សាច់ញាតិសកម្មជនបក្សប្រឆាំងប្រមាណជិត ២០នាក់ នៅថ្ងៃទី៦ វិច្ឆិកា ប្រមូលផ្ដុំគ្នាតវ៉ា ដោយកាន់បដា ចាន ឆ្នាំងជាដើម ស្រែកទាមទារឲ្យតុលាការក្រុងភ្នំពេញ ដោះលែងសាច់ញាតិរបស់ពួកគេវិញ។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានដង្ហែញត្តិទៅកាន់ព្រះបរមរាជវាំង ដើម្បីស្នើសុំព្រះរាជអន្តរាគមន៍ពីព្រះមហាក្សត្រ ប៉ុន្តែត្រូវបានរារាំងដោយក្រុមអាជ្ញាធរ និងក្រុមសន្តិសុខខណ្ឌ ៧មករា ជាច្រើននាក់។
ញត្តិរបស់ក្រុមស្ត្រីដែលគ្រោងថ្វាយទៅព្រះមហាក្សត្រនោះ រៀបរាប់ថា ពួកគាត់កំពុងកើតទុក្ខមិនសុខចិត្តនឹងតុលាការ និងអាជ្ញាធរក្រុងភ្នំពេញ ដែលបានចាប់គ្រួសារពួកគាត់ដាក់ពន្ធនាគារ ដែលធ្វើឲ្យពួកគេជួបការលំបាកក្នុងជីវភាព គ្មានប្រាក់ចំណូលចិញ្ចឹមគ្រួសារ ហើយកូនៗ ត្រូវបោះបង់ការសិក្សាជាដើម។ ពួកគាត់អះអាងថា ប្តី ឪពុក និងកូនរបស់ពួកគាត់ ជាសកម្មជនមូលដ្ឋានគាំទ្រគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ ហើយពុំបានប្រព្រឹត្តខុសច្បាប់ ខុសរដ្ឋធម្មនុញ្ញដូចការចោទប្រកាន់របស់តុលាការនោះទេ។
ក្រុមស្ត្រីទាំងនោះស្នើសុំឲ្យព្រះមហាក្សត្រមានព្រះរាជតម្រិះលើកលែងទោស ចំពោះអ្នកដែលមានសាលក្រមហើយ និងស្នើឲ្យព្រះអង្គព្រះរាជអន្តរាគមន៍ទៅតុលាការទម្លាក់ចោលរាល់បទចោទ និងដោះលែងគ្រួសាររបស់ពួកគាត់ឱ្យមានសេរីភាពវិញ។
ទោះជាយ៉ាងណា មន្ត្រីវាំងមិនបានទទួលយកញត្តិរបស់ក្រុមស្ត្រីទាំងនេះទេ ដោយប្រាប់ឱ្យពួកគាត់ឱ្យយកញត្តិទៅដាក់នៅស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាល ឬសភាវិញ។
ប្រពន្ធរបស់សមាជិកគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ លោក កាក់ កុម្ភារ គឺលោកស្រី ព្រំ ចន្ថា ដែលរងរបួសដោយសារការរុញច្រានរបស់អាជ្ញាធរ រៀបរាប់ទាំងទឹកភ្នែកថា លោកស្រីមានការខកចិត្តជាខ្លាំង ដែលមន្ត្រីរាជវាំងបដិសេធមិនព្រមទទួលញត្តិ។ លោកស្រីថា មន្ត្រីវាំងបានប្រាប់ថា ព្រះមហាក្សត្រមិនគង់នៅក្នុងប្រទេសឡើយ ហើយក៏ពុំមានតំណាងព្រះបរមរាជវាំងចាំទទួលញត្តិនោះដែរ។ លោកស្រីបន្តថា អាជ្ញាធរនៅទីនោះបានចោទក្រុមលោកស្រីថា ដាក់ញត្តិដោយខុសនីតិវិធី ហើយណែនាំឲ្យពួកគេដាក់ញត្តិនោះទៅកាន់តំណាងរដ្ឋាភិបាល ឬរដ្ឋសភា និងព្រឹទ្ធសភាជាមុនសិន។ លោកស្រីរៀបរាប់ទាំងអស់សង្ឃឹមថា លោកស្រីពុំមានជំនឿទៅលើប្រព័ន្ធតុលាការ រដ្ឋាភិបាល និងស្ថាប័នទាំងអស់នៅកម្ពុជាឡើយ ទើបលោកស្រីសុំក្ដីមេត្តាពីព្រះមហាក្សត្រឲ្យជួយអន្តរាគមន៍រឿងនេះ៖ « បងនោះផ្កាយ៣ ស្លៀកពាក់ប៉ូលិសនៅបរមរាជវាំង គ្រាន់តែខ្ញុំចង់សួរថា ឥឡូវលោកចង់ឲ្យខ្ញុំរង់ចាំប៉ុន្មាននាទី ប៉ុន្មានម៉ោងទៀតទទួលញត្តិខ្ញុំបាន យាយទៅដេញខ្ញុំហ្មង។ អត់ឲ្យខ្ញុំសូម្បីតែខ្ញុំទៅជិត អាប៉ុស្តិ៍ក្នុងគេយាមក៏គេមិនឲ្យទៅជិតដែរ។ និយាយៗ រួមខ្ញុំស្ត្រីទន់ខ្សោយ ខ្ញុំមានស្អី ? ខ្ញុំមានគ្រាប់បែកក្នុងដៃមែន បានដូចជាខ្លាចម្លឹងៗ វាដូចខ្លាចហួសពេលហ្មងហាស៎។ និយាយទៅថា អត់ដូចប្រទេសដទៃ គេមានតែការពារប្រជាពលរដ្ឋ គេមានតែទទួលប្រជាពលរដ្ឋ និយាយទៅគេមានតែការពារពលរដ្ឋហ្មង គឺយកប្រជាពលរដ្ឋជាធំ។ អានេះអត់ទេ គឺធ្វើបាបប្រជាពលរដ្ឋសព្វសារពើ សព្វទាំងអស់ហ្មង សំដីសំដៅក៏អសុរស ដេញយើងដូចឆ្កែ ដូចឆ្មា និយាយរួមទៅអន់ហ្មង » ។
មុនធ្វើដំណើរទៅដាក់ញត្តិនៅព្រះបរមរាជវាំងនេះ ក្រុមស្ត្រីបាននាំគ្នាប្រមូលផ្ដុំស្រែកតវ៉ានៅមុខតុលាការក្រុងភ្នំពេញ ទាមទារឱ្យតុលាការដោះលែងប្ដីរបស់ពួកគាត់។ ដូចសព្វដង អាជ្ញាធរ និងក្រុមសន្តិសុខសាលារាជធានីភ្នំពេញ បានចេញមករារាំង និងរុញច្រាន បណ្ដាលឱ្យអ្នកតវ៉ាមួយចំនួនរងរបួស។
ប្រពន្ធរបស់សមាជិកគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ លោក ស៊ុន ធន់ គឺលោកស្រី សេង ចាន់ថន បញ្ជាក់ថា អាជ្ញាធរបានរុញច្រានប្រជាពលរដ្ឋ និងដណ្ដើមយករបស់របររបស់ក្រុមលោកស្រីទៅបាត់ ហើយបានប្រើពាក្យសម្ដីប្រមាថមើលងាយក្រុមលោកស្រីថា បង្កឲ្យខូចសណ្ដាប់ធ្នាប់ ធ្វើឲ្យកកស្ទះចរាចរ និងជាក្រុមបំពុលសង្គម ជាដើម។ លោកស្រីស្នើឲ្យព្រះមហាក្សត្រ ជួយលើកលែងទោសឲ្យប្ដីលោកស្រី និងសកម្មជនដទៃទៀត ឲ្យមានសេរីភាព ឬអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេបាននៅក្រៅឃុំ ដើម្បីជួបជុំគ្រួសារវិញ៖ « ខ្ញុំកាន់ចាន កាន់ស្លាបព្រា កាន់វែកអីហ្នឹងទៅ គឺតំណាងឲ្យថា ខ្ញុំរស់រាល់ថ្ងៃ ប្រជាពលរដ្ឋ ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំរស់រាល់ថ្ងៃសង្ឃឹមទៅលើឆ្នាំបាយ ត្រូវមានមេគ្រួសារ ត្រូវមានគ្រួសាររកដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតតទៅថ្ងៃមុខទៀត ដើម្បីគ្រួសារ អនាគតកូនបានរៀនបានសូត្រ ហើយចុះបើគេផ្កាប់ឆ្នាំងបាយខ្ញុំ គេចាប់ស្វាមីខ្ញុំ ហាក់ដូចជាឆ្នាំងបាយខ្ញុំអញ្ចឹង គេចាប់ពួកគាត់ទៅខ្ញុំ តើខ្ញុំបានអង្ករណាច្រកនឹងឆ្នាំងហ្នឹងទៀត អញ្ចឹងខ្ញុំយកឆ្នាំងហ្នឹង គឺតំណាងឲ្យក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកខ្ញុំ ពួកខ្ញុំរស់ដោយសារបាយ ដោយសារហូបចុកជារៀងរាល់ថ្ងៃប្រចាំថ្ងៃនេះ និងការរៀនសូត្រសព្វបែប សព្វយ៉ាងចំពោះកូននេះ » ។
ឆ្លើយតបនឹងការលើកឡើងនេះ អ្នកនាំពាក្យនៃស្នងការដ្ឋាននគរបាលរាជធានីភ្នំពេញ លោកវរសេនីយ៍ឯក សាន សុខសីហា លើកឡើងថា ការតវ៉ារបស់ក្រុមស្ត្រីសាច់ញាតិសកម្មជនបក្សប្រឆាំង គឺជាការតវ៉ាដោយគ្មានច្បាប់អនុញ្ញាត និងពុំបានជូនដំណឹងទៅសាលារាជធានីភ្នំពេញនោះទេ។ លោកបន្តថា ការដាក់កម្លាំងប៉ូលិស និងកងសន្តិសុខខណ្ឌនៅមុខសាលាក្រុងភ្នំពេញនោះ គឺជាការរក្សាសណ្ដាប់ធ្នាប់សាធារណៈ ដោយពុំមានការរុញច្រាន ឬរារាំងអ្វីនោះទេ៖ « ខ្ញុំទទួលព័ត៌មានមកដូចជាគ្មានការប៉ះទង្គិច រុញច្រានអីទេ គ្រាន់តែជាការរក្សាការពារសន្តិសុខ សណ្ដាប់ធ្នាប់នៅមុខសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញតែប៉ុណ្ណឹងទេ ហើយម្យ៉ាងទៀតការធ្វើការតវ៉ានេះ ក៏គ្មានការអនុញ្ញាតពីអាជ្ញាធរ ឬក៏ពីសាលារាជធានីភ្នំពេញ។ ធម្មតា ការធ្វើការជួបជុំ ការធ្វើការតវ៉ាផ្សេងៗ គឺត្រូវតែមានការអនុញ្ញាតពីសាលារាជធានីភ្នំពេញ » ។
ទោះជាយ៉ាងណា ប្រធានផ្នែកសិទ្ធិមនុស្សនៃសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (Adhoc) លោក នី សុខា មានប្រសាសន៍ថា ការតវ៉ាដែលមានទ្រង់ទ្រាយតូចនៅតាមទីសាធារណៈពុំតម្រូវឲ្យជូនដំណឹងទៅអាជ្ញាធរនោះទេ។ លោកបន្តថា ការលើកឡើងរបស់អាជ្ញាធរបែបនេះ គឺជាលេសប៉ុណ្ណោះ ព្រោះអាជ្ញាធរមិនដែលអនុញ្ញាតឱ្យពលរដ្ឋប្រមូលផ្ដុំតវ៉ាដោយសន្តិវិធីនោះទេ ទោះជាពួកគាត់ជូនដំណឹង ឬសុំច្បាប់ក៏ដោយ។ លោក នី សុខា បន្ថែមទៀតថា ប្រជាពលរដ្ឋមានសិទ្ធិដាក់ញត្តិទៅស្ថាប័នណាមួយដែលពួកគេមានជំនឿទុកចិត្តថា អាចដោះស្រាយឲ្យពួកគេបាន។ លោកថា ប្រសិនបើស្ថាប័ននោះបដិសេធមិនទទួលញត្តិរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ នោះបង្ហាញឲ្យសាធារណៈជនឃើញថា ស្ថាប័ននោះ ខ្វះភាពទទួលខុសត្រូវក្នុងការដោះស្រាយកង្វល់របស់ប្រជាពលរដ្ឋ៖ « យើងដឹងហើយថា រឿងនេះវាជារឿងនយោបាយច្រើនជាងរឿងការអនុវត្តច្បាប់ ដូច្នេះមានតែការដោះស្រាយគ្នាតាមផ្លូវនយោបាយ ការសម្រុះសម្រួលតាមផ្លូវនយោបាយ ការរកវិធីក្នុងការសម្របសម្រួលគ្នារវាងគណបក្សនយោបាយទាំងអស់ហ្នឹង។ ជាពិសេសគឺគណបក្សកាន់អំណាច និងគណបក្សប្រឆាំងហ្នឹង ឲ្យបានលឿន ដើម្បីបន្ធូរបន្ថយបរិយាកាសនយោបាយ ដើម្បីឈានទៅដល់ដោះលែងអ្នកនយោបាយមួយចំនួនដែលជាប់ពន្ធនាគារហ្នឹង » ។
ចាប់តាំងពីខែមករា រហូតដល់ចុងខែតុលានេះ របបលោក ហ៊ុន សែន បានចាប់ខ្លួនមន្ត្រីបក្សសង្គ្រោះជាតិ អ្នកនយោបាយ សកម្មជន យុវជន ព្រះសង្ឃ និងមន្ត្រីអង្គការសង្គមស៊ីវិល យ៉ាងហោចណាស់ក៏ជាង ៣០នាក់ដែរ។ សកម្មជនបក្សប្រឆាំងច្រើនរងការចោទប្រកាន់ពីបទរួមគំនិតក្បត់ ញុះញង់មិនឱ្យយោធិនស្ដាប់បញ្ជា និងប្រមាថថ្នាក់ដឹកនាំរដ្ឋាភិបាល។ ចំណែក ក្រុមសកម្មជន អ្នកនយោបាយមិនមែនបក្សសង្គ្រោះជាតិ និងយុវជនវិញ រងការចោទប្រកាន់ពីបទញុះញង់។
ក្រុមសង្គមស៊ីវិលជាតិ និងអន្តរជាតិ រួមទាំងទីភ្នាក់ងាររបស់អង្គការសហប្រជាជាតិផង បានស្នើយ៉ាងទទូចដល់អាជ្ញាធររបបលោក ហ៊ុន សែន ទម្លាក់ចោលការចោទប្រកាន់ និងដោះលែងអ្នកជាប់ឃុំទាំងនេះវិញ ព្រោះការសម្ដែងមតិ និងអនុវត្តសិទ្ធិនយោបាយ មិនមែនជាបទល្មើសនោះទេ តែជាកាតព្វកិច្ចរបស់រដ្ឋាភិបាលដែលត្រូវធានាឱ្យបាននៅក្នុងសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។