុងដែននេសាទទឹកសាបជាលក្ខណៈគ្រួសារ។ ប្រជានេសាទបានប្រតិកម្មចំពោះខ្នាត និងចំនួនឧបករណ៍ដែលរដ្ឋបាលជលផលបានកំណត់ឲ្យប្រើ។ ឧទាហរណ៍ មង ឲ្យប្រើបណ្ដោយតិចជាង ១០ម៉ែត្រ, លប សៃយ៉ឺន ឬទ្រូ ឲ្យប្រើកម្ពស់តិចជាង ៨តឹក និងបន្ទាត់ផ្ចិតតិចជាង ៣តឹក ថាមិនអាចរកត្រីបានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីចិញ្ចឹមគ្រួសារបាននោះឡើយ។
ជំទប់ទី១ ឃុំឆ្នុកទ្រូ ស្រុកបរិបូណ៌ ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង លោក សុខ សៀម មានប្រសាសន៍ថា ការកំណត់ឧបករណ៍នេសាទលក្ខណៈគ្រួសារ ដែលបានចែងក្នុងសេចក្ដីព្រាងរបស់រដ្ឋបាលជលផល ធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិមួយចំនួនក្នុងឃុំ ជួបការលំបាកក្នុងជីវភាព ព្រោះប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះរស់រំពឹងតែលើផលនេសាទ។
លោក សុខ សៀម បានអះអាងថា ៖ «...ខ្ញុំចង់និយាយផងដែរចំពោះច្បាប់ជលផល ដែលបានចែងឲ្យមងមានប្រវែងតែ ១០ម៉ែត្រនេះ ខ្ញុំនិយាយតែមងទេណា៎! គាត់មិនអាចរកទទួលទានបានទេ។អ៊ីចឹងតាមខ្ញុំ ដើម្បីទប់ស្កាត់បទល្មើសនេសាទ គេគួរតែបង្កើតនូវឧបករណ៍ទំហំប៉ុណ្ណា ដែលគាត់អាចរស់ទៅបាន ឲ្យមាននៅក្នុងច្បាប់»។
ប្រធានរដ្ឋបាលជលផល លោក ណៅ ធួក ពន្យល់ចំពោះបញ្ហាខាងលើនេះថា ការកំណត់នេះគឺក្នុងគោលដៅអភិរក្សធនធានមច្ឆាជាតិឲ្យមាននិរន្តរភាព ៖ «...បើមានមេត្រី ទើបវាមានកូនត្រី! បើយើងចាប់មេអស់នោះ បានអី? មានត្រីសំបូរទៀត! អស់ត្រីទៅ គេគ្មានបន្ទោស NGO បន្ទោសអ្នកណាទេ គេបន្ទោសតែជលផលហ្នឹង!»។
លោក ណៅ ធួក មានប្រសាសន៍បន្តថា អាជ្ញាធរដែនដីគឺជាអ្នកទទួលបន្ទុកដោះស្រាយបញ្ហានេះ ចៀសវាងការដាក់បន្ទុកបន្ថែម ដែលធ្វើឲ្យវិនាសពូជត្រីក្នុងបឹងទន្លេសាប។
យ៉ាងណាក៏ដោយ មេឃុំផាត់សណ្ដាយ លោក ហេង មនោ មានប្រសាសន៍ថា អាជ្ញាធរជំនាញមានបំណងចង់រក្សានិរន្តរភាពមច្ឆាជាតិ តែក៏គួរគិតដល់ជីវភាពប្រជាពលរដ្ឋផងដែរ ទើបប្រសើរ៕