ការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​របស់​បារាំង​ក្នុង​វិស័យ​អប់រំ​និង​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា​នៅ​កម្ពុជា​ក្រោម (ភាគ​១៣)

ដោយ យាង សុជាមេត្តា
2014.05.08

ក្នុង​ពេល​ដែល​ដែន​ដី​កម្ពុជា​ក្រោម ឬ​ដែន​ដី​កូសាំងស៊ីន ស្ថិត​ក្រោម​ការ​ត្រួតត្រា​របស់​បារាំង បារាំង មិន​ត្រឹម​តែ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ពង្រឹង​វិស័យ​អប់រំ​ចំណេះ​ដឹង​ទូទៅ​សម្រាប់​កូន​ខ្មែរ​នោះ​ទេ ពួក​គេ​ថែម​ទាំង​បាន​ពង្រឹង​ការ​អប់រំ​ផ្នែក​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា និង​ពង្រីក​ការ​បណ្ដុះ​បណ្ដាល​ផ្នែក​ភាសា​បាលី នៅ​ទីនោះ​ទៀត​ផង។

ការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​របស់​បារាំង រួម​ផ្សំ​នឹង​ការ​ខិតខំ​របស់​ព្រះសង្ឃ និង​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ក្រោម និង​ដោយ​មាន​ការ​សហការ​គ្នា​យ៉ាង​ស្អិតល្មួត​ជាមួយ​ព្រះសង្ឃ​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា ផង​នោះ សមាគម​ខ្មែរ​កម្ពុជា​ក្រោម មួយ​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​នៅ​កូសាំងស៊ីន ហើយ​ក្រោយ​មក​ទៀត វិទ្យាស្ថាន​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​រង ដែល​ជា​សាខា​របស់​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​នៅ​កម្ពុជា ក៏​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​នៅ​កម្ពុជា​ក្រោម ផង​ដែរ។

តើ​សមាគម​ខ្មែរ​កម្ពុជា​ក្រោម និង​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​រង​នៅ​កម្ពុជា​ក្រោម ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​ដោយ​របៀប​ណា?

ឆ្លៀត​ក្នុង​ឱកាស​ដែល​ពួក​អាណានិគម​និយម​បារាំង ងាក​មក​រក​ខ្មែរ​ក្រោម​កាន់​តែ​ខ្លាំង បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​មាន​ទំនាក់ទំនង​ពុំ​សូវ​ល្អ​ជាមួយ​ជនជាតិ​យួន នោះ ព្រះសង្ឃ និង​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ក្រោម ក៏​បាន​ឆ្លៀត​ឱកាស​ដ៏​ល្អ​នេះ​បង្កើត​ជា​សមាគម​ខ្មែរ​មួយ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣៤ ដែល​មាន​ឈ្មោះ​ថា ក្រុម​សមាគម​សិក្សា​វិទ្យាល័យ​ខេមរៈ​ជាតិ នៅ​ដែន​ដី​កូសាំងស៊ីន ឬ​ហៅ​ម្យ៉ាង​ទៀត​ថា សមាគម​ខ្មែរ​កម្ពុជា​ក្រោម។

បើ​ពិនិត្យ​តាម​ស្ថានការណ៍​នៅ​ពេល​នោះ សមាគម​ខ្មែរ​ក្រោម​មួយ​នេះ​មិន​មែន​បង្កើត​ឡើង​ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​ចលនា​នយោបាយ​ប្រឆាំង​បារាំង ឬ​ប្រឆាំង​ភាគី​ណា​មួយ​ផ្សេង​ទៀត​នោះ​ទេ តែ​បង្កើត​ឡើង​ដើម្បី​ថែ​រក្សា និង​លើក​កម្ពស់​ការ​សិក្សា​អក្សរសាស្ត្រ​ជាតិ​ខ្មែរ​នៅ​កម្ពុជា​ក្រោម ប៉ុណ្ណោះ។

ជុំវិញ​រឿងរ៉ាវ​នៃ​ការ​បង្កើត​សមាគម​ខ្មែរ​កម្ពុជា​ក្រោម នេះ បើ​ផ្អែក​តាម​ឯកសារ​ស្រាវជ្រាវ​របស់​សាស្ត្រាចារ្យ ត្រាំងឆាត ប៊ុត លោក​បាន​លើក​ឡើង​ថា សមាគម​នេះ​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​ក្រោម​ការ​ផ្ដួចផ្ដើម​គំនិត​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ក្រោម​ម្នាក់​នៅ​ខេត្ត​ឃ្លាំង ឈ្មោះ ឡឹម ឯម ឬ​អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​ហៅ​គាត់​ថា លោកតា ឡឹម ឯម ដោយ​រួម​មាន​ព្រះសង្ឃ និង​មិត្តភ័ក្ដិ​ជិតស្និទ្ធ​របស់​គាត់​មួយ​ចំនួន​ចូល​រួម​ផង​ដែរ។ បន្ទាប់​ពី​សមាគម​នេះ​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង លោកតា ឡឹម ឯម ក៏​បាន​យក​ផ្ទះ​របស់​គាត់​ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ទី​រួម​ខេត្ត​ឃ្លាំង ធ្វើ​ជា​ទីស្នាក់ការ​របស់​សមាគម​តែ​ម្តង។

ភ្លាមៗ​ក្រោយ​ពី​សមាគម​បាន​លេច​ចេញ​ជា​រូបរាង ព្រះសង្ឃ និង​ប្រជាពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​ក្រោម​ទូទៅ បាន​ចូល​រួម​យ៉ាង​សកម្ម ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​សមាគម​មួយ​នេះ​ដំណើរ​ការ​ទៅ​មុខ។ ក្រៅ​តែ​ពី​ការ​គាំទ្រ​ផ្នែក​ស្មារតី ពួក​គេ​ក៏​បាន​ចូល​រួម​ជួយ​ជា​ថវិកា សម្រាប់​បម្រើ​ដល់​ការ​ចំណាយ​ទូទៅ​របស់​សមាគម។ ក្រោម​ការ​ជួយ​ជ្រោមជ្រែង​របស់​សមាគម កូន​ចៅ​ខ្មែរ​ក្រោម​ជាច្រើន មាន​ឱកាស​បាន​សិក្សា​អក្សរសាស្ត្រ​ជាតិ​ខ្មែរ​របស់​ខ្លួន។ លើស​ពី​នេះ សមាគម​ថែម​ទាំង​បាន​ជួយ​ផ្តល់​អាហារូបករណ៍​តាម​រយៈ​ការ​បញ្ជូន​ព្រះសង្ឃ និង​សិស្សានុសិស្ស​ខ្មែរ​ក្រោម​ជាច្រើន ឲ្យ​មក​បន្ត​ការ​សិក្សា​នៅ​រាជធានី​ភ្នំពេញ​ផង​ដែរ។

ក្រោម​ការ​គ្រប់គ្រង​របស់​បារាំង បារាំង បាន​បើក​ចំហ​ឲ្យ​ព្រះសង្ឃ និង​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​នៅ​កម្ពុជា មាន​ឱកាស​គ្រប់គ្រាន់​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ជួប និង​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ព្រះសង្ឃ និង​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​នៅ​កម្ពុជា​ក្រោម ហើយ​ព្រះសង្ឃ​ខ្មែរ​ក្រោម​ជាច្រើន ត្រូវ​បាន​សម្ដេច​ព្រះ​សង្ឃរាជ និង​ព្រះមហាក្សត្រ​ខ្មែរ​សម័យ​នោះ បាន​ផ្តល់​អាហារូបករណ៍​ឲ្យ​មក​បន្ត​ការ​សិក្សា​ក្នុង​សាលា​បាលី​ជាន់​ខ្ពស់​នៅ​កម្ពុជា ទៀត​ផង។ លើស​ពី​នេះ ព្រះសង្ឃ​ខ្មែរ​ក្រោម​ក៏​ត្រូវ​បាន​អាជ្ញាធរ​កម្ពុជា និមន្ត​ចូល​រួម​ក្នុង​ពិធី​ពុទ្ធសាសនា​សំខាន់ៗ​ជាច្រើន។

ជាក់ស្តែង នៅ​ឆ្នាំ​១៩២៨ សម្ដេច​ព្រះ​ពោធិវ័ង្ស ហួត តាត អម​ដំណើរ​ដោយ​ប្រធាន​អភិរក្ស​ព្រះរាជ​បណ្ណាល័យ​កម្ពុជា កញ្ញា ស៊ុយសាន ការប៉ឹឡែស និង​មន្ត្រី​ព្រះរាជ​បណ្ណាល័យ​មួយ​ចំនួន​ទៀត ព្រះអង្គ​បាន​យាង​ទៅ​ជួប​ព្រះសង្ឃ និង​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​នៅ​កម្ពុជា​ក្រោម​រយៈពេល ១​ខែ ដើម្បី​ផ្សព្វផ្សាយ​ឲ្យ​ព្រះសង្ឃ និង​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​នៅ​ទីនោះ យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​អំពី​ការ​ថែរក្សា និង​ការ​ប្រតិបត្តិ​នូវ​ប្រពៃណី​ទំនៀមទម្លាប់​ខ្មែរ។ ដំណើរ​ទស្សនកិច្ច​នោះ ក៏​មាន​បំណង​សិក្សា​អំពី​ការ​បង្កើត​សាលារៀន​នៅ​តាម​បណ្ដា​វត្ត​អារាម​របស់​ខ្មែរ ដើម្បី​ពង្រីក​ចំណេះ​ដឹង​ផ្នែក​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា។ ក្រោយ​ទស្សនកិច្ច​របស់​ព្រះអង្គ ព្រះសង្ឃ​ខ្មែរ​ក្រោម​ប្រមាណ ៣០​អង្គ ត្រូវ​បាន​បញ្ជូន​មក​ស្នាក់​នៅ​វត្ត​ឧណ្ណាលោម ក្នុង​ក្រុង​ភ្នំពេញ ដើម្បី​បន្ត​ការ​សិក្សា។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩២៩ សម្ដេច​ព្រះ​ពោធិវ័ង្ស ហួត តាត ក៏​បាន​និមន្ត​ទៅ​កម្ពុជា​ក្រោម ម្តង​ទៀត ដែល​ពេល​នោះ ព្រះអង្គ​បាន​យាង​ទៅ​កាន់​ខេត្ត​ព្រះត្រពាំង ដើម្បី​ធ្វើ​ការ​ពន្យល់​ដល់​ព្រះសង្ឃ និង​ពុទ្ធបរិស័ទ​ខ្មែរ​ក្រោម អំពី​គោល​បំណង​នៃ​ការ​បង្កើត​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​នៅ​កម្ពុជា និង​អំពី​ផល​ប្រយោជន៍​ផ្សេងៗ​របស់​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​នេះ។

លើស​ពី​នេះ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣៣ សម្ដេច​ព្រះ​សង្ឃរាជ ជួន ណាត ដែល​កាល​ណោះ​ព្រះអង្គ​មាន​តួនាទី​ជា​ចាងហ្វាង​រង​សាលា​បាលី​ជាន់​ខ្ពស់ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​យាង​ទៅ​កាន់​ដែន​ដី​កម្ពុជា​ក្រោម ជាមួយ កញ្ញា ស៊ុយសាន ការប៉ឹឡែស ដែរ។ ដំណើរ​ទស្សនកិច្ច​របស់​សម្ដេច ជួន ណាត និង​កញ្ញា ការប៉ឹឡែស ពេល​នោះ ធ្វើ​ឡើង​ដើម្បី​ពិនិត្យ​មើល​ដំណើរ​ការ​របស់​សាលារៀន​មួយ​ចំនួន ដែល​បាន​បង្កើត​ឡើង​ក្រោយ​ទស្សនកិច្ច​របស់​សម្ដេច​ព្រះ​ពោធិវ័ង្ស ហួត តាត។ ក្រៅ​ពី​នោះ សម្ដេច​ព្រះ​សង្ឃរាជ ជួន ណាត ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​ពន្យល់​ព្រះសង្ឃ និង​ពុទ្ធបរិស័ទ​ខ្មែរ​ក្រោម អំពី​ការ​បកប្រែ​ព្រះ​ត្រៃបិតក ពី​ភាសា​បាលី ទៅ​ជា​ភាសា​ខ្មែរ ដោយ​ព្រះអង្គ​បាន​ធានា​ថា ការ​បកប្រែ​ព្រះ​ត្រៃបិតក ទៅ​ជា​ភាសា​ខ្មែរ នឹង​មិន​ធ្វើ​ឲ្យ​សាបរលាប​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា​ឡើយ តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ការ​បកប្រែ​នេះ នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ពុទ្ធបរិស័ទ​ខ្មែរ​ដែល​មិន​ចេះ​ភាសា​បាលី រឹត​តែ​យល់​ច្បាស់​អំពី​ព្រះពុទ្ធ​សាសនា​ថែម​ទៀត។ នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣៣ ដដែល​នេះ នៅ​ឯ​ព្រះរាជ​បណ្ណាល័យ​ក្នុង​ក្រុង​ភ្នំពេញ​ឯណេះ​វិញ ក៏​មាន​ធ្វើ​ពិធី​ចែក​រង្វាន់​ដល់​ព្រះសង្ឃ​ខ្មែរ​ក្រោម ប្រមាណ​ជាង ២០​អង្គ ដែល​ទើប​ប្រឡង​ជាប់ ដោយ​ក្នុង​ពិធី​នោះ​មាន​ការ​ចូល​រួម​អបអរ​សាទរ​ពី​សំណាក់​ព្រះរាជវង្សានុវង្ស​ខ្មែរ ពី​មន្ត្រី​ជាន់​ខ្ពស់​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ និង​ពី​មន្ត្រី​សាលា​បាលី​ជាន់​ខ្ពស់​ផង​ដែរ។

ក្រៅ​ពី​មន្ត្រី​សង្ឃ​ជាន់​ខ្ពស់​របស់​កម្ពុជា នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤២ អតីត​ព្រះមហាក្សត្រ​ខ្មែរ ព្រះបាទ​សម្ដេច​ព្រះ​នរោត្តម សីហនុ ព្រះអង្គ​ក៏​បាន​យាង​ទៅ​ជួប​កូន​ចៅ​របស់​ព្រះអង្គ​នៅ​កម្ពុជា​ក្រោម ដែរ ដែល​នៅ​ពេល​នោះ ព្រះអង្គ​បាន​យាង​ធ្វើ​ជា​អធិបតី​ក្នុង​ពិធី​សម្ពោធ​បើក​ឲ្យ​ប្រើប្រាស់​មន្ទីរ​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​រង ដែល​ស្ថិត​ក្នុង​ទី​រួម​ខេត្ត​ឃ្លាំង បច្ចុប្បន្ន។ ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​រង​នៅ​ខេត្ត​ឃ្លាំង នេះ ត្រូវ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​កសាង​ឡើង​ក្នុង​ឆ្នាំ​១៩៤០ និង​ចប់​សព្វគ្រប់​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៤២ ក្រោម​ការ​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​របស់​ព្រះមហាក្សត្រ​ខ្មែរ និង​អាជ្ញាធរ​បារាំង នៅ​កូសាំងស៊ីន។ ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​រង​នេះ ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​១២​ឆ្នាំ​ប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់​ពី​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​នៅ​កម្ពុជា ត្រូវ​បាន​បង្កើត​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៣០។

សព្វថ្ងៃ ទីតាំង​អតីត​ក្រុម​សមាគម​សិក្សា​វិទ្យាល័យ​ខេមរៈ​ជាតិ នៅ​ដែន​ដី​កូសាំងស៊ីន ឬ​សមាគម​ខ្មែរ​កម្ពុជា​ក្រោម និង​អគារ​ពុទ្ធសាសនបណ្ឌិត្យ​រង ស្ថិត​នៅ​ជាមួយ​គ្នា​ក្នុង​ទី​រួម​ខេត្ត​ឃ្លាំង ហើយ​អគារ​នេះ​ត្រូវ​បាន​ប្រើប្រាស់​ធ្វើ​ជា​សារមន្ទីរ​ខ្មែរ​ទៅ​វិញ៕

កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បី​រក្សា​សេចក្ដី​ថ្លៃថ្នូរ យើង​ខ្ញុំ​នឹង​ផ្សាយ​តែ​មតិ​ណា ដែល​មិន​ជេរ​ប្រមាថ​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ប៉ុណ្ណោះ។

បញ្ចេញ​មតិយោបល់៖

បញ្ចូលមតិរបស់អ្នកដោយបំពេញទម្រង់ខាងក្រោមជាអក្សរសុទ្ធ។ មតិនឹងត្រូវសម្រេចដោយអ្នកសម្របសម្រួល និងអាចពិនិត្យកែប្រែឲ្យស្របតាម លក្ខខណ្ឌនៃការប្រើប្រាស់ របស់វិទ្យុអាស៊ីសេរី។ មតិនឹងមិនអាចមើលឃើញភ្លាមៗទេ។ វិទ្យុអាស៊ីសេរី មិនទទួលខុសត្រូវចំពោះខ្លឹមសារនៃមតិដែលបានចុះផ្សាយឡើយ។ សូមគោរពមតិរបស់អ្នកដទៃ ហើយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវការពិត។