ជំនន់ទឹកភ្លៀងនៅតាមបណ្ដាខេត្តចាប់ផ្ដើមស្រកចុះបណ្ដើរៗ ហើយ នៅសល់តែខេត្តបន្ទាយមានជ័យដែលប្រឈមការជន់លិចយូរជាងគេ។ អាជ្ញាធរថា ទឹកជំនន់ឆ្នាំនេះ តូចជាងឆ្នាំមុន និងមិនសូវប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរដល់ផលដំណាំរបស់កសិករនោះទេ។ ទន្ទឹមគ្នានេះសង្គមស៊ីវិលជំរុញឲ្យរដ្ឋាភិបាលបញ្ឈប់ការលុបបឹង និងត្រៀមស្ដារប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ដើម្បីរក្សាទឹកទុកឲ្យពលរដ្ឋធ្វើស្រែប្រាំងបន្ត។
ការថមថយធ្លាក់ភ្លៀង នៅរយៈពេលប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយនេះ ធ្វើឲ្យទឹកស្រកចុះច្រើន ពិសេសនៅខេត្តចំនួន៤ ដែលធ្លាប់ប្រកាសអាសន្នថ្មីៗ នេះ គឺខេត្តឧត្តរមានជ័យ ពោធិ៍សាត់ រតនគិរី និងមណ្ឌលគិរី ទឹកបានស្រកចុះវិញហើយ។
អ្នកនាំពាក្យគណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយលោក ឃុន សុខា ប្រាប់អាស៊ីសេរីថា គិតត្រឹមថ្ងៃទី១៩ តុលា នៅសល់តែខេត្តបន្ទាយមានជ័យតែមួយគត់ ដែលទឹកមិនទាន់ស្រកចុះខ្លាំងដូចខេត្តផ្សេងៗ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើគ្មានភ្លៀងធ្លាក់បន្ថែម លោកយល់ថា នៅប៉ុន្មានថ្ងៃខាងមុខទៀត ទឹកជន់នៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យនឹងស្រកវិញហើយ។ លោក ឃុន សុខា ឲ្យដឹងថាស្ថានភាពទឹកជន់ឆ្នាំនេះ តូចជាងឆ្នាំមុនៗ ហើយផលដំណាំដែលខូចខាត ចំនួនអ្នកស្លាប់ អ្នករបួស និងអ្នកត្រូវជម្លៀសរកទីទួលសុវត្ថិភាពក៏តិចជាងឆ្នាំមុនដែរ៖ « ទឹកជំនន់ គឺបើប្រៀបនឹងឆ្នាំ២០២០ មានសភាពធូរស្រាលជាងឆ្នាំ២០២០ ដោយសារតែកាលពីឆ្នាំ២០២០ គឺកម្រិតទឹកភ្លៀងធ្លាក់ច្រើន ហើយបន្តបន្ទាប់គ្នា ហើយបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ច្រើនខេត្ត រហូតដល់ទៅប្រមាណជាង ១១ខេត្ត។ ប៉ុន្តែឆ្នាំនេះ គឺរងផលប៉ះពាល់ចំនួនខេត្តតិចទេ ហើយខេត្តហ្នឹងក៏រងផលប៉ះពាល់តិចជាងឆ្នាំមុនដែរ។ »
គណៈកម្មាធិការជាតិគ្រប់គ្រងគ្រោះមហន្តរាយ មិនទាន់ចេញផ្សាយរបាយការណ៍ទឹកជំនន់នៅឆ្នាំនេះទេ។ ប៉ុន្តែតាមបណ្ដាខេត្តមួយចំនួនដែលរងការជន់លិចខ្លាំង បង្ហាញថាថ្វីត្បិតតែឆ្នាំនេះទឹកតូចជាងឆ្នាំមុន នឹងឆាប់ស្រកជាងឆ្នាំមុន ប៉ុន្តែផលប៉ះពាល់លើផ្ទះសម្បែង និងការខូចខាតស្រូវស្រែ ផលដំណាំ ក៏មានទំហំធំគ្រាន់បើដែរ។
ជាក់ស្ដែងនៅខេត្តបាត់ដំបង គ្រាន់តែជំនន់ទឹកភ្លៀងហក់ឡើង ៣ថ្ងៃជាប់គ្នា ពីថ្ងៃទី១៥ ដល់ថ្ងៃទី១៧ តុលា បណ្ដាលឱ្យជន់លិចស្រុក និងក្រុងចំនួន១៤ បណ្ដាលឲ្យប៉ះពាល់ផ្ទះប្រជាពលរដ្ឋ ២.៤០០ខ្នង ដំណាំស្រូវ និងដំណាំផ្សេងទៀត ១.៥០០ហិកតារ និងបណ្ដាលឲ្យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធមួយចំនួនទៀត ដូចជាផ្លូវលំ ផ្លូវកៅស៊ូ ត្រូវជន់លិចខូច។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី សារព័ត៌មានក្នុងស្រុក (Freshnews) ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃទី១៩ តុលាថា ទឹកនៅតែបន្តហក់ឡើងខ្ពស់នៅខេត្តស្ទឹងត្រែង ដោយសារការភ្លៀងធ្លាក់។ ក្នុងនោះទឹកនៅទន្លេមេគង្គ ទន្លេសេសាន ទន្លេសេកុង និងទន្លេស្រែពក ក៏ហក់ឡើងដែរ។
ចំណែកស្ថានភាពទឹកនៅខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ក៏នៅទ្រឹងមិនស្រកដែរ។ កសិករម្នាក់ នៅស្រុកមង្គលបូរី ខេត្តបន្ទាយមានជ័យលោក វ៉ាន់ ស៊ុយអ៊ីវ ឲ្យដឹងថា ស្ថានភាពទឹកឡើងជាងមួយខែហើយ បណ្ដាលឲ្យស្រូវរបស់លោកប្រមាណ ១០ហិកតាររលួយខូចអស់។ បច្ចុប្បន្នលោកបានដាក់ប្លង់ផ្ទះទៅតម្កល់នៅធនាគារ ដើម្បីស្នើសុំខ្ចីលុយបន្ថែមទៀតយកមកធ្វើទុន ធ្វើស្រែប្រាំង។ លោក វ៉ាន់ ស៊ុយអ៊ីវ ថាលោកគ្មានជម្រើសអ្វីក្រៅពីធ្វើស្រែទេ ដូច្នេះលោកនឹងប្រថុយធ្វើស្រែមួយប្រាំងសារនេះទៀត ក្រែងបានលុយយកមកដោះបំណុលធនាគារទាំងមុន និងក្រោយវិញ៖ « អូ ! និយាយពីដល់កហើយ ប្លង់ដីនៅធនាគារនោះ។ គ្មានជម្រើសអ្វីទេ បើយើងអត់ធ្វើ តើយើងមានអ្វីសងគេ។ បើយើងធ្វើទៅ បើសិនជាបានសងគេទៅ។ ឆ្នាំនេះអត់ឃើញថា ( អាជ្ញាធរ ) ជួយអ្វីទេ។ ឆ្នាំមុនគេឲ្យពូជម្នាក់មួយការ៉ុង។ ពូជខ្ញុំ ( ត្រូវការ ) ៣០បាវបានគ្រប់ ហើយគេឲ្យមួយការ៉ុង ៥០គីឡូ។ ដល់ឆ្នាំនេះអត់ អត់ឃើញមាន ( ឲ្យ ) អ្វីផង»។
សង្គមស៊ីវិលថា ការជន់លិចខ្ទង់មួយខែមកនេះ បណ្ដាលឲ្យប្រជាពលរដ្ឋធ្លាក់ចុះជីវភាពលំបាកទ្វេដង ខណៈពលរដ្ឋកំពុងរងគ្រោះវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩ (Covid-19) ស្រាប់។ ប្រធានសមាគមពង្រឹងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធកម្ពុជា លោក ឌិន ពុទ្ធិ ឲ្យដឹងថា តំបន់មួយចំនួនក្នុងខេត្តបន្ទាយមានជ័យបានស្រកអស់ហើយ ដូចជាក្រុងប៉ោយប៉ែត ជាដើម។ ប៉ុន្តែនៅតាមបណ្ដាស្រុកជាច្រើនទៀត ទឹកមិនទាន់ស្រកទេ។
លោក ព្រួយបារម្ភថាបើស្ថានភាពទឹកនៅតែជន់លិចទៀត នឹងបណ្ដាលឲ្យប៉ះពាល់ជីវភាពពលរដ្ឋធ្ងន់ធ្ងរ។ លោកលើកទឹកចិត្តឲ្យអាជ្ញាធរបន្តផ្ដល់ស្បៀងអាហារ និងទំនុកបម្រុងពលរដ្ឋដែលរងផលប៉ះពាល់បន្ថែមទៀត ព្រោះពេលនេះ ពលរដ្ឋខ្លះនៅមិនទាន់អាចចេញទៅប្រកបរបរបានទេ។
សង្គមស៊ីវិលរូបនេះ សង្កេតឃើញថា មានមូលហេតុ២ដែលបណ្ដាលឲ្យទឹកជន់លិចរាល់ឆ្នាំគឺទឹកភ្លៀង និងទឹកហូរពីប្រទេសថៃធ្លាក់មកកម្ពុជា។ ក្រៅពីវិធានការជួយសង្គ្រោះហើយនោះ លោកជំរុញឲ្យរដ្ឋាភិបាលបញ្ឈប់ការលុបបឹងធម្មជាតិ និងត្រូវស្ដារប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រ ប្រឡាយ បឹងបួរទាំងឡាយឡើងវិញដើម្បីបញ្ចៀសការលិចលង់ និងអាចស្ដុកទឹករដូវវស្សាទុកឲ្យពលរដ្ឋស្រោចស្រពផលដំណាំនៅរដូវប្រាំង៖ « បើកាលណា ( រដ្ឋ ) អត់បានស្ដារប្រឡាយ ឬក៏កន្លែងស្ដុកទឹកហ្នឹងឲ្យជ្រៅទេ ភ្លៀងមកលិចៗ។ ដល់ពេលហើយជាកាតព្វកិច្ចរបស់រដ្ឋ ក៏ដូចជាអាជ្ញាធរដែនដី ត្រូវតែជួយគាត់ ទី១បើកាលណាបំផ្លាស់ទី គឺត្រូវតែមានការសង្គ្រោះបន្ទាន់ជារៀងរាល់ឆ្នាំហើយនៅតែបន្ត។ ដល់អ៊ីចឹង វាជាបន្ទុករបស់រដ្ឋាភិបាល»។
សង្គមស៊ីវិល ក៏ចង់ឃើញរដ្ឋាភិបាលដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមរបស់កសិករ និងពលរដ្ឋដែរ គឺការផ្ដល់ពូជស្រូវ ការផ្ដល់ប្រាក់កម្ចីក្នុងអត្រាការប្រាក់ទាបដើម្បីឱ្យពួកគាត់ធ្វើដើមទុនដាំដុះនៅពេលទឹកស្រក បង្កើតការងារក្នុងស្រុកឱ្យកម្មករធ្វើ និងការរកទីផ្សារលក់កសិផល ឲ្យបានតម្លៃសមរម្យជូនដល់កសិករ។ សង្គមស៊ីវិល និងកសិករបារម្ភថា ប្រសិនបើអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធមិនវិបត្តិច្រំដែលនេះទេ ពលរដ្ឋនឹងមានជីវភាពកាន់តែដុនដាប ជាពិសេសគឺបំណុលវ័ណ្ឌក ហើយពួកគេនឹងប្រឈមការរឹបអូសផ្ទះសម្បែង និងការបោះបង់មុខរបរក្នុងស្រុក ហើយចំណាកស្រុកទាំងប្រថុយប្រថានរកការងារធ្វើ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។