ប្រជាពលរដ្ឋនៅស្រុកមង្គលបូរី ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ មួយចំនួនព្រួយបារម្ភថា ក្រុមហ៊ុនធ្វើអាជីវកម្មវាយកម្ទេចថ្មនៅភ្នំធំ ឃុំអូរប្រាសាទ ធ្វើឱ្យហិនហោចសម្បត្តិធម្មជាតិរបស់រដ្ឋកាន់តែខ្លាំងឡើង។ អ្នកភូមិអះអាងថា ក្រុមហ៊ុនទាំងនេះមិនត្រឹមតែមិនមានប្រយោជន៍ដល់ពលរដ្ឋនៅតំបន់នោះហើយ ថែមទាំងរំខានដល់ការរស់នៅ ដូចជាមានសំឡេងឮខ្លាំង កម្ទេចថ្មប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដល់អាយុជីវិតរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។ អ្នកភូមិទទូចឲ្យអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធបញ្ឈប់ក្រុមហ៊ុនធ្វើអាជីវកម្មកិនថ្មទាំងនោះជាបន្ទាន់។
ប្រជាពលរដ្ឋនៅស្រុកមង្គលបូរី មួយចំនួនមានការងឿងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាក្រុមហ៊ុនធ្វើអាជីវកម្មកិនថ្មភ្នំទាំងនោះបានអាជ្ញាប័ណ្ណធ្វើអាជីវកម្មយ៉ាងគគ្រឹកគគ្រេងបែបនេះបាន។
ពលរដ្ឋនៅស្រុកមង្គលបូរីម្នាក់ អ្នកស្រី សៀង ច័ន្ទនាងប្រាប់អាស៊ីសេរីនៅថ្ងៃទី២៣កក្កដា ថា សព្វថ្ងៃមានក្រុមហ៊ុនធ្វើអាជីវកម្មកិនថ្មនៅភ្នំធំ ចំនួន ៣ក្រុមហ៊ុន ដូចជាក្រុមហ៊ុន គោលណៃ ក្រុមហ៊ុន លឹម សេង ក្រុមហ៊ុន អិត លឿ និងក្រុមហ៊ុន នុក ទូច កំពុងធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងមមាញឹកក្នុងការវាយបំបែកថ្មយកទៅលក់ ដើម្បីបានប្រាក់ចំណេញផ្ទាល់ខ្លួន។ ពលរដ្ឋរូបនេះអះអាងទៀតថា នៅពេលក្រុមហ៊ុនទាំងនោះវាយបំបែកថ្មម្ដងៗ សំឡេងឮខ្លាំង ហើយបានខ្ទាតកម្ទេចថ្មទៅប៉ះដំបូលផ្ទះរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្បែរជើងភ្នំជាញឹកញាប់។ បន្ថែមពីនេះ អាជីវកម្មនេះបម្រើតែផលប្រយោជន៍របស់ក្រុមហ៊ុនដោយមិនមានការអភិវឌ្ឍន៍ផ្លូវថ្នល់ មន្ទីរពេទ្យ និងសាលារៀលជូនពួកគាត់នៅតំបន់នោះទេ៖ «នៅពេលបាញ់បំផ្ទុះភ្នំម្ដងៗ ធ្វើយ៉ាងផ្ទះនឹងវារង្គើប្រេះ ហើយប្រជាពលរដ្ឋមិនចង់ឱ្យយកថ្មពីភ្នំនេះទេ ព្រោះកាលណាអស់ភ្នំទៅទឹកលិចងាប់អស់ហើយប្រជាពលរដ្ឋ។ ឥឡូវគេវាយយកថ្មភ្នំទៅជាវាលធំធេងហើយ និយាយទៅអស់មួយចំហៀង ហើយគេចេះតែធ្វើសកម្មភាពមិនឈប់សោះ ខ្ញុំគិតថាអនាគតមិនសល់ទេភ្នំនេះ » ។
ចំណែកពលរដ្ឋនៅក្បែរជើងភ្នំធំម្នាក់ទៀត លោក មុំ វី រៀបរាប់ថា ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិមិនមានអំណាចទប់ស្កាត់ក្រុមហ៊ុនទាំងនោះបានទេ ដោយម្នាក់ៗ បានត្រឹមស្ដាយ និងបារម្ភពីភាពហិនហោចភ្នំប្រវត្តិសាស្ត្រនេះក្លាយទៅទីវាល ធ្វើឱ្យក្មេងជំនាន់ក្រោយឮតែឈ្មោះក្នុងបទចម្រៀងតែមិនបានស្គាល់។ លោកបន្ថែមថា ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនកិនថ្មទាំងនោះ ប្រហែលជាខ្សែរយៈក្រុមអ្នកមានអំណាចនៅក្នុងប្រទេសហើយ បានជាពួកគេបែងចែកភ្នំគ្នាសម្រុកវាយកម្ទេចថ្មយកលក់ ដើម្បីផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន បានដោយសេរីបែបនេះ៖ «ខ្ញុំស្ដាយណាស់របស់ធម្មជាតិកើតពីទឹកដីតាំងពីបូរាណមក ខ្ញុំស្ដាយណាស់តែមិនដឹងធ្វើម៉េចទេ វានូវលើរដ្ឋអំណាច វាពិបាកណាស់យើងជាពលរដ្ឋវាពិបាកនិយាយណាស់។ភ្នំមួយកំណាត់ខាងត្បូងអស់ហើយ បើគេវាយបំបែកភ្នំទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ ខ្ញុំទៅចាំស្រូវនៅក្បែរនោះឮសូវសំឡេងបាក់ភ្នំគ្រាំងៗ ហើយនៅខាងក្រោយសាលាបឋមអស់ភ្នំមួយហើយ » ។
ពលរដ្ឋទាំងនេះព្រួយបារម្ភទៀតថា ប្រសិនបើហិនហោចភ្នំមួយនេះ នឹងបណ្ដាលឱ្យផ្ទះរបស់ពលរដ្ឋនៅជាប់ជើងភ្នំប្រមាណ ៥០០គ្រួសារ ត្រូវទឹកលិច ហើយមិនអាចរស់នៅទីនោះបានឡើយ។
អាស៊ីសេរីមិនអាចទាក់ទងអភិបាលខេត្តបន្ទាយមានជ័យ លោក អ៊ុំ រាត្រី ដើម្បីសុំអត្ថាធិប្បាយជុំវិញបញ្ហានេះបានទេ នៅថ្ងៃទី២៣ កក្កដា ដោយលោកប្រាប់ថា ជាប់រវល់ប្រជុំ៖ «ខ្ញុំកំពុងប្រជុំសូមអធ្យាស្រ័យណាស់ ខ្ញុំកំពុងប្រជុំបាទ !» ។
ចំណែកអ្នកនាំពាក្យក្រសួងរ៉ែ និងថាមពល លោក យស មុនីរ៉ាត់ ក៏មិនអាចទាក់ទង ដើម្បីអត្ថាធិប្បាយជុំវិញបញ្ហានេះបានដែរ ដោយលោកមិនទទួលទូរស័ព្ទ។
ប៉ុន្តែប្រធានមន្ទីររ៉េ និងថាមពល ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ លោក ស៊ុត វឌ្ឍនា ធ្លាប់ប្រាប់អាស៊ីសេរីថាក្រុមហ៊ុនធ្វើអាជីវកម្មវាយបំបែកថ្មនៅភ្នំធំទាំង ៣កន្លែងនោះមានច្បាប់អនុញ្ញាតពីក្រសួងរ៉ែ និងថាមពលត្រឹមត្រូវ។ លោកបន្ថែមថា ចំពោះផលប៉ះពាល់ដោយសារក្រុមហ៊ុនវាយបំបែកថ្មទៅលើប្រជាពលរដ្ឋនោះ គឺខាងមន្ទីរមិនហ៊ានសម្រេចឲ្យបញ្ឈប់ក្រុមហ៊ុនធ្វើអាជីវកម្មបាននោះទេ។
មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្ស អាដហុក (ADHOC) ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ លោក ស៊ុំ ច័ន្ទគា លើកឡើងថា ក្រសួងមិនត្រូវផ្ដល់អាជ្ញាប័ណ្ណឱ្យក្រុមហ៊ុនទាំងនោះវាយកម្ទេចថ្មភ្នំធំនោះទេ ព្រោះជាភ្នំប្រវត្តិសាស្ត្រ ហើយស្ថិតក្នុងតំបន់ទីប្រជុំជន ដែលមានពលរដ្ឋរស់នៅជាច្រើនគ្រួសារ។ មន្ត្រីសង្គមស៊ីវិលរូបនេះ បន្ថែមថា អាជីវកម្មនេះ បានប្រយោជន៍ទៅលើក្រុមហ៊ុនធ្វើអាជីវកម្មថ្ម និងអ្នកមានអំណាចពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហានេះមួយក្រុមតូចប៉ុណ្ណោះ ចំណែកពលរដ្ឋមិនទទួលបានផលប្រយោជន៍ឡើយ៖ «អ្នកក្រដែលរងគ្រោះមានប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើននៅក្នុងស្រុកមង្គលបូរីផង និងពលរដ្ឋទូទាំងប្រទេសផង ដែលគេធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់តំបន់នោះ។បើសិនជាយកភ្នំនោះកែច្នៃធ្វើកន្លែងកម្សាន្តបែបធម្មជាតិអី ជាការប្រសើរជួយដល់សង្គម ប៉ុន្តែបែបជានាំគ្នាទៅបំផ្លិចបំផ្លាញ គឺមិនមែនជួយដល់សង្គមឱ្យរីកចំរើនទេ » ។
ភ្នំធំជាភ្នំប្រវត្តិសាស្ត្រមានរៀបរាប់នៅក្នុងបទចម្រៀងជំនាន់ដើមនិពន្ធដោយ គង្គ ប៊ុនឈឿន ស្ថិតនៅខាងលិចផ្លូវជាតិលេខ ៥ មានចម្ងាយប្រហែល ៣០០ម៉ែត្រក្នុងចម្ការលោក ឃុំអូរប្រាសាទ ស្រុកមង្គលបូរី។
កាលពីថ្ងៃទី១៦ ខែតុលា ឆ្នាំ២០១៦ ថ្មធ្លាក់បានសង្កត់ខូចអ៊ិកស្កាវាទ័រ (Excavator) ចំនួន ២គ្រឿង និងស្លាប់កម្មករធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុន លឹម សេង ធ្វើអាជីវកម្មថ្មធំចំនួន ៣នាក់ រួមមាន លោក លឹម ប៊ុនឡុង អាយុ ២៦ឆ្នាំ លោក ហែម គឹមឡេង អាយុ ៥២ឆ្នាំ និងលោក ថន រដ្ឋា អាយុ ៣៦ឆ្នាំ រស់នៅភូមិភ្នំធំខាងត្បូង ឃុំប្រាសាទ ស្រុកមង្គលបូរី។ ក្រោយមក អាជ្ញាធរខេត្តបន្ទាយមានជ័យ បានផ្អាកក្រុមហ៊ុន លឹម សេង មិនឲ្យធ្វើអាជីវកម្មថ្មភ្នំបណ្ដោះអាសន្ន ប៉ុន្តែប្រមាណ ៣ខែក្រោយមកក្រុមហ៊ុនមួយនេះក៏បានដំណើរការជាធម្មតាឡើងវិញ។
លោក ស៊ុំ ច័ន្ទគា កត់សំគាល់ថា ក្រៅអំពីក្រុមហ៊ុនអាជីវកម្មកិនថ្មនៅស្រុកមង្គលបូរីហើយ នៅមានភ្នំជាច្រើនកន្លែងទៀត មានជាអាទិ៍ ភ្នំពង្រកងវ៉ានៅក្រុងសិរីសោភ័ណ ភ្នំលៀបនៅស្រុកព្រះនេត្រព្រះ និងតាដុងនៅស្រុកស្វាយចេកខេត្តបន្ទាយមានជ័យ ជាដើម ក៏ប្រឈមនឹងរលាយហិនហោចដោយសារការធ្វើជាជីវកម្មថ្មភ្នំដែរ។
រដ្ឋធម្មនុញ្ញមាត្រា៥៩ ចែងថា រដ្ឋត្រូវរក្សាការពារបរិស្ថាន និងតុល្យភាពនៃភោគទ្រព្យធម្មជាតិ ហើយត្រូវចាត់ចែងឲ្យមានផែនការច្បាស់លាស់ក្នុងការគ្រប់គ្រង មានជាអាទិ៍ ដីធ្លី ទឹក អាកាស ខ្យល់ ប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ី រ៉ែ ថាមពល ប្រេងកាត និងឧស្ម័ន ថ្ម និងខ្សាច់ ត្បូងថ្ម ព្រៃឈើ និងអនុផលព្រៃឈើ ពពួកសត្វព្រៃ មច្ឆជាតិ និងធនធានធម្មជាតិជាដើម៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។