ការជំរុញនេះបានធ្វើឡើងនៅក្នុងសិក្ខាសិលាមួយស្ដីពីសំណងជួសជុលសម្រាប់ដើមបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណី ក្នុងដំណើរការរបស់អង្គជំនុំជម្រះវិសាមញ្ញក្នុងតុលាការកម្ពុជា ឬតុលាការកាត់ទោសខ្មែរក្រហម ដែលប្រព្រឹត្តទៅនៅថ្ងៃទី២៩ សីហា ឆ្នាំ ២០០៨ នាទីក្រុងភ្នំពេញ។
ប្រធានសមាគមសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក លោក ធន សារ៉ាយ បានមានប្រសាសន៍ថាគោលបំណងនៃការបង្កើតសិក្ខាសិលានេះឡើង គឺដើម្បីយល់ដឹងពីសំណងជារួមដែលជនរងគ្រោះក្នុងរបបខ្មែរក្រហមចង់បាន ហើយថាការផ្ដល់យុត្តិធម៌សម្រាប់ជនរងគ្រោះក្នុងរបបខ្មែរក្រហមតែមួយមុខមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ តែចាំបាច់ត្រូវបានសំណងជារួមដល់ជនរងគ្រោះ។
លោក ធន សារ៉ាយ បានឲ្យដឹងថា ៖ «ការស្វែងរកយុត្តិធម៌ដោយគ្រាន់តែការធ្វើទោស ដាក់ទោស ផ្ដន្ទាទោស ដល់អ្នកដឹកនាំខ្មែរក្រហមតែមួយមុខប៉ុណ្ណោះទេ គឺដូចជាមិនទាន់គ្រប់ជ្រុងជ្រោយទេ។ អ៊ីចឹងហើយការដែលផ្ដល់នូវសំណងជារួមនេះដល់ជនរងគ្រោះទើបអាចឲ្យដំណើរការនៃការស្វែងរកយុត្តិធម៌នេះមានលក្ខណៈគ្រប់ជ្រុងជ្រោយបាន»។
ប្រធានអង្គភាពជនរងគ្រោះរបស់សាលាក្ដីខ្មែរក្រហម លោកស្រី គាត បុផល បានឲ្យដឹងថាសាលាក្ដីខ្មែរក្រហមក៏បានផ្ដល់សិទ្ធិដល់ជនរងគ្រោះក្នុងការដាក់ពាក្យបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីទាមទារឲ្យមានសំណងផ្លូវចិត្តនិងសំណងសមូហភាព។
មន្ត្រីអ្នកនាំពាក្យសាលាក្ដីខ្មែរក្រហម លោក រាជ សម្បត្តិ បានមានប្រសាសន៍ថា យោងតាមវិធានផ្ទៃក្នុង បើសិនជាមានសំណង នោះជាសំណងសមូហភាពឬសំណងនិមិត្តរូប។ លោក រាជ សម្បត្តិ បានមានប្រសាសន៍ទៀតថា សាលាក្ដីនៅមិនទាន់បានសិក្សាឲ្យស៊ីជម្រៅពីបញ្ហាសំណងសមូហភាពនោះនៅឡើយទេ។
លោក រាជ សម្បត្តិ បានមានប្រសាសន៍ថា ៖ «សាលាក្ដីនៅមិនទាន់បានគិតស៊ីជម្រៅ ថាតើសំណងដែលមានលក្ខណៈជាសមូហភាពហ្នឹងគឺជាអ្វី ឬក៏ជាស្អីនៅឡើយទេ។ ហើយនៅថ្ងៃនេះនៅខេត្តកំពង់ចាមប្រជាជនក៏បានលើកឡើងពីរឿងសំណងច្រើនដែរ។ គឺថាយើងនឹងពាំនាំពាក្យពេចន៍របស់ពួកគាត់ហ្នឹងទៅប្រាប់ជូនក្រុម ដូចជាសហព្រះរាជអាជ្ញា»។
លោក ហ៊ីស្សាម មូសារ ជំនួយការប្រធានសមាគមអាដហុក និងជាមន្ត្រីសម្របសម្រួលកម្មវិធីទាក់ទងការកាត់ក្ដីខ្មែរក្រហម និងតុលាការព្រហ្មទណ្ឌអន្តរជាតិរបស់សមាគមអាដហុក បានឲ្យដឹងថាគម្រោងនៃការប្រមូលមតិជុំវិញការទាមទារសំណងជារួមនោះ នឹងប្រព្រឹត្តទៅក្នុងរយៈពេលមួយខែ ហើយលទ្ធផលនៃការសិក្សានឹងត្រូវប្រកាសនៅខែតុលា ឆ្នាំ ២០០៨ ខាងមុខនេះ ហើយនឹងត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈ ក៏ដូចជារាយការណ៍ជូនទៅសាលាក្ដីកាត់ទោសខ្មែរក្រហម។
លោក ហ៊ីស្សាម មូសារ បានឲ្យដឹងទៀតថារហូតមកទល់នឹងពេលនេះ សមាគមសិទ្ធិមនុស្សអាដហុកបានទទួលពាក្យបណ្ដឹងរដ្ឋប្បវេណីទាមទារសំណងចំនួន៤០០បណ្ដឹង។
អតីតអ្នកទោសគុកទួលស្លែង លោក ជុំ ម៉ី បានមានប្រសាសន៍ថាអ្វីដែលលោកចង់បានគឺយុត្តិធម៌ ៖ «សំខាន់ខ្លាំងចង់បានតែយុត្តិធម៌សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរយើងដែលបាត់បង់ជីវិតទៅ»។
គួរជម្រាបថាក្នុងរបបខ្មែរក្រហមចន្លោះពីឆ្នាំ១៩៧៥ ដល់ដើមឆ្នាំ១៩៧៩ មានប្រជាជនប្រមាណ១លាន៧សែននាក់បានបាត់បង់ជីវិតដោយសារការងារហួសកម្លាំង ការសម្លាប់រង្គាល ជំងឺ និងកង្វះចំណីអាហារ៕