ជន​រងគ្រោះ​ដោយសារ​ដី​ធ្លី​នៅ​កំពត​ត្អូញ​ត្អែរ​ពី​ការមិន​រក​យុត្តិធម៌

ប្រជាពលរដ្ឋ​នៅ​ខេត្ត​កំពត​បាន​អំពាវនាវ​រក​ការផ្តល់​យុត្តិធម៌​ពី​មេ​ដឹកនាំ​ខ្មែរ​បន្ទាប់ពី​មាន​ការចោទ​ប្រកាន់​ថា អាជ្ញាធរ​ខេត្ត​បាន​វាយ​ធ្វើ​បាប​និង​ចាប់​ឃុំ​ខ្លួន​សមាជិក​ក្នុង​គ្រួសារ​របស់​ពួក​គាត់​ប៉ុន្តែ​មន្ត្រី​សាលា​ខេត្ត​បាន​បដិសេធ​ការចោទ​ប្រកាន់​ទាំង​នោះ ។

អ្នកស្រី ញ៉ឹក ចាន់ថុល អាយុ​២៨​ឆ្នាំ សុខចិត្ត​លួច​មើល​ទ្រាំ​យំ​នៅ​ពេល​ឃើញ​មន្ត្រី​អាជ្ញាធរ​កាន់​កាំភ្លើង វាយតប់ ទាត់ធាក់ ធ្វើ​បាប​ម្តាយ​និង​ប្អូន​ប្រុស​របស់​នាង​២​នាក់ ក្នុង​ករណី​តវ៉ា​ជម្លោះ​ដី​ឯ​ភូមិ​ជ័យសេនា ឃុំ​តាកែន ស្រុក​ឈូក ខេត្ត​កំពត ។

អ្នកស្រី ញ៉ឹក ចាន់ថុល បាន​ថ្លែង​ថា​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​អ្នកស្រី​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ពី​ភ្នំពេញ​ទៅ​រក​ម្តាយ​ដោយសារតែ​ឮ​ដំណឹង​ថា នឹង​អាច​មាន​រឿង​បង្ក្រាប​ដល់​ប្រជាជន​នៅ​ទី​នោះ ហើយ​ពេល​ទៅ​ដល់​ភូមិ​ភ្លាម​ហេតុការណ៍​ក៏​កំពុង​កើត​ឡើង ។

អ្នកភូមិ​ម្នាក់​បាន​ប្រាប់​អ្នកស្រី​កុំ​ឲ្យ​បង្ហាញ​ខ្លួន​ដោយសារតែ​បារម្ភ​នឹង​រឿង​សន្តិសុខ ព្រោះ​ម្តាយ​អ្នកស្រី​និង​ប្អូន​ប្រុស​២​នាក់ កំពុងតែ​រង​ការវាយ​ធ្វើ​បាប​ពី​សំណាក់​ក្រុម​ទាហាន​ប្រដាប់​អាវុធ ។

ពី​ក្នុង​គុម្ពោត​ព្រៃ​ដែល​កំពុង​លាក់​ខ្លួន អ្នកស្រី ញ៉ឹក ចាន់ថុល បាន​ថ្លែង​ថា​អ្នកស្រី​សឹងតែ​ចេញ​មុខ​ទៅ​ឱប​ម្តាយ និង​ប្អូន​ប្រុស​ដើម្បី​រង​ជំនួស​ដំបង​និង​ស្វ័យ​កាំភ្លើង ដែល​គេ​កំពុងតែ​សំពង​ធ្វើ​បាប ប៉ុន្តែ​អ្នកស្រី​ក៏​ត្រូវតែ​គិត​ពី​ជីវិត​ទារិកា​ម្នាក់​ទៀត​ដែល​ត្រូវការ​រូប​អ្នកស្រី​ជា​ចាំបាច់​ដែរ ពីព្រោះ​អ្នកស្រី ញ៉ឹក ចាន់ថុល ទើប​បាន​ប្រសូត​កូន​ស្រី​អាយុ​ជាង​មួយ​ខែ​តែ​ប៉ុណ្ណោះ ។

អ្នកស្រី​បាន​ថ្លែង​ថា​អ្នកស្រី​គ្មាន​ជម្រើស​អ្វី​ក្រៅពី​ការលួច​យំ​ទាំង​ឈឺ​ចិត្ត​នោះ​ឡើយ ៖ «ម៉ាក់​ខ្ញុំ​គាត់​វ៉ៃ​រហូត​ដល់​សន្លប់​លេច​នោម​អ៊ីចឹង​ទៅ ។ ប្អូន​ខ្ញុំ​ចូល​ទៅ​ឱប​ជួយ​វា​វ៉ៃ​បន្ថែម​បំបាក់​ជើង​នឹង​ស្វ័យ​កាំភ្លើង ហើយ​ក៏​អូស​ឡើង​ឡាន​យក​ទៅ ឡាន​តូច​ឡាន​របស់​គេ​ផ្ទាល់ ។ អារម្មណ៍​ខ្ញុំ​ឈឺចាប់​ណាស់»

រហូត​មក​ទល់​ពេល​នេះ អ្នកស្រី ញ៉ឹក ចាន់ថុល បាន​ប្រាប់​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី​ថា អ្នកស្រី​នៅ​ចាំ​មុខ​ច្បាស់​ណាស់​មនុស្ស​ដែល​បាន​វាយ​ម្តាយ​ដោយ​ដំបង​ផង​និង​ស្វ័យ​កាំភ្លើង​ផង​នោះ ។ អ្នកស្រី​បាន​ចោទ​ថា​អ្នក​ដែល​បាន​វាយ​នោះ​មាន​ឈ្មោះ​ហៅ​ថា ស៊ឹម ពុទ្ធា ។

ឈ្មោះ ស៊ឹម ពុទ្ធា គឺ​ជា​មន្ត្រី​របស់​សាលា​ខេត្ត​កំពត ទទួល​បន្ទុក​ជា​អនុ​គណៈ​កម្មការ​បែង​ចែក​និង​ផ្ដល់​ជូន​ដី​សម្បទាន​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​រស់​នៅ​ជុំវិញ​មជ្ឈមណ្ឌល​អភិវឌ្ឍន៍ ។ លោក ស៊ឹម ពុទ្ធា បាន​បដិសេធ​រាល់​ជុំវិញ​ការចោទ​ប្រកាន់ ។ លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​លោក​មិន​បាន​ធ្វើ​បាប​ប្រជាជន​ដូច​តាម​ការចោទ​នោះ​ទេ ។

នៅ​ក្នុង​ព្រឹត្តិការណ៍​ដែល​បាន​កើត​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​២៣ មិថុនា ក្រុម​ទាហាន​បន្ទាប់ពី​ប្រើ​អំពើ​ហិង្សា​ហើយ​ក៏​បាន​ចាប់​ម្តាយ ប្អូន​ប្រុស​ទាំង​២ និង​បុរស​ចំណាស់​ម្នាក់​ទៀត​យក​ទៅ​ឃុំ ។ ជន​ដែល​រង​ការវាយតប់​ទាំង​៤​នាក់ បែរ​ជា​ត្រូវ​គេ​ចោទ​កាលពី​ថ្ងៃ​ទី​២៥ មិថុនា ថា​បាន​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​ប្លន់​ទូរស័ព្ទ​ដៃ និង​បំផ្លាញ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ដោយ​ចេតនា​ក្នុង​ពេល​ដែល​បញ្ជូន​ទៅ​តុលាការ​ដើម្បី​ចោទ​ប្រកាន់ ។

អ្នកស្រី ញ៉ឹក ចាន់ថុល បាន​ថ្លែង​ថា​ការចោទ​ប្រកាន់​ទៅ​លើ​ម្តាយ​អ្នកស្រី​គឺ​ជា​អំពើ​អយុត្តិធម៌ ៖ «ភស្តុតាង​កន្លែង​ណា​ដែល​ថា​គាត់​ប្លន់​ទូរស័ព្ទ​ទាហាន ដែល​គាត់​បាត​ដៃ​ទទេ ហើយ​គាត់​ជា​ស្រី​អាយុ​ចំណាស់​៥១​ឆ្នាំ​ហើយ គាត់​មិន​អាច​ត​ដៃ​ជាមួយ​ទាហាន​ទៅ​ប្លន់​ទូរស័ព្ទ​ទាហាន​ជាង​១០០​នាក់​បាន​ទេ ខ្ញុំ​អត់​ជឿ​ទេ​កន្លែង​ហ្នឹង»

ស្ត្រី​អ្នកភូមិ​ម្នាក់​ទៀត​ដែល​បាន​ដឹង​អំពី​ហេតុការណ៍​បាន​ថ្លែង​ថា ការចោទ​ប្រកាន់​ដល់​អ្នក​ទាំង​៤ គឺ​ជា​រឿង​មួយ​ដែល​ហួសហេតុ​ពេក ៖ «តើ​ប្រជាជន​អាច​ប្លន់​បាន​ដែរ​ឬ​អត់​ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់ ៣០​នាក់ ហើយ​ខាង​ទាហាន​ហើយ​ប៉េអឹម​ហ្នឹង​មាន​ដល់​១០០​នាក់​ជាង ហើយ​មាន​អំណាច​មាន​កាំភ្លើង ហើយ​មាន​ទាំង​ឡាន​មាន​ទាំង​អី ប្រដាប់​អាវុធ... ។ ខ្ញុំ​សួរ​ថា​បើសិន​ជា​គេ​អ្នក​ចេះ​ច្បាប់ ខ្ញុំ​អត់​ចេះ​ច្បាប់​ទេ តើ​អាច​ធ្វើ​ទៅ​កើត​ឬ​អត់ ? ខ្ញុំ​អត់​ជឿ​ហើយ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ឈឺចាប់​ណាស់​បើសិន​ជា​ច្បាប់​នៅ​ស្រុក​ខ្មែរ​ធ្វើ​អ៊ីចឹង​ត​ទៅ​ទៀត មិន​ដឹង​ជា​ខ្មែរ​ទៅ​ជា​យ៉ាងម៉េច​ទេ​អ្នក​ដែល​ទន់​ខ្សោយ»

សាក្សី​ដទៃ​ទៀត​និយាយ​ថា មាន​ការប្រទាញ​ប្រទង់​ចង់​ឆក់​ទូរស័ព្ទ​ពី​មន្ត្រី​អាជ្ញាធរ​ម្នាក់​នោះ​មែន នៅ​គ្រា​ដែល​ហេតុការណ៍​កំពុង​កើត​ឡើង ពីព្រោះ​អ្នក​ស្រុក​ឃើញ​នាយ​អាជ្ញាធរ​ម្នាក់​នោះ បាន​ព្យាយាម​ហៅ​កម្លាំង​ដាក់​មក​បន្ថែម​ទៀត ។

មន្ត្រី​សិទ្ធិ​មនុស្ស​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា​គេ​កំពុងតែ​តាមដាន​ចំពោះ​រឿង​ដែល​បាន​កើត​មក​នេះ​ដោយ​ប្រយ័ត្ន​ប្រយែង ពីព្រោះ​មាន​ចំណុច​សង្ស័យ​ទាក់ទង​នឹង​ការចោទ​ប្រកាន់​ខ្លះ ។

មន្ត្រី​សិទ្ធិ​មនុស្ស​នៃ​អង្គការ​អាដហុក លោក ច័ន្ទ សាវ៉េត បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា​គេ​កំពុងតែ​សិក្សា​ជាមួយ​ក្រុម​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ផ្សេង​ទៀត នៅ​មុន​ការសម្រេច​ថា​តើ​ក្រុម​សិទ្ធិ​មនុស្ស​នឹង​ត្រូវ​ធ្វើ​កិច្ចការ​អ្វី​ដើម្បី​ជួយ​អ្នក​ទាំង​នោះ ។

លោក ច័ន្ទ សាវ៉េត បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ៖ «យើង​បាន​ជជែក​គ្នា​ជាមួយ​អង្គការ​លីកាដូ ។ យើង​បាន​ជជែក​គ្នា​ថា​តើ​យើង​គួរ​ត្រូវ​ធ្វើ​យ៉ាង​ម៉េច​ចំពោះ​ករណី​បែប​ហ្នឹង ។ ខ្ញុំ​ថា​ស្នើសុំ​ឲ្យ​គាត់​មក​បំភ្លឺ​អ្វី​ដែល​គាត់​ទាមទារ យើង​ជជែក​គ្នា​ទៅ​មើល៍​ថា​តើ​ការទាមទារ​របស់​គាត់​ហ្នឹង​ត្រឹមត្រូវ​តាម​ច្បាប់​ដែរ​ឬ​ទេ ហើយ​ការផ្សព្វផ្សាយ​កន្លង​មក​ហេតុ​អី​បាន​ជា​វា​រាំងស្ទះ ។ ហើយ​មួយ​ទៀត​នោះ​ហេតុ​អី​បាន​ជា​ពួក​គាត់​ទាំងអស់​គ្នា​បែក​គ្នា​ជា​ក្រុមៗ​ទាក់ទង​នឹង​បញ្ហា​ហ្នឹង​ថា​តើ​អ្នក​ដែល​នៅ​ខាង​ក្នុង​ដែល​មិន​បាន​ចេញ​មក​នោះ​ទទួល​រង​ការលំបាក​យ៉ាង​ដូម្ដេច​ខ្លះ ? ថា​តើ​គេ​បិទ​សិទ្ធិ​សេរីភាព​អី​ខ្លះ ? ហើយ​អ្នក​ទាំងអស់​នោះ​ត្រូវ​ទទួល​យក​ផែនការ​ដោះស្រាយ​របស់​ខាង​អាជ្ញាធរ​ដែល​នៅ​តំបន់​ហ្នុង​យ៉ាងម៉េច ? នេះ​សុទ្ធតែ​យើង​កំពុងតែ​ព្យាយាម​ដើម្បី​សិក្សា​វា​ឲ្យ​ច្បាស់​កុំ​ឲ្យ​ថា​សិទ្ធិ​មនុស្ស​ហ្នឹង​នៅ​ពី​ក្រោយ​ខ្នង»

អ្នក​ស្រុក​ភូមិ​ជ័យសេនា ឃុំ​តាកែន ស្រុក​ឈូក ខេត្ត​កំពត ដែល​បាន​ភិតភ័យ​និង​រត់គេច​ពី​សកម្មភាព​ហិង្សា​បង្ក្រាប​ក្នុង​ករណី​ជម្លោះ​ដី បាន​រត់​មក​ភ្នំពេញ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់ ហើយ​ចំនួន​មនុស្ស​ដែល​បាន​ភៀស​ចេញ​ពី​ភូមិ​នោះ​មាន​ចំនួន​ដល់​២៣​នាក់​ហើយ ។

អ្នកស្រុក​ដែល​បាន​រត់គេច​បាន​និយាយ​ថា ពួក​គេ​មិន​ទាន់​ហ៊ាន​ត្រឡប់​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ភូមិ​វិញ​ទេ បន្ទាប់ពី​មាន​ព្រឹត្តិការណ៍​ប្រើ​អំពើ​ហិង្សា​ដល់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ដែល​ខឹង​នឹង​ក្រុម​ទាហាន​បាន​យក​បង្គោល​មក​ដាំ​នៅ​លើ​ដី​របស់​ពួក​គេ​នោះ ។

មន្ត្រី​របស់​សាលា​ខេត្ត​កំពត លោក ស៊ឹម ពុទ្ធា ទទួល​បន្ទុក​ជា​អនុ​គណៈ​កម្មការ​បែងចែក​និង​ផ្ដល់​ជូន​ដី​សម្បទាន​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​រស់​នៅ​ជុំវិញ​មជ្ឈមណ្ឌល​បាន​បដិសេធ​រាល់​ជុំវិញ​ការចោទ​ប្រកាន់ ហើយ​បាន​ប្រាប់​វិទ្យុ​អាស៊ីសេរី​ថា​សូម្បីតែ​រឿង​ព័ត៌មាន​អំពី​ការតាម​ចាប់​ខ្លួន​អ្នក​ស្រុក​ក៏​មិន​មាន​នោះ​ដែរ ៖ «គ្មាន​អ្នក​ណា​តាម​ចាប់​ទេ មានតែ​នៅ​ម្ដុំ​អន្លង់​ក្រោម​ហ្នឹង​រឿង​ទិញ​ដី​លក់​ដី​គ្នា​គាត់​ទេ​ណា៎»

អ្នកស្រី ញ៉ឹក ចាន់ថុល បាន​ថ្លែង​ថា​អ្នកស្រី​ហាក់​ដូច​គ្មាន​ការទុកចិត្ត​ណា​មួយ​ថា​អាជ្ញាធរ​មូលដ្ឋាន​នឹង​អាច​ដោះស្រាយ​រឿង​ជម្លោះ​ដី​ធ្លី​ដែល​ស្មុគស្មាញ​នេះ​បាន​ទេ ។

អ្នកស្រី​បាន​ថ្លែង​អង្វរករ​រក​ការជួយ​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍​ពី​ប្រមុខ​ដឹកនាំ​រាជ​រដ្ឋាភិបាល ៖ «សូម​អំពាវនាវ​ដល់​សម្ដេច​តេជោ ហ៊ុន សែន និង​លោកជំទាវ សូម​ឲ្យ​លោក​ជួយ​ដល់​ប្រជាជន​ក្រីក្រ អ្នក​ដែល​មាន​អំណាច​ខាង​ក្រោម​ហ្នឹង​ធ្វើ​បាប​ប្រជាជន​នេះ ។ ឥឡូវ​នេះ​ខ្ញុំ​សូម​សំណូមពរ ឥឡូវ​ជិត​បោះ​ឆ្នោត​ហើយ​ដូច្នេះ​ប្រជាជន​ដែល​បាន​រត់​គេច​ពី​ទាហាន​នេះ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ហ៊ាន​ចូល​ស្រុក​ភូមិ​វិញ​ទេ ហើយ​មិន​បាន​បោះ​ឆ្នោត​ទៀត ។ ឥឡូវ​ខ្ញុំ​សូម​អំពាវនាវ​សម្ដេច ហ៊ុន សែន ហើយ​និង​លោក​ជំទាវ​ជួយ​ដល់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ដែល​គេ​ធ្វើ​បាប​ទាំងអស់​ហ្នឹង ហើយ​និង​សុំ​ឲ្យ​ជួយ​ដោះលែង​ម្ដាយ​ខ្ញុំ​និង​ប្អូន​ប្រុស​ខ្ញុំ​ដែល​ជាប់​មន្ទីរ​ឃុំឃាំង​៤​នាក់​ហ្នឹង សូម​ឲ្យ​ជួយ​ចេញ​មក​វិញ​ផង»

គេ​នៅ​មិន​ទាន់​ឃើញ​ថា​មាន​កិច្ច​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍​ចាត់ការ​យ៉ាង​ណា​នៅឡើយ​ពី​មន្ត្រី​ដឹកនាំ​តាម​ការស្នើសុំ​របស់​ប្រជាពលរដ្ឋ​នោះ​ទេ ៕